Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

CAP. II. Quid Papistae in Ministerio Anglicano sugillent.

• Huius capi∣tis duae par∣tes.
  • Papistarum calumniae in
    • genere, apud nos
      • nullum esse ministerium. 1
      • vocationem nullam. 2
    • Specie, nobis nullos esse
      • Episco∣pos, quia
        • Consecra∣tione Iurisdi∣ctione
          • destitu∣untur. 3
      • Presbyte∣res, quia
        • Sacrisi∣candi
        • absol∣uendi
          • potestate ca∣rent. 4
      • Diaconos. 5
  • Totius operis in Controuersias & quaestiones distributio. 6

ORTH.

DIc ergo tandem quid in ministerio Anglica∣no improbandum censeas?

PHIL.

Non particulam vnam aut alte∣ram, sed vniuersam eius molem & fabricam penitùs & simplicitèr repudio. Ministri ve∣stri (vt candidè tecum agam) reuera Mini∣stri non sunt, sed merè Laici. Neque haec est priuata mea sententia, sed commune omni∣um nostrorum Theologorum iudicium. a 1.1 Richardus Bristous (vt ab eo exordiar) Considerate (iniquit) quae & qualis sit illa Ecclesia, cuius Ministri nihil sunt aliud quàm merè Laici, non missi, non vocati, non consecrati: ideoque munus suum praetensum, absque cuiusquam benefi∣cio vel solatio Spirituali exequentes, imo ad suum & aliorum certam & magnam perniciem: indigni, vel eo solùm nomine quod ad munus tam sto∣lidum vocati sunt, qui vllo in Ecclesia Dei Ministerio fungantur, ideoque, si forsan resipuerint, & ad Ecclesiam Catholicam redierint, nullum apud nos sortiuntur locum praeterquam laicorum, nec vlla ratione admitti pos∣sunt ad officij alicuius Ecclesiastici administrationem: Imo hoc ipsum ne sperare quidem possunt, nisi forsan nostris ordinibus (quibus ante cariie∣runt) initientur. b 1.2 Thomas Hardingus; In hac noua vestra Ecclesia

Episcopos, Presbyteros, Diaconos, Subdiaconos, vel vllos alios inferiores or∣dines non habetis. Nicolaus Sanderus; c 1.3 Clerus in Anglia nonus partim ex apostatis nostris, partim ex merè laicis factus. d 1.4 Howlettus; Ministros Angliae vel omnes vel certè quamplarimos merè esse Laicos, & non Sacerdotes, ac proinde in istiusmodi rebus (sacris) nullam omnino ha∣bere potestatem perspicuum est. Cardinalis Alanus, e 1.5 cum caeteris An∣glo-Rhemensibus; Vestri noui Euangelistae qui Ecclesias & Rostra in∣••aserunt, à Summo ad insimum sunt omnes pseudo-Prophetae, currentes & vsurpantes sine omni legitima vocatione. f 1.6 Doct. Stapletonus; A ne∣mine missi nec ordinati Cathedras Ecclesiasticas inuaserunt. Doctor Kellisonus; g 1.7 Quandoquidem inferiores Ministri ab his Episcopis ordi∣nantur, & istiusmodi patrum sunt filij, ideo veri presbyteri non sunt: quippe quia nec ordines nec iurisdictionem habent. h 1.8 Guilielmus Rainoldus; Nullus in tota Turcia pastor o••ium aut Boum, qui non meliori ratione & maiori iure, ordine, authoritate praefectum agat Gregis aut Armenti sui, pauculas Bestias complectentis, quam vestri magnifici illi Apostoli & E∣uangelistae monstrar•• possunt pro suo illo prophetico & Apostolico & Di∣uinissimo, maximaequè sublimi officio regendi animas, reformandi Ecclesi∣as, coelestemque veritatem d••cendi, &c. b 1.9 Author Trutinae prudentia∣l••••: Deus conterraneorum meorum charissimorum oculos aperiat, vt quem∣admodum ex parte vident eorum Ministros nec recta•• habere vocationem, nec legitimos ordines, ita etiam intelligant se nullam habere veram Religio∣nem, quae sine pastoribus & rectè v••catis & legitimè ordinatis cōsistere non potest. Denique Sacerdotes Catholici in supplicatione c 1.10 ad Regem nostrum serenissimum lacobum: Nec vlli Ministrorū vestrorum Pro∣testantium ad Catholicā nostrā frater••itatē accedentes, habeniur alij quàm merè laic••, sacris ordinibus destituti. Vides quàm vnanimis nostrorum omnium si•• consensus. Neque haec Anglorum tantùm, qui à patria sua du••cissima exulant, est opinio, sed alij quo{que} Catholici Docto∣res eiusdem prorsus sunt sententiae. Bellarminus; d 1.11 Nostri temporis haeretici neutrum habent (id est) nec ordinationem nec successionem: & propterea longè inuerecundius quàm vlli vnquàm haeretici sibi nomen et munus Episcopi vsurpant. Et e 1.12 Pos••anienses Theologi ijsdem ferè verbis vtuntur. Gregorius de Valenciâ: f 1.13 Certè patet in Ecclesia Ca∣tholica Romana ministros Ecclesiasticos esse legitimos, vtpote à veris Epis∣copis ri••è ordinatos: in Synagogis autem Sectariorum Ministros legitimos non esse, siquidem non sunt ab Episcopis legitimis ordinati, ac proinde Ec∣clesiam illos habere nullam, cum haec carere non possit legitimis Ministris. Franciscus Turrianus: g 1.14 Illi (Donatistae & Luciferiani) formam ali∣quam Ecclesiae vtcunque habebant, quia Episcopos, licet Schismaticos, & caeteros Ministros quos Episcopi ordinant, habebant: Protestantes verò nul∣lam penitùs formam Ecclesiae habent, quia nullos penitùs Ecclesia neque ver∣bi Ministros habent, sed meros Laicos. Matheus Lainoius solam Ro∣manam Ecclesiam legitimam habere vocationem probauit. Et Doct. Tyraeus de nouorum Ministrorum falsa vocatione librum conscripsit, denique h 1.15 Franciscus Suarez, de Conuenticulo Angli∣cano

loquens, sic ait, In Episcopo non est, nec Episcopus in ipso, nec Sa∣cerdotes habet quorum glutino cop••letur: nisi forte dicant ministros esse Sacerdotes, aut Regem esse Episcopum, quod satis est ridiculum, neque ab ip∣sis dicitur, quia sacerdotes in Ecclesia esse non credunt, sic vt & sacrifictum esse negant. Neque etiam de illis Ministris vere cogitari potest, cum legi∣time ordinati non sint. Et paulo post: Hominum ergo Congregatio, quae non vni Episcopo, sed vni Regi temporali adhaeret, ne{que} veros Episcopos ha∣bet, nec veros Sacerdotes, nullam Catholicae Ecclesiae speciem, nedum veri∣tatem prae se fert. Sed satis testium produximus. Sacrosanctam quoque idem iudicare Romanam Ecclesiam ex praxi patet. Nam (vt ex Bristoo accepisti) Ministris vestris ad nos remeantibus, nul∣lius officij Ecclesiastici administrationem permittimus, nisi nostris forte ordinibus initiari velint; vnde liquidò constat, vos ipsius Ec∣clesiae Catholicae iudicio pro Ministris non habendos, sed pro me∣rè & verè Laicis.

ORTH.

Ministerium nostrum est Diuinis Scripturis conso∣num, ac proinde sanctum. Nec dubitamus, quin cum Pastor ille magnus apparuerit, qui multos ad Iustitiam erudiunt, futuri sint splendidi tanquam Stellae in sempiter••a saecula. Caeterùm quo nixus argumento ministerium nostrum insimulas?

PHIL.

Quisquamne potest legitimus esse Minister sine voca∣tione legitima?

ORTH.

Minime. a 1.16 Neque enim sibijpsi quisquam sumit hunc ho∣norem, sed qui vocatur à Deo, sicut & Aaron. De Iohanne Baptista b 1.17 scriptum est: suit homo missus à Deo. Ne Apostoli quidem praedi∣cabant, nisi hac voce muniti: c 1.18 Ecce, ego mitto vos. Et sanctus Paulus clarè eloquitur: d 1.19 Quomodo praedicabunt, nisi mittantur? Denique ip∣se Dominus apud Ieremiam conqueritur, e 1.20 Se non mittente, Prophetas cucurrisse, & non alloquente, prophetasse. Quamobrem licèt Daniele & Salomone esses sapientior, tibi tamen expectandum foret, do∣nec te mitteret Dominus. Qui docere praesumit à Christo non vocatus, quomodo benedictionem à Christo sperabit? Ordo est (inquit f 1.21 Beza) in Ecclesia Dei constitutus à silio Dei, & ab omnibus ve∣ris Prophetis & Apostolis inuiolabiliter obseruatus, vt nemo nisi vocatus doceat in Ecclesia. His conuenienter tenet Ecclesia Anglicana. g 1.22 Mi∣nistrum legitimè vocari oportere, & recte atque ordine prae••ici Ecclesiae Dei: neminem autem ad sacrum Ministerium pro suo arbitrio atque libidine pos∣se se intrudere. h 1.23 Non enim licet cuiquam sumere sibi munus publicè prae∣dicandi, aut administrandi Sacramenta in Ecclesia, nisi prius fuerit ad haec obeunda legitimè vocatus, & missus.

PHIL.

Si sine legitima vocatione Minister legitimus esse ne∣queat, sciscitari libet quomodo Ecclesia Anglicana Ministerium suum possit defendere? Nonne liceret mihi vos singulos eadem ratione compellare, qua olim Hardingus Iuellum? i 1.24 Quid eis, Domi∣ne? Teipsum geris perinde ac si esses Episcopus Sarisburiensis, verum quo∣modo vocationem tuam probare poteris? Quo iure Doctrinae & Sacra∣mentorum

administrationem vsurpas? Ecquid potes adducere quo ministe∣rium tuum tueri valeas? Quis te vocauit? Quis manus imposuit? Quo exemplo fecit? Quomodo & à quo consecratus es? Quis te misit? Quis tibi hoc munus quod sustines tradidit? Es ne Sacerdos vel non? Si non, qua fronte Episcopi nomen & officium vsurpare audes? Sin te esse respon∣deas, dic sodes quisnam te Sacris ordinibus initiauit?

ORTH.

Quàm suauitèr deliras? Hoc enim quid est aliud, quàm aerem otioso & inani verborum sonitu ferire? Mitte pueriles ve∣litationes, &, si quid habes aduersus Ministerium nostrum, audia∣mus illicò.

PHIL.

Quaero igitur sitne Vocatio vestra interna, an externa?

ORTH.

Et interna, & externa.

PHIL.

Vocatio legitima externa vel fit immediatè per vocem Christi, quemadmodum vocabantur Apostoli, vel mediatè per Ecclesiam.

ORTH.

Nos à Deo per Ecclesiam vocati sumus: 1 1.25 Is enim est qui dat Pastores & Doctores ad consummationem Sanctorum.

PHIL.

Qui à Deo per Ecclesiam vocantur, ius suum & pote∣statem, per successionem legitimam, à Christo & Apostolis hauri∣unt. Si vos ab hoc fonte promanasse dicas, fac vt idipsum nobis tandem aliquando liquidò constare possit; Genealogiam vestram propone & explica. Quod si praestare nequeas, qui estis? Vnde venistis? Si Deum vos praeter & extra communem ordinem exci∣tasse dixeris, dabitis nobis veniam si ad haec credenda tardiores si∣mus. a 1.26 Multi seductores exierunt in mundum, & Satan se transfigu∣rat in Angelum lucis. Sed, vt rem totam paucis compingam, om∣nis legitima vocatio vel ordinaria est, vel extraordinaria: si vestra sit ordinaria, successionem videamus; sin extraordinaria, miracu∣lum postulamus. Si quis potestatem extraordinariam, vtpote le∣gati Regij officium, in se susciperit, diploma Sigillo Regio muni∣tum producat necesse est. Eodem planè modo si legationem à Christo vobis ipsis vendicare velitis, miraculum exigimus; hoc enim est coelestis Regis sigillum verum, vt b 1.27 Stapletoni verbis vtar: In pullis Protestantium ab ouo excludendis nulla vocatio ordinaria, nec missio extraordinaria apparet. Ita tam putrido iacto fundamento, quic∣quid superstruitis corruat oportet.

ORTH.

Ecclesiae Anglicanae Ministri manuum impositionem, modo legitimo, à legitimis Episcopis, authoritate legitima praedi∣tis, deducunt, ac eorum propterea vocatio est ordinaria.

PHIL.

Quin ipsorum Episcoporum potestas vnde manauit?

ORTH.

A Deo, per manus Episcoporum praecedentium.

PHIL.

Illi verò vnde fluxerunt?

ORTH.

Cranmerus Archiepiscopus, alijque heroico Spiritu homines, quorum opera ad Religionem in Anglia reformandum vsus est Dominus, eandem sortiti sunt ordinationem, eandemque successionem, quibus vos tantopere gloriamini. Quocirca si haec vo∣cationem

vestram ordinariam esse demonstrant, illorum quoque ordinariam fuisse pari modo euincent.

PHIL.

Non Cranmerus duntaxat, & Cranmeri similes, qui sub Henrico octauo vixerunt, sed quotquot etiam sub Eduardo sexto, praecipuè verò qui sub initio Regni Elizabethae creati fue∣runt, nobis ad Lydium lapidem sunt examinandi; quales erant Par∣kerus, Grindallus, Sandesius, Hornus, & eiusdem farinae alij, qui c 1.28 se∣cundum ritum Catholicum facti sunt sacerdotes, sed ab Ecclesia, cùm nondum essent Episcopi, exilierunt.

ORTH.

Quemadmodum qui primi regnante Eduardo conse∣crati erant, spiritualem suam potestatem à manibus Episcoporum, qui sub Henrico octauo extiterunt, per modum successionis sunt mutuati, eodem planè modo, qui ineunte Elizabetha promoueban∣tur, similem potestatem ab Episcopis, sub Henrico vel Eduardo constitutis, deriuarunt. Et qui hodie sub serenissimo nostro Rege Iacobo ad Cathedras Episcopales sunt euecti, simili gaudent suc∣cessione; vt publicis Ecclesiae Tabulis, & Archiuis suo loco osten∣detur. Interim hoc idem ingenere a d 1.29 Cudsemio Papista (qui in Angliam anno 1608. eo animo commigrauit, vt Ecclesiae nostrae statum, & Academiarum instituta, obseruare posset) ingenuè ag∣noscitur, his verbis: Quod Caluinianae sectae in Anglia statum attinet, ille it•• comparatus est, vt vel admodum longo tempore durare posset, vel etiam subitò & repentè mutari, propter Catholicum ibidem, inperpetua E∣piscoporum suorum serte, legitimaque Pastorum successione ab Ecclesia ac∣cepta ordinem; ob••cuius honorem Anglos Caluinistas, mitiore vocabulo, non haereticos, sed Schismaticos appellare solemus. Ecce fatetur nos ha∣bere Catholicum ordinem, perpetuam Episcoporum seriem, & le∣gitimam Pastorum successionem, eamque ab Ecclesia acceptam. Te tamèn, mi Philodoxe, admonitum velim, hanc successionem ab Ecclesia Romana fluentem, ad nos duplici cum discrimine esse transmissam. Nam primo Cranmerus, & reliqui Religionis in Angliâ restauratores, ordines suos ab Episcopis Pontificijs more Pontificio, id est, multis corruptelis coinquinatos, acceperunt. Etenim homo ille peccati, filius perditionis, in Templo Dei se∣debat, & Antichristus Christi cathedram inuaserat; adeo vt iam in Ecclesia Romana res bonae & malae, Religio & Superstitio mi∣serè commiscerentur. Quamprimum verò Deo optimo Maximo seruorum suorum oculos illustrare visum est, illi ipsi, resectis ve∣strorum ordinum sordibus, quod bonum erat retinuerunt, & poste∣ris per impositionem manuum tradiderunt. Quamobrem nos in ordinibus vestris vobis succedimus, non absolute quidem, sed qua∣tenus vestri sacris Scripturis sunt consentanei. In rebus bonis, à Christo fluentibus, vestri sumus haeredes, mala verò, ab Antichri∣sto hausta vobis relinquentes, reijcimus penitùs, ac repudiamus. Se∣cundo, Cranmerus & reliqui quendam successionis corticem, sed magna ex parte inanem illum quidem, & vera doctrina vacuum, à

vobis acceperunt. Vestra enim Ecclesia, ab Antichristo fascinata, plerisque in rebus à veritate deflexit Euangelica; quam, quasi post∣liminio reuersam, vbi Deus per Scripturas seruis suis, pro diuite sua gratia, reuelasset, fideles verbi dispensatores & viua voce prae∣dicarunt, & suo sanguine obsignarunt. Neque hoc erat ab ipsa Ec∣clesia, sed ab Ecclesiae corruptelis & sordibus exilire; quemadmo∣dum grana tritici, dum ventilantur, non ex horreo, sed ex palea saliunt. Praetereà licet Doctrina nostra vobis extraordinaria vi∣deri soleat, eò quòd à doctrina in Ecclesia Romana hodierno die recepta tantoperè discrepet, ea ipsa tamen est quam Spiritus San∣ctus Sacrarum literarum monumentis consignauit, quamque Ec∣clesiae Christi ad finem vsque saeculi firmitèr tenendam proposuit; quo palmario sensu verè & propriè ordinaria dici potest. Quaprop∣ter cum tam doctrina quàm vocatio nostra sit ordinaria, iniquè agit qui à nobis miracula efslagitat.

PHIL.

Nos haec omnia vlteriùs ventilaturos spondeo. Inte∣rim vt e 1.30 Tigellius ille f 1.31 Horatianus, nihil habebat in vita sua certi & con∣stituti, sed in contrarias semper affectiones distrahebatur; quoad incessum, aliquādo celerrimè curr••bat tanquàm fugiens hostem, aliquandò tardissimè mouebatur, velut qui ••unonis sacra ferret; quoad Comitatum, habebat sae∣pè ducentos, rursus saepè duos seruos, & in sermone, modo Reges atque Te∣trarchas imitatus, omnia summa loquebatur, aliàs ad insima descendebat, de concha salis pur••, & mensa tripede confabulans; vt nihil esset misero illo in vitae ratione magis impar & inaequale: non aliter isti Doctores tui, aliàs humi repunt, mox nubes et sidera captant, iam Miracula omnia respuunt, & irrident eos qui miracula poscunt; subitò omnia Miracula ab orbe condito sibi assumunt.

ORTH.

Nec tamen quicquam hac in causa proferunt quod à ratione est alienum. Si de Doctrina nostra quaeratur, probare pa∣rati sumus eandem nos docere, quā Moses & Prophetae, Christus & Apostoli tum docuerunt, tum Miraculis confirmarunt. Quocir∣ca vniuersa Mosis, & Prophetarum, Christi, & Apostolorum Mi∣racula nostra sunt, quia totidem eiusdem doctrinae, quam nos pro∣fitemur, sunt sigilla. Sin de personis nostris agatur, in confesso est, nos miracula operari non posse; huiusmodi nihil in nos suscepi∣mus; neque est necessarium, quippe cùm tam vocatio quàm doctrina nostra sit ordinaria.

PHIL.

In Ecclesia Anglicana non reperiri ordinariam vocationem* 1.32 probo. Inprimis autem notū est, vos inferiores Ordines non agnos∣cere. Quare vniuersum Ministerium vestrum, quantū quantum est, ex solis Episcopis, Presbyteris & Diaconis est con••latū; qui tamen ordinaria vocatione carent ad vnum omnes. Ad Episcoporum enim ordinariam vocationem duo concurrant oportet, Consecratio, & Iu∣risdictio; quorum neutrum habent vestri. Non consecrationem, quia haec à praecedentibus Episcopis, Ordinem Episcopalem verè atque canonicè habentibus, est petenda; vestri autè hodierni superinten∣dentes,

istiusmodi prognati sunt parentibus qui consecrationem vel nullam omninò, vel certè non satis validam sunt consecuti. Non Iurisdictionem, quoniam nec eliguntur, nec confirmantur à sanctis∣simo patre nostro, Petri successore, cui soli Christus Claues, & in illis omnem Ecclesiasticae potestatis plenitudinem contulit. An∣glorum igitur Episcopi reuera Episcopi non sunt: ac proinde om∣nes qui ab his fontibus deriuantur ordines, vel hoc nomine, cassi sunt, ac irriti, & planè nulli.

Praeterea vestra Presbyterorum ordinatio est planè intolerabi∣lis.* 1.33 Siquidem, iuxta Catholicae Ecclesiae ritum haec Sacrosancta solennitas duabus constat partibus, quae duplici officio sacerdotali adamussim respondent, & decoris admodum ornantur ceremonijs: g 1.34 Episcopus enim cum aliquem sacerdotem instituit primò manus ei, vnà cum omnibus Sacerdotibus qui a••sunt, h 1.35 imponit; deinde stolam humeris aptans, eam ante pectus in Crucis formam componit; postea manus sacro oleo inungit; denique Calicem cum vino, & patinam cum hostia tradit, di∣cens, Accipe potestatem offerendi Sacrificium Deo, missasque celebrandi, tam pro viuis quam pro defunctis, in nomine Domini. Haec est prima & praecipua huius ordinationis pars, qua constituitur i 1.36 interpres ac medi∣ator Dei & hominum; k 1.37 Rege superior, Angelo beatior, Creatoris sui Crea∣tor. Hinc est, quòd Sacrosanctum Sacerdotium in tanto sit pretio & honore, quum nullus Rex, Imperator nullus, nullus Angelus, aut Archangelus hoc tam ingens opus possit praestare (id est) Cor∣pus Christi vnà cum carne, sanguine, & ossibus, prout à Maria Vir∣gine natum est, quinque duntaxat vocum prolatione conficere. Haec omnia quae diximus ante Missam gesta sunt. Post verò, Epis∣copus imponit manus, dicens, l 1.38 accive Spiritum Sanctum, quorum peccata remiseris, remittuntur eis, & quorum retinueris, retenta sunt. Haec est secunda ordinationis pars, in qua alterum munus Sacerdotale, id est, absoluendi potestas confertur. Isti sunt Sacrosancti Ecclesiae Ritus, à quibus vos longissimè abesse intelligo. Vt Ceremoniali∣um accidentalium (in quibus signum m 1.39 crucis & Oleum repono) contemptum silentio praeteream, Ecclesia Anglicana ipsis essentia∣libus Sacerdotij functionibus omninò caret. Nullum enim Mini∣stris suis tremendum corporis & Sanguinis Christi Sacrificium immolandi concedit facultatem. Absoluendi autem munus licet adhuc qualecunque retineat, istiusmodi tamen, quod nulli prorsus inseruit vsui. Neque enim apud vos viget auricularis Confessio, nec idonea imponitur poenitentia, nec fit pro peccatis Satisfactio; sed veram illam ac Iudiciariam absoluendi formulam, in nescio quam declaratoriam transmutastis.

Denique ne Diaconi quidem veri apud vos inueniuntur. Quod* 1.40 vel inde constat, quia in ipsa muneris sui substantia deficiunt. Di∣cunt, fateor, Episcopi vestri inter ordinandum, n 1.41 Accipe authori∣tatem Exequendi officium Diaconi. Sed longè aliter se res habet. Diaconorum enim officium est, o 1.42 Sacerdoti sacrisicanti assistere, quod

Angli fastidire solent, & conspuere. Ex his constat ne vnum qui∣dem in vniuersâ Ecclesia Anglicana existere Episcopum, Presby∣terum▪ aut Diaconum, ordinariâ vocatione praeditum. Vel igitùr ad extraordinariam (quàm tu ipse repudias) est recurrendum, vel omnes Ministri Anglicani, quicquid praetexunt, erunt merè Laici. Haec omnia & singula vobis coram in clarâ luce ostendemus, modò Rabbinorum vestrorum quisquam, nobiscum in disputationum arenam & puluerem descendere audeat. p 1.43 Fatemur nos Scholas Aca∣demicas cupidè requirere, immo in Curiam, verbo Principis innixi, conuo∣labimus. q 1.44 Hoc, hoc est quod nos impensè efflagitamus.

ORTH.

Satis, iam satis mundo innotescunt libelli vestri iacta∣bundi, & vaniloquentia plusquam Thrasonica. Britous, & Par∣sonius, magnus ille Polypragmon, quam de nobis abiectè, de se magnificè loquantur exploratum habemus; nec memoria nostra exciderè potest Campianus, gloriosus ille Pyrgopolinioes, qui in Angliam eâ ipsâ de causâ remeans, vt ibi, tanquàm nobilis aquili∣fer, Romani Pontificis insignia splendidè explicaret, vtramque Academiam, Athleta bellicosus, prouocauit. Caeterum arrogan∣tis huius Duellatoris Pontificij successus mihi in mentem reuoca∣re solet Regis Israelis dictum ad Benhadadum Regem Syriae: r 1.45 Non iactet se qui accingit se vt qui discingit.

Sed, vt ad te redeam, quoniam contra Ecclesiam nostram voci∣feraris, quasi nulli nobis essent Episcopi, Praesbyteri, aut Diaconi, idcirco vniuersalis de Ministerio Anglicano controuersia tres particulares complectetur; de Episcopis primam, alteram de Presbyteris, tertiam de Diaconis. Deinde quia Episcopos no∣strostum Consecratione, tum Iurisdictione spolias, ideo primae particularis controuersiae gemini nascuntur rami: alter de Epis∣copali consecratione, de Iurisdictione alter. Ad me verò quod attinet, non is sum, nec talem me profiteor, qui cum vestris ad du∣ellum prouocantibus singulari certamine congrediar. Ecclesia no∣stra (Deo gratias) viris ad hoc magis idoneis satis instructa est, & inclytae nostrae Academiae similes sunt s 1.46 Turri Dauidis, aedificatae ad Armaria, de qua millena scuta pendent, omnesque vmbones potentum. Fateor tamen summo dolore assici animum meum, dum vos Israe∣lem, Dei viuentis Exercitum, tam superciliosè lacessentes video. Quamobrem, pro meo in Deum & Ecclesiam officio, non silebo. Te tamen hoc vnum admonitum velim, si tibi arroganter & contu∣meliosè disputare sit animus, tuam fore laurum & victoriam; vel ante congressum victas manus dabo. Sin vero in simplicitate cor∣dis, veritatem inuestigare, inuentam amplexari discupias; si hunc in finem rationes cum rationibus, argumenta cum argumentis humi∣liter, & in Spiritu lenitatis conferre volueris; si tanti apud te sit Di∣uina veritas, vt eandem aurae populari, & omni mundanae vanitati praeponderare patiaris, age, in eâdem indagandâ communem naue∣mus operam; huius enim laboris tecum particeps ero. Deus no∣bis

Prudentiam & Gratiam impertire dignetur, vt quae sit eius vo∣luntas intelligamus, & quod illi gratum sit faciamus. Si tibi place∣ant istae disputandi leges, argumenta tua, suo quaeque ordine, pro∣pone, & prosequere.

Notes

• a 1.1

  Motiu. 21.
• b 1.2

  Cons. Apol.
• c 1.3

  Sand. de Schism. l. 3. p. 299.
• d 1.4

  Howl. in br••ul discurs. rat. 7.
• e 1.5

  Annotat. Rom. 10. 15.
• f 1.6

  Stapl. princ. doct. l. 13. c. 6.
• g 1.7

  Kellison Repl. cont. Doct. Sutl. p. 31.
• h 1.8

  Caluino Tur∣cis. l. 4. c. 15.
• b 1.9

  Lib. 2. cap. 11.
• c 1.10

  Suppl. an. 1604.
• d 1.11

  De eccl. ••il. l. 4. c. 8.
• e 1.12

  Ass••rt. d•• Christ. in Terr. Eccl. thes. 60.
• f 1.13

  Greg. de Val. tom. 4. disp. 9. q. 3. punct. 2.
• g 1.14

  De ••ure Ordi∣nand. l. 1. c. ••.
• h 1.15

  Suarez d••••••ns. fid. Cath. l. 3. c. 14 p. 8.
• a 1.16

  Heb. 5. 4.
• b 1.17

  Io. 1. 6.
• c 1.18

  Mat. 10. 16.
• d 1.19

  Rom. 10. 15.
• e 1.20

  Jer. 23. 21.
• f 1.21

  Bez. ep. ••.
• g 1.22

  Apolog. Eccl. Anglic.
• h 1.23

  Artic. Rel. 23.
• i 1.24

  Harding. con∣fut. Apolog.
• 1 1.25

  Eph. 4. 12.
• a 1.26

  2. Joh. 7.
• b 1.27

  Fort. part. 2. cap. 3.
• c 1.28

  Brist. Antih••r. motiu. Tom. 2. p. 266.
• d 1.29

  Cuds••m. de desp. Caluini causa. c. 11. p. 108.
• e 1.30

  E Caluin•• Turcis. l. 4. c. 13 p. 92.
• f 1.31

  Horat. l. 1. Sat. 3.
• * 1.32

  3
• * 1.33

  4
• g 1.34

  Catech. Tri∣dent. de ordin. sacram c. 5.
• h 1.35

  Hoc falsum esse ex pontificali constat▪ manu▪ enim non ••m••o nuntur nisi fini∣ta missa.
• i 1.36

  Catechis. ibid.
• k 1.37

  Boner. in orat. ad Synod. Lond.
• l 1.38

  Pontifical▪ & Catechis. Trident.
• m 1.39

  Bell de Sa∣cram. ord. c. 12.
• * 1.40

  5
• n 1.41

  Form. ordin. in ••rd. ••••ac.
• o 1.42

  Bell de Cler. c. 1••.
• p 1.43

  Campian. rat. 2.
• q 1.44

  Idem. rat. 4.
• r 1.45

  1. Reg. 20. 11.
• s 1.46

  Cant. 4. 4.