Sacris ordinibus non-ritè initiati, tenentur ad eos ritè ineundos.
IN Thamisin Rhodanus turbatas devehit undas,
Et nostra insanis littora vastat aquis.
Lemani sese tentant attollere fluctus,
Et Lacus Oceano bella movere parat.
Dux facti auratis fulget Calvinus in armis,
Innumerísque ferox classibus alta premit.
Nescio quos vehit ille Senes, & nomina priscis
Non audita viris, & nova jura crepat.
Nos pia simplicitas, nos prima ac purior aetas,
AEterní{que} movent jussa tremenda Dei.
Non sacras patimur leges & vinc'la resolvi,
Non adeò faciles in nova damna sumus.
Quid populi furias, & murmura vana timemus?
Quid rabies? tetricae quid potuêre minae?
Nos ritus prisci, & veterum reverentia Patrum,
Nos tenet antiquae Relligionis amor.
At vos, qui tumidae voluistis cedere genti,
Vos non-calcatum qui tenuistis iter,
Definite, & nostras tandem redeatis ad aras,
Non juvat ulteriùs Gallica castra sequi.
Expetit amplexus Ecclesia nota priores,
Et pandit placidum Mater amica sinum:
Illa quidem natos, quos devius egerat error,
Inque suas aedes, & sua jura vocat.
Nam ne{que} supremum fas est fraudâsse Tonantem,
Devotúmque Deo surripuisse Caput:
Nec leges violâsse licet, quas cana vetustas
Jusserat à sera posteritate coli.
ERGO,
Qui modò nostra novus venisti in templa sacerdos,
Nec firmare potes, nec revocare gradum,
Mitratos apices, & quos tegit infula crines
Prostratus summâ cum pietate petas;
Sic tua sacratus curabis ovilia pastor,
Te ducente gregem, sic bene semper eant.