Llyfr y Psalmau: wedi ev cyfiethu, a'i cyfansoddi ar fefur cerdd, yn gymraeg / drwy waith Edmund Prys Archdiacon Meirionnydd.

PSAL. 142. Dafydd, er nrg ofn na dig, yn arbed Saul, ac yn gwe∣ddio ar Dduw ei geidwad.

RHois wed di ar yr Arglwydd nef, yn llym fy llef ymbiliais; [verse 2] A'm holl fyfyrdod gar ei fron, o'm calon y tywelltais. [verse 3] Ond pan fynegais it fy' nghur, a'm dolur o'm meddyliau,

Da gwyddit ti bob ffordd a'r man, y rhoesan i mi faglau.

[verse 4] O'r tu deau nid oedd ym' neb, trown f'wyneb, a'm hadwaenai, Na nawdd, na neb, o d'n y byd, fy' my wyd a'mgeleddai. [verse 5] Arnad llefais, wrthyt dwedais, Duw, di a ydwyd union: Fy' nghwbl obaith wyt ti yn wir, a'm rhan yn nhir y bywion.

[verse 6] O ystyr Arglwydd 'faint fy'nghri, wyf mewn truenni digllon: Rhag fy erlidwyr gwared fi, mae thei'ni yn rhy gryfion. [verse 7] O garchar caeth fy enaid tynn, dy enw am hyn a folaf: Pan weler dy fod ar fy rhan, y cyfion twysgan attaf.