The first-[third] tome of an exact chronological vindication and historical demonstration of our British, Roman, Saxon, Danish, Norman, English kings supreme ecclesiastical jurisdiction from the original planting, embracing of Christian religion therein, and reign of Lucius, our first Christian king, till the death of King Richard the First, Anno Domini 1199 ... / by William Prynne, Esq.

DOmino Papae Rex, salutem. Noverit Sancta Paternitas vestra nos appellasse contra W. de Radleg Episcopum in hunc modum. Dicit Dominus Rex, &c. ut infra Rotulam, postmodum vero quia praedicti custodes ipsum Episcopum invenire non poterant in partibus Winton. ad praedicta mandata nostra exequenda, Anno &c. xxviij. viij. die Januar. lectae fuerunt praedictae Literae in praesentia W. de Ral. Episco∣pi, & in praesentia Abbatum W stm. & de Tichfeld, fratris Walteri Prioris fratrum Prae∣dicatorum London. Magistri Alex. Secularis, Johannis de Gatesden, & aliorum plurimo∣rum virorum Religiosorum & Laicorum side dignorum apud Suwerk, quibus idem Episcopus secundum subscriptas responsiones respondit, & quibus responsionibus secundum subscriptas replicationes replicavit Dominus Rex s••c. Licet Dominus H. Rex Angliae nihil petierit ab W. de Ral. Episcopo, sed ei cum omni humanitate & hu∣militate diversos modos obtulerit, secundum quos paratus erat facere quicquid debe∣ret, salva appellatione sua, ipse tamen Episcopus responsum dedit minus sussiciens & injustum: Unde contra primam Responsionem quam fecit id••m Episcopus sic dicit. G. cum Domini Papae Literas receperit continentes, quod ipsum a Cura Ecclesiae Nor∣wicensis absolutum Wintoniensi Ecclesiae, de fratrum suorum consilio, praefecit in pasto∣rem, omnem postulationis defectum in dicta Ecclesia de eo factae, de suae potestatis sup∣plens plenitudine, per quas in virtute obedientiae ei injungitur, ut Wintoniensem Eccle∣siam adeat, & in Episcopatu officii sui debitum exequatur, si secundum Regis petitio∣nem super exceptionibus contra suae Jurisdictionis exercitium, ex parte sua proposi∣tis Magistrorum Parisiensium examinationem subiret, contra omnem sanctionem C••∣nonicam dubitare videretur, an Apostolico mandato deberet obedire, cum in certis nec discussionibus, nec locus existat conjecturis. Sic replicat idem Dominus Rex extra judicium, & salva sua appellatione. Quod cum summus Pontifex quantum∣cumque scribat praecise, legitimas tamen exceptiones contra suam mandatum admit∣tere per Decretalem suam dicat: Etidem Dominus Rex contra Literas Domini Papae tales exceptiones opposuerit, quas si Dominus Papa audivisset, recepisset, nec in trans∣latione dicti Episcopi taliter processisset, nec Literas quas idem Episcopus sibi a sum∣mo Pontifice directas asserit, concessisset, contra omnem fanctionem Canonicam. Et idem Episcopus praedictas exceptiones admittere debuisset, & quousque Dominus Rex de praedictis per summum Pontificem certificatus esset, ab ingressu & admini∣stratione Wirton. Episcopatus, nisi gratia quam sibi factam asserit abuti vellet, peni∣tus abstinere: Nec obest supplementum plenitudinis potestatis; nam & ipsum, & omnia quae in Literis continentur, per subreptionem & falsitatem obtenta fuerunt, si∣cut in appellatione Domini Regis apparet. Et si principale non tenuit, non valuit quod ex eo vel ob id sequebatur: Contra secundum, cujus tenor talis est. Item cum dictae exceptiones ad Domini factum infirmandum proponantur, & ab earundem effectu, num videatur, quod ab ipso qui jura tuetur injuriandi occasio oriatur. Cum minor in majorem Imperium non habeat, dictis Magistris authoritate Domini Papae minime requisita, in facto praefato omnis discussionis potestas a jure denegatur, & tam ipsorum praesumptio, quam eorundem examen in Apostolicae sedis praejudicium eligentium ultioni debet subjacere. Sic replicat Dominus Rex extra judicium, & salva appellatione sua. Idem Dominus Rex, quod ad infirmandum, quod factum est per summum Pontificem, ex certa scientia nihil proponit, sed ad subreptionem & fal∣sitatem praedictas detegendas, & ad id quod dictus summus Pontifex circumventus fecit in melius reformandum, quod alias factum fuisse legitur in Decretalibus legibus & Decretis, nec examen Magistrorum Parisiensium obtulit ad discussionem aliquam

diffinitivam faciendam, set ad causas appellationis suae videndas, & ut de plano rescri∣berent, an ipsas frivolas, an probabiles judicarent, sicut in oblatione per ipsum facta plenius continetur: Contra tertiam etiam cujus tenor talis est. Item, si absque juris offensa ipsorum eligi posset discussio in praemissis, tamen eorum subjacere sententiae nec Regni utilitati congruerit, nec Majestati Regiae conveniret illam, cum in utroque jure in Regno suo existant peritissimi, si alterius regionis examen invocaret, vel de suorum fidelitate diffidere, vel circa praemissa videretur insufficiens ipsorum consilium reputare, quod celsitudinem Regiam non deceret, quae secundum le∣gum statuta non solum armis, set etiam legibus esse debet decorata; maxime cum praedecessorum suorum temporibus majores mundi Principes super causis dubiis Regium requirere consilium consue∣verunt, et jurisperitorum Angl. convocatione formatum in omnibus comprobare. Sic replicat idem Dominus Rex extra judicium, & salva sua appellati∣one, quod cum de consilio jurisperitorum Regni sui quos tunc habere potuit, appel∣lationem dictam fecerit, & postea Magistros Oxon. in jure regentes consuluerit, & alios viros religiosos, certum est quod non diffidit Dominus Rex de consilio suorum jurisperitorum, sed cum ipse Episcopus oblationem sibi factam per Magistrum Henri∣cum de Secus, sicut in appellatione sua continet, & quam ratam habuit, & habet, renu∣erit, ipse incidit in diffidentiam quam eidem Domino Regi imponit; hoc enim facile cognosceret si cum superioribus consilium habuisset. Et quia consilium Magistrorum Parisiersi••m renuit, ut in responsione sua satis innuit, ex hoc novo gravamine ad Apostolicam sedem appellat, & ad tuitionem ad Cantuar. electum, & appellationem antiquam innovat, sicut in suis Literis plenius continetur. Addit etiam Dominus Rex; quod oblationem quam fecit de Magistris Parisiersibus, ex maxima humilitate & aequitate processit, & ut pertinacia & ambitiosa voluntas ipsius Episcopi luce clarius appareret, quia cum idem Episcopus consilium sive cognitionem jurisperitorum de Regno, sicut dictum est refutavit, credere posset aliquis, quod juste & probabiliter moveretur quasi innueret, quod nullus de toto Regno auderet dicere contra voluntatem Regiam. Et ideo obtulit cognitionem plenariam Magistrorum illius Civitatis, quam habet odio super omnes, sicut illam cui inimici sui capitales dominan∣tur, & in ea conversantur, nec tam audacter Dominus Rex hoc obtulisset, nisi jus suum foret apertissimum. Unde cum dictus Episcopus cognitionem plenariam sub∣jectorum & non subjectorum amicorum & inimicorum renuerit, quo spiritu ducatur satis ostendit: Item contra quartam, cujus tenor talis est. Item, ad hoc quod Dominus Rex per Literas suas appellationum causas continentes, videtur innuere, quod quasi cui Regno suo fortior existeret procedit, respondet, Quod per potentiam secu∣larem vel aliam nunquam suis resistere proposuit voluntatibus, sed in hiis quae Regiae congruunt dignitati in omnibus affectat obedire, & siquid in sui praejudicium contra justitiam attemptaverit, corrigere, dum tamen in executione officii authoritate sedis Apostolicae suis humeris alligati non posset negli∣gens reputari. Sic replicat idem Dominus Rex extra judicium, & salva sua appella∣tione, Quod facta ipsius Episcopi verbis ipsius, de quo dolet Domi∣nus Rex, aperte contradicunt: Et quae per ipsum attemptata sunt in praejudicium Domini Regis, et nimium contemptum, licet non in toto, in parte tamen in Literis Domini Regis, quae ipsi Episco∣po heri lectae fuerunt, in quibus oblatio cognitionis praedictorum Magistrorum conti∣netur late declaratur. Et si se circa praedicta vellet corrigere, bene faceret, quod eti∣am quis in propria causa datus sit executor a seculo non est auditum. Idem etiam Episcopus non in minimum contemptum Apostolicae sedis, quae quemlibet juste ap∣pellantem tuetur, & maxime illum, qui jam ad ipsam iter arripuit, in Magistrum Hen∣ricum de Secus supradictum consiliarium Domini Regis, & procuratorem in hac causa, post appellationem supradictam, & licentiam quam ab amicis & familia sua Winton. receperat, & jam iter arripuerat causa prosequendi hanc causam, sicut audivit Dominus Rex, excommunicationis sententiam promulgavit de facto, quia de jure non potuit, sed certe quod uni ex minimis suis fecit, &c. Et qui vos tangit, &c. nec mirum, quia pars corporis sui est. Teste Rege apud Westm. xij. die Januar.

Moreover the King to these his replyes to the Bishops cavils, superadded these rea∣sons against his translation and ordination to Winchester.

Notes

• Pat. 28 H. 3. m, 10. dorso.