Cyfarwydd-deb pr Anghyfarwydd, sef, llyer yn cynnwys,: 1. Agoriad byrr ar Weddi 'r Arglwydd. 2. Ymddidanion rhwng y Carwr a'r Cymro. 3. Ymddidanion rhwng Crist a'r Publican, rhwng Crist a'r Pharisaed, a rhwng Crist a'r Credadyn ammheus, sef Canwyll Crist. 4. Amryw Reolau Duwiol: : y cwbli gyfarwyddo pol 1, pa fodd i chwilio 'r ferythyrrau er lefadiw Heneidiau: a pha fodd i ddyfod at Grist i gael iechydwriaeth dragwyddol : a pha fodd i weddio yn fol ewyllys Duw, i gael gras a thrugaredd oddiwrtho ef, a pha fodd i fyw'n santaidd yn y Byd presennol.

Ystyr a meddwl y gair Tâd.

WRth agoryd y gair Tâd rhaid yw atteb dau gwestiwn.

Yn gyntaf, A arwyddoceuir wrth y titl hwn, Tâd, y Drindod yn hollawl, ai ynte vn person yn vnig o¦honaw?

Atteb. Rhoddir weithie yr enw hwn ir holl bersonau yn y Drindod ynghyd; a wei∣thie i ryw vn o¦onynt hwy. Ir holl bersonau ynghyd, megis ym Mal. 2.10. Onid vn Tâd sydd i ni oll? onid vn Duw a'n creawdd? I vn person megis yn Esay 9.6. Fo a elwir Crist yn Dad tragywyddoldeb a hynny nid yn vnig am ef fod ef (o ran e'i Dduwdod o dragywyddoldeb, ond hefyd, am fod pawb oll wedi eu gwneuthur yn b••••••'

i Dduw yn dragywyddol, ar a wir gyssylltir ag ef, ac a ail-enir trwyddo ef. A thrachefn yr ydys yn rhoddi y titl neu 'r enw Tàd yn fynych ir, person cyntaf o'r Drindod, megis yn y mannau lle yr ydys yn cofio am bob person wrtho ei hun, ac megis yn eu cymha∣ru, un â'i gilydd, megis yn y mann hynny, lle y gorchymynnir bedyddio, yn enw 'r Tàd, a'r Máb, a'r Yspryd glân. Ac felly yn y mann hyn, y mae 'r titl Tád, am achos ar∣bennig, yn cyttuno â'r person cyntaf. Canys y mae efe yn Dâd i Grist, mal y mae Crist o dragywyddoldeb yn Air iddo, a hynny o wir naturiaeth, am ei fod o'r vn hanfod â'r Tád. Eilwaith, y mae efe yn Dâd i Grist o ran ei ddyndod, nid o naturiaeth neu o fab∣wysiad, eithr trwy vndeb personol, am fod y naturiaeth ddynawl yn aros ym mherson y Gair, wedi ei vno ag ef. Ac yn ddiweddaf y mae efe yn Dâd ir holl ffyddloniaid trwy fabwysiad yn-Ghrist. Gal. 4.5.6.

Yr Ail gwestiwn yw hyn, A ydym ni rwy∣medig i weddio ar y Mâb a'r Yspryd glan, megis ac ar y Tâd?

Atteb. Fo berthyn ein gweddi i bôb vn o'r tri pherson yn y Drindod, ac nid ir Tàd yn vnig. Act. 7.59. Y mae Stephan yn gweddio, Arglwydd Jesu derbyn fy yspryd. A Duw ei hun(medd Paul, 1 Thes. 3.11.) a'n Tad ni, a'n Harglwydd Jesu Grist, a gyfar∣wyddo ein ffordd ni atto chwi. A Grâs ein Harglwydd Jesu Grist, A chariad Duw, a chymdeithas yr yspryd glàn, a fyddo gyd a chwi

oll. Amen. 2 Cor. 13.13.

Fe ddichon rhai ddywedyd, mai Patrwn berffaith ein holl weddiau yw 'r weddi hon, ac etto yr ydys ymma yn ein dyscu ni i gy∣feirio ein gweddiau tuag at y Tàd, nid at y Mâb neu'r Yspryd glân. Rwy finne 'n atteb, mai tri pherson neulltuol yw 'r Tâd, a'r Mâb, a'r Yspryd glân; ac etto nis gellir nai rhannu, nai gwahanu o ran ei Duwdod, am eu bod i gŷd oll yn trigo ynghyd yn yr vn Duwdod neu naturiaeth dduwiol. Ac heb law hyn, yn eu holl weithrediadau oddi all∣an, megis ynghreadigaeth a cheidwadigaeth y Bŷd, a iechydwriaeth yr etholedigion; yn hyn nis rhennir, ac nis neullteuir mo¦honynt; am eu bod i gŷd oll yn cydweithio; yn v∣nig yr ydys yn gwneuthur gwahaniaeth rhyng∣thynt yn y módd y maent hwy yn gweithio. weithian gan nas neulltuir hwynt mewn natu∣riaeth na gweithrediad, ni ddylid mewn vn modd moi gwahanu mewn addoliad.

Ac er ein bod ni yma yn cyfeirio yn bennaf ein gweddiau tuag at y Tâd, oblegit mai efe yw y person cyntaf mewn trefn yn y Drin∣dod; etto yn hyn, yr ydym ni yn cydio gydag ef y Mâb a'r Yspryd glân: canys yr yni 'n galw ar y Tâd, yn enw 'r Mâb, trwy help yr Yspryd glân. Ac at ba Berson bynnag y cyfeiriom ni y weddi, rhaid i ni yn wastadol gofio, mewn meddwl, ewyllys, a chalon, gyssylltu y personau eraill â hwnnw.