Middle English Dictionary Entry
perchen v.
Entry Info
Forms | perchen v. |
Etymology | OF perchier |
Definitions (Senses and Subsenses)
Note: Cp. perken v.
1.
(a) To perch, roost; -- also refl.; ben perched, roost (upon sth.); (b) ben perched to, of vines: to hang on (sth.).
Associated quotations
a
- ?a1425 Susan.(Hnt HM 114)81 : Þe popiniayes perchyn [Vrn: perken; vr. pykyn] and prunyn for proud, On piries and pynapples þei prikkyn in prees.
- c1450(c1380) Chaucer HF (Benson-Robinson)1991 : Myn egle, faste by, Was perched hye upon a stoon.
- a1450 I have a gentil cok (Sln 2593)19 : Euery nyȝt he perchit hym in myn ladyis chaumbyr.
b
- (a1398) *Trev.Barth.(Add 27944)253a/a : A vyne..haþ vertue and might to bynde hemself togideres and beþ perched & trayled and bounde to tryen þat ben nyȝe þerto.