Publii Terentii Carthaginiensis Afris poëtae lepidissimi comoediae sex Anglo-Latinae in usum ludi-discipulorum, quo Feliciùs venustatem linguae Latinae ad sermonem quotidianum exercendum assequantur / a Carolo Hoole ... = Six comedies of that excellent poet Publius Terentius, an African of Carthage, in English and Latine : for the use of young scholars, that they may the more readily attain the purity of the Latine tongue for common discourse / by Charles Hoole ...

Actus I. Scen. 2.

Clitipho, Chremes.

Cl.

NIhil est adhuc quod vereare, Clinia; haudquaquam etiam cessant: Et illam simul cum nuncio tibi hîc ego ad futuram hodie, scio. Proin tu sollicitudinem istam falsam, quae te excruciat, mittas.

Ch.

Quîcum loquitur filius?

Cl.

Pater adest, quem volui. Pater, opportunè advenis.

Ch.

[line 5] Quid id est?

Cl.

Hunc Menedemum nostin' vicinum nostrum?

Ch.

Probé.

Cl.

Huic filium scis esse?

Chr.

Audivi esse in Asiâ.

Ch.

Non est, pater a pud nos est.

Ch.

Quid ais?

Cl.

Advenientem, è navi egre-dientem illico abduxi Ad coenam, nam mihi cum eo jam inde us{que} à pueritiâ semper fuit fa∣miliaritas.

Ch.

Voluptatem magnam nuntias. Quàm vellem Menedemum vici∣num [line 10] Ut nobiscum esset ampliùs, ut hanc laetitiam nec opinanti primus Objicerem ••ei, domi! at{que} etiam nunc tempus est.

Cl.

Cave faxis, non est opus, pater.

Ch.

Qua propter?

Cl.

Quia enim incertum est etiam quid se faciat: modò venit. Timet omnia, pat: is iram, at{que} animum amicae se erga ut sit suae. Eam miserè amat, propter eam haec turba at{que} abitio evenit.

Ch.

Scio.

Cl.

[line 15] Nunc servulum ad eam in u bem misit, & ego nostrum unà Syrum.

Ch.

Quid narrat?

Cl.

Quid? ille miserum se esse.

Ch.

Miserum! quem minùs Credere est? Quid reliqui est, quin habeat, quae quidem esse in ho∣mine d••cuntur Bona, parentes, patriam incolumem, amicos, genus, cognatos, D••vitias? At{que} haec perinde sunt ut illius anî qui ea possider: 20. Qui uti scit, ei bona; illi qui non utitur rectè, mala.

Cl.

Immò ille fuit Senex import••nus semper: & nunc nihil magis. Vereor quam ne quid In illum iratus plus satis faxit pater.

Ch.

Illene? Sed reprimam me, Nam in metu esse hunc, illi est utile.

Cl.

Quid tute to cum?

Ch.

Di∣cam. U•• ut erat, mansum tamen oportu••t: fortasse aliquanto iniquior [line 25] Erat praeter ejus libidinem; pateretur. Nam quem ferret, si pa∣rentem Non ferret suum? hunccine erat aequum ex illius more, an illum

Ex hujus vivere? Et quod illum insimulat durum, id non est: nam parentum Injuriae uniusmodi sunt fermè, paulò qui est homo tolerabilis, Scortari crebrô nolunt, crebrô convivarier nolunt, [line 30] Praebent exiguè sumptum, at{que} hae•• sunt tamen ad virturem omnia. Verùm ubi animus semel se cupiditate se devinxit malâ, Necesse est, Clitipho, consilia copsequi similia. Hoc Scitum est, periculum ex aliis facere, tibi quod ex usu siet.

Cl.

Ita credo.

Ch.

Ego ibo hinc intrò, ut videam nobis quid coe∣nae siet. [line 35] Tu, ut tempus est diei, videsis, ne quò hinc abeas longius.