Middle English Dictionary Entry
biwedden v.
Entry Info
Forms | biwedden v. |
Etymology | From wedden (OE weddian). |
Definitions (Senses and Subsenses)
1.
(a) To give (a woman) in marriage (to sb.); (b) to take in marriage, marry; (c) biwed(ded wif, spouse; ~ lafdi, married woman.
Associated quotations
a
- a1121 Peterb.Chron.(LdMisc 636)an.1100 : Se cyng genam Mahalde him to wife..And se arce bisc Ansealm hi him be wæddade.
- a1131 Peterb.Chron.(LdMisc 636)an.1127 : & leot hire be weddan þes eorles sunu.
- a1150(c1125) Vsp.D.Hom.Fest.Virg.(Vsp D.14)40/233 : Ða beweddede Cleophas Josephe..Marian, þæs hælendes moder.
- a1150(c1125) Vsp.D.Hom.Fest.Virg.(Vsp D.14)40/244 : Seo wæs bewedded Zebedeo.
- c1225 Body & S.(2) (Wor F.174)10/36 : Ic was þin imake..Ic was þe biwedded wurþliche..Et þen fontstone.
b
- c1275(?a1200) Lay.Brut (Clg A.9)11033 : Custance hauede Ælene biwedded to quene.
c
- c1275(?a1200) Lay.Brut (Clg A.9)31959 : His biweddede wif.
- a1225(c1200) Vices & V.(1) (Stw 34)5/24 : Ȝif he hafð beswiken..an riche lafdi ðe is bewedded.