De vita et rebus gestis nobilissimi illustrissimique principis, Guilielmi ducis Novo-Castrensis, commentarii ab excellentissima principe, Margareta, ipsius uxore sanctissima conscripti ; et ex Anglico in Latinum conversi.

About this Item

Title
De vita et rebus gestis nobilissimi illustrissimique principis, Guilielmi ducis Novo-Castrensis, commentarii ab excellentissima principe, Margareta, ipsius uxore sanctissima conscripti ; et ex Anglico in Latinum conversi.
Author
Newcastle, Margaret Cavendish, Duchess of, 1624?-1674.
Publication
Londini :: Excudebat T.M.,
1668.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
Newcastle, William Cavendish, -- Duke of, 1592-1676.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A53042.0001.001
Cite this Item
"De vita et rebus gestis nobilissimi illustrissimique principis, Guilielmi ducis Novo-Castrensis, commentarii ab excellentissima principe, Margareta, ipsius uxore sanctissima conscripti ; et ex Anglico in Latinum conversi." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A53042.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed June 9, 2024.

Pages

9. De Indole & Moribus.

NOvocastrius merito comparari potest Imperato∣ri Tito; qui propter Morum suavitatem dictus est Humani Generis deliciae. Quamvis enim Ille ex∣perientia doctus bene intellexit se non posse omni∣bus placere (cupiunt enim contraria;) ea tamen est indole ac Lenitate, ut doleat, cum homines male moratos immerito Ei succensere videt. Nam & di∣diligit

Page 188

amicos, nec odit inimicos. Fidelis Subditus, Maritus bene volens, Pater amans, Generosus Do∣minus, constans Amicus.

Pietas erga Parentes ea fuit, ut (me audiente) dixerit; Si Deus illis vitam prolongare dignatus es∣set, se qucquo modo, vel mendicando, victum suum libentissime petiturum fuisse.

Verax est ac Iustus, dictis factisque: nec quic∣quam sibi proponit humile & abjectum, sed recta omnia & honesta petit.

Neminem ex rumore condemnat, sed certis testi∣bus: neque tam verba aestimat, quam facta: non ob∣liviscitur servitii veteris quo pecuniae parcat: prae∣senti officio praesens apponit praemium.

Affectuum suorum vere dominus est. Quod reip∣sa patuit, cum tot haberet malignos, perfidos & in∣gratos homines sibi condonandos. Quos magna patientia vicit: & contra malorum inimicitias bono∣rum judicio se et amore consolatur.

Superbiam odio, Humilitatem ac modestiam amo∣re prosequitur. Animo est erga Advenas civili, er∣ga Sodales benigno, erga Omnes humano. Preceden∣tiam non curat, nisi Caeremoniae causa: Inferiori∣bus aperire caput, et facilem dare accessum solet, eosque alloquio suo non dedignatur.

Page 189

Nunquam aspernatur cujusquam Petitionem: nec tantum accipit, sed et, re intellecta, justum et (si res ferat) favorabile responsum reddit.

Veniam prompte, praemia dat liberaliter: Vir∣tutes fingulorum laudat, Errores silentio tegit.

Charitate & Misericordia abundant erga miseros ac indigentes: Clementissimus est in Delinquentes. A∣deo ut, cum Ductor erat magni Exercitus, nollet unquam adesse vitae necisque judiciis, sed multis a Concilio Bellico ad mortem damnatis vita do∣naret. Inde, monitus facililitatem suam aliis esse occasionem peccandi, hilariter respondit: Si delin∣quentes omnes suspendere velitis, Mihi certe ad pug∣nandum restabunt nulli.

Virtutem agendo magis, quam loquendo declara∣vit: pugnandi Sciens, non gloriandi.

Quam procul ab Ostentatione sit, re praeclare gesta, testatur insignis illa Victoria ad Atherton Moor: a qua rediens, noluit Eboracum intrare cum tubarum clangore, sed cum silentio. Quod fortasse vitio du∣citur ab iis, qui laudi propriae militant, & digito monstrari pulchrum putant, etiam nihil merentes.

Ut finiam. Nulli vitio, quod sciam, obnoxius est: excepto, quod foemineo sexui paulo fuerit ad∣dictior. Quod quidem, an damnandum sit, comp∣tis

Page 190

Juvenibus eorumque dominis formosculis judican∣dum relinquo.

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.