Publii Terentii Carthaginiensis Afris poëtae lepidissimi comoediae sex Anglo-Latinae in usum ludi-discipulorum, quo Feliciùs venustatem linguae Latinae ad sermonem quotidianum exercendum assequantur / a Carolo Hoole ... = Six comedies of that excellent poet Publius Terentius, an African of Carthage, in English and Latine : for the use of young scholars, that they may the more readily attain the purity of the Latine tongue for common discourse / by Charles Hoole ...

Prologus.

NE cui sit vestrum mirum, cur partes seni Poeta dederit, quae sunt adolescentium, Id primùm dicam: deinde quòd veni, cloquar. Ex integrâ Graecâ integram Comaediam Hodie sum actuius Heautotimorumenon, Duplex quae ex argumento facta est simplici. Novam esse ostendi, & quae esset: nunc, qui scripserit, Et cuja Graeca sit, ni partem maxumam Existimarem scire vestrûm, id dicerem. Nunc, quamobrem has partes didicerim, paucls dabo: Oratorem voluit esse me, non Prologum: Vestrum judicium fecit; me actorem dedit. Sed hic actor tantum poterit à facundiâ, Quantum ille poterit cogitare commodè, Qui orationem hanc scripsit, quam dicturus sum. Nam quòd rumores distulerunt malevoli, Multas contaminasse Graecas, dum facit Paucas Latinas; id esse factum hic non negat, Ne{que} se id pigere, & deinde facturum autumat. Habet bonorum exemplum, quo exemplo sibi Licere id facere, quod illi fecerunt, putat. Tum quòd malevolus vetus Poeta dictitat, Repentè ad studium hunc se applicâsse musicum, Amicum ingenio fretum, ha••d naturâ suâ: Arbitrium vestrum, vestra ex••stimatio Valebit. Quare omnes vos oratos volo, Ne plus iniquûm possit, quàm aeqrûm oratio. Facite, aequi sitis. Date crescendi copiam Novarum, qui spectandi faciunt copiam Sine vitiis. Ne ille pro se dictum existumet, Qui nuper fecit servo current is in viâ Decesse populum, cur insano serviat?

De illius peccatis plura dicet, cùm dabit Alias novas, nisi finem maledictis facit. Adeste aequ•• animo: date potestatem mihi, Statariam agere ut liceat per silentium; Ne semper servus currens, iratus senex, Edax parasitus, sycophanta autem impudens, Avarus leno, assiduè agendl sint seni Clamore summo, cum labore maxumo. Meâ causâ causam hanc justam esse animum inducite, Ut aliqua pars laboris minuatur mihi: Nam nunc novas qui scribunt, nil parcunt seni: Si qua laboriosa est, ad me curritur: Sin levis est, ad alium mox defertur gregem. In hac est pura oratio; experimini, In utramque partem ingenium quid possit meum. Si nunqnam avarè pretium statur arti meae, Et cum esse quaestum in animum induxi maxumum, Quàm maxumè servire vestris commodis, Exemplum statuite in me, ut adolescentuli Vobis placere studeant potiùs quàm sibi.