Anglia sacra, sive, Collectio historiarum partim antiquitus, partim recenter scriptarum, de archiepiscopis & episcopis Angliæ, a prima fidei Christianæ susceptione ad annum MDXL

THOMAE CHESTERFELD Canonici Lichfeldensis HISTORIA De Successione Episcoporum Coventren∣sium & Lichfeldensium.

Incipit de Episcopis Sanctae Merciensis Ecclesiae, quae nunc Lichesfeld dicitur.

a 1.1 INterfecto Pendâ Rege paganissimo Merciorum ab Oswio Rege Nor∣thanhumbrorum, fratre sc. sancti Regis Oswaldi; cùm idem Rex Oswius Christianus regnum ejus acciperet; & gentem Merciorum finitimarumque Provinciarum ad fidem Christi converteret: primò fundatâ Ecclesiâ Merciensi & eâ factâ Cathedrali, sc. ab Incarnatione Domi∣ni ‖ 1.2 DCLVI.

DUIMA.

b 1.3 Duima factus est primus Episcopus Merciorum & Mediterraneorum Anglorum, Lindisfarorum, Wicciorum, finitimarumque Provinciarum.

Paucitas enim Sacerdotum cogebat unum Antistitem duobus populis praefici. Beda dicit, quòd iste Duima natione Scotus à Finano Northanhumbranae gen∣tis Episcopo ordinatus, cùm sub pauco tempore non paucam plebem Domino adquisisset; defunctus est apud Mediterraneos Anglos in regione quae vocatur Infeppingum anno Domini DCLVIII. Rexit Ecclesiam Merciensem an∣nis ii.

CELLACH.

c 1.4 Cellach desuncto Duimâ suscepit Episcopatum Merciorum; & ipse si∣militer de Scotorum natione. Qui non multo post relicto Episcopatu reversus est ad Insulam Hii, anno Domini DCLIX.

TRUMHERE.

d 1.5 Trumhere natione Anglicus, sed à Scotis Episcopus ordinatus, post Cellach Episcopatum Merciorum rexit annis iii. Quod temporibus Regis Wlferi factum est; obiitque anno Domini DCLXII.

JARUMANNUS.

e 1.6 Jarumannus Anglicus, sed à Scottis Episcopis ordinatus, post Trum∣here rexit Episcopatum Merciorum annis iv. sub Rege Merciorum Wlfero; & obiit anno Domini DCLXVII.

CEDDA.

f 1.7 Cedda Sanctus, Anglicus, Jarumanno successit. Iste Cedda priùs fuit consecratus Episcopus Ecclesiae Eboracensi à Wine Episcopo Wintoniensi anno

Domini DCLXIII. Et rexit Ecclesiam Eboracensem annis tribus; tamen pallium non optinuit. Postea cùm redargutus esset à Theodoro Cantuariensi Archiepiscopo, quòd non erat ritè consecratus; humiliter cessit, & in Mo∣nasterio suo Lestingay, unde priùs Abbas fuerat, secessit. Deinde Jaruman∣no Merciorum Episcopo defuncto, Sanctus Cedda per eundem Theodorum Cant. Archiepiscopum Ecclesiae * 1.8 Lichesfeldensi postulatus, & Episcopus factus est anno Domini DCLXVII. Qui cùm eandem Ecclesiam Lichesfel∣densem duobus annis & dimidio gloriosè rexisset; migravit ad Dominum vi. Non. Marcii anno Domini DCLXX. & Lichesfeldiae sepultus est.

WINFRIDUS.

g 1.9 Winfridus Anglicus successit S. Ceddae; qui per Theodorum Archie∣piscopum Cant. datus & consecratus, rexit Ecclesiam Lichesfeldensem annis

iii. sub Wlfero Rege. Deinde propter meritum cujusdam inobedientiae Theo∣dorus Archiepiscopus offensus, eundem Winfridum de Episcopatu deposuit anno Domini † 1.10 DCLXXIV▪ Qui rediit ad Monasterium suum, quod dicitur Adberwe; ibique vitam religiose finivit.

SEXWLFUS.

h 1.11 Winfrido deposito, Theodorus in loco ejus ordinavit Episcopum Sex∣wlfum; qui erat constructor & Abbas Monasterii quod dicitur Medham∣stede, i. e. Petresborugh. Iste Sexwlfus sub Regibus Merciorum Wlfero & Ethelredo rexit Episcopatum Lichesfeldensem annis xx. & obiit anno Domini DCXCIV. ‖ 1.12 Tempore Ethelredi Regis Merciorum & Sexwlfi Episcopi Epis∣copatus Lichesfeldensis in duas Parochias dividebatur, videlicet, in Lichesfel∣densem & Legecestrensem.

HEDDA.

i 1.13 Post Sexwlfum Episcopum Provincia Merciorum duos habuit Episco∣pos, scil. Heddam Lichesfeldiae, & Wilfridum Leogecestriae. Sed Wilfridus

postea ejectus: Hedda solus ambas Parochias regebat. Per istum Heddam E∣piscopum * 1.14 constructa est Ecclesia Lichesfeldensis † 1.15 ii. Kal. Januar. anno Domini DCC. Et ossa S. Ceddae Episcopi translata sunt in eandem. Hedda verò post Ecclesiam constructam supervixit annis ‖ 1.16 xxi. & mortuus est anno Domini DCCXXI.

ALDWINUS.

l 1.17 Post Heddam Aldwinus, qui & Wor nominatur, Episcopus consecra∣tus, similiter regebat ambas parochias, scil. Lichesfeldensem & Legecestren∣sem * 1.18 Deinde tempore Athelbaldi Regis Merciorum & hujus Aldwini E∣piscopi, consecrationis suae anno tertio, Episcopatus Lichesfeldensis divisus fu∣it in quinque Parochias, videlicet, in Herefordensem, Wygorniensem, Li∣chesfeldensem, Legecestrensem, & Lindisiensem; Aldwinusque rexit Epis∣copatum Lichesfeldensem post divisionem in quinque Parochias annis sex; & obiit anno Domini † 1.19 DCCXXX. Aldwino defuncto divisio Episcopatûs Li∣chesfeldiae in quinque Parochias, ut supra notatur, confirmata est circa annum Domini DCCXXXII. Lichesfeldenses hi subsequentes sunt Episcopi post di∣visionem.

‖ 1.20 WICTA.

m 1.21 Wicta Episcopus post Aldwinum rexit Episcopatum Lichesfeldensem annis vi. & obiit anno Domini † 1.22 DCCXXXVI.

HEMELE.

n 1.23 Hemele Episcopus rexit Episcopatum annis xv. & obiit anno Domini DCCLII.

CUTHFRITHUS.

o 1.24 Cuthfrithus Episcopus rexit Episcopatum annis * 1.25 tribus; & obiit anno Domini DCCLV.

BERTHUNUS.

p 1.26 Berthunus Episcopus rexit annis iv. & obiit anno Domini DCCLIX.

HIGBERTHUS.

Higberthus Episcopus rexit annis v. & obiit anno Domini DCCLXIV.

ALDULFUS.

Aldulfus Lichesfeldensis Archiepiscopus, * 1.27 rexit Provinciam Merciorum & Orientalium Anglorum annis xxxvi. & obiit anno Domini † 1.28 DCCC. Hu∣jus Aldulfi tempore Offa Rex Merciorum ab Adriano Papâ impetravit & ob∣tinuit, ut sedes Archiepiscopatûs Merciorum esset apud Lichesfeldiam; & quòd omnes Pontifices Merciorum Provinciae Archiepiscopo Lichesfeldensi subjicerentur, videlicet Wigorniensis, Herefordensis, Legecestrensis, Sidna∣cestrensis; & etiam Episcopi Orientalium Anglorum, scil. Helmamensis, & Domucensis, vocabaturque Archiepiscopus Lichesfeldensis Aldulfus. Nam Papa Adrianus primus misit ei Pallium. Remanserunt autem Archiepiscopo Cant. quatuor Episcopi, videlicet Londoniensis, Wintoniensis, Roffensis, & Selesiensis. Horum Episcopatuum quidam adhuc manent, quidam venali ambitu alteris Episcopatibus sunt uniti. Fuit enim sedes Metropolis apud Li∣chesfeld toto tempore istius Aldulfi Archiepiscopi. Post mortem verò ejus Kenulfus Rex Merciorum impetravit à Papâ Leone successore Adriani Papae & optinuit; quòd Sedes Metropolis Cantuariensis Ecclesiae, quae per Regem Offam spoliata fuerat, dignitati pristinae restitueretur.

HEREWINUS.

q 1.29 Herewinus Lichesfeldensis Episcopus successit Aldulfo; rexitque Epis∣copatum annis ‖ 1.30 xi. & obiit anno Domini † 1.31 DCCCXII.

ATHELWALDUS.

r 1.32 Athelwaldus Lichesfeldensis Episcopus successit Herewino * 1.33. Per istum Athelwaldum Episcopum Canonici instituti sunt primò in Ecclesiâ Cathedrali Lichesfeld anno Domini DCCCXXII. sub Chelwlfo Rege Mer∣ciorum, Huictâ tunc existente Canonicorum Praeposito. Erant enim tunc in Ecclesiâ Lichesfeldensi Canonici † 1.34 xix. cum suo Praeposito, quorum xi. fuerunt Presbiteri, & ix. Diaconi. Athelwaldus autem rexit Episcopatum Lichesfeldensem annis xxxv. & obiit anno Domini ‖ 1.35 DCCCXLVII.

HUNBERTHUS.

s 1.36 Hunberthus Lichesfeldensis Episcopus rexit annis xx. & obiit anno Domini * 1.37 DCCCLXVI.

KYNEBERTHUS.

t 1.38 Kyneberthus Lichesfeldensis Episcopus rexit annis † 1.39 xxiii. & obiit anno Domini DCCCXC.

TUNFRITHUS.

u 1.40 Tunfrithus Episcopus rexit annis xxx. & obiit anno Domini DCCCCXX.

AELLE.

x 1.41 Aelle Episcopus, qui & Alwinus, rexit annis xxiv. sub Athelstano Re∣ge totius Angliae; & obiit anno Domini DCCCCXLIV.

ELGARUS.

y 1.42 Elgarus Episcopus rexit annis xvi. & obiit anno Domini DCCCCLX.

KYNSIUS.

z 1.43 Kynsius Episcopus rexit annis xiv. & obiit anno Domini DCCCCLXXIV.

WINSIUS.

Winsius Episcopus rexit annis xviii. & obiit anno Domini DCCCCXCII.

AELFEGUS.

a 1.44 Aelfegus Episcopus rexit annis xv. & obiit anno Domini MVII.

GODWINUS.

Godwinus Episcopus rexit annis xiii. & obiic anno Domini MXX.

LEOFGARUS.

b 1.45 Leofgarus Episcopus rexit annis ‖ 1.46 vii. & obiit anno Domini MXXVII.

BRITHMARUS.

c 1.47 Brithmarus Episcopus rexit annis xi. & obiit anno Domini MXXXVIII.

WLSIUS.

d 1.48 Wlfius Episcopus rexit annis xvi. Hujus Wl••ii Episcopi tempore, vi∣delicet anno Domini MXLIV. Leofricus Comes Herefordiae ampliavit & quasi de novo reaedificavit Monasterium Coventriae, ditavitque illud divitiis amplissimis; & ejectis sanctis Monialibus, quae ibidem Deo servierant à tem∣pore Knuti Regis Dacorum & Anglorum primi fundatoris ejusdem Monaste∣rii, idem Leofricus Monachos ibidem primò fecit institui. Praefecit eis∣dem Monachis Leofwinum Abbatem; qui postea defuncto Wlsio Episcopo, à Rege Edwardo Sancto datus, Episcopus Lichesfeldensis factus est. Wlsius obiit anno MLIV.

LEOFWINUS.

Leofwinus Lichesfeldensis Episcopus, qui fuit Abbas Coventriae, rexit annis * 1.49 xii. & obiit anno Domini MLXVI.

Post adventum Normannorum. PETRUS.

e 1.50 Petrus Lichesfeldensis Episcopus à Rege Willelmo Bastard datus, con∣secratus est anno Domini MLXVII. Sedes Lichesfeldensis translata est in Cestriam tempore Lanfranci Cant. Archiepiscopi, qui sedem transtulit anno Domini MLXXV. per Petrum Lichesfeldensem Episcopum. Et sciendum est, quòd à † 1.51 tempore fundationis Ecclesiae Lichesfeldensis ‖ 1.52 usque ad tempus Lanfranci Archiepiscopi Cant. semper fuit Sedes Cathedralis apud Lichesfel∣dam tantùm, sine conjunctione alicujus alterius Ecclesiae. Petrus tunc Ce∣strensis Episcopus obiit anno Domini MLXXXVI. qui solus apud Cestriam sepultus est.

ROBERTUS DE LYMESY.

f 1.53 Robertus de Lymesy, secundus Cestrensis Episcopus, consecratus est anno Domini MLXXXVIII. * 1.54 [Erat in Cestrensi Diocesi quoddam Coeno∣bium Coventreia nomine, quod Comes magnificentissimus Leofricus cum Godefâ uxore suâ construxerat tanto auri & argenti spectaculo, ut ipsi parie∣tes Ecclesiae angusti viderentur esse receptaculis thesaurorum. Hoc Robertus iste Cestrensis Episcopus comperiens, ambitione possidendi ipsas gazas impe∣travit transferri ad Coventreiam Sedem suam. Et sic] Sedes Lichesfelden∣sis

praedicta migravit de Cestriâ ad Coventreiam anno Domini MXCV. per Robertum de Lymesy secundum Cestriae Episcopum, & primum Episcopum Coventriensem: qui solus ad Cestriam ordinatus erat per collationem Do∣mini Regis Willelmi Ruffi; quia usque ad illa tempora Reges conferebant omnes Episcopatus in Angliâ per investituram annuli & baculi. Robertus de Lymesy Episcopus obiit Kal. Septembr. anno Domini MCXVI. & apud Co∣ventriam sepultus est.

ROBERTUS PECTHE.

(g 1.55) Robertus Pecthe successit Roberto de Lymesy, per Regem Henricum seniorem datus; qui consecratus est anno Domini MCXVII. Robertus Pec∣the Episcopus Coventr. obiit xi. Cal. Septembris anno Domini MCXXVII. & apud Coventriam sepultus est.

ROGERUS DE CLINTOUN.

(h 1.56) Rogerus de Clintoun Coventriensis Episcopus, per Regem Henricum seniorem datus, consecratus est anno Domini MCXXVIII. Qui Ecclesiam Lichesfeldensem erexit tam in fabricâ quàm in honore, numerum Praeben∣darum augendo, Castrum Lichesfeldense muniendo, villam vallo vallando, milites infeodando. Et tandem signaculo Crucis assumpto Jerosolimam pe∣tens, apud Antiochiam obiit xvi. Cal▪ † 1.57 Maii anno Domini MCXLVIII. & ibidem sepultus est. Iste Rogerus fecit has Ecclesias Praebendas Ecclesiae Lichesfeldensi annexas, sc. Hardewic, Hinutoun, ‖ 1.58 Drinnerstoun, Offe∣chirche, Waspretoun, Sutham, Oleftoun, & Ecclesiam S. Trinitatis de Co∣ventriâ.

GUALTERUS DURDENT.

(i 1.59) Gualterus Durdent▪ qui fuit Prior Cantuariae, successit Rogero de Clintoun; qui per Regem Stephanum datus est, Monachis Coventrensibus & Canonicis Lichesfeldensibus propter electionem discordantibus. Nam tunc primò concessa erat eis à Rege licentia Episcopum eligendi. Iste Wal∣terus Episcopus Coventrensis & Lichesfeldensis consecratus est vi. Nonas O∣ctobris à Theobaldo Cant. Archiepiscopo anno Domini MCXLIX. Gualte∣rus Durdent Episcopus obiit anno Domini MCLXI. & Coventreiae sepultus est. Rexit Episcopatum annis xii.

RICARDUS PECTHE.

(l 1.60) Ricardus Pecthe post mortem Walteri Episcopi consensu Monacho∣rum Coventrensium & Canonicorum Lichesfeldensium, voluntate Regis Henrici II. mediante, Episcopus Coventrensis consecratus est anno Domini MCLXII. Ricardus Pecche Episcopus in fine vitae suae Canonicum induit habitum in Ecclesiâ S. Thomae Martyris juxta Staffordiam; quam ipse de E∣piscopio fundaverat. Tandemque obiit Nonis Octobris anno Domini MCLXXXI. & in eâdem Ecclesiâ S. Thomae sepultus est.

GERARDUS DE PUELLA.

(m 1.61) Gerardus de Puellâ, Clericus S. Thomae Martyris, per Monachos Coventrenses & Canonicos Lichesfeldenses concorditer electus Episcopus Co∣ventrensis & Lichesfeldensis, consecratus est anno Domini MCLXXXIII. sub Rege Henrico II. Iste Gerardus Episcopus obiit pridie Idus Januarii an∣no Domini MCLXXXIV. & apud Coventreiam sepultus est. Rexit Epis∣copatum anno uno.

HUGO DE NONANT.

(n 1.62) Hugo de Nonant, quondam Clericus ejusdem S. Thomae Martyris per Monachos Coventrenses & Canonicos Lichesfeldenses electus est Epis∣copus

Coventrensis & Lichesfeldensis. Consecratus est anno Domini MCLXXXVI. sub Rege Henrico II. Iste Hugo de Nonant Episcopus ejecit Monachos de Monasterio Conventrensi; & loco eorum instituit Canonicos Saeculares anno Domini MCXC. Qui Canonici manserunt ibidem annis vii. Postea septennio elapso, ad instantiam Regis Ricardi tunc regnantis, qui eidem Hugoni Episcopo fuerat offensus, per Hubertum Cant. Archiepis∣copum & Apostolicae Sedis Legatum Monachi Coventrenses in Monasterio suo sunt introducti; Hugone de Nonant Episcopo tunc in Normanniâ mo∣ram faciente. Causa enim offensionis Regis Ricardi fuit, eò quòd Robertus de Nonant, frater Hugonis Episcopi praedicti, ad Henricum Imperatorem, qui tunc Regem Ricardum tenuit in carcere, cum litteris Regis Franciae & Johannis Comitis Moretoun venerat; ut liberationem Regis Ricardi distur∣baret. Unde dictus Rex Ricardus causam adventûs ejusdem Roberti igno∣rans, rogavit eum pro se obsidem esse; qui negavit. Quâ de re Rex Ricar∣dus iratus; quàm citiùs liberatus fuit, jussit Hugonem de Nonant Episcopum, fratrem ejusdem Roberti, spoliari de suo Episcopatu anno Dom. MCXCIV. & Robertum fratrem ejus in carcere retineri apud Dovore omnibus diebus vi∣tae suae. Postea anno revoluto Rex Ricardus reddidit Hugoni de Nonant E∣piscopatum suum pro quinque millibus marcis argenti. Hugo de Nonant Episcopus Coventrensis & Lichesfeldensis obiit vi. Kal. Aprilis anno Domini MCXCIX. & apud Cadomum in Normanniâ sepultus est, ubi obiit.

GALFRIDUS DE MUSCHAMP.

(o 1.63) Galfridus de Muschamp successit Hugoni, ad monitionem Huberti Cant. Archiepiscopi & Domini Papae Legati per Monachos Coventrenses & Canonicos Lichesfeldenses electus, Episcopus Coventrensis & Lichesfelden∣sis consecratus est Idibus Martii apud Westmonasterium anno Domini MCXCIX. sub Rege Ricardo. Per istum Galfridum Episcopum medietas Ecclesiae de Wolveye facta est Praebenda Lichesfeldensis. Galfridus de Mus∣champ Episcopus obiit ii. Nonas Octobris anno Domini MCCVIII. & apud Lichesfeldiam sepultus est tempore Interdicti. Rexit Episcopatum annis x.

WILLELMUS DE CORNHULL (p 1.64).

Galfrido Episcopo defuncto, Monachi Coventrenses per seipsos tempore Interdicti elegerunt Josbertum Priorem suum in Episcopum Coventrensem; decretumque suum ad Stephanum Cant. Archiepiscopum in transmarinis a∣gentem transmiserunt. Quod audiens Rex Johannes, portum maris prohi∣buit: Priorem de Baroniâ suâ dissaysavit; quam etiam postea intervenienti∣bus trecentis marcis recuperavit. Deinde electione de praedicto Josberto

Priore pendente, Canonici Lichesfeldenses ad mandatum Domini Regis per se elegerunt Walterum de Gray in Episcopum. Unde & utraque electio, scil. de Josberto Priore & de Waltero de Gray, per Pandulfum Legatum adnulla∣ta est, Archiepiscopo Cant▪ tunc in transmarinis agente. Postea per Mo∣nachos Coventrenses & per Canonicos Lichesfeldenses, de concilio & volun∣tate dicti Legati, in quem vota sua contulerant Canonici Lichesfeldenses, in Willelmum de Cornhull Archidiaconum Huntindoniensem pariter consenti∣entes, idem Willelmus in Episcopum Coventrensem & Lichesfeldensem e∣lectus, Episcopus Coventrensis & Lichesfeldensis consecratus est viii. Kalend. Februarii anno Domini MCCXV. sub Rege Johanne. Iste Willelmus Epis∣copus Capitulo Lichesfeldensi primò liberam in Domino concessit potestatem eligendi aliquem de gremio in Decanum Lichesfeldensis Ecclesiae. Confir∣mata est haec Concessio per Papam Honorium III. Nam antea usque ad hoc tempus Episcopus solebat conferre Decanatum sicut & Canonicatum. Unde defuncto Radulpho de Nevill Decano Lichesfeldensi, cui Rex Johannes Sede vacante tempore Interdicti Decanatum contulerat, Canonici Lichesfeldenses convocato Capitulo ad electionem Decani primò processerunt; elegeruntque canonicè Willelmum de Mancestre in Decanum; qui confirmatus est ab eo∣dem Willelmo Episcopo, anno Domini MCCXXII. Willelmus de Cornhull Coventrensis & Lichesfeldensis Episcopus obiit xiv. Kalend. Septembris an∣no Domini MCCXXIII. & Lichesfeldiae sepultus est. Rexit Episcopatum annis viii.

ALEXANDER DE STAVENBY (q 1.65).

Post obitum Willelmi Episcopi ortâ contentione inter Ecclesias de Coven∣treiâ & de Lichesfeldiâ de electione futuri Episcopi, profectus est ad Regem Galfridus Prior pro Ecclesiâ Coventrensi, & Willelmus Decanus pro Ecclesiâ Lichesfeldensi, ad postulandam licentiam eligendi. Quibus Dominus Rex licentiam dedit, pronuntiante verbum Regis Hugone de Burgo Justiciario sub hac formâ verborum. Dominus Rex concedit licentiam eligendi Coven∣trensem Episcopum omnibus illis, qui debent & consueverunt eligere. Quibus verbis utraque pars contenta fuit. Dictus verò Willelmus Decanus in prae∣sentiâ Domini Regis denuntiavit Priori Coventrensi; quòd si crederet ali∣quam partem se vel Ecclesiam Coventrensem habere in electione; certis die & loco conveniret utraque Ecclesia ad tractandum de electione. Priore verò istud omnino recusante, dictus Decanus invocans testimonium Regis & Mag∣natum sibi assidentium super denuntiatione illi factâ, necnon & Stephani Cant. Archiepiscopi ibidem praesentis, appellationem coram eodem Cant. Archiepiscopo interposuit; ne ad electionem Monachorum Coventrensium aliquem Electum admitteret, confirmaret, vel consecraret. Exinde rece∣dentibus partibus, & adeuntibus singulis suam Ecclesiam, Conventus Coven∣trensis contempto in omnibus Capitulo Lichesfeldensi elegit praefatum Galfri∣dum suum Priorem, publicans Electionem in Ecclesiâ Coventrensi, & prae∣sentans Electum suum cum decreto Archiepiscopo Cant. confirmandum: qui confirmationem ejus distulit; tum quòd Canonici Lichesfeldenses appellave∣rant, tum quòd regium consensum non optinuerant. Scripsitque Archie∣piscopus

Domino Regi; quòd Electioni factae regium praestaret assensum; vel causam reseriberet, quare non praestaret. Rex verò rescribens allegavit; quòd Electio fuit contentiosa maximè, cùm Lichesfeldenses appellassent; nec rei contentiosae regium tenebatur assensum praestare. Et appellavit Do∣minum Papam; ne Cant. Archiepiscopus ipsum Electum confirmaret. Ar∣chiepiscopus verò▪ Canonicos Lichesfeldenses citari fecit; quòd comparerent certâ die, proposituri si quid canonicum haberent contra Electionem. Con∣venientibus partibus coram Archiepiscopo apud Lameth, proposuerunt Ca∣nonici Electionem ipso jure fore nullam, eò quòd celebrata fuit post appella∣tionem ab eis legitimè interpositam; illis contemptis & exclusis, qui consue∣verunt electioni interesse. Unde Dominus Cant. processit ad cassationem Electionis per os Magistri Alexandri de Maltham Officialis Domini Cant. in hunc modum. Nos igitur auctoritate Cant. Ecclesiae Electionem factam à Mo∣machis Coventrensibus sine Canonicis Lichesfeldensibus infirmandam duximus & cassandam. Latâ igitur sententiâ contra Monachos Coventrenses, & cassatâ Electione illorum, Monachi infra decem dies praesentiam Domini Papae ap∣pellantes, Romam profecti sunt. Post haec comparentibus Monachis in praesentià Domini Papae ex unâ parte, & procuratoribus Lichfeldensibus ex alterâ; post multas altercationes Dominus Papa factum Archiepiscopi Cant. circa cassationem Electionis de Galfrido Priore auctoritate Apostolicâ confirmavit. Deinde Dominus Papa Honorius III. tractavit de providendo Ecclesiis Coventrensi & Lichesfeldensi de pastore. Et vocatis partibus utri∣usque Ecclesiae petiit, quòd conferrent vota sua in eum. Procuratores verò Lichesfeldenses institèrunt; quòd libere possent eligere per se; cùm non de∣meruissent, sicut Monachi, ut jure eligendi privarentur hac vice; nec tamen explere potuerunt. Immo semper instabat Papa; quòd Procuratores Liches∣feldenses vota sua conferrent in eum. Tandemque concilio quorundam Car∣dinalium Procuratores Lichesfeldenses genibus flexis coram Papâ, optulerunt unum pileum in manus Papae, dicentes: Pater Sancte, nos sumus hîc tres Canonic•• habentes potestatem à Capitulo eligendi Episcopum. Nos illam potesta∣tem in manibus vestris committimus; ut vice Ecclesiae nostrae nobis provideatis de Pastore. Et ita pileum Papa accepit; & quaesivit à Monachis, si vellent con∣sentire. Quibus negantibus, & dicentibus se nunquam velle cum illis elige∣re: respondit Papa. Certè nichilominus fiet. Tandem acclamantibus plu∣ribus, quòd facerent voluntatem Papae; consenserunt. Dominus verò Papa Honorius III. providit eodem die de pastore utrique Ecclesiae tam Coventren∣si quàm Lichesfeldensi, assignans illis Magistrum Alexandrum de Stavenby; quem idem Papa postulantibus Canonicis, Monachis verò postulare nolenti∣bus, in Vigiliâ Paschae ordinavit in Presbiterum; & die Paschae in crastino consecravit Episcopum unà cum Episcopo Parisiensi, sc. iii. Kalend. Aprilis anno Domini MCCXXIV. tempore Regis Henrici III. Iste Alexander Epis∣copus auxit numerum Praebendarum in Ecclesiâ Lichesfeldensi per Praebendas de Terven & de Welintoun, quas fecit. Et etiam exaltavit & ditavit Eccle∣siam Lichesfeldensem in multis utilitatibus. Adhuc autem lite pendente in Curiâ Romanâ inter Ecclesias de Coventreiâ & de Lichesfeldiâ post mortem Papae Honorii, tandem partibus diu fatigatis, & ut parceret earum laboribus & expensis, Papa Gregorius IX. de consilio Cardinalium terminavit causam in hunc modum; videlicet quòd unâ vice in Coventrensi Ecclesiâ Conventus Coventrensis & Capitulum Lichesfeldense electionem Episcopi celebrent, & alterâ vice similiter ab utrisque in Ecclesiâ Lichesfeldensi Electio celebre∣tur. Et sic causa terminata est anno Domini MCCXXVIII. Alexander Co∣ventrensis & Lichesfeldensis Episcopus obiit vii. Kalend. Januarii anno Do∣mini * 1.66 MCCXXXVIII. & Lichesfeldiae sepultus est.

HUGO DE PATISHULL.

r 1.67 Hugo de Patishull post mortem Alexandri in Coventrensi Capitulo à Monachis Coventrensibus & à Decano & Canonicis Lichesfeldensibus, unum Collegium quoad hoc facientibus, primus post provisionem Apostolicam in Coventrensem & Lichesfeldensem Episcopum & pastorem electus est. Qui consecratus est anno Domini MCCXL. sub Rege Henrico III. Per istum Hugonem Ecclesia de Colewich facta est Praebenda Lichesfeldensis. Hugo de Patishull Coventrensis & Lichesfeldensis Episcopus obiit vi. Idus Decem∣bris anno Domini MCCXLI. & Lichesfeldiae sepultus est ante altare S. Ste∣phani. Rexit Episcopatum anno uno & dimidio.

ROGERUS DE WESEHAM.

s 1.68 Hugone defuncto, congregatis Monachis Coventrensibus & Decano & Canonicis Lichesfeldensibus in Capitulo Lichesfeldensi super Electione cele∣brandâ; quidam eorum elegerunt Fr. Willelmum Praecentorem Ecclesiae Co∣ventrensis in Episcopum; & quidam elegerunt Abbatem de Evesham. Un∣de ad Sedem Apostolicam appellatum est. Altercatione igitur factâ super dictâ Electione in Curiâ Romanâ, Papa Innocentius iv. utroque Electo di∣misso, providit & contulit Episcopatum Coventrensem & Lichesfeldensem

Domino Rogero de Weseham Decano Lincolniensi, qui tunc ad Concilium Lugdunense venerat. Consecratusque est Rogerus de Weseham ibidem apud Lugdunum per Papam Innocentium IV. anno Domini MCCXLV. tempore Regis Henrici III. Iste Rogerus Episcopus auxit numerum Praebendarum in Ecclesiâ Lichesfeldensi per Praebendas de Rintoun & de Bobenhul & etiam de Boultoun, quae est Archidiaconatui Cestriae annexa. Willelmus de Man∣cestre Decanus Lichesfeldensis obiit vii. Idus Februarii anno Dom. MCCLIV. Et Radulphus de Sempingham in Decanum electus anno eodem & confirma∣tus est. Per idem tempus Monachi Coventrenses & Canonici Lichesfelden∣ses composuerunt inter se [&] scripto sigillisque firmârunt; quòd semper in electione Episcopi pares quoad numerum eligentium censeantur, anno Do∣mini MCCLV. Rogerus de Weseham Coventrensis & Lichesfeldensis Epis∣copus cùm rexisset Episcopatum annis xi. propter invalitudinem corporis de licentiâ Summi Pontificis sponte cessit oneri sui Episcopatûs circa Festum S. Nicholai anno Domini MCCLVI.

ROGERUS DE MEYLAND.

t 1.69 Post haec congregatis Monachis Coventrensibus & Decano & Cano••icis Lichesfeldensibus in Coventrensi Capitulo, elegerunt concorditer Rog••rum

de Meyland in Episcopum Coventrensem & Lichesfeldensem, sc. † 1.70 ii. Ka∣lend. Februarii anno Domini MCCLVI. Rogerus de Weseham, qui cessit Episcopatui Coventrensi & Lichesfeldensi, obiit xiv. Kalend. Junii anno Do∣mini MCCLVII. & Lichesfeldiae sepultus est. Et post ejus obitum vi. Idus Martii anno eodem Rogerus de Meyland sic electus in Episcopum Coven∣trensem & Lichesfeldensem apud Cantuariam consecratus est. Radulfus de Sempingham Decanus Lichesfeldensis obiit x. Kalend. Aprilis, viz. die Domi∣nicâ qua cantatur Laetare Jerusalem, anno Domini MCCLXXX. Et Jo∣hannes de Derby infra quindenam Paschae proximè sequentis in Decanum Lichesfeldensem electus est; & postea anno eodem à Rogero Episcopo est confirmatus. Per istum Rogerum de Meyland Coventrensem & Lichesfel∣densem Episcopum adauctae sunt hae Ecclesiae & factae Praebendales Ecclesiae Lichesfeldensis, viz. Ecclesia de Boultoun per proximum Praedecessorem su∣um ordinata & per istum confirmata defuncto Rectore ejusdem, Ecclesia dé Flixtoun, Ecclesia de Sondiaker, & parva Pypa. Rogerus de Meyland E∣piscopus Coventrensis & Lichesfeldensis obiit xvii. Kalend. Januarii anno Do∣mini MCCXCV. & Lichesfeldiae sepultus est. Sedit annis xxxviii.

GUALTERUS DE LANGETOUN.

(u 1.71 Gualterus de Langetoun post mortem Rogeri de Meyland per Mona∣chos Coventrenses & Decanum & Canonicos Lichesfeldenses in Capitulo Li∣chesfeldensi congregatos concorditer & pacificè in Episcopum Coventrensem & Lichesfeldensem electus est x. Kalend. Marcii anno Domini MCCXCV. Gualterus de Langetoun Episcopus Coventrensis & Lichesfeldensis per Cardi∣nalem Albanensem apud Cambreye consecratus est xi. Kalend. Januarii anno

Domini MCCXCVI. sub Rege Edwardo III x 1.72. Johannes de Derby De∣canus Lichesfeldensis obiit iv. Idus Octobris anno Domini MCCCXIX. Suc∣cessitque ei Stephanus de Segrave, electus in Decanum Lichesfeldensem Vi∣giliâ S. Nicholai proximè sequenti; & postea à Waltero Episcopo confirma∣tus est mense Septembri anno Domini MCCCXX. Iste Walterus Episcopus Clausum Lichesfeldense muro lapideo circumcinxit. Feretrum magnum pro Reliquiis Sancti Ceddae precii duarum millium librarum praeparavit. Castrum de Eccleshale & Manerium de Heywode prostravit, & de novo re∣aedificavit. Unum calicem & duas fialas de auro purissimo precii octoginta li∣brarum, & unam Crucem de auro purissimo lapidibus preciosis undique orna∣tam precii ducentarum librarum, & vestimenta plurima & preciosa precii in∣aestimabilis, magno Altari Lichesfeldensi donavit. Magnum pontem ultra † 1.73 Vivarium Lichesfeldense construxit. Vicarios Lichesfeldenses domibus, quibus inhabitant in Clauso Lichesfeldensi, feoffessavit; eisque cuppam ar∣genteam ponderis quinque marcarum largitus est; & eisdem Vicariis viginti solidos annuos in augmentum eorum communae de Ecclesiâ de Tibbesshulf or∣dinavit. Fabricam Capellae B. Mariae, ubi sepultus est, fundavit; & pecu∣niam sufficientem ad eandem Capellam plenè construendam in Testamento suo legavit & dimisit. Paviagium Lichesfeldense per xxi. annos duraturum, & alias quamplures libertates Ecclesiae Lichesfeldensi concessas, ab illustri Re∣ge Edwardo III. impetravit. Gualterus de Langetoun Coventrensis & Li∣chesfeldensis Episcopus, postquam haec & alia plurima beneficia Ecclesiae Li∣chesfeldensi contulisset; apud Londoniam obiit v. Idus Novembris anno Do∣mini MCCCXXI. & apud Lichesfeldiam sepultus est Nonis Decembris. Rexit Episcopatum annis xxv.

ROGERUS DE NORBURG.

Post mortem Walteri de Langetoun Episcopi, Monachi Coventrenses & Decanus & Canonici Lichesfeldenses in Capitulo Coventrensi simul conve∣venientes super electione futuri Episcopi celebrandâ: & post longum tracta∣tum de eâdem, ortâ contentione inter eosdem Monachos ex unâ parte & Ca∣nonicos

Lichesfeldenses ex alterâ de quadam Compositione factâ tempore Rogeri de Weseham Episcopi, videlicet quòd Monachi Coventrenses & Ca∣nonici Lichesfeldenses erunt pares in electione Episcopi quoad numerum eli∣gentium: quam Compositionem scripto & eorum sigillo firmatam Monachi penitus negantes, & ad electionem per se procedere minantes: Canonici Lichesfeldenses, ne hoc facerent, ad Sedem Apostolicam appellârunt. Mo∣nachi verò appellatione contemptâ, spretis Canonicis, ad electionem per se∣ipsos procedentes, Henricum Priorem suum in Episcopum Coventrensem elegerunt. Quod videntes Canonici Lichesfeldenses, appellationem suam renovantes, contra eundem Electum & Monachos direxerunt ad Curiam Ro∣manam. Interim Dominus Papa Johannes XXII. providit & contulit Epis∣copatum Coventrensem & Lichesfeldensem Rogero de Norburg y 1.74. Qui postea apud Abbatiam de Halis per Thomam Wigorniensem Episcopum au∣ctoritate Apostolicâ cum aliis quinque Episcopis sibi assistentibus, v. Kalend. Julii Episcopus Coventrensis & Lichesfeldensis consecratus est anno Domini MCCCXXII. Stephanus de Segrave Decanus Lichesfeldensis in Archiepis∣copum Armachanum per Papam Johannem XXII. apud Avinionem conse∣cratus est iii. Kalend. Maii anno Domini MCCCXXIV. Et idem Johannes Papa citò pòst contulit Decanatum Lichesfeldensem cuidam Vasconi nomine Rogerio de Covenis; qui postea installatus fuit per Procuratorem die Domi∣nicâ in crastino Commemorationis Animarum anno Domini MCCCXXV. Qui quidem Procurator juravit in animâ dicti Rogeri Domini sui, antequam installatus erat; quòd observaret statuta & ••omnes consuetudines antiquas & approbatas Ecclesiae Lichesfeldensis, prout Praedecessores sui in omnibus obser∣vaverunt: sicut in Statutis continetur. Hic obiit in partibus transmarinis: & contulit Dominus Papa Decanatum Johanni Garsiae; qui installatus est per Procuratorem. Iste Johannes postea praefectus est in Episcopum Marcilien∣sem per Papam Benedictum XII. & contulit idem Benedictus Decanatum Li∣chesfeldensem Magistro Ricardo Radulphi Doctori in Theologiâ; & instal∣latus est idem Ricardus in propriâ personâ xii. Kalend. Maii anno Domini MCCCXXXVII. Idem Ricardus electus in Archiepiscopum Armacha∣num, & consecratus apud Exoniam à Venerabili Patre Domino Johanne de Grandisono Episcopo Exoniensi & aliis Episcopis tribus anno Domini MCCCXLVII. Postea eodem anno Symon de Borisley Decanus Lichesfel∣densis praefectus per Papam Clementem VI. installatus est Lichesfeldiae in propriâ personâ vi. Idus Januarii. [Hic desinit Codex noster. Codex Cottoni∣anus sequentia adjecit.] Rogerus Episcopus propter ingentia beneficia, quae Walterus Langton Praedecessor suus in templum, civitatem & Episcopatum Lichefeldensem contulit, illius corpus intulit in sepulchrum magnificentius ad australe cornu principis Altaris; & ipse juxta sepultus est, postquam rex∣isset Ecclesiam sibi creditam annis xxxviii.

Notes

• a 1.1

  Nusquam crassiores tenebrae, nus∣quam plures nodi, quàm in successione E∣piscoporum Merciensium; neque certa lux ubivis est exspectanda ab Historico nostro, qui quascunque in Ecclesiae suae tabulatis traditiones invenit, sine examine subtili in opus suum congessit. Consultum igitur vi∣detur, ut brevem Episcopatuum in Merciâ primò ••undatorum Chronographiam, qua∣lem ex Bedâ aliisque expiscari potuimus, praemittamus. Inter antiquos Anglos ab Augustino usque ad Theodorum Archie∣piscopum limites Episcopatuum limitibus regnorum definiri solebant; & unicuique regno ad fidem converso suus Episcopus or∣dinabatur. Hinc Augustinus Diocesis suae Cantuariensis limites intra regnum Orien∣talium Cantuaritarum, Roffensis intra prae∣fecturam (vix alia enim eo tempore erat) Occidentalium conclusit. Saxonibus autem Orientalibus suum Antistitem apud Londi∣num assignavit. Atque hinc fit, quòd ho∣dienum una eademque Provincia seu Comi∣tatus pluribus Episcopis conterminis in diti∣onem cedat, inter plures sc. Reges olim di∣stributa. Pari modo integrum Merciorum regnum, quod omnium longè amplissimum fuit, in primâ conversione unicum accepit Episcopum. Primus huic regno fidem intu∣lit Peada Pendae Regis Merciorum immanis∣simi tyranni & Paganis ritibus deditissimi filius; qui in partem regni à patre super∣stite vocatus, Mediterraneos Anglos à Mer∣ciis propriè dictis divulsos seorsim regendos accepit. Is in Northanimbriam anno 653. profectus, ab Oswio Rege ad sidem conver∣sus est; & à Finano Episcopo baptizatus. Ut idem beneficium subditis suis impertiret; quatuor Presbyteros secum reduxit, Ceddam (postea Episcopum Londinensem) & Ad∣dam, & Betti & Diumam; qui sacra my∣steria Mediterraneis Anglis, quinetiam & Merciis id concedente Pendâ Rege, tradi∣derunt. Nondum tamen aliquis ex illis Episcopus ordinatus fuerat. Demum Pen∣dâ tyranno ab Oswio Rege 655. 15. Nov. interfecto, victori simul ac Peadae Regi pla∣cuit, ut Episcopus Mediterraneis Anglis & Merciis daretur. Mercios enim ab austra∣li Trentae parte sitos Oswius Peadae regen∣dos dederat. Ordinatus est igitur Diuma medio tempore inter Oswii victoriam & Peadae necem, quae anno 656. tempore Pas∣chali contigit. Dehinc Oswius integrum Merciorum regnum ditioni suae subjectum tenuit ad annum usque 658. quo à Merciis fugatus, Wlfero Pendae ••ilio locum dedit. Is Merciorum Episcopatum à Cellacho dere∣lictum Trumhero dedit, atque isti defuncto Jarumannum substituit. Hactenus Mercio∣rum Episcopi inter Mediterraneos Anglos, quorum Metropolis Legecestria fuit, rese∣disse videntur: nullam tamen Cathedram sive certam sedem sibi positam habuerunt, in Monasteriis vitam agere contenti. Anno 669. Cedda Merciorum Episcopus post Ja∣rumannum renunciatus, sedem in Lichfel∣diâ Wlfheri Regis beneficio primus obti∣nuit, quam & successoribus suis transmisit. Crescente indies fidelium numero, consul∣tum videbatur Theodoro & Episcopis in Synodo Herudfordensi anno 673. coactis, ut plures Episcopi instituerentur, praecipuè in Merciorum provinciâ; quae dimidiam serè Angliam tunc temporis complexa, uni∣co Episcopo subdebatur. Huic decreto Winfridus Ceddae successor, qui Diocesin suam immensam mutilari noluit, refraga∣tus, à Theodoro depositus est anno 675. Sexulfus igitur, qui Winfridum excepit, ut Theodoro morem gereret, Episcopalem Se∣dem apud Herefordiam instituit anno 676. & institutae praefecit Puttam, cui tantillam Diocesis suae partem largitus est. Nondum tamen res ex Theodori mente gesta est, adversante Wilfrido Episcopo Eboracen∣si, forsitan etiam Wlfhero & Ethelredo Merciorum Regibus, apud quos Wilfridus nil non poterat. Annos inter 670, & 675. Egbirtus Rex, superato Wlfhero Mercio∣rum Rege, Lindisiensem provinciam ditioni suae subjecit; quae proinde lege istius saeculi à Merciensis Episcopi Diocesi avulsa, Nor∣thanimbrorum Episcopi Wilfridi parochiae est annexa. Anno autem 678. Egbirto Rege in partes tracto, Theodorus Archie∣piscopus plures Episcopos in provinciâ Nor∣thanimbrorum invito Wilfrido ordinavit, & in his Eathedum, cui provinciam Lin∣disiensem subjecit, & in Siddeneiâ seu Sid∣nacestriâ urbe sedem dedit. Anno sequenti receptâ à Merciis post acre certamen Lindi∣siensi provincià, Eathedus fugatus est; pro∣vincia{que} in Lichfeldensis Episcopi ditionem rediit. Pauxillo autem tempore permansit. Anno enim nondum elapso Theodorus coa∣ctâ apud Hethfeldam Synodo prius decre∣tum de augendo Episcoporum numero reno∣vavit: cui Ethelredus Merciorum Rex, aequi∣ora jam sentiens exulante Wilfrido, obtem∣peravit. Eodem igitur anno sc. 679. Dioce∣sis Lichfeldensis in quatuor parochias est di∣visa: (quinta enim Herefordensis ante qua∣driennium instituta fuerat) sc. in Lichfel∣densem, Legecestrensem, Lindisiensem & Wigorniensem. Primae sedes apud Lich∣feldiam ante decennium posita permansit, secundae apud Legecestriam posita est, ter∣tiae apud Dorcacestram, quartae apud Wi∣gorniam. Saxulfo data est singularum op∣tio. Ipse Lichfeldensem maluit; tum quòd pristina Sedes fuerat, tum quòd longè cae∣teris ampliorem ditionem adhuc retineret. Cuthwinus. Legecestrensein, Ethelwinus Lindisiensem, Tatfrithus Wigorniensem acceperunt. Quinaria ista (annumerato sc. Herefordensi Episcopatu) Diocesis Lich∣feldensis divisio Historicos nostros mirè tor∣sit. Eadhedum enim & Ethelwinum Epis∣copos à Theodoro, parvo interveniente temporis intervallo, ad diversas Sedes, hunc ad Dorcacestram, ad Sidnacestram illum, consecratos reperientes; at{que} Ethelwinum Eadhedi depulsi loco subrogatum eandem parochiam, diversâ quantumvis sede, obti∣nuisse nequaquam animadvertentes, praeser∣tim cùm certus Siddeneiae situs hactenus sit ignotus; diversas ac toto coelo distantes parochias illis dederunt, alteri Lindisfaro∣rum, alteri Suthanglorum, immani sanè errore, cùm Australes Angli pluribus inter∣mediis regnis à Merciorum Diocesi disjuncti fuerint, quin & fidem Christianam nondum receperint. Nondum tamen res inconcussa mansit. Plures adhuc mutationes Diocesis Lichfeldensis subiit. Sedem enim Legece∣strensem Cuthwinus, seu morti seu levita••i suae seu aliorum injuriae cedens, brevi dere∣liquit. Exin Sexulfus utriusque Diocesis curam gessit usque ad obitum, qui anno cir∣citer 691. contigit. Illo tempore Wilfri∣dus Episcopus Eboraco pulsus, ad Ethel∣redum Merciorum Regem, amicum inte∣gerrimum, se recepit; & à Rege sibi com∣missum Episcopatum Legecestrensem post Saxulfi mortem regendum tulit. Hedda interim Lichfeldensem obtinuit. Wilfrido autem Synodi Nestre••eldensis sententiâ eje∣cto anno 703. utraque Diocesis iterum co∣aluit, Heddae soli subjecta. Post Heddam Aldwinus etiam, qui proximè successit, u∣tramque tenuit. Aldwino autem defuncto, utraque Diocesis suum accepit Episcopum, Lichfeldensis Huictam, Legecestrensis Tot∣tam. Ab illo tempore Lichfeldensis paro∣chia iisdem limitibus distincta permansit; donec saeculo postremo Diocesis Cestrensis ab illâ fuerit avulsa. Ista mihi de modo ac tempore divisionis Dioceseos Merciorum maximè verisimilia videntur; nonnulla qui∣dem solis conjecturis innixa, quae tamen post acre examen prae aliis placuerunt.
• ‖ 1.2

  DCLVII. Co∣dex Cotton. Vespas. E. 16. Sic etiam Co∣dex Lichfeld.
• b 1.3

  Duima, saepiùs Diuma dictus, conse∣cratus à Finano videtur sub initium anni 656. Obitum anno 658. rectè positum opinor.
• c 1.4

  Diumam excepit Cellach seu Ceollach, à Finano similiter Northanimbrorum Episco∣po ordinatus. Illo enim tempore Mercia Os∣wio Northanimbriae Regi subjacebat. Quùm verò ipso eodem anno Mercii resumptis ar∣mis libertatem pristinam asseruissent, & e∣jecto Oswio Wlfherum regem sibi praefe∣cissent; Cellachus Episcopus, qui à Nor∣thanimbris datus suerat, Merciâ excedere & in Northanimbriam se recipere necesse ha∣buit. Factum id sub initium anni 659. non malè censeri potest.
• d 1.5

  Recedente Ceollacho, Wlfherus Rex Merciis suis Episcopum praefecit Trumhe∣rum, Abbatem Monasterii de Ingetlingum. Quamvis autem Mercii & Northanimbri motis nuper armis ferali odio d••gladiaren∣tur; Merciorum tamen Episcopus à Finano consecrationem petere coactus est. Mercia enim ad sidem seu à Scotis seu ab Anglis Scoticam disciplinam edoctis conversa, an∣tiquam Britanniae in sacris disciplinam & in Paschate celebrando traditionem observa∣bat; quo nomine à Cantianorum Praesulum Romanam disciplinam sequentium commu∣nione sejuncti erant Merciorum Episcopi & Presbyteri. Obitum Trumheri anno 662. Historicus noster non malè reposuit.
• e 1.6

  Jarumannus, patriâ linguâ Gearo∣man appellatus, eandem ob causam à Scotis Northanimbriae Episcopis consecratus est. Nondum enim habita fuerat Synodus Stre∣neshalchensis, in qua universa Anglia Roma∣nam disciplinam admittere & Pascha Ro∣mano more observare anno 664. decrevit. Post Jarumanni obitum, qui anno 667. con∣tigit, Sedes Merciorum biennio vacavit. Curam ipsius interim gessit Wilfridus, qui ad Northanimbrorum Episcopatum ordina∣tus, à Ceddâ exclusus fuerat. Is in Abba∣tiâ suâ Ripensi delitescens, frequenter à Wlfero Rege ad ministeria Episcopalia in∣ter Mercios obeunda accitus fuit; donec anno 669. Sedem propriam obtineret, re∣••erente Heddio in Vitâ ejus cap. 14.
• f 1.7

  Restitutâ Wilfrido Sede suâ Nor∣thumbrensi, Merciorum provincia Episcopi seu proprii seu ad scititii solatio penitus de∣stituta fuit. Ceaddam igitur Northanim∣briâ ••jectum Wlfherus Rex suadente Wil∣frido accersivit, & Episcopum regioni suae praefecit. Iste frater erat Ceddi Presbyte∣ri, qui fidem Merciorum Provinciae primus intulerat, & Episcopus postea Londinensis factus in Monasterio suo Lestingensi anno 664. diem extremum clauserat, commisso prius fratri Ceaddae Monasterii regimine. Ex hoc Coenobio evocatus ab Oswio Rege Ceadda anno 664. Northanimbrorum Epis∣copatum accepit. Ad eandem quidem Se∣dem Wilfridus à Rege designatus & à Galliae Episcopis ordinatus fuerat. Verùm sive ip∣so moram inutilem in Galliâ faciente, seu mutato interim Regis consilio, Episcopatus absente Wilfrido Ceaddae datus est. Factum id medio anno 664. Annum 663. Historicus noster malè posuit. Ceadda enim à Rege Episcopatu donatus, missus est in Cantiam, ut à Deusdedit Archiepiscopo consecrare∣tur. Archiepiscopum autem recêns de∣functum inveniens, ad Wine Wintonien∣sem Episcopum divertit; & ab isto, associa∣tis sibi duobus de Britonum gente Episco∣pis, consecratus est. Obiit Deusdedit me∣dio anno 664. & eodem circiter tempore Episcopi Roffensis & Londinensis fato cesse∣rant. Medio anno 669. Theodorus Archi∣episcopus Cant. Angliam appulit; qui Cead∣dam Episcopatûs Northanimbrorum non justum possessorem inveniens, & crimini vertens quòd ab alienae communionis Epis∣copis consecratus fuerat, ipsum ab Episco∣patu suo deturbavit, & Wilfridum restitu∣it. Ceadda in ordinem redactus, ad Mo∣nasterium suum Lestingense se contulit; ubi vir sanctissimus, abreptam dignitatem ae∣quissimè ferens, vitam agere quietam decre∣vit. Ea animi mansuetudo Wilfridi amo∣rem adeò conciliavit; ut Wlfhero Regi E∣piscopum sibi dari postulanti Ceaddam prae aliis commendaverit. Eo ipso itaque, ut videtur, anno Ceadda Merciis praefectus, Sedem Episcopalem, amplis redditibus do∣tatam à Wlfhero, apud Lichfeldiam primus accepit. Erravit Lichfeldensis noster, qui introitum Ceaddae in annum 667. retulit; & antiquum Lichfeldensis archivi monumen∣tum à Dugdalio prolatum, quod Ecclesiam Cathedralem anno 666. consecratam asserit. Praefuit Ceadda Merciorum Diocesi annis duobus cum dimidio; atque anno 672. 2. Martii defunctus est, sepultus primò juxta Ecclesiam S. Mariae; sed postmodum con∣structâ Ecclesiâ S. Petri, in eandem ossa ejus sunt translata; referente Bedâ l. 4. c. 3.
• * 1.8

  Merciensi Cod. Cotton. 1, & 2.
• g 1.9

  Winfridus, Heddio Wulfridus dictus, Ceaddae Episcopi Diaconus, ipsi defuncto à Theodoro Archiepiscopo subrogatus est an∣no 672. Synodo Herudfordensi interfuit anno 673. si calculum vulgarem sequamur, rectiùs autem anno 672. 24. Sept. habitae. Indictio enim prima fuit, teste Bedâ l. 4. c. 5. In hac Synodo, Canone 9. decretum fu∣erat; ut plures Episcopi, crescente nume∣ro fidelium, instituerentur. Addit quidem Textus Bedae Latinus, Sed de hac re ad prae∣sens siluimus. Praeterquam autem quòd in versione Saxonicâ desint, non tam verba Synodi quàm aliunde interjecta videntur. Vel si Theodorus silentium eâ de re in Syno∣do egisse perhibeatur; fixum tamen animo permansit plures Sedes Episcopales constitu∣ere. Orientalium igitur Anglorum Episco∣patum illo circiter tempore bifariam divi∣sit; & Lichfeldensem proximò aggressus▪ Winfridum sibi refragantem ab Episcopa∣tu deposuit. Factum id per meritum cujus∣dam inobedientiae solummodo Beda prodit. Verùm si quis ejusce temporis res gestas ac consilia perpendat; non aliâ ratione factum inveniet. Depositum esse Winfridum anno 675. Florentius tradit, anno 674. West∣monasteriensis, cui suffragatur Lichfelden∣sis noster. Plus tamen Florentio deferre so∣leo, fidem ejus prae aliis comprobatam ha∣bens. Winfridus sede suâ deturbatus, ad Monasterium suum Adbarvense rediit; & postea in exteras regiones, fortè Pontifi∣cem Romanum adeundi animo, recessit. Anno enim 678. (quo tempore Wilfrido ex Northanimbriâ depulso Egfridus Rex in∣sidias à Gallis poni curaverat) per Galliam iter faciens, captus est ab insidiatoribus, quos Egfridus subornaverat, errore nomi∣nis deceptis, & omni pecuniâ spoliatus, multisque è sociis suis occisis, nudus humi miserè derelictus est. Rem narrat Heddius in Vitâ Wilfridi cap. 24.
• † 1.10

  DCLXXIII Cod. Cotton. 1, & 2.
• h 1.11

  Winfrido successor à Theodoro da∣tus est Sexwlfus, in Textu Roffensi Seax∣wulf dictus. Non tamen statim Diocesis Merciorum in plures parochias dispertita est; nisi forsitan Sedis Herefordensis anno sequenti fundatae ratio habeatur. Vult qui∣dem God winus Diocesin Lichfeldensem post exauthoratum Winfridum à Theodoro in binas divisam fuisse, quarum altera Saxul∣fo, altera Eadhedo data est. Verùm Ead∣hedum unà cum Bosâ & Eatâ, quos anno 678. consecratos esse constat, à Theodoro consecratum fuisse Beda testatur l. 4. c. 12. idemque Sexulfum Episcopatum anno 676. tenuisse, & ante Lindisiensem provinciam, cui postea Eadhedus praesedit, ab Egfrido Rege subactam utrique provinciae tam Lin∣disiensi quàm Merciensi propriè dictae prae∣fuisse, sidem facit. Mutationes termino∣rum Diocesis Lichfeldensis Sexwlfo praesi∣dente saepiùs factas antea retulimus. Hîc tantum addere liceat sententiam nostram de tempore divisionis quinariae factae ab Histo∣rico nostro confirmari. Utcunque enim Codex noster apertè refragetur, & divisio∣nem istam tempore Aldwini Episcopi factam velit; uterque tamen Codex Cottonianus omissa ultimâ periodo, quae in Vitâ Sexwlfi superiùs legitur, atque eâ quae divisionem sub Aldwino sactam & post obitum ipsius confirmatam inferiùs tradit, loco earum ista reponit in fine Aldwini Vitae. Tempore Ethelredi Regis Merciorum & Sexwlfi Episco∣p••tus Lichfelden sis in quinque parochias divide∣batur, viz. Herefordensem, Wigorniensem, Lichefeldensem, Legecestrensem & Lindisien∣sem. Astipulatur etiam Ranulfus Cestren∣sis in Polychronico suo l. 5. c. 19. Anno inquit, 680. Theodorus Archiepiscopus coegit Concilium Episcoporum apud Hatfeld. Quo in tempore provincia Merciorum, quam solus Sexwlfus tunc regebat, divisa est in quinque pa∣rochias; una apud Legecestriam, alia apud Wigorniam, tertia apud Lichfeldiam,m quarta in Lindeseiâ apud Sideneiam, quinta apud Dor∣cestriam. Sed Pucta mansit apud Hereford, quondam institutus per Sexwlfum. Praefuit Sexwlfus sedi Lichfeldensi annis 20. juxta nostratem Historicum, calculum sc. ducen∣do à 674, ad 694. quo obiisse dicitur. Flo∣rentius & Chronologia Saxonica vulgata (tacet enim manuscripta Tiber. B. 4.) obi∣tum ejus anno 705. contigisse produnt. Ve∣rùm testis omnibus major Heddius (in vitâ Wilfridi cap. 43.) refert Wilfridum Nor∣thanimbriâ iterum depulsum anno 691. ad Ethelredum Merciae Regem amicum suum recessisse, ibique Sexwlfi nuper defuncti E∣piscopatum suscepisse, Legecestrensem scili∣cet provinciam, quae post Cuthwini obitum seu cessionem Sexwlfo in ditionem iterum re∣dierat. Heddio fidem astruit Beda l. 4. c. 23. l. 5. c. 12. apud quem Wilfridus, patriâ tunc exulans & Mediterraneorum Anglorum Episcopatum gerens, Ostforum Wigornien∣sem Episcopum anno 691. & Suidbertum Fresonum Episcopum 693. consecrâsse legi∣tur. Saxulfi itaque obitus in anno 691. re∣ponendus videtur.
• ‖ 1.12

  Dust ultima periodus in Cod. Cotton. 1, &. 2.
• i 1.13

  Hedda, aliis Headda, post Sexwlfi obitum Lichfeldensi pararochiae anno 691. praefectus, Legecestrensem etiam post e∣jectum à Synodo Niddensi Wilfridum anno 703. sibi asseruit. Nil de obitu illius alibi occurrit; adeò ut Thomae calculum am∣plecti sit necesse. Parum etenim curandum diploma Croilandense (apud Ingulphum f. 485.) cui Aldwinus anno 716. subscripsisse fingitur.
• * 1.14

  Dedicata. Co∣dex Cotton. Vi∣tell. C. ••.
• † 1.15

  ix▪ Id. & Co∣dex Lichfeld.
• ‖ 1.16

  xxii. Cod. Lichfeld.
• l 1.17

  Heddam excepit Aldwinus seu Ead∣wine, qui & Wor dictus est. Episcopa∣tum Lichfeldensem simul ac Legecestrensem anno 721. acceptum anno 731. rexit, quan∣do Tatwino Archiepiscopo Cant. manus imposuit, Bedâ teste l. 5. c. 24. Utrumque simul Episcopatum eo tempore ipsum obti∣nuisse constat. Beda enim Episcopos singu∣lis Angliae parochiis illo anno praesidentes recensens, nullam de Legecestrensi Episcopo mentionem injecit. Nulla igitur facta est Diocesis suae, qualem innuit Thomas, ante annum 731. divisio; quin nec ipso vivente facta videtur. De obitu ejus nil certum ex Historiâ nostrâ proferri potest. Terni e∣nim ipsius Codices totidem annos à se invi∣cem diversos ponunt. Certiùs videtur, quod concordi Hovedeni, Florilegi, Mail∣rosensis & Dunelmensis voce prolatum est, Aldwinum scilicet anno 737. defunctum esse.
• * 1.18

  Annis viii. & obiit anno Domini DCCXXIX. Ista ad lit, se∣quentia amittat Cod. Cot. 1.
• † 1.19

  DCCXXXIX Cod. Cot. 2.
• ‖ 1.20

  Huitta. Cod. Cot. 1, & 2.
• m 1.21

  Defuncto Aldwino, iterum divisa est (Merciorum Diocesis) in duas parochias Lei∣cestrensem & Cestrensem seu Lichfeldensem. Verba sunt Textûs Roffensis: quibus conso∣nat Malmsburiensis; nisi quòd apertè hallu∣cinatus, Dorcestrensem Episcopatum eo∣dem tempore institutum velit. Legece∣strensem accepit Totta, Lichfeldensem Wicta. De Tottâ alibi agendum est. Wicta, aliis Wita, in Textu Roffensi Hwita, in Co∣dice Lichfeldensi Malmsburiensis Witta di∣ctus, Aldwino successit in sede Lichfeldensi anno 737. & Synodo Cloveshoviensi anno 747. interfuit; neque postea aliquid de ipso occurrit. Obitum in anno 752. reponit uter∣que Codex Cottonianus.
• † 1.22

  DCCLII. Id.
• n 1.23

  Hemele seu Hemel, soli Textui Roff. Cemele dictus, anno 764. à Florilego & Pseudo-Asserio, anno 765. à Mailrosensi, Dunelmensi & Hovedeno obiisse dicitur. His magis adhibendum quàm Historico no∣stro Lichfeldensi, apud quem omnia ab anno 700. ad 800. adeò sunt perturbata, ut nil sanum ex iis exsculpi possit.
• o 1.24

  Cuthfrith, aliis Cuthred, ab Histori∣cis supra memoratis, ab his anno 765. ab illis anno 764. successisse dicitur. Is itaque, modò Lichfeld. tabulato à Thomâ descrip∣to de tempore Episcopatûs gesti sides sit adhi∣benda, anno circiter 768. obiisse dicendus est.
• * 1.25

  Quatuor Cod. Lichfeld.
• p 1.26

  Ordo pariter ac tempora sequentium trium Episcoporum apud Historicos nostros maximè sunt perturbata. Westmonasteri∣ensis ponit Aldulfum pallio Archiepiscopali anno 766. donatum fuisse, huic Berthunum, qui & Humbertus dicebatur, ante annum 794. successisse, atque isti anno 795. de∣functo Higebertum; singulos autem digni∣tatem Archiepiscopalem obtinuisse. Eo∣dem ordine Episcopos hosce Lichfeldenses antea disposuerat Matthaeus Paris in Vitâ Offae Regis. E contra reliquiomnes Histori∣ci ordinem in Historiâ nostrâ Lichfeldensi positum observant. Sic Florentius, sic Tex∣tus Roffensis, sic etiam Malmsburiensis. Quamvis enim vulgaria ipsius exemplaria Higbertum omittant; omnes tamen quos vidi Codices MSS. illum loco suo proximè ante Aldulfum reponunt. De ordine igi∣tur Episcoporum parum dubitandum est; de tempore autem datae Episcopis Lichfel∣densibus & ablatae dignitatis Archiepisco∣palis, & singulorum Episcoporum ab anno 768, ad 800. successione, scrupuli manent inextricabiles. Longum esset, nec utile qui∣dem, singulorum Historicorum & monu∣mentorum dissonantias recenfere. Se cali∣gare penitus Spelmannus fatetur (Concil. Angl. tom. 1. p. 304.) & Willelmus Wat∣sius, Matthaei editor, non aliam effugiendi viam adinvenit, quàm ut Berthunum & Hi∣gebertum unum eundemque fuisse statueret. Audax sanè commentum, quod nullum è tot Historicis sibi suffragantem habet. Eodem sanè jure uterque Episcopus idem cum Aldul∣fo statui potuisset; & tunc quidem triceps illud monstrum nullas non difficultates ex∣suffàsset. Res quidem Watsio & Spelman∣no ideò malè cessit; quòd Historicis & chartis, licèt erroris manifesti convictis, fi∣dem abrogare vererentur. Ut à Parisio e∣nim initium saciamus; is multa de Archie∣piscopis Lichseldensibus (in Offae Vitâ) tra∣didit, quae certissima erroris indicia prae∣tendunt. Apud ipsum enim Chartas in Auctarium Additamentorum p. 237, 238. rejectas Higebertus Archiepiscopus anno 793. confirmâsse dicitur. Ibidem tamen Humbertus Archiepiscopus reliquias S. Al∣bani 793. 1. Aug. adinvenisse, & Synodo post biennium ferè habitae interfuisse narra∣tur. Mitto alia. Quod Florilegum quidem spectat, is Archiepiscopalem dignitatem Aldulfo Lichfeldensi ab Adriano Papâ anno 765. datam palliumque anno 766. transmis∣sum retulit; quamvis certum sit Adrianum Papatum ante annum 772. assecutum non esse; quod & ipse Florilegus fatetur. De∣nique Acta Concilii Calcuthensis, ex Matthaei Historiâ de Vitâ Offae Regis à Spelmanno prolata, neutiquam majorem fidem meren∣tur, quàm mendaces illae Chartae ibidem collocatae, quarum ne uni quidem annus In∣dictionis appositus convenit. Ut certiora itaque investigemus; notandum est de his inter omnes convenire: 10. Dignitatem Archiepiscopalem sedi Lichfeldensi ab Offa Rege donatam & ab Adriano Papâ consir∣matam fuisse, vivente & Provinciae suae par∣te non modicâ spoliato Jamberto Archiepis∣copo Cant. 20. Jambertum in Synodo Calcuthensi spoliatum esse, omnesque Mer∣ciae & Orientalium Anglorum Episcopatus Metropoli Lichfeldensi subjectos fuisse. 30. Statim post Offae obitum Archiepiscopum Lichfeldensem à Kenulfo Rege & Leone Pa∣pâ in ordinem redactum fuisse, & Archie∣piscopo Cantuariensi iterum subjectum. Hinc igitur constat integram rem gestam esse inter annos 772. quo Adrianus Papa∣tum iniit, & 799. quo Ethelardus Archie∣piscopus Cant. Romam adiit. Porrò Cal∣cuthense Concilium anno 785. habitum fu∣isse produnt Chronologia Saxonica, Floren∣tius, Huntindoniensis, Hovedenus & alii. Spelmannus quidem annum 787. maluit, Mailrosensis 786. & antiquissima quaedam diplomata, in Archivis Roffensi & Wigor∣niensi asservata, annum 789. Pluribus au∣tem & potioribus Historicis magis ascriben∣dum est. Sic itaque rem gestam arbitror. Anno 785. obiit Berthunus Episcopus Lich∣feldensis. Id Florentius testatur. Eodem anno coactâ Synodo Celchuthensi Higeber∣tus (Sigibertum Textus Roffensis vocat) in successorem electus est; cui Provinciae suae partem jure Archiepiscopali regendam con∣cedere Jambertum Archiepiscopum Cant. multùm quantumvis renitentem Offa Rex in eodem Conventu coegit. Id Chronolo∣gia Saxonica, Florentius & alii supra me∣morati produnt. Nondum tamen authori∣tatem Archiepiscopalem assumere ausus est Higebertus, re apud Romam necdum con∣firmatâ, nec Pallio remisso. Id Acta Con∣cilii probant (Concil. Angl. p. 301.) in quibus Higbertus nudo Episcopi titulo usus subscribit. Chartae quidem & diplomata plurima, quae in eâdem Synodo consignata dicuntur, Higberti Archiepiscopi nomen affixum habent. Verùm impudentium Mo∣nachorum commenta parum moramur. So∣lum ex Praesulibus Lichfeld. Aldulphum Archiepiscopalem dignitatem obtinuisse Hi∣storici potiores referunt. Porrò Higbertus ante rem ab Adriano Papâ confirmatam & Pallium remissum anno 786. decessit; cui Aldulphus eodem anno subrogatus, ab Ean∣baldo Archiepiscopo Eboracensi, Tylberto Episcopo Hagustaldensi (qui anno 789. obi∣it) & Hygbaldo Lindisfarnensi consecratus est, Palliumque ab Adriano donatum acce∣pit. Id Mailrosensis, Hagustaldensis, & Du∣nelmensis confirmant. Quamdiu Offa reg∣num tenuit, honor Archiepiscopalis Aldul∣fo intactus remansit. Illo autem 794. 29. Julii rebus humanis exempto, Egberthus qui successit, pristinam dignitatem throno Cantuariensi restituere meditatus, ante an∣ni ejusdem exitum interiit. Successit Ke∣nulfus, qui post finem anni 795. missis ad Leonem Papam Adriani successorem literis obnixè petiit, ut Lichfeldensis Sedes digni∣tate novâ exueretur, Cantuariensi in inte∣grum restitutâ. Rescribit Papa dignitatem Metropolitanam Sedi Lichfeldensi non sine Regum & Praesulum Angliae consensu atque precibus ab Adriano decessore suo donatam esse. Epistolam antea ineditam infra exhi∣bui. Rem itaque perendinante Papâ, Ethe∣lardus Archiepiscopus iter Romam iniit an∣no 799. (ex complurium, anno 798. ex Annalium Petriburg. Saxon. calculo) Rex∣que aliis datis literis, addito etiam munere non contemnendo, idem obnixiùs postulat. Extat Epistola apud Malmsburiensem de gestis Reg. l. 1. c. 5. Cessit demum Papa im∣portunis Ethelardi precibus & regiis mune∣ribus; dignitatemque Archiepiscopalem Praesulibus Lichfeldensibus in perpetuum ab∣rogari, Cantuariensibus in integrum resti∣tui decrevit. (Extat decretum apud Malms∣buriensem loco cit.) Id Alcuinus Ethelardo datis literis (ibid. fol. 113.) summopere gratulatur; ne tamen Aldulfus pater pius di∣ebus suis Pallio exuatur, orat, Neutiquam Ethelardus Alcuino morem gessit; sed in Angliam brevi reversus, Aldulfo lituum Ar∣chiepiscopalem abstulit, & universas Mer∣ciorum Dioceses Sedi suae postliminio sub∣jecit. Hinc in Actis Concilii Cloveshovien∣sis anno 803. habiti Alduu••fi Episcopi Liche∣feldensis nomen occurrit (Concil. Angl. p. 325.) In eodem Concilio controversia inter ipsum & Werenbertum Legecestrensem E∣piscopum de limitibus parochiarum suarum olim mota finem accepit. Quamdiu huic Synodo superfuerit, parum constat. Illum anno 812. decessisse alter è Codicibus Cotto∣nianis memorat. Verùm in re incertâ nil temerè definio. Nonnihil tamen suadet u∣triusque Codicis Cottoniani & alterius Lich∣feldensis concordia; qui Herewini successo∣ris obitum post quinquennale regimen in an∣no 817. ponunt.
• * 1.27

  Consecratus est anno DCCLXIV. Ista inter••erit Cod. Cot. 1, & 2.
• † 1.28

  DCCCXII. Co••. Cot. 1. DCCC. Cod. Cot. 2.
• q 1.29

  Rectè Thomam Herewini tempus posuisse arbitror; modò Codicis utriusque Cottoniani & alterius Lichfeldensis lectio admittatur. In his enim quinquennio prae∣fuisse & anno 817. obiisse dicitur. Chartae quidem Witlafii Regis Monachis Croilan∣densibus anno 833. datae subscripsisse apud Ingulphum (fol. 488.) fingitur. Verùm cùm suspecta semper sit Chartarum fides; ista prae aliis certissima falsitatis indicia prae∣fert. Simul enim subscripsisse dicuntur E∣anbaldus Eboracensis, Wilredus Domocen∣sis & Godwinus Roffensis Episcopi; qui Sedes dictas illo tempore neutiquam obti∣nuerunt. Consecratum esse Herewinum à W••fredo Archiepiscopo Cant. ex Registro Ecclesiae Cant. constat; eundemque Syno∣do Celchuthensi anno 816. interfuisse Acta Concilii docent, Concil. Angl. tom. 1. p. 328.
• ‖ 1.30

  v. Cod. Cot. uterqu•• & Cod. Lichfeld.
• † 1.31

  DCCCXVII. Iidem.
• r 1.32

  Herkenwaldum vocat Malmsburiensis vulgatus, Athelwaldum autem Codex ejus∣dem MS. Lichfeldensis. Sic etiam Textus Roffensis & Florentius. Consecratus est anno 818. juxta veriorem Codicis utriusque Cottoniani lectionem. Iidem illum anno 857. obiisse volunt. Isti quidem calculo se∣quentium Episcoporum tempora maximè conveniunt; nec multùm abludit Florile∣gus, qui annum 958. posuit. Chronologia autem Saxonica Ethelwoldi obitum in anno 828. retulit; & Registrum Ecclesiae Cant. Humbertum à Wlfredo Archiepiscopo (qui anno 829. obiit) consecratum tradit. At∣que his magis tribuendum aestimo; neque enim tempora à Codicibus Cottonianis po∣sita sibi invicem concordant, cùm ab anno 818, ad 857. anni duntaxat 35. intermedii ibidem numerentur.
• * 1.33

  Consecratus est anno DCCCXVIII. Cod. Cot. uter{que}.
• † 1.34

  xx. Cod. Lichfeld.
• ‖ 1.35

  DCCCLVII. Cod. Cot. uter{que}.
• s 1.36

  Hunberthus seu Humberht, prolixam fidei suae & obedientiae Wlfredo Archiepis∣copo Cant. fecit professionem▪ quae in Re∣gistro Ecclesiae Cant. asservatur. Idem an∣no 864. obiisse à Florilego dicitur, anno 867. à Codice Cottoniano secundo, 877. à pri∣mo. In hoc tamen singulis convenit, ipsum annis duntaxat 20. praesedisse. Pares etiam in sequentibus emergunt scrupuli. Kine∣bertum enim, qui Hunberto successit, anno 890. decessisse singuli Codices consonâ voce produnt; quamvis Florilegus eundem anno 872. obiisse & Tunbertum successorem ha∣buisse referat. Utervis autem calculus ad∣mittatur, Kinebertus post Ceolnothum Ar∣chiepiscopum obiisse dicendus erit; cùm tamen Tumberhti professio Ceolnotho facta in Registro Ecclesiae Cant. reperiatur. Nec Tumbertus quidem Humberto & Kineberto intermedius reponi potest. Refragatur e∣nim Textus Roffensis, qui Kynefyrthum Humberhto subjicit, & in illo desinit. Por∣rò Florilegus, Tunberti Episcopi Lichfeld. introitu in annum 872. relato, Tunfrithi Episcopi Lichfeld. obitum in anno 928. re∣tulit: quod Godwinum induxit, ut Tun∣bertum à Tunfritho diversum statueret. Quamvis omnes Episcoporum Anglicorum, quos vidi, Catalogi vetusti (& sanè quam∣plurimos vidi) unicum agnoscant Tunfri∣thum seu Tunbri••tum. Hic sanè aquam mihi haerere fateor. Frustra enim à com∣mentitiis Monachorum Chartis lux exspe∣ctatur. In tantâ caligine id sententiae prae aliis placet, ut rejecta Florilegi & Registri Cantuariensis fide, Humberthum anno 867. obiisse Codici Cottoniano secundo conceda∣mus, & in reliquis Historici nostratis du∣ctum sequamur.
• * 1.37

  DCCCLXXVII Cod. Cot. 1. DCCCLXVII. Cod. Cot. 2.
• t 1.38

  Cinebert apud Malmsburiensem, Ky∣nefyrth apud Textum Roffensem appella∣tur.
• † 1.39

  xx. Cod. Lichfeld.
• u 1.40

  Bumfrithum vocat Malmsburiensis vulgatus, Tunfrithum autem Codices MSS. Tumbrihtum Florentius, qui eundem tem∣pore Burhredi Regis Merciorum & Alfredi Regis Westsaxonum Episcopatum gessisse scribit. Burhredus regnum tenuit ab anno circiter 852, ad 874. Alfredus ab 872, ad 901. adeò ut si Thomae calculus admitta∣tur, Tunfrithus soli Alfredo contempora∣neus fuisse censendus erit.
• x 1.41

  Aella, qui & Aelfwinus, Praesulatum gessit tempore Aethelstani Regis, inquit Flo∣rentius, Thomae satis concors.
• y 1.42

  Alfgarus à Florentio dicitur.
• z 1.43

  Quae de Episcoporum Lichfeldensi∣um temporibus sequuntur, non malè posita existimo. Refragantur quidem nonnullibi Chartae & diplomata Monastica. Sic Kin∣sius chartae Edredi Regis Croilandensibus anno 948. atque alteri Edgari Regis anno 966. datae subscripsisse (apud Ingulfum f. 498, 502.) dicitur; & Winsius (inibi Wysige dictus) chartam auream Edgari Novo Monasterio Wintoniensi datam anno 966. (apud Selden. Spicileg. ad Eadmer. p. 160.) confirmâsse fingitur. Verùm id genus furfuris parum curamus.
• a 1.44

  Elfeth & Elfeh is à Malmsburiensi appellatur, Aelfeah in Textu Roffensi, in quo nomen ipsius chartis Ethelredi Regis anno 995, & 998. datis affixum reperitur, f. 154, 159.
• b 1.45

  Malmsburiensi Lefgar, Florentio Le∣ovegarus dictus.
• ‖ 1.46

  vi. Cod. Lichfeld.
• c 1.47

  Brithmar seu Brihtmar, anno 1039. obiit juxta Florentium, Mailrosensem, An∣nales Petriburg. Saxon. & alios.
• d 1.48

  Wulsius se•• Ulfius, anno 1053. mense Octobri è vivis excessisse fertur à Florentio & Annalibus Winchelcumbensibus. Wulsig Episcopus Lichfeld. obiit 1053. ante Festum Omnium Sanctorum. Sic Annales Petri∣burg. Saxon.
• * 1.49

  xi. Cod. Cot. 2.
• e 1.50

  Petrum anno 1067. consecratum an∣no 1086. defunctum esse Annales Burto∣nenses confirmant. Rectiùs forsan sub fi∣nem anni 1085. obiisse censendus est. Ro∣bertum enim successorem à Rege nomina∣tum fuisse apud Glavorniam anno 1085. in Festo Natalis Domini Florentius & Simeon Dunelmensis testantur.
• † 1.51

  Principio. Cod. Cot. uter{que}.
• ‖ 1.52

  Viz. anno Do∣mini DCLXVI. Ii••em.
• f 1.53

  Consecratum fuisse unà cum Willel∣mo Helmeamensi Episcopo apud Cantuari∣am à Lanfranco anno 1086. Chronologia Saxonica affirmat. Is mortuo Leowino Abbate Coventriae, custodiam Abbatiae à Rege obtinuit, atque illuc Sedem Episco∣palem transtulit. Factum id anno 1095. plures Historici tradunt; quamvis Floren∣tius anno 1102. 18. April. Sedem Epis∣copalem de Cestriâ ad Coventriam tran∣slatam esse referat. Abbatiam forsitan Co∣ventrensem Petrus anno 1095. comparavit, non tamen Coventriam ante 1102. migra∣vit. Obiit anno 1117. fide Florentii, Ho∣vedeni & Annalium Burton. die 30. Augu∣sti juxta Obituarium Coenobii Salopiensis, die 1. Sept. juxta Lichfeldensem nostrum. Sedes quadriennio ferè vacavit.
• * 1.54

  Quae uncis in∣clusa sunt, ex Cod. Cot. utro{que} interferuntur.
• g 1.55

  Robertus Peche, Latinè Peccatum, ab Henrico Rege, cui (ut habet Florentii Con∣tinuator) in curâ panis ac potùs strenuè mini∣strare solebat, Episcopatu Coventrensi do∣natus, à Radulfo Archiepiscopo apud Aben∣doniam consecratus est 1121. 13. Martii. Obiit 1127. 22. Aug. juxta nostrum, die 21. Augusti juxta Obituarium Salopiense. Sedes biennio vacavit.
• h 1.56

  Rogerus de Clinton, Gosfridi de Clintunâ viri olim potentissimi nepos, & Archidiaconus Buckinghamensis, Episco∣patum Coventrensem emit à Rege 3000. marcarum pretio (si Dunelmensi fides) con∣secratus à Willelmo Archiepiscopo 1129. 17. Nov. Contra Florentius (cui magis adhibendum) Presbyterum 1129. 21. Dec. ordinatum esse, Episcopum die sequenti a∣pud Cantuariam consecratum, & mense Ja∣nuario anni sequentis apud Coventriam in∣tronizatum esse refert. Obitum Thomas rectè designavit.
• † 1.57

  Martii. Cod. Lichfeld.
• ‖ 1.58

  Arnmerston. Id.
• i 1.59

  Walterus Durdens, ex Priore Eccle∣siae Cantuariensis Episcopus Coventrensis anno 1149. electus, à Theobaldo Archiepisco∣po consecratus est Cantuariae die 2. Octobris ad altare Christi, praesentibus & cooper antibus Suffraganeis suis, Roberto sc. London. Episco∣po, Waltero Roffensi Antistite, & Nicolao Glamorganensi sive Landavensi Praesule, accep∣tâ ab eo pro more hac manuscriptâ professione de subjectione & obedientiâ sibi & successoribus suis exhibendâ. Scripta sunt haec in tergo Professionis autographae, quae in Archivo Ecclesiae Cant. hodienum asservatur. Rot. Profess. autogr. 2. Obiit 1161. 7. Dec. ex fide Obituariorum Cantuariensis & Salopi∣ensis.
• l 1.60

  Ricardus Peche seu Peccatum, anno 1162. Episcopatum Coventrensem assecu∣tus, summus Hiberniae Justiciarius seu Pro∣rex anno 1181. constitutus est. Obiit 1182. 6. Octobris, feriâ 4. fide Annalium Ecclesiae S. Werburgae Cestrensis.
• m 1.61

  Gerardus Puella, sive La Pucelle, Cle∣ricus erat Ricardi Cant. Archiepiscopi do∣mesticus; de quo Willelmus Thorn in Historiâ suâ (col. 1821.) ista prodit. Ha∣bebat Ricardus Archiepiscopus duos commensa∣les Clericos, juris peritos, veritatis tamen & justae justitiae aemulos, M. Gerardum de Pucel∣lâ & Petrum Blesensem. Hi duo inter omnes mundi tunc temporis aestimabantur, nec imme∣ritò, eloquentiores. Archiepiscopo agente ad Episcopatum Coventrensem electus, ab eodem consecratus est 1▪ 83. 25. Sept. Post∣quam autem septimanis 16. sedisset, apud Lichfeldiam non sine suspicione veneni ex∣tinctus est 1184. 13. Jan. diem 12. Januarii Thomas posuit. Verùm obitum Gerardi die 13. contigisse Gervasius, Obituarium Cant. & Annales Cestrenses sidem faciunt. Insignia Ecclesiae metropoliticae Cant. bene∣ficia contulisse videtur. In Obituario enim Cant. sic legitur. Idibus Jan. obijt piae me∣moriae Gerardus Coven••rensis Episcopus; pro quo fiet servitium, sicut pro uno Archiepiscopo.
• n 1.62

  Hugo de Nonant, Clericus familia∣ris S. Thomae Archiepiscopi, & Archi∣diaconus Oxoniensis, vir praeclarae elo∣quentiae & pietatis, Giraldo judice, e∣lectus est anno 1185. consecratus apud Lametham à Baldwino Archiepiscopo 1188. 3. (2. legendum puto) Cal. Febr. teste Gervasio. Inter electionem & consecratio∣nem Legati vices in Angliâ sibi à Pontifice Romano commissas obiit; atque eâ fretus potestate in ipsâ Cant. Ecclesiâ praesente Archiepiscopo mitratus incessit. Acerri∣mus Monachorum adversarius, quos toto Episcopatûs gesti tempore indefessis labori∣bus oppugnabat. Nec injuriâ quidem. Monachi enim, qui plurimis Ecclesiis Ca∣thedralibus insederant, assiduis rixis & contentionibus Antistites suos exagitârunt; in hoc contrarii Canonicis Saecularibus, qui∣bus cum Episcopis ut plurimum summopere convenit. Monachos ex Ecclesiâ suâ Co∣ventrensi Hugo ejecit, & Canonicos intro∣duxit anno 1190. quamvis post septennem litem, & immensam pecuniae vim essusam, Monachi decreto Papae restituti fuerint, in pristinas sedes reducti ab Huberto Cant. Archiepiscopo 1198. 18. Jan. Historiam Controversiae uberem dabunt Annales Bur∣tonenses, & Giraldus in Vitâ Hugonis. Nec hoc contentus Hugo, operam Baldwi∣no Archiepiscopo adversùs procaces Eccle∣siae suae Monachos decertanti strenuam prae∣stitit; in solenni Conventu Monachos ad Diabolum amandandos, & si mihi velletis ad∣quiescere, infra breve spatium temporis nec u∣nus remaneret in Angliâ, clamitans, Nil mi∣rum igitur Monachos Hugonis memoriam immanibus convitiis deturpâsse, & pul∣chram de conscientiae morituri stimulo ob Monachos malè habitos fabellam excogi∣tâsse. Veriora de moribus atque obitu illius Giraldus docebit. Obiit apud Betherlevin in Normanniâ 1198. 27. April. die Passionis Dominicae, ibidem in Monachorum Coeno∣bio sepultus; quamvis non desint, qui cum Thomâ eundem Cadomi sepultum statuant.
• * 1.62.1

  Gervas. Chron. col. 1556.
• o 1.63

  Galfridus de Muschamp, Archidia∣conus Clivelandiae, Ricardi Regis favore ad Episcopatum electus, consecratus est Can∣tuariae ab Huberto Archiepiscopo 1198. 21. Junii. Testatur id professio ipsius Auto∣grapha in Archivis Ecclesiae Cant. reperta. Idem consirmant Matthaeus Paris, Florile∣gus, Dicetensis, Gervasius, & Annales Wintonienses: ut lapsus sit Thomas, qui illum 1199. 15. Martii consecratum refert. Obiit 1208. 6. Octobr. quod praeter Lich∣feldensem nostrum Obituarium Salopiense & Annales de Suthwerk produnt.
• p 1.64

  Quem Galfrido Godwinus substituit, Walterus Gray Episcopatum Coventrensem nunquam assecutus est. Electus quidem fu∣it à Canonicis Lichfeldensibus anno 1210. Verùm cùm neque Monachi Coventr. sine Canonicis Lichfeld. nec Canonici sine Mo∣nachis ritè possent eligere; Pandulphus Legatus electionem cessavit. Communi de∣mum utriusque Capituli consensu Willel∣mus de Cornhull electus, apud Radingam consecratus est 1215. 25. Jan. Rot. Profess. autogr. 3. Diem obitûs vix alius praeter Thomam designavit, sc. 1223. 14. Cal. Sept. Matthaeus Paris & Westmonasteriensis obitum die circiter 14. Sept. contigisse vo∣lunt▪ Godwinus die 19. Junii, qui tamen nullum testem laudat.
• q 1.65

  Alexander, quem de Wendock Ba∣leus (Cent. 3. cap. 94.) cognominat, & doctrinâ scriptisque editis enituisse memo∣rat, consecratus est Romae ab Honorio Pa∣pâ die Paschatis. Id inter omnes convenit. Annum etiam eundem, viz. 1224. (quo Pas∣cha in diem 14. Aprilis incidit) designant. Solus autem Thomas die 30. Martii (qui Paschalis erat anni 1225.) consecratum scri∣bit. Istum errâsse nequaquam dubito. Obi∣it Alexander apud Andover 1238. 26. De∣cembris.
• * 1.66

  MCCXXVIII. Cod. Lichfeld.
• r 1.67

  Controversiam de electione futuri Episcopi, quae Alexandri mortem excepit, Thomae penitus intactam, è Matthaeo Paris aliisque repetere extra rem non erit. De∣functo Alexandro, Monachi Coventrenses simul ac Canonici Lichfeldenses unanimi suffragio Willelmum de Rale, Clericum Regis praecipuum, in Ecclesiá Coventrensi anno 1239. die circiter 24. Febr. elegerunt. Brevi autem pòst Willelmus à Monachis Norwicensibus postulatus, Episcopatum Norwicensem maluit. Re igitur ad secun∣dam electionem devolutâ, Canonici electi∣onem in Ecclesiâ suâ fieri debere affirma∣bant, fidem nuperae Compositionis appel∣lantes. E contra Manachi omnia sibi ad∣huc integra manere, & electionem in Eccle∣siâ Coventrensi renovandum esse, donec a∣liquis inibi electus Episcopatu potitus esset, praetendebant. Motâ hac nec definitâ quae∣stione, bina Capitula dissiluerunt. Coven∣trense Nicolaum de Farnham, virum opti∣mum, Lichfeldense Willelmum de Mance∣stre Decanum suum elegerunt. Willelmus tam eximium virum à Coventrensibus postu∣lari videns, juri suo renunciavit, & Cano∣nicos induxit, ut salvo Ecclesiae suae jure electioni à Monachis factae consensum adhi∣berent. Juncto itaque utriusque Capituli suffragio postulatus Nicclaus assensum dene∣gavit, atque adhuc Episcopari seriò noluit. Tertiâ demum electione celebratâ postulatus est Hugo de Pateshulle, Canonicus Londi∣nensis, Simonis de Pateshulle, summi quon∣dam Angliae Justiciarii silius, Angliae (non Cancellarius, quod vult Godwinus verbis Parisii vitiatis deceptus, sed) Thesaurari∣us, quod munus inierat 1234. 1. Junii. Is aegrè exoratus, ut Episcopatum susciperet, ab Archiepiscopo confirmatus est anno 1239. circa Natale Domini, ab eodem in Prioratu prope Gilfordiam consecratus 1240. 1. Julii. Obiit 1241. 7. Decembr. juxta Parisium & Florilegum, 8. Dec. juxta Thomam, 13. Dec. juxta Johannem de Walingford.
• s 1.68

  In narrandâ electione, quae Hugonis mortem subsecuta est, Historicis non adeò convenit. Refert Matthaeus Paris Ricar∣dum Crassum, Abbatem Eveshamiae, mag∣ni Sigilli Regii Custodem, quem Rex electo∣ribus commendaverat, à Canonicis Lichfel∣densibus nonnullis electum esse, majorem tamen Capitulorum simul unitorum partem Willelmo de Montepessulano, Praecentori Coventrensi, suffragia contulisse. Re ad Papam delatâ, Ricardi electionem confir∣matam esse, ipsum autem Ricardum ante consecrationem susceptam apud Riolam in Vasconiâ 1242. 8. Dec. diem obiisse. Re∣novatâ itaque electione, Willelmum à Ca∣pitulo Coventrensi, nonnullis etiam Lich∣feldensibus suffragantibus, iterum electum esse, sed à Rege non admissum, & sumptuo∣sis litibus fatigatum electioni suae anno 1245. sponte cessisse in praesentiâ Papae. Il∣li, procurante Roberto Episcopo Lincolni∣ensi, à Papâ subrogatus est, Rege penitus inconsulto, Rogerus de Weseham, Lincol∣niensis Decanus, consecratus ab eodem in Concilio Lugdunensi. Id à Roberto Epis∣copo factum est vafro consilio, ut Ecclesiam Ailesburiensem à Decanatu Lincolniensi jam vacante subtraheret. Decanos enim sibi jamdiu recalcitrantes expertus, eorum insolentiam demptâ ubertate nimiâ reseca∣re voluit. Ista Matthaeus Paris, cui Flori∣legus astipulatur. E contra Annales The∣okesbirienses tradunt Ricardum Abbatem anno 1241. canonicè electum fuisse, sed non multò pòst electioni renunciâsse, atque tunc denuo Wilellmum ab utroque Capi∣tulo ritè postulatum esse. Electionem Tho∣mas brevi narratione perstrinxit. Id tamen semper cavendum, ne in rebus hujusmodi fides facilè adhibeatur Historicis Monachis, qui in narrandis Canonicorum & Mona∣chorum jurgiis in gregalium suorum partes caeco impetu transire solent. Consecratus est Rogerus unà cum Ricardo Episcopo Ci∣cestrensi; Temporalia Episcopatûs sui à Rege accepit 1246. 1. Jan. Post decem exacti Episcopatûs annos longâ invaletudi∣ne & paralysi laborans, sponte abdicavit 1256. factâ resignatione apud Brewode 1256. 4. Decembr. in praesentiâ Henrici de Lexinton Decani Lincoln. ad id à Papâ de∣putati. Obiit 1257. 20. Maii die Domini∣cà apud Brewode, sepultus apud Lichfeldi∣am à Fulcone Archiepiscopo Dublinensi die 24. Maii. Ista tradunt Annales Burtonen∣ses.
• t 1.69

  Cedente Rogero Episcopo, Henricus Rex Monachos obnixè rogavit, ut Philip∣pum. Lovel Thesaurarium suum eligerent. Eum sibi minùs gratum ut amolirentur, Mo∣nachi Rogerum de Molend seu de Longa∣spatâ, Regis & Ricardi Comitis Cornubiae nepotem, elegerunt. Filius is erat natu tertius Willelmi de Long••spatâ Comi〈…〉〈…〉 rum & Evae uxoris, quae si••ia erat & l••aer••s Willelmi Fitz-Patrick Comitis Sarum. Ip∣se tunc Subdiaconus, Papae Capellanus, & Canonicus Lichfeldensis electus est apud Co∣ventriam 1257. 31. Jan. authore Historico Burtonensi. Consecratus est à Bonifacio Archiepiscopo in Ecclesiâ Cant. 1258. 10. Martii, unà cum Simone Norwic. & Wal∣tero Exon. Episcopis, astantibus Aegidio Sa∣rum, Johanne Bathon. &c. Caeteri mise∣runt literas excusatorias, praeter Laurentium Roff. & Petrum Hereford. qui non fuerunt in regno. Quatuor verò Episcopi Wallenses non potuerunt venire nec mittere propter guerram. Sic Registrum Ecclesiae Cant. Rogerus lin∣guae Anglicanae parum sciens, omnem Dio∣cesis suae curam insuper habuit. Quin & in regionibus transmarinis vitam agens so∣cordem, ut quovis modo Capitulorum & Religiosorum suae Diocesis gratiam redime∣ret, quamplurimas ipsis Ecclesias nullo ha∣bito delectu appropriavit. Johannes igitur Peckham, Archiepiscopus vigilantissimus, tam grave scandalum▪pati nolens, illi 1282. 19. Nov. mandatum direxit; ut in Diocesi suâ de caetero resideret, ut nullas appropri∣ationes Ecclesiarum ampliùs faceret, utque provideret sibi aliquem Episcopum linguae vulgaris gnarum, qui sumptibus suis Dio∣cesin circuire & Episcopalia officia exequi valeat. Neque hoc mandato satisfactum putans, eidem anno 1284. E. Archidiaco∣num Derbiae, coadjutorem dedit, assignatâ centum marcarum pensione annuâ, ut nil sine ejus consilio & assensu disponeret, in∣jungens. Registr. Peckham f. 82, 96. Obiit 1295. 16. Dec. apud Lichfeldiam die 3. Ja∣nuarii sequentis sepultus.
• † 1.70

  xi. Cod. Cot. uterque.
• u 1.71

  Walterus de Langton, Willelmi de Langton Decani Eboracensis nepos, ipse liberae Capellae de Bruges Decanus, Cano∣nicus Lichfeld. & Capellanus Papae, ex Vesti∣arii Regii Praeposito Custos magni Sigilli cre∣atus est 1292. 25. Octobr. & summus An∣gliae Thesaurarius 1295. 28. Sept. Post Rogeri Praesulis Lichfeldensis obitum, lega∣tione pro Rege in partibus transmarinis tunc fungens, electus est 1296. 20. Febr. ab Archiepiscopo confirmatus in Capitulo Ec∣clesiae Cant. 1296. 11. Junii, ad temporalia admissus à Rege die 16. Julii, consecratus apud Cameracum à B. Cardinali Episcopo Albanensi die 22. Decembr. Nondum ta∣men thesauro regio praeesse desiit (Thesau∣rarium enim 1399. 10. Nov. fuisse constat ex Registro Winchelse) donec Edwardi Principis, Edwardi Regis primogeniti, & aemulorum insidiis dejectus gravissimas inju∣rias & persecutionem subiret. Causam non aliam fuisse refert Walsinghamus, quàm quòd dissolutissimum Principem de suis cor∣ripuit insolenti••s, & superfluis compescuit ab expensis. Isto igitur agente, anno 1301. Regio favore excidit; & gravissimorum cri∣minum apud Papam accusatus, Romam accitus est, citatione datâ 1301. 10. Maii, ut in propriâ personâ responderet. Ex∣haustâ incassum apud Romam immensâ pe∣cuniae summâ, ad Archiepiscopum Can∣tuariensem ut coram ipso se purgaret, re∣missus est. Nullo negotio id confecit, at∣testantibus innocentiae suae innumeris tam è Clero quàm populo. Eâ de re Papa ab Ar∣chiepiscopo certior factus, Episcopum in integrum restituit, & cum uberiori gratiâ remisit ad propria. Insignem ultionis di∣vinae in Johannem quendam, accusatorem ejus praecipuum, editae exemplum Westmo∣nasteriensis narrat. Purgatâ famâ Langto∣nus gratiam Regis brevi recuperavit, ab eo Thesaurarius iterum renunciatus est & tanti habitus, ut illi anno 1307. moriens supremi testamenti executionem demandaret, & ex∣equiarum curam unicè delegaret. Nec ta∣men perditissimos Edwardi Principis mores Praesul optimus vivente patre castigare desi∣it; & praesertim Petrum de Gavestone, Principis amasium, acriter saepiùs increpu∣it; quòd Principis mores corrumperet, & ad ▪facinora ineptiasque infames provoca∣ret; eundemque pravitatis suae tenacem exilio demum mulctari fecit. Edwardo Principe post patris obitum regnum adepto, Petrus ab exilio confestim revocatus, Regi fit author, ut nullum non malum Episco∣po immerenti inferat. Ablato igitur The∣faurarii munere, arctissimo carceri manci∣patur, bona diripiuntur, muneris gesti ratio poscitur, accusatores muneribus palam propositis subornantur, crimina flagitiosissi∣ma confinguntur. Causâ autem in forum prolatâ, neque criminis alicujus à Papâ nec repetundarum reus à regiis judicibus depre∣hendi potuit. Integram rem Historici no∣stri breviter transcurrunt; & illum bonis restitutis semi-gratiam Regis brevi nactum esse subinnuunt. Non ita facilè tamen rem compositam arbitror. Anno enim 1310. 24. Martii; & 1311. 29. April. Temporalia E∣piscopatûs in manu Regis fuisse mihi com∣pertum est. Extat etiam in Registro Willelmi Greenfeld Archiepiscopi Ebor. Commissio à Willelmo quibusdam data 1311. 2. Julii, ad petendos & recipiendos ad libertatem Ecclesiasticam Walterum Episco∣pum Coventrensem & Johannem de Hotot Cle∣ricum, custodiae carcerali in Castro Eboracensi pro homiciaio eis imposito mancipatos. Carce∣re eductus Episcopus vices Petro adeò non rependit; ut universo Cleri ac Procerum coetu adversùs Petrum eodem anno conju∣rante, & de regni statu invito Rege refor∣mando pacta quaedam singulorum juramen∣tis sanctia promulgante, ipse solus conjura∣re noluerit. Quamobrem à Roberto Ar∣chiepiscopo in Synodo Londinensi excom∣municatus, à Papâ absolutus est. In tam in∣signis fidei praemium Thesaurarius Angliae 1312. 14. Martii renunciatus est. Obiit Lon∣dini 1321. 16. Nov. die Lunae, ex fide Wil∣lelmi de Shepesheved in Chronico MS. die 9. Novembris juxta Historicum nostratem.
• x 1.72

  Quarto legendum, quod etiam Co∣dex Cottonianus confirmat. Sic enim semper Edwardum Regem, quem nos Pri∣mum vocamus, Author Chronici Lichfelden∣sis appellat, quod Historiolae huic praefixum erat, & non alium Authorem habuisse vide∣tur. Sic etiam infra prope finem hujusce Vitae Edwardo V. legendum est. Sic enim Edwardus, quem nos Secundum appellamus, in Chronico memorato dicitur. Forsan & hic loci dicebatur. Sciolus autem quispi∣am eraso numero ab Authore posito Tertium utrobique reposuit; quod in Codice nostro facilè comparuit.
• † 1.73

  Vinarium Cod. Lichfeld.
• y 1.74

  Rogerus de Northburgh, seu de Nor∣brige, Canonicus Lincolniensis Ecclesiae factus est 1316. Archidiaconus Richmun∣densis 1317. 24. Sept. Cancellarius Acade∣miae Cantabrigiensis 1321. ad Episcopatum Lichfeldensem provisus est à Johanne Papâ 1322. 20. Junii, consecratus die 27. Junii eodem anno. Professionem obedientiae Ar∣chiepiscopo Cant. praestandae fecit in Eccle∣siâ Cant. die 31. Aug. Thesaurarius Angliae creatus est 1327. obiit 1358. 22. Nov. Sic Registra Cant. Ebor. Reynolds & Islip. Quod verò habet Registrum ultimum, ipsum sc. obiisse 1358. 10. Cal. Dec. in Festo S. Lu∣ciae, error est manifestus. Is enim dies S. Caeciliae, dies 13. Decembr. S. Luciae sacer est. Obitum anno potiùs 1359. contigisse conjicio. Illo certè anno Walsinghamus defunctum esse scribit. Obitum in anno 1360. die 10. Decembr. Godwinus reposuit. Verùm Robertum antea successisse con∣stat. Rogerus inter benefactores Acade∣miae Cantabrig. memoratur.