Tractatus de legibus et consuetudinibus regni Anglie, tempore Regis Henrici secundi compositus, Iusticie gubernacula tenente illustri viro Ranulpho de Glanuilla iuris regni & antiquarum consuetudinu[m] eo tempore peritissimo. Et illas solu[m] leges continet et consuetudines secundum quas placitatur in Curia Regis ad scaccarium et coram Iusticiis vbicunque fuerint. Huic adiectæ sunt a quodam legum studioso adnotationes aliquot marginales non inutiles

¶HIC INCIPIT LI∣ber decimus de debitis laico∣rū que debentur ex diuersi contractibus vide licet ex venditione, emptione, do∣natione, mutuo, commodato, loca∣to, conducto, et de plegiis et vadiis, siue mobilibus siue immobili∣bus et de cartis debita continentibus

Cap. .i.

PLacitum quoque de debitis laico∣rum, spectat ad cotonam et dig∣nitatem regis. cū quis itaque de debito quod si∣bi debetur curie queritur, si placi∣tum illud ad curiam Regis trahere possit ta∣le breue de prima sun. monitione facienda habebit.

Cap. 2.

¶Rex vicecomiti salutem. Precipe N. quod iuste et sine dilatione reddat R. cen∣tum marcas quas ei debet vt dicit. Et vnde queritur quod ipse ei iniuste deforciat et ni∣si fecerit, summone eum per bonos summo∣nitores, quod sit coram me vel Iusticiis me∣is apud VVestmonasterium a clauso pasche in quindecim dies, ostensurus quare non fe∣cerit. Et habeas ibi summonitores et hoc breue. T. &c.

Cap. 3.

¶De absentia quidem vtriusque partia qualiter iudicandum sit vel defalta ante li∣tis ingressum, in superioribus satis dictum est. Illud tamen notandum est quod non so∣let Curia Regis aliquam districtionem face∣re ad iustificandum aliquem per catalla, quod ad curiam veniat pro aliquo placito. Ergo de tali placito de consilio Curie, potest quis distringi per feodum suum, vel per ple∣giorum atrachiamentum, sicut in aliis placi∣tis fieri solet vtroque vero existente in Cu∣ria, is qui petit pluribus ex causis debitum petere potest, aut enim debetur ei quide ex causa mutui. aut ex causa venditio∣nis, aut ex commodato, aut ex locato, aut

ex deposito, aut ex alia iusta debendi causa. Ex causa mutui debetur aliquid: cum quis credit alii aliquid tale quod consistit in nu∣mero vel ponderevel mensura. Cum quis i∣taque aliquid tale crediderit, si plus eo rece∣perit vsuram facit. Et si in tali crimine obie∣rit, damnabitur tanquam vsurarius per le∣gem terre vnde superius dictum est plenius. Cum quid autem creditur alicui solet illud plerunque credi sub plegiorum datione. Quandoque sub vadii positione: Quando∣que sub fidei interpositione, quandoque sub carte expositione, quandoque etiam sub plu∣rium istorum simul securitate. Cum ergo a∣liquid debetur sub plegiorum datione tan∣tum, si principalis debitor ita inde defecerit quod non habeat vnde soluere possit, tunc demum recuperandum erit ad plegios et in∣de summonebuntur per tale breue.

Cap 4.

Rex vicecomiti salutem. Precipe N. quod iuste et sine dilatione acquietet R. de cen∣tum marcis versus Nvnde eum aplegiauit vt dicit, et vnde queritur quod eum non ac∣quietauit inde et nisi fecerit summone eum

per bonos summonitores. &c.

Cap. 5.

Apparentibus siquidem plegiis in curia, aut confitentur suam plegiationem aut negant. Si confiteantur, tunc autem tenentur credito∣ri inde satisfacere, ad terminos competentes eiin curia ad id assignatos. Vel se ab illa ple∣giatione per solutionem vel alio modo legit∣time acquietasse, tenentur legittime probare. Tenentur autem plegii si plures fuerint, sin∣guli in totum, nisi aliter cōuenerit quando se plegios inde fecerunt, et ad inde satisfacien∣dum simul sunt distringendi•• ta quod si plu∣res dati fuerint plegii et aliquis vel aliqui eorū non habeāt vnde reddere possūt, ipsum onus acquietancie ad ceteros vel in totum, vel in quantum ipsi defecerint spectabit verum si de debitore aliquo plegiādo plegii pro cera tis partibus datifuerint: quicquid de quibus∣dam eorum plegiorum contigerit, reliqui nō nisi pro partibus suis inde respondere cogen∣tur, poterit ergo ex hoc esse contencio quan∣doque inter creditorem et plegios, quando∣que inter ipsos plegios, si plegius aliquis dicat se de minori summa plegiasse ••principalem debitorem, et contra eum dicatur quod de

maiori, cū enim singuli plegii de certis par∣tibus constituuntur, tunc necesse habet ipse creditor eum illo agere, qui minus confitetur se debere ex sua plegiatione quam debeat. Sin autem quidam corum in totum, quidam de certis partibus constituantur plegii: tunc qui dem necesse erit illis qui in totum plegi∣auerint, agere cum illis qui minus quam inde debent confitenturse debere. Quod qualiter probari debeat, ex sequētibus lique∣bit. Soluto vero eo quod debetur ab ipsis plegiis, recuperare inde poterint ad princi∣palem debitorem, si postea habuerit vnde e∣is satisfacere possit, per principale placitum de debitis vnde inferius dicetur. Sciendum ta∣men quodsi quis alium plegiauerit de stando ad rectum in aliqua loquela, et pro defalta ip∣sius quem plegiauerit in misericordiam inci∣derit, ita quod ob illam causam aliquid per soluerit, super hoc de cetero nil recaperare poterit versus illum quem plegiauit. Quicū∣que autem alium plegiauerit de stando ad rectum de aliquo placito quod pertinet ad coronam domini Regis, vt de pace domini Regis infracta, vel alio, sinon habuerit eum

ad rectum pro plegiatione illa: incidet in misericordiam domini Regis que qualis s••t superius dictum est. Et per hoc liberabitur ab illa plegiatione. Sin autem plegii ipsi plegiationem in Curia negauerint, tunc si plures fuerint inde dati plegii, automnes ne∣gant plegiationem illam, aut quidam confi∣tentur, et quidam negant, Sivero qui∣dam confitentur, et quidam negant, tunc placitum inde esse poterit tum inter ipsum creditorem et plegios tum inter plegios confitentes et plegios negantes secundum quod supradictum est. Que vero diracio∣natio, inde exigatur inter quoscunque placitū illud vertatur? quero. Vtrum scilicet per du∣ellum fieri debeat, an alio modo, vel vtrum scilicet plegii per iuramentum tot homi∣num quot Curia exigit, plegiationem ip∣sam possint negare. Dicunt autem ad ho•• quidam: quod creditor ipse suo et legit∣timorum testium iuramento, poterit hoc de iure probare versus ipsos ple∣gios, nisi plegii ipsi eum velit a sacra∣mento leuare. Nunc quando peten∣ipse

paratus accedit ad faciendum sacramen∣tum, olim vero oportuit hoc fieri ante legem vadiatam. Sic ergo in tali casu potest inde per∣ueniri ad duel lum.

Cap. 6.

Creditur quoque mutuo res aliqua, sub va∣dii positione, quod cū fit, quandoque res mo∣biles vt catalla ponuntur in vadiū. Quando∣que res immobiles, vt terre et tenementa et redditus, siue in denariis siue in aliis rebus cō∣sistentes. Item cum inter creditorem et debi∣torem conuenerit de vadio interponēdo cu∣iuscunque modi res inuadiata sit: debitor ip∣se aut statim ipsi creditori facit habere sui va∣dii seisinam postquam sibi rem mutuo data accepit, aut non. Item inuadiatur res quando∣que ad terminum quandoque sine termino. Item quandoque inuadiatur res aliqua in mortuo vadio, quandoque nō. Mortuum va∣dium: dicitur illud cuius fructus velredditus interim percepti in nullo se acquietant. Cum itaque res mobiles ponuntur in vadium•• ita quod creditori inde fiatseisina, et ad certum terminum saluo tenetur creditor vadium il∣lud custodire. Ita quod nec co vtatur vel quo∣cunque modo tracter illud, quare deterius es∣ficiatur.

Sin autem in custodia deterius factū fuerit infra terminum per culpam creditoris, computabitur in debitum et ad valentiam ipsius deteriorationis. Preterea, si res talis fue∣rit, quod expensas exigat et custum necessari∣um, velutivt pascatur vel reficiatur, secundum quod cōuenerit inde inter creditorem et de∣bitorem seruabitur inter cos. Preterea, cum ad certum terminum res aliqua ponatur i•• vadium, aut ita conuenit inter creditorem et debitorem, quod si ad terminum illum vadi∣um suum non acquietauerit debitor ipse: tūe vadium ipsum remanebit ipsi creditori, ita {quod} negocium suum sicut de suo inde faciat: aut nihil tale inter eos conuenit. In priori casu stabitur conuencioni. In secundo evistente termino si fuerit debitorin mora soluendi debitum, poterit creditor se inde conqueri et iusticiabitur debitor vt ad curiam veniat et inde repondeat et per hoc breue.

Cap. 7.

Rex vicecomiti salutem precipe N. quod iuste et sine dilatione acquietet rem illam quam inuadiauit. R. pro centum marcis vsque ad terminum qui preteriit vt dicit et vnde queritur quod eam non dum acquietauit et

nisi fecerit. &c.

Cap. 8.

Qualiterautem distringendus sit vt ad cu∣rium veniat, vtrum per ipsum vadium an alio modo quero. Illud autē relinqui potest cōsi∣lio curie, quia vt rolibet modo potest res sati•• cōpetēter expediri, oportet enim {quod} aliquādo presens sit in curia antequā res sua creditori clametur quieta. Possit enim presens aliquid dicere quare res ipsa creditori nō remaneret quieta, existens vero in curia debitor ipse, aut cōfitetur se rē illā in vadiū pro debito illo po∣suisse aut negat. Si cōfitetur: quia eo ipso cōfi∣tetur debitū, precipictur ei quod ad rationabi∣lē terminum vadiū ipsum acquietet, et nisi fe∣cerit, dabitur licentia ipsi creditori, de cetero negociū suū de vadio ipso sicut de propria re: facere quomodo voluerit. Sin autē id neget, tūc rē ipsā aut dicit suā esse sed aliqua de cau∣sa ab cius decidisse possessione et aliū in pos∣sessione constitutū, vt ex cōmodato aut ex cō∣mēdatione, custodie causa, aut aliahuiusmodi causa, aut curia eandē rem suā nō esse cōfi∣tebitur, {quod} si fecerit•• dabitur statim licētia ipsi creditori de re ipsa vt de propria disponere. Si vero rem illā suā esse dicat sed neget tam va∣dium quā debitū: tūc tenebitur ipse creditor

probare versus eū {quod} tantum ei credidit quā∣tū est in demanda sua et {quod} rem ipsā ei inde nominatim in vadiū posuit. Qualis enim dira∣cionatio inde esse debeat, ex predictis patere potest que supradicta sunt. De plegiis qui ple∣giationē suā negant, ante terminū vero debi∣tū, peti minime potest. Si vero non ad aliquē terminū sed sine termino res aliqua in vadia∣tur, quoeūque tēpore volucrit creditor, debi∣tū petere potest. Soluto autē eo {quod} debetur ab ipso debitore, tenetur ipse creditor rem inva∣diatā ei sine aliqua deterioratione restituere, nec si res illa aliquo casu amissa fuerit aut de∣teriorata in custodia, per id versus debiterem minime liberabitur quia precise tenetur aut rem inuadiatā restituere, vel de ea satisfacere aut debitū amittere. Quādoque vero cōuenit inter debitorē et creditorē de re aliqua inua∣diata, accepta a debitore re mutuata, si nō se∣quatur ipsius vadii traditio, quomodo cōsule∣tur ipsi creditori in tali casu maxime cū possit eadē res pluribus aliis creditoribus tū prius tū posterius inuadiari. Super hoc notandū est {quod} curia domini regis huiusmodi priuatas con∣ventiones de rebus dandis vel accipiendis in vadium vel alias huiusmodi extra curiam siue

etiā in aliis curiis quā in curia domini Regis factis, tueri non solet nec vvarrantizare et i∣deo si non fuerint seruate, Curia domini re∣gis se inde non intromitter ac per hoc de iure diuersorum creditorum priorum vel posteriorum aut de priuilegio eorum non tenetur responderi. Cum vero res im∣mobilis ponitur in vadium ita quod inde facta fuerit seisina ipsi creditori, et ad terminū aut ita conuenit inter creditorem et debito∣rem quod exitus et redditus interim se acqui∣etent, aut sic quod in nullo se acquietent. pri∣ma conuentio iusta est et tenet. Secunda in∣iusta est, et inhonesta, que dicitur mortuum vadium sed per Curiam domini Regis non prohibetur fieri, et tamen reputat eam pro specie vsure. Vnde si quis in tali vadio deces∣serit et post mortem eius hoc fuerit probatū de rebus eius non aliter disponetur quam de rebus vsurarii. Cetera seruentur vt prius de va∣diis in rebus mobilibus consistentibus dictū est. Notandum tamen quod ex quo aliquis soluerit id quod debuit vel soluere se obtulit competenter, si creditor vlterius vadiium pe∣nesse maliciose detinuerit, debitor ipse seinde

curie cōquerens tale breue habebit.

Cap. 9.

Rex vicecomiti salutem. precipe. N. quod iuste et sine dilatione reddat, R. totam terrā vel terram illam in illa villa quam ei inuadia∣uit pro centum marcis, ad terminum qui pre∣teriit vt dicit et denarios suos idem recipiat, vel quam inde acquietauit vt dicit et nisi fece∣••it: summone eum per bonos. &c.

Cap. 10.

Apparens autem in curia creditor super hoc summonitus: aut cognoscit terram illam ad vadium suum vel dicetse tenere terram illā vt feodum suum in primo casu oportet eum aut vadium reddere, aut rationabilem causā ostendere in curia, quare id facere non debe∣at. In secundo vero casu vtrolibet eorum pe∣tente, id est creditore vel debitore ponetur super recognitionem patrie vtrum creditor teneat terram illam vt feodum suum vel va∣dium suum vel vtrum pater eius vel alius an∣tecessor fuerit inde seisitus vt de feodo vel vt de vadio die qua obiit, et sic potest obici ei quiseisinam patris sui inde petit et sic poterit super hoc recognitio multipliciter variari pro modo petendi et pro modo respondendi. Si autem recognitio a neutro petatur, procedet

placitum in curia super recto.

Cap. 11.

Creditor siquidem fi a seisina sua ceciderit per debitorem vel per alium: nullam inde se∣isinam per curiam recuperabit, nec etiam per recognitionem de noua disseisina. Si enim per alium quam per debitorem iniuste et si∣ne iudicio de vadio suo fuerit disseisitus de∣bitor ipse, poterit habere assisam de noua dis∣seisina. Si vero per debitorem ipsum: nullum versus eum per curiam recuperare habebit de vadio suo recuperando vel de nouo ingres∣su, nisi per ipsum debitorem, oportet enim ipsum creditorem ad principale placitum re∣dire, vt iusticietur debitor vt ei de debito suo satisfaciat Et summonebitur inde debitor per breue supradictum de prima summoninon•• facienda.

Cap. 12.

Die autem statuta debitore apparente in Curia, creditor ipse si non habeat inde va∣dium neque plegium noque aliam diracio∣nationem nisi solam fidem, nulla est hec pro∣batio

in Curia domini Regis. Verumtamea defidei lesione vel transgressione inde agi poterit in Curia christianitatis. Sed iudex ip∣se ecclesiasticus licet super crimine tali pos∣sit cognoscere et conuicto penitenciam vel satisfactionem iniungere: placita tamen de debitis laycorum vel de tenementis in Curia Christianitatis per assisam •• regni ta∣tione fidei interposite tractare vel ter mi∣nare non potest. Oportet ergo creditorem aliis vti probationibus, si debitor debitum ipsum neget. Si enim illud confiteatur. tunc tenetur inde satisfacere simili modo vt predictum est de plegiis confitentibus Per testem siquidem idoneum, potest in∣de fieri diracionatio. Et per duellum, et per cartam quoque. Cum quis itaque ad debiti sui probationem cartam aduersarii sui vel antecessoris eius offerat in Curia, aut cartam ipsam aduocat aduersarius, aut non. Si debitor cartam suam non a duo∣cat, duobus modis ••idem contraire vel con∣tradicere potest scilicet ipsum sigillum in Curia recognoscendo suum esse, sed tamen

vel per se, vel per suum assensum, siue anteces∣soris sui cartam esse confectam negando, vel omnino et sigillum et cartam negando. In primo casu vbi sigillum suum esse publice recognouerit in curia, cartam illam precise tenetur vvarrantizare, et conuencionem in ip∣sa carta expressam ficut in ca continetur om∣nino seruare sine contradictione. Et sue ma∣le custodie imputet, si damnum incurrat per sigillum suum male custoditum. In posterio∣re vero casu, poterit in curia carta ipsa per ali∣quem idoneum testē, presertim ipsi carte in∣fertum, probari per duellum Alio etiam mo∣do solet fides cartis imponi in curia, scilicet a∣liquibus certis et manifestis iudicus. Veluri per alias cartas eodem sigillo signatas Et de quibus constet quod eius carte sint, qui cart•• illam suam esse negat ita quod eas bene vvar∣rantizat in curia. Tunc enim si ita per omnia sibi concordent quod nulla suspicio diuersita∣ti tigillorum appareat haberi solet pro con∣uicto, et siue hoc siue alio legittimo modo a∣liquis conuincatur, super tali opere loquelā semper amittet, siue placitum fuerit de de∣bito. siue de terra, siue de quacunque alia re.

Et preterea in misericordia Regis remanet. Generaliter autem verum est, quod quicun∣que aliquid dixerit in curia, vel in placito quod iterum negauerit, vel vnde sequela vel, vvarrrantum vel probacionem sufficientem non habuerit, vel ad cuius contrarium d icen∣dum, vel ad quod negandum per sufficientem probationē districtus fuerit, in misericordia domini Regis remanet. Sivero cartam illam ab initio aduocat is contra quem producitur ad debitum aliquod probandum, tunc iuxta carte illius tenorem tenebitur ipse debitor creditori satisfacere. Cum vero aliquid mutuo creditur sub plurium predictorum securita∣te simul tunc quoque ex quo debitor ipse recte defecerit, distringendus est ipse simul per omnes securitates illas. Ideo enim plures securitates ab co inde recepte sunt, vt citius deficiente debitore creditori inde satisfiat quā ••ivna sola securitas interuenisser.

Cap. 13,

Ex causa quoque commodati, solet res aliqua quandoque deberi vt si rem meam tibi gra∣tis commodem ad vsum inde percipiendum ••nseruicio tuo, expleto quidem seruicio rem

meam mihi teneris reddere sine deteriora∣tione si extat, sin autem res ipsa interierit, vel perdita fuerit, quocunque modo in custodia tua, omnino teneris ad rationabile pretium mihi restituendum. Sed sub qua vel euius probatione prestandum. Preterea si quis vs∣que ad certum locum rem suam vel vsque ad certum tempus alii commodauerit, et is qui cam ita recipit vltra illum locum, vel illud tempus. eadem re vsus fuerit, in quantum id emendate debeat, vel sub qua probatione, vel euius idem sit iudicandum quero. A furto enim: omnimodo excusatur per hoc quod in••tium habuerit sue detentionis per domi∣num illius rei. Quero item vtrum dominus possit rem suam ••ta alii commodatam, infra tempus vel locum reuocare, presertim si eius vsu ipsemet interim indigeat.

Cap. 14.

Ex causa quoque emptionis et venditio∣nis debetur aliquid, Cum quis rem suam ali∣cui vendiderit, debetur enim precium ipsi venditori. Et res empta ipsi emptori. Perfici∣rur autem emptio et venditio cum effectu,

ex quo de pretio inter contrahentes conue∣nit. Ita tamen quod secuta fuerit rei empte et vendite traditio. Vel quod pretium fuerit solutum totum siue pars vel saltem quod ar∣••he inde fuerit date et recepte. Sed in duobus prioribus casibus nullo modo potest alteru∣ter contrahentium sola voluntate a contrac∣tu resilire, nisi ex aliqua iusta et rationabili causa. Veluti si inter eos conuenerit, vt liceat alterutri eorum inde se impune retraherein∣fra certum terminum, tunc enim licet vtri∣que (sicut conuenit) infra datum terminum a contractu impune recedere. Quippe genera∣liter verum est quod conuentio legem vin∣cit. Preterea sivenditor ipse rem suam ven∣diderit emptori tanquam sanam et sine ma∣hemio, sipostea probare poterit emptor rati∣onabiliter, rem ipsam tempore contractus minus sanam fuisse et cum mahemio, tunc quidem venditor tenebitur rem suam retro habere. Verum sufficit rem fuisse idoneam tempore contractus, quicquid postea de illa contingat. Sed infra quod tempus liceat hoc probare vel inde conqueri,

quero maxime vbi nullum pactum interue∣nit, vbi vero sole arrhe date sunt, si emptor a contractu recedere voluerit id ei cum arrha∣rū amissione licebit. Si autem venditor rece∣dere voluerit in tali casu, quero vtrum sine pe∣na id facere possit, quod non videtur quia tūc videretur in hoc melioris condicionis vē∣ditor quam emptor. Quod si impune id fieri nequit, quam penam inde prestabit, periculū autem rei vendite et empte illum generali∣ter respicit qui eam tenet nisi aliter conue∣nerit.

Cap. 15.

VVarrantizare autem vendiror et heredes eius tenentur emptori et heredibus suis rem venditam, si fuerit res immobilis et inde po∣natur in placitum emptor ipse vel heredes eius, eo modo quo supra expositū est in trac∣tatu devvarrantis, Si vero fuerit res mobilis quam quis petit versus emptorem, eo quod prius fuerit e••vendita vel donata, aut ex alia iusta causa adquis ita, nec adi••cta fuerit ab eo felo nia idem dicendum erit quod de re im∣mobili predictum est. Si vero ex causa fur∣tina res aliqua petatur versus emptorem, ten••

tur precise se ab omni causa furtiua sibi im∣posita defendere, aut vvarrantum inde voca∣re. Si itaque emptor ipse vvarrantum vocaue∣rit, aut certum aut incertum si certum vo∣cauerit quis vvarrantum in curia quem dicat se velle habere ad vvarrantum ad rationa bi∣lem terminum, tunc ei ponendus est inde dies in curia. Et si ad diem illum presens fue∣rit ille qui vocatus fuerit ad vvarrantum, et venditionem suam et rem venditam ipsi emptori vvarrantizauerit in curia. tunc emp∣tor ipse omn••no liberabitur inde ita quod nihil de cerero inde perdere poterit. Si au∣tem de vvarrātizatione ei defecerit, tunc erit inde placitum inter emptorem er vvarran∣tum suum ita quod ad duellum inde poterit perueniri. Sed nunquid vvarrantus poterit vvarrantū in curia vocare. Quod si sic est ad quotum vvarrantum erit st••ndum. Preterea cum quis ita nominat vvarrantum de re que petitur fur••iu••, solet vvarrantu•• ipse atrachia∣ri per tale breue vicecomiti directum.

Cap. 16.

¶ Rex vicecomiti salurem. Precipio ti••á quod sine dilatione attachi•••• facias per sal∣uos

et securos plegios N. quod sit coram me vel Iusticiis meis eo die ad vvarrantizandum R illam rem quam H clamat aduersus R vt furtiuam. Et vnde predictus R. eum traxit ad vvarrantum in curia mea vel ad oftenden∣dum quare ei vvarrantizate non debeat. Et habeas ibi summonitores et hoc breue. &c.

Cap. 17.

¶Si vero incertum vvarrantum vocaue∣rit•• in tali casu si sufficientem habuerit pro∣bationem de legittimo marcatu suo, id eum a felonia liberabit. Sed tamen a damno non conseruat quod non scilicet rem illam amit∣tat. Si autem super hoc sectam non habuerit sufficientem, in periculo est. Probari autem solet res debita ex empto vel ex commodato g••nerali probandi modo in curia. Scilicet per scriptum vel per duellum.

Cap 18.

¶Ex locato quoque et ex conducto solet res quandoquedebe••••, vt cum quis locat rem suam alii vsque ad certum terminum, certa interueniente mercede Hic enim tenetur locator, rem locata•• ad vsum dare. Conduc∣tor quoque, soluere mercedem. Sciendum

autem quod elapso termino, potest locatòr se licite in re sua locata etiam sua autoritate recipere. Sed quid si conductor censum su∣um statuto termino non soluerit, nun quid et in hoc casu licet locatori ipsum sua autori∣tate expellere? Predictos vero contractus qui ex priuatorum consensu fiūt, breuiter trans∣igimus, quia vt predictum est priu••tas con∣uentiones non solet curia domini Regis tu∣cri, et quidem de talibus contractibus qui q••••si priuate quedam conuentio∣nes censeri possunt, se non in∣tromtitit Curia domini Regis.