Middle English Dictionary Entry
wrighte n.(2)
Entry Info
Forms | wrighte n.(2) Also (early) wrihte, wruht(e. |
Etymology | OE wyrht |
Definitions (Senses and Subsenses)
Note: Cp. iwurht n.
1.
(a) That which one deserves, desert; also, fault, guilt; haven ~, to deserve;
(b) work, deeds.
Associated quotations
a
- c1175(OE) Bod.Aelfric OT (Bod 343)20/107 : He [Lucifer] feol þa adun to deofle awend & ealle his gadæn of þam Godes hirede in to helle wite be heora wruht [OE gewirhtum].
- c1175 Orm.(Jun 1)ded.202 : He ȝaff hiss aȝhenn lif…To þolenn dæþþ o rodetre Sacclæs wiþþutenn wrihhte.
- c1175 Orm.(Jun 1)10505 : Jesu Crist…Shall…werrpenn all þatt laþe flocc…Inntill þe fir off hellepitt, All affterr þeȝȝre wrihhte.
- a1200 Trin.Hom.(Trin-C B.14.52)217 : Ich triste þat he [God] nele neng bi mine wrihte, ac for his milde wille of þis werses grune mine fet breiden.
- a1225 Lamb.Hom.Pater N.(Lamb 487)69/251 : Crist us ȝeue of him mihte betere þenne we habbeð wrihte.
b
- c1175(?OE) Bod.Hom.(Bod 343)108/3 : Þe Hælend…walde ylce men…demen & heom ædlean syllæn æfter heore aȝene wruhte.