The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

IMperator Regi, salutem. Qualiter ad multam instantiam Lombardorum Romanae* 1.1 sedis Antistes contra nos inconsulto calore processerit, satis vos publica fama per∣docuit. Qualiter etiam prius quam contra nos, religionis debito & Pontificatus gravitate depositis, hostiliter arma capiens, se Ducem & Principem nostrorum rebel∣lium

stabiliret, nos universale Concilium, & specialiter Nunciorum vestrorum prae∣sentiam petissemus, serenitatem Regiam credimus non latere. Demum, notitiam vestram non latuit, qualiter ad quorundam ex fratribus ejus instantiam, qui pro re∣paratione tanti discriminis remedia cogitabant, praeter omnium requirentium spem, nostra magnificentia condescendit, ut Lombardis prorsus exclusis, permitteremus eundem ab insuetis infestationibus Sacerdotum per temporale treugarum subsidium respirare, utpote qui libenter pro sedatione scandali generalis, & Terrae Sanctae subsi∣dio procurando, reperiri modos & vias patiebamur ad pacem. Sed ipse Lombardos eosdem, quibus confoederatus fuerat, a treugarum nostrarum foedere non est passus excludi, totius orbis dissidio Mediolanensium ac ipsorum sequacium suffragia praefe∣rendo. Cui cum aliquatenus assentire nollemus, ut laesae Majestatis nostrae reos sub praedictarum treugarum involucro pateremur involvi, vel ipsos ullo modo Papae prae∣sidio communiri, tandem postquam vidit eosdem rebelles nostros propria virtute de∣ficere, nec ipsis posse temporalia remedia saltem quiete afferre, ad artes alias postmo∣dum se convertit, satagens nos per venerabilem Brixensem Episcopum, ad nostram praesentiam accedentem, inducere, ut cum pro reformatione pacis inter nos & Eccle∣siam, ut dicebat, quamplurium Regum Nuncios ac nonnullos de Occidentalibus par∣tibus Principes & Praelatos ad Synodum intenderet convocare, Lombardos praedictos excellentiae nostrae inimicos, in treugis cum ipso usque in proximum festum resur∣rectionis Dominicae contrahendis, comprehendere deberemus, causam fingens, ut ex universalibus treugis, vocatis ad Synodum securitas largior praeberetur. Audite mi∣rabilem circumventionis modum, ad depressionem nostrae justitiae excogitatum, dum pacem nobiscum habere velle se simulat, ut Lombardos, ad tempus per treugarum suf∣fragia respirantes, contra nos fortius postmodum in rebellione confirmet, utque contra nos ad discordiam se medio tempore pervenientium Praelatorum ad vocatio∣nem suam subsidia licentius praeparet, speciem nobis concordiae pollicetur. Et ut evidenter ad oculum videatis, quod pro discordia potius Concilium advocet, quam pro pace, formam hujusmodi advocationis attendite. In qua nihil omnino de futu∣rae pacis tractatu describitur, nisi pro magnis & arduis Ecclesiae Romanae negotiis vo∣catorum praesentiam asserat opportunam. Tempus inspicite, dum Legatum nobis ante Concilium, postquam nos & aggressus hostiliter, nititur convocare. Conside∣rate personas, dum spretis magnificentiae vestrae Nunciis, per quos sibi tractatum pa∣cis hujusmodi frequentius obtulistis, nunc Provinciae Comitem, manifestum excellen∣tiae nostrae rebellem, Ducem Venetorum, Marchionem Ostiensem, Comitem S. Bonifa∣cii, Albericum de Romandiola, Biackinum, Gugsinum de Camino, & Paulum Traver∣sanum, cum quibus in malum nostrum, data eis pecunia, prout est publica voce noto∣rium, conjuravit, vocat expressis nominibus ad Synodum supradictam. Veruntamen ob reverentiam summi Regis, sic nominato Episcopo duximus respondendum, quod nos cum sacrosancta Romana Ecclesia matre nostra discordiam non habemus aliquam, sed ab hujusmodi Romani Pontificis impetu justitiam Imperii nostri defendimus, & in∣juriam propulsamus. Nihilominus tamen, cum ipso semper pacem habere optavi∣mus & optamus, per quod generale mundi dissidium evitemus. Et ut tractatus pa∣cis a remotioribus partibus non quaeratur, per eundem Episcopum ac alios bonos viros, justitiae nostrae conscios, & communis concordiae zelatores, ad praesentem tractatum pacis, ut mala de medio citius auferantur, obtulimus nos paratos; treugas etiam, licet nobis tanquam ad belli praesidia munitis infestas, inire concessimus cum eodem; sperantes per eos, velut per quandam salutiferam scalam, posse facilius ad excelsa palatia pacis ascendi. Lombardos tamen excellentiae nostrae rebelles, a nexu treugarum hujusmodi, sicut semper exclusimus, sic in perpetuum excludemus; nec in∣ter nos & eum, praesente discrimine, vocari Concilium per eundem, velut hostem pub∣licum Imperii, permittemus: Praesertim cum nobis, Imperio, et omnibus terrae primatibus indecentissimum judicemus, honoris nostri causam suspecto foro subjicere, vel judicio Synodali: Sed omnibus ad Concilium ipsum convocatis, per terram nostrae ditioni subjectam, in personis & rebus securitatem denegamus. Quam∣obrem serenitatem Regiam praesentibus exhortamur, quatenus per Praelatos omnes & singulos Regni vestri, edicti Regii vulgato programmate divulgetis; ut nullus sub securitatis nostrae fiducia ad Synodum ipsam accedat. Nos enim quantumcunque Reg∣ni vestri fidelibus, ob amorem praecipuum quem erga vos gerimus, libentissime defe∣ramus; praesumptuosam tamen audaciam eorum, qui ad inimici nostri vocationem accederent, nos non deceret ullatenus aequanimiter tolerare. Datum in Castris, in

obsidione Faventiae, xiij. die Septembris, xiiij. Indict. A clear evidence of the Empe∣rors Prerogative, to prohibit, as well as to summon Councils, when called to his prejudice, to prevent the Popes designs against him.

Subscriptis igitur & quibusdam aliis causis rationabilibus, Dominus Imperator* 1.2 turbatus, & timens sibi laque os praeparari in Concilio celebrando, caepit illud impedire, his admonitus causis pro parte praelibatis. Primo, igitur Dominus Imperator tempus reprehendit inopportunum, & nimis festinum, ad quod nun∣quam consensit praefigendum. Item, quod sicut praeloquutum fuit, & tam Pa∣pali quam Imperiali assensu determinatum, non vocat Dominus Papa vocandos ad Concilium, cum utriusque causa sit in ipso specialiter pertractanda. Item, cum pro pace, reformanda inter eos & confirmanda vocandum fuit Concilium, & non ob aliud, in scripto vocationis suae non facit super hoc Dominus Papa mentionem nisi tantum sic exprimens, pro arduis Ecclesiae negotiis, suppresso penitus pro qua causa vocari Concilium debuit principaliter, & sic obviat Papa promissis utrobique formatis & firmatis. Item, dicit Dominus Imperator, quod Dominus Papa ad Concilium publicos hostes, & manifestos Imperii vocavit, (quorum nomina Dominus Imperator in sua epistola exprimit,) & eosdem Imperialibus corrupit muneribus, ut vertantur in Arcum pravum, ut tradito∣rum nominibus in perpetuum probose cum suis generationibus deturpentur, quibus non sunt tam ardua status Imperialis committenda. Item, dicit Impera∣tor: Otto Cardinalis, Legatus in Anglia, & Rex Angliae, omnem fere the∣saurum illius regionis, ad meam dejectionem anhelantes, exhauserunt: & nos, non sine Imperii magna verecundia, & ••amae nostrae sugillatione, in reg∣no Angliae anathematis vinculis innodari fecerunt. Quapropter ipsos, & omnes Angliae Praelatos, nostros inimicos merito debemus reputare, qui pecuniam suam in nostrum gravamen effundentes, honorem nostrum pro posse suffocarunt; nec movit eos, quod nunquam eis nocens affinitatis foedere Anglorum Regi conjungor sociatius. Ipsorum igitur examen subire mihi foret absurdum, & penitus dissonum rationi. Item, dicit dominus Imperator, quod per treugarum acceptarum mo∣ram, nobis suspectam, imo dispendiosam, & dum Concilij tractarentur negotia (quae finem forte non poterunt sortiri repentinum) inimici nostri poterunt respi∣rare, & ad gravamen Imperii, assensu & fomento Papae, quorum se constituit principem defensorem, & pro ipsis bellatorem, surgere fortiores. Item, dicit Dominus Imperator, quod Dominus Papa maximam quantitatem pecuniae ex∣pectat extorquendam a Praelatis Franciae, & praecipue Angliae, quam promisit hostibus Imperii se daturum: unde sumunt Papa & ipsi spem & cornua, quae merito sibi imminent formidanda. Sumpsit enim haec consuetudo ab praedecessore suo In∣nocentio, in ultimo Concilio exordium detestandum; ut celebrato Concilio non de∣tur Praelatis recedendi licentia, donec Papa singulatim a singulis pecuniam extorse∣rit, non habito respectu ad labores & viatica Praelatorum, in itineribus vexatorum. Item, dicit Imperator: quod omnes Praelati, praecipue Angliae, imo etiam Rex Anglorum, tenentur Papae per suam professionem et juramen∣tum, tanquam Domino sententialiter non obligati, et Imperatori vel Imperio: Vnde judicat Imperator, eorum arbitrium merito ipsi fore nimis suspectum, et ratione formidandum, praesertim cum Pa∣pa ejus dignoscatur esse inimicus praecipuus et capitalis, membra tracturus ad consensum. Studet etiam et omnem effundit peri∣tiam et industriam, ut ipsum confundat Imperium cum Impera∣tore. Sed secundum illud Ovidanum.

Ʋt la••ro, sic cautus praecingitur ense viator: Hic parat insidias, hic sibi praestat opem.

Cum igitur haec, & alia populo incognita, subtili rationis trutina libraret Domi∣nus Imperator, sciens multos callere in ipsius nocumentum, caepit per praescriptam Epistolam vocatos & venientes ad Concilium, de imminentibus sibi periculis, sci∣licet, quod noluit eos defendere perditionem suam facientes transitum, civiliter praemunire.

Moreover, the Emperor soon after proceeded to obstruct and prohibit the meet∣ing of this Concil, thus related.

Circa eorundem temporum curricula, Dominus Imperator satis subtiliter con∣siderans, quod si Concilium generale▪ celebraretur, cui praesidere habuit ejusdem* 1.3 Capitalis adversarius, scilicet Dominus Papa, & cui obedire habebant omnes Praelati assessores quasi membra suo Capiti, ad se reversus cepit vehementer sibi for∣midare, & sibi praecavens, ait Optimatibus suis; Angustor undique, & Circum∣ventus oppressuris variis torqueor, Imperio periculis jam imminentibus. Quia sicut jam paratum est, si Concilium generale convocetur celebrandum, praesi∣dente inimico meo Capitali, cui non audebunt contradicere praesidentes Prae∣lati sibi subjecti, me cum Imperio irrestaurabiliter condemnabit. Est enim Papa meus insatiabilis inimicus & adversarius manifestus, potens quemcunque eorum suae voluntati obvium a gradu suae dignitatis deponere, imo & depositum ana∣thematis vinculis innodare, & in deterioris poenae confusionem praecipitare: longe aliter periclitatur causa nostra et Imperii Condito, nec non et omnium Principum, quam solus amplector contuendam. Reges orbis et Principes, quorum etiam causam, eorum factus 〈◊〉〈◊〉, foveo, ad meam non venirent vocationem vel mihi obedirent, nec mihi sub▪ ic••untur, ut possem eos cogere vel punire contumaces▪ psorum igi∣tur adminiculo de••••tutus & praesentia, dubio foro committam Imperialis culminis causam dignissimam, & Inimici ejus Judices erunt? Absit hoc me superstite. Qui∣bus rationibus ac persuasionibus consentientes Magnates sui providebant, quod li∣cet in sui honoris praejudicum redundare videretur, ut mutaretur antecedens Concilium, tamen propter imminens periculum jam declaratum Concilium quod prius concesserat, impediretur. Ipsos igitur Praelatos coepit Imperator efficaciter Literis suis commonere, ut ad Concilium generale celebrandum, juxta Papalem advo∣cationem, venire nequaquam festinarent! Ex tunc igitur Pra latos, qui per ter∣ram Romanam Curiam adierunt, tam in personis, quam eorum procuratoribus impedire, & suis renuentes persuasionibus obtemperare, hostiliter impugnare, capere, incarcerare, & torquere nec non & plures morte plectere detestanda, non cessabat Imperator. Quod cum audiret Dominus Papa, in eundem multi∣plicavit maledictiones & convicia, congessit excommunicationes, sententias in∣novavit. Arctabantur igitur hinc inde Legati, quos in virtute obedientiae praece∣perat Papa, omnium pater Spiritualium, ad instans Dominicae Resurrectionis Festum Paschale ac Concilium quod salubriter praeparaverat, ac procuraverat con∣venire: inde repagulum contradictionis, & Impedimentum Imperialis sententiae formidabant. Hinc Scilla, inde Charibdis voraginis periculum minabatur. Vacillanti∣um igitur corda Praelatorum, etiam singulorum, Dominus Papa solummodo tenore Epistolae suae sub hac forma exiliter consolabatur, hoc modo:

Notes

• * 1.1

  Mat. Paris, p. 524, 525, 526. Epistola Impe∣ratoris ad Re∣gem Angliae.
• * 1.2

  Causae quibus Imperator mo∣tus Concilium vult impedire.
• * 1.3

  Anno 1241. Mat. Par. Hist. Angl. p. 534. 535. Imperator pro∣hibet Praelatos ad Concilium convenire.