Poems, by J.D. VVith elegies on the authors death

HEN. GOODEERE.

ETiam vulgari linguâ scriptae testantur literae nos ami∣corum meminisse, sed alienâ, nos de illis meditari. In illis enim affulgent nobis de amicis cogitatiunculae, sed ut matu∣tinae stellae transeunt, & evanescunt: In his autē haeremus, & immoramur, & amicos uti solem ipsum permanentem nobis∣cum degentemque contemplamur; Habes cur Latinè. Ipsius etiam scribendi audi rationem. Peto consilium, in quo simul amicitiam profiteor meam, tuâmque agnosco: Etenim non li∣benter nosmetipsos exuimus, aut in ingenij prudentiaeve do∣tibus aliorum nos fatemur indigos. Nec certè quicquam quisquam (sit modò ingenuus) ei denegabit à quo consilium petiit. Quod enim divina sapientia extremum charitatis terminum posuerat, animam ponere, idem regularum Eccle∣siae tractatores (quod ipsimet Canonici crassam aequitatem vocant) de fama & honore cedendo asserunt & usurpant. Certè, non tam beneficiis obnoxii quam consiliis reddimur. Sed ad rem. Philosophentur otiosiores, aut quibus otia sua ne∣gotia appellare lubet: Nobis enim nos dudum perspicui sumus & fenestrati. Elucescit mihi nova, nec inopportuna, nec inu∣tilis (paulò quàm optaram fortassis magis inhonora) occasio extera visendi regna, liberos{que} perquam amantissimae con∣jugis charissima pignora, caetera{que} hujus aurae oblectamenta, aliquot ad annos relinquendi. De hoc ut tecum agerem te

convenire cupio: Quod (etsi nec id recusem) nollem in aedibus Barlotianis. Habeo cur abstineam. Amicitiae enim nec vete∣ris, nec ita strictae munera paulò quàm deceat imprudentiori impetu mihi videor ibi peregisse. Prandere si vacat foras, aut caenare, horulamve perdere pomeridianam, aut matuti∣nam liceat mihi illud apud Rabbinum Lincombum jam commoranti per te intelligere, & satis mihi fiet. Interim seponas ero chartulas meas, quas cum sponsione citae redhi∣bitionis (ut barbarè, sed cum ingeniosissimo Appollinari loquar) accepisti. Inter quas, si epigrammata mea Latina, & Catalogus librorum satyricus non sunt, non sunt; extremum iuditium, hoc est, manum ultimam jamjam subiturae sunt. Earum nonnullae Purgatorium suum passurae, ut correctiores emanent. Alia quorum me inscio in mundum erepserunt, exempla tamen in archetypis igne absumpta fatebuntur se à me ad Inferos damnata esse. Reliquae quae aut virgines sunt (nisi quod à multis contrectatae) aut ita infoeliciter steriles, ut ab illis nulla ingenita sunt exemplaria, penitus in anni∣hilationem (quod flagitiosissimis non minatur Deus) cor∣ruent & dilabentur. Vale & amore meo fruere quem vetat fortuna sola ne uti possis. Et nisi animo candido inge∣nuave mea libertate gaudere malis, habe tibi mancipium

JO. DONNE.