Y Beibl Cyssegr-lan. Sef yr Hen Destament, a'r Newydd..

PEN. XXVI.

Dafydd eilwaith yn gallu lladd Saul, ac yn ei arbed ef.

Yna y Ziphiaid a ddaethant at Saul i Gibea gan ddywedyd: onid [ydyw] Dafydd yn llechu ym mryn Hachila ar gyfer y diffaeth∣wch؛

2 Yna y cyfododd Saul, ac a aeth i wared i a∣nialwch Ziph a thair m••l o etholedigion gwŷr Israel gyd ag ef, i geisio Dafydd yn anialwch Ziph.

3 A Saul a werssyllodd ym mryn Hachila, yr hwn [sydd] ar gyfer y diffaethwch wrth y ffordd: a Dafydd oedd yn aros yn yr anialwch, ac efe a ganfu Saul wedi dyfod ar ei ôl ef i'r a∣nialwch.

4 (Canys Dafydd a anfonase chwil-wŷr, ac a ŵybu ddyfod o Saul yn siccr.)

5 Yna y cyfododd Dafydd, ac y daeth i'r lle yr hwn y gwerssyllase Saul ynddo, a chanfu Dafydd y lle yr hwn yr oedd Saul yn gorwedd ynddo, ac Abner mab Ner tywysog ei filwria∣eth ef: a Saul oedd yn gorwedd yn y werssyll∣fa, a'r bobl yn gwerssyllu oi amgylch ef.

6 Yna y llefarodd Dafydd, ac y dywedodd efe wrth Ahimelec yr Hethiad, ac wrth Abisai fab Serfia brawd Ioab gan ddywedyd, pwy a aiff i wared gyd a mi at Saul i'r gwerssyll؛ yna y dywedodd Abisai, myfi a âf i wared gyd a thi.

7 Felly y daeth Dafydd, ac Abisai at y bobl liw nos, ac wele Saul yn gorwedd, [ac] yn cys∣cu yn y werssyllfa, ai waiwffon wedi ei gwthio i'r ddaiar [wrth] ei obennydd ef: ac Abner, a'r bobl oeddynt yn gorwedd oi amgylch ef.

8 Yna y dywedodd Abisai wrth Ddafydd, Duw a roddes heddyw dy elyn di yn dy law di: ac yn awr gad i mi ei daro ef attolwg a gwai∣wffon hyd y ddaiar vn waith, ac nis ail tarawaf ef.

9 A Dafydd a dywedodd wrth Abisai, na ddifetha ef, canys pwy a estynne ei law yn erbyn eneiniog yr Arglwydd, ac a fydde ddiniwed؛

10 Dywedodd Dafydd hefyd, [fel] y mae yr Arglwydd yn fyw, y naill ai yr Arglwydd ai teru ef: neu ei ddydd ef addaw i farw, neu efe a ddescyn i'r rhyfel, ac a ddifethir.

11 Yr Arglwydd a'm cadwo i rhac estyn fy llaw yn erbyn eneiniog yr Arglwydd: ac yn awr cymmer attolwg y waiw-ffon yr hon [sydd wrth] ei obennydd ef, a'r phioled ddwfr, ac awn ymmaith.

12 A Dafydd a gymmerth y waiw-ffon, a'r phiol••d ddwfr oddi wrth obennydd Saul, a hwy a aethant ymmaith: ac nid oedd [neb] yn gweled, nac yn gwybod, nac yn neffro, canys hwynt oll oeddynt yn cyscu, o herwydd trwm∣gwsc yr Arglwydd a syrthiase arnynt hwy.

13 Yna Dafydd a aeth i'r tu hwnt, ac a safodd ar ben y mynydd o hir-bell, [ac] encyd fa∣wr rhyngddynt.

14 A Dafydd a lefodd ar y bobl, ac ar Ab∣ner fab Ner gan ddywedyd, onid attebi di Ab∣ner؛ yna Abner a attebodd, ac a ddywedodd, pwy [ydwyt] ti [yr hwn] a elwaist ar y brenin؛

15 A Dafydd a ddywedodd wrth Abner, o∣nid gŵr [ydwyt] ti؛ a phwy [sydd] fel ti yn Is∣rael؛ a pha ham na chedwaist dy arglwydd

frenin؛ canys daeth vn o'r bobl i ddifetha y bre∣nin dy feistr di.

16 Nit da [yw] y peth hyn yr hwn a wnae∣thost di [fel] y mae 'r Arglwydd yn fyw, canys meibiō [euog] o farwolaeth [ydych] chwi, am na chadwasoch eich meistr sef eneiniog 'r Arglw∣ydd: ac yn awr edrychwch pa le [y mae] gwaiw∣ffon y brenin, a'r phioled ddwfr y rhai [oeddynt wrth] ei obennydd ef.

17 Yna Saul a adnabu lais Dafydd, ac a ddywedodd, ai dy lef di [yw] hon fy mab Da∣fydd؛ yna y dywedodd Dafydd, fy llef fi [ydyw] hi fy arglwydd frenin.

18 Dywedodd efe hefyd, pa ham [fel] hyn fy arglwydd yr ydwyt yn erlid ar ôl dy wâs؛ canys beth a wneuthum؛ neu pa ddrygioni [sydd] yn fy llaw؛

19 Ac yn awr, attolwg gwrandawed fy ar∣glwydd frenin eiriau ei wasanaeth-wr: os yr Arglwydd a'th annogodd di i'm herbyn arogler aberth, ond os meibion dynion, melldigedic[fy∣ddant] hwy ger bron yr Arglwydd, o herwydd iddynt fyng-yrru i ymmaith heddyw, fel nad yd∣wyf yn cael glynu yn etifeddiaeth yr Arglwydd gan ddywedyd, dos gwasanaetha dduwiau di∣eithr.

20 Yn awr gan hynny na syrthied fyng-wa∣ed i i'r ddaiar o flaen wyneb yr Arglwydd: ca∣nys brenin Israel a aeth allan i geisio vn gwy∣bedyn, megis ped ymlidie efe bettris yn y my∣nyddoedd.

21 Yna Saul a ddywedodd, pechais, dych∣wel Dafydd fy mab, canys ni'th ddrygaf di mwy, oherwydd gwerth-fawr fu fy enioes i yn dy olwg di y dydd hwn: wele ynfyd y gwneu∣thum, ac mi a ymryfusais yn ddirfawr.

22 A Dafydd a attebodd, ac a ddywedodd wele waiw-ffon y brenin: deled vn o'r llangci∣au trosodd, a chymmered hi.

23 A'r Arglwydd a dalo i bôb vn ei gyfiawn∣der ei hun, ai ffyddlondeb: canys yr Arglwydd a'th roddes di heddyw yn [fy] llaw i, ond ni fyn∣nais i estyn fy llaw yn erbyn eneiniog yr Ar∣glwydd.

24 Ac wele megis y mawrhauwyd dy ena∣id ti heddyw yn fyng-olwg i: felly y mawrha∣••r fy enaid inne yng-ŵydd yr Arglwydd, fely gwaredo efe fi o'm holl gyfyngdra.

25 Yna y dywedodd Saul wrth Ddafydd, bendigedic [ydwyt] ti fy mab Dafydd, hefyd gan wneuthur y gwnei, a chan orchfygu y gorchfygi, a Dafydd a aeth iw ffordd, a Saul a ddychwelodd iw fangre ei hun.

Notes

• Pen. 23.19.