Plantarum historiæ universalis Oxoniensis. Pars secunda seu herbarum distributio nova, per tabulas congnationis & affinitatis ex libro naturæ observata & detecta / authore Roberto Morison ...

§. 1. ASTRAGALUS.

A〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (latine etiam Astragalus) Dioscoridi l. 4. c. 57. frutex parvus est, & foliis & ramis Ciceri similis: flores purpurei parvi: radix rotunda Raphani modo grandis, &c. Plin. l. 26. c. 8. Astragalus folia habet long a incisuris multis obliquis circa radicem; caules tres aut qua∣tuor, foliorum plenos; florem Hyacinthi; radices villosas, implicatas, rubras, praeduras.

TABULA IX.

• Astragalus—
  • ...Purpureus—vel caeruleus
    • ...Perennis
      • 1. Spicatus Americanus scandens caulibus, radice tuberosa donatus, nobis. Apios Americana, Corn. Terrae Glan∣des Americanae seu Virginianae, Park. ☉
      • 2. Spicatus Pannonicus, nobis. Onobrychis, 1. Clus. Hist. Tab. ☉
      • 3. Monspeliensis, nobis. Astragalus Monspeliensium, I. B. Chabr. ☉
      • 4. Floribus Viciae majoribus caeruleo-purpurascentibus, vel fo∣liis Tragacanthae, nobis. Onobrychis, 4. Clus. Hist. ☉
      • 5. Floribus Viciae dilute violaceis aut caeruleis, nobis. Onobry∣chis, 2. Clus. Hist. ☉
    • 6. Annuus
      • Peregrinus siliquis utrinque serrae similibus, nobis. Securi∣daca peregrina, Hedysarum peregrinum, Clus. Hist. ☿
  • ...Luteus vel luteopalli∣dus sive o∣chroleucus
    • ...Perennis
      • 7. Spicatus floribus pallidis, nigris radiis notatis, nobis. O∣nobrychis spicata floribus pallidis, nigris radiis notatis, C. B. P. Onobrychis 3. Clus. Hist. ☉
      • 8. Procumbens vulgaris seu silvestris, nobis. Glycyrrhiza sil∣vestris, Lugd. Glaux vulgaris, Lob. Icon. Clus. Hist. ☉
      • 9. Siliqua gemella rotunda, vesicam referente, nobis. Cicer silvestre, Matth. Lugd. Cicer silvestre, 1. Dod. ☉
    • ...Annuus
      • 10. Monspeliacus procumbens, nobis. Astragalus Monspeli∣ensium, Clus. Hist. ☿
      • 11. Baeticus maritimus seu Apulus rectus, nobis. Astraga∣lus marinus Baeticus, Park. Vicia sesamacea Apula Co∣lum. ☿
      • 12. Siliquis & foliis hirsutis, floribus parvis, nobis. Foeno∣graeco silvestri Tragi in quibusdam accedens Planta, I. B. Chabr. ☿
• Tragacan∣tha seu Po∣terion—
  • 1. Massiliensis foliis incanis perseverantibus seu non deciduis, flore albo, nobis. ☉
  • 2. Granatensis foliis incanis caducis seu deciduis, flore albo, nobis. Spina Hirci mi∣nor, Ger. ☉
  • 3. Humilior floribus luteis, nobis. ☉
  • 4. Granatensi magnitudine par, floribus speciosis purpureis, nobis. ☉
  • 5. Humilior speciosior densius ramificata, nobis. ☉
  • 6. Cretensis seu Idensis nigra, tota echinata, nobis. ☉
  • 7. Tota spinosa Echinum referens unde Echinus herbaceus, nobis. ☉

Explicatio Tabulae nonae, Sectionis secundae.

POst deductionem Leguminum seu siliquosarum papilionacearum bivalvium non Scan∣dentium, tam siliquis propendentibus quam erectis praeditarum; jam sequuntur in hac Ta∣bula {con}^na hujus capitis quinti Legumina, seu Siliquosae Papilionaceae siliquis gemellis & dupli∣cem seminum seriem seu ordinem concludentibus donatae. Primo notam genericam subalter∣nam, & omnibus in hac Tabula {con}^na contentis essentialem (more solito nostro) assignabi∣mus. Omnes siliquosae papilionaceae, in hac Tabula memoratae, habent folia alata, binatim seu conjugatim costae mediae adhaerentia, uno extremum costae claudente, quod huic generi subalterno cum multis aliis in hac Sectione explicatis & explicandis est commune; flores o∣mnium etiam sunt papilionacei, sive sint majores, sive minores, cujuscunque magnitudi∣nis aut coloris, sicut & reliquorum omnium hujus classis intermediorum generum. At cum hoc solo discrimine intercedente, quod post flores deciduos succedat singulis siliqua gemel∣la, id est singulae siliquae sunt duabus cellulis distinctae, vel duplicem seminum seriem in se con∣tinent: quae semina, Legumina caetera hujus tribûs seu classis cùm redolent, tum masticatione sapiunt, duplici membrana tenui, aut membranacea tunica duplicata disterminante du∣plicem illum ordinem seminum: atque haec in genere de Symbolo seu tessera communi Astra∣galorum, in introitu dixisse aequum judicavimus. Observamus omnes Botanicos quotquot sunt, qui hucusque historias generales plantarum in lucem edidere, Astragali vocem pluri∣mis plantis leguminosis adaptasse, quemadmodum perspicue & clare apparet in nominibus suis plantis assignandis in superiore Tabula descriptis, quae neutiquam dicendi suissent A∣stragali, sed Orobi, propter rationes illic redditas. Subit animum jam summa admiratio dum tot doctorum hominum scripta de re Botanica evolvo, & profundius penetro, perpaucos finem ultimum rite considerantes extitisse, id est, modum florendi, capsulas & semina pro∣ducendi, qui in plantis omnibus est regula infallibilis; nam quaecunque plantae ad eundem modum florent & capsulas seminales & semina conformia producunt, procul dubio eodem de∣bent reduci, ibidemque collocari, naturâ non variante finem ultimum; nos hacratione du∣cti, & ex libro naturae variis & reiteratis observationibus, non ex libris scriptis instructi, sae∣pe saepius meditando, complurimas plantas observavimus in vasto vegetabilium oceano à fine ultimo congeneres, ab authoribus diffuse sparsas, atque diversis titulis & variis denominati∣onibus à nomenclatoribus, suis posteris obtrudi, quare ob conformitatem siliquarum omni∣um plantarum in hoc capite dispositarum, easdem huc revocavimus, & in unum caput con∣jecimus, non obstante varia denominatione authorum, qui separandas jungunt & jungen∣das separant plantas. Hoc cuilibet clare cernenti, & res ipsas mecum consideranti appare∣bit, in subalterni seu intermedii hujus generis Leguminum enodatione seu enucleatione. Brevi∣ter Astragalus est planta papilionacea alata seu folia sua binatim seu conjugatim costae mediae adhaerentia producens, & unum impar extremum costae claudens (hoc commune huic cum multis & quasi omnibus hujus Sectionis stirpibus:) flori papilionaceo deciduo succedit sili∣qua gemella, duplicem seriem seminum in se continens, & duplici membrana tenui seu tuni∣ca membranacea duplicata praedita, separante duplicem praedictum ordinem seminum.

ASTRAGULI PERENNES.

1. AStragalus perennis spicatus Americanus scandens caulibus radice tuberosa donatus, no∣bis. Apios Americana, Corn. Terrae glandes Americanae sive Virginianae, Park. Haec elegans Astragali species ex America ad nos delata, radicem habet divisam in multas alias subrotundas & oblongas, in medio torosas (Olivarum magnitudine) radiculas, & mediis fibris inter se cohaerentes ad modum Terraeglandium nostratium, à quibus veris initio surcu∣los seu sarmenta multa vitilia, non valida, Convolvuli modo pullulantia edit, quibus pro∣ximis quibuscunque adminiculis appositis sese circumvolvit, & illaqueat pedamentis aut perticis, quarum proceritatem summam (si sit planta adulta) crescendo assequitur: folia hinc inde nascuntur è regione disposita, nunc septem, nunc novem, uno ad extremum co∣stae numerum imparem faciente; singula sunt Asclepiadum foliorum figurâ aemula, & breviore aut nullo quasi petiolo fulciuntur: flores fert papilionaceos, coloris obscure carnei, vel potius obsoleti seu fuliginei in spicam digestos, quibus succedit spica brevis, conflata ex pluri∣bus

siliquis gemellis in unum centrum caulis scilicet fastigium coeuntibus, sursum spectanibus, atque unicuique siliquae duplex est series seminum, septo medio ex duplici membranula te∣nui composito, praedictam seriem seminum separante: folia ineunte Autumno, Octobri ali∣quando mense decidunt, cauliculique tabescunt, & postea tubercula Olivaria radices consti∣tuentia sub terram adolescunt, & hyeme tota interquiescunt & sequente vere regerminant. Siliquas ex Virginia, aliquot abhinc annis ad nos delatas & spicae in modum dispositas pin∣gendas & sculpendas curavimus, quarum spicam integram & siliquam singularem apertam damus, in qua duplex series seminum evidenter apparet. Haec visenda lectori offerimus in Tab. nona: siliquas caeterorum Astragalorum, pari ratione ducti exhibuimus, ad confirman∣dam doctrinam nostram novam, ex libro naturae depromptam, ut judicent aequi lectores Bo∣tanici, nos nomina diversa authorum datâ operâ, & ex maturâ deliberatione mutasse, at∣que omnibus & singulis hisce eâdem notâ generica affectis, idem ubique nomen genericum ad∣aptasse, edoctos ex libro naturae, (uti passim à nobis factitatum in classibus seu tribubus plan∣tarum disponendis,) non ex authorum confusissimorum lectione. Vide Tab. aeneam 9. Sect. 2.

2. Astragalus purpureus perennis spicatus Pannonicus, nobis. Onobrychis 1. Clus. Hist. Tab. Haec Astragali secunda species cubitales plerumque edit caules multos, (si vetusta sit i∣psa planta) rotundos, duros, humi procumbentes, in quibus frequentia sunt folia Lenti simi∣lia, angusta, hirsuta, seu lanugine quadam obducta, dena, duodena, aliquando plura uni costae ex adverso haerentia, uno impari extremam costam occupante, gustu amaro & ingrato: ex alarum cavis oriuntur ramuli similibus foliis septi, ex iisdem cavis alis dodrantales exeunt pediculi striati, multos ferentes flores Trifolii florum aemulos, oblongiusculos, eleganti purpurâ nitentes, inodoros, confertim, & veluti spicam trium interdum unciarum longitudinem ae-quantem efficientes, nonnunquam etiam longiorem, praesertim quando in semina abeunt i∣idem flores, quae bifidis brevibus turgidiusculis vasculis seu folliculis continentur, duplice ordine conflatis, quibus insunt semina exilia, dura, nigra; sapore eodem ingrato forte cum aliis Leguminum seminibus: radix illi magna, longa, dura, in obliquas nonnullas fibras sese spargens utplurimum, ad pediculorum ex cavis alis exortum. Planta est vivax ac perennis, de novo recentes fibras agens. Vide Tab. 9. Sect. 2.

3. Astragalus purpureus perennis Monspeliensis, nobis. Astragalus Monspessulanus, I. B. Haec Astragali perennis species radice est lignosa, dura, crassitudine digitali & crassiore, longi∣tudine cubitali, dulci, intus alba; cujus cortex crassus, subfuscus, antequam è terra erum∣pit; radix dividitur in aliquot portiones sive capita tres quatuorve digitos longa, ut nisi quis profunde fodiat multas esse plantas separatas existimet, ex quibus singulis prodeunt caulicu∣li simplices, concavi, rubentes, foliolis vestiti brevibus, in mucronem acutum desinenti∣bus, pilosis, arescentibus, crebris, sic ut ad costam imam adnexa foliola viginti, & unum impar extremum costae claudens adnumerare quisquam poterit; in virgularum extremitate flo∣res multi, non multum floribus Polygalae Gesneri dissimiles, purpurei vel caerulei, interdum sed raro albi, non in spicam digesti, sed conglomerati in summum apicem caulis, Trifolii florum aemuli, sed majores, quibus singulis succedunt siliquae binas uncias longae, incurvae, rubentes & teretes, continentes semina minuta reniformia in duplici siliqua, duplici ordine disposita: ut aperte apparent in siliquis sculptis. Vide 9. Tab. Sect. 2.

4. Astragalus perennis floribus Viciae majoribus caeruleopurpurascentibus vel foliis Traga∣canthae caeruleopurpurascentibus, nobis. Onobrychis foliis Viciae majoribus vel foliis Traga∣canthae, C. B. P. Onobrychis, 4. Clus. Hist. Quartus hic Astragalus multa folia promit ab eâ∣dem radice, Lenticulae aut Tragacanthae foliis proxima, uni similiter costae adhaerentia, mol∣liora tamen, & lanugine candicante pubescentia; lento primum gustu, deinde amaritudinem relinquente, postremo linguam vellicante: nascuntur inter foliorum & caulium alas cauli∣culi fere dodrantales, supini, exiles, quadam etiam lanugine obducti, aliquot flosculis o∣nusti Viciae silvestris aut Lenticulae florum magnitudine, colore ex caeruleo purpurascente: quos excipiunt siliquae pusillae geminis cellulis constantes, in quibus singulis latet seminum ordo singularis (quod cum adhuc immaturum esset, probe non potuit observare Carolus Clusius) sicut in omnibus hujus Capitis Astragali speciebus: radix crassiuscula, quae mul∣tas ex se obliquas fibras agit; & propagines & ramulos dodrantales humi fusos, in latera hinc inde emittit. Astragalus Monspeliano candidior, Onobrychis quorundam Chabraei, vide∣tur mihi eadem planta cum hoc Astragalo quarto. Vide App. ad Legumina.

5. Astragalus floribus Viciae dilute violaceis aut caeruleis, nobis. Onobrychis floribus Viciae dilute caeruleis, C. B. P. Onobrychis secunda Clus. Hist. Astragalus hic multos ex eâdem ra∣dice

promit cauliculos vimineos, pedales, nonnunquam longiores, humi fusos, crebris no∣dis distinctos; & ex his costae exeunt, alata folia duodecim, sedecim, aut octodecim, aut plura ferentes, extremo semper numerum imparem faciente: prodeunt deinde ex alis tenues pediculi seu virgulae, flosculos in spicam confertos gerentes, Pisi aut Viciae florum formâ, sed lon∣ge minores, colore dilute caeruleo, vel ex caeruleo purpurascente: hisce succedunt exiles siliquae duplicatae, aliorum more, continentes pusillum semen, renis formâ, nigrum: radix mi∣nimi digit crassitudinem fere aequat, dura, lignosa, contorta, oblique se spargens, & alte sub terram se condens, rarisque fibris donata, quae summa parte in aliquot capita extuberat, è equi∣bus singulis annis novos cauliculos fundit. Vide App. ad Legumina.

6. Astragalus purpureus annuus peregrinus, siliquis utrinque serrae similibus, nobis. Se∣curidaca peregrina, Hedysarum peregrinum, Clus. Hist. Radix longiuscula cum aliquot fi∣bris cauliculos protrudit angulosos, inque ramulos subdivisos; ex singulis geniculis costae o∣riuntur, ex quibus singulis proveniunt foliola multa, binatim & conjugatim ex opposito si∣ta, Viciae caeterorumque Astragalorum modo, sed nonnihil cordata; ultra 20 aliquando suppu∣tantur, quae definunt in unicum foliolum extremum costae claudens, atque hoc est commune omnibus hujus classis, utplurimum capreolis carentibus: ex superioribus cauliculorum alis oriuntur pediculi longi, in quorum summis extremitatibus apparent flosculi hiantes, papi∣lionacei, rubelli, pares Viciae floribus, quae Cracca dicitur minor: floribus pluribus sic dispo∣sitis, plures simul junctae succedunt siliquae paululum recurvae, ex uno communi pediculo de∣pendentes, utrinque dentatae serrae in modum, earundemque in medio, nervo lineave curren∣te separatae suprà, infra tantum leviter notatae, atque in harum singulis loculamentis hinc in∣de distributis, si in convexa parte aperiantur, semina gemino versu apparent exigua, compressa, convexa tamen, Lentis colore, cujus seminibus sunt multa minora, leviterque sinuata. Vide Tab. 9^nae aeneae plantam 8^am.

7. Astragalus perennis spicatus floribus pallidis, nigris radiis notatis, nobis. Onobrychis spicata floribus pallidis, nigris radiis notatis, C. B. P. Onobrychis 3. Clus. Hist. Tab. Astra∣galus hic septimus sesquicubitalibus assurgit ramis, rectis, firmis, duris, viridibus, in quibus folia Viciae instar silvestris sunt, longa, angusta, duodena aut quindena, totidem ex adverso ei∣dem costae adhaerentia, unum etiam impar extremae costae insidet, omnia lanugine sunt obducta; gustu ingrato & amaro, nonnihil acri: ramuli extremis caulibus ex alarum sinu prodeuntibus insistunt palmares, & aliquando dodrantales, striati, qui in spicas flosculorum, Trifolii flores aemulantium, oblongiusculorum & pallidorum definebant, quibus impressi sunt quidam radii nigricantes: hisce succedebant siliquae mucronatae, duabus cellulis constantes, in quibus later se∣men Foenograeco pene simile, sed minus & nigrum: radix ei crassa, dura, lignosa, longa, a∣liquot fibris donata, candicans & perennis. Vide App. ad Legumina.

8. Astragalus luteus perennis procumbens vulgaris seu silvestris, nobis. Glycyrrhiza sil∣vestris, Lugd. Glycyrrhiza silvestris floribus luteopallescentibus, C. B. P. Glaux vulgaris, Lob. Clus. Hist. Crassa radice nititur haec Astragali nobis sic nuncupati species, propter ra∣tiones à nobis supra allatas, non obstante diversorum authorum parùm aut nihil rationi inni∣tentium diversâ denominatione, & ipsorum nominandi formulis spretis, sic appellavimus. Est enim haec Astragali species planta leguminosa, ramos vimineos per terram spargens, tres aut quatuor cubitos longos, atque in fertili solo interdum longiores, teretes, glabros, fractu contumaces: folia instar Glycyrrhizae disponuntur conjugationibus quatuor, quinque aut sex, uno impari extremum claudente (quod tamen non est perpetuò) sunt ea vero, si seorsim sin∣gula contempleris, Pisi silvestris foliis similia, superne ex viridi glabra, inferne ex viridi fla∣vescentia ac hirsuta, saporem eundem habet quem radicibus reliquorum Leguminum inesse ob∣servamus, non autem dulcem ut sunt Glycyrrhizae sativae, seu vulgaris Germanicae radices: ex foliorum porro alis pediculus circiter palmaris & aliquando pedalis enascitur, qui legumina∣ceos crebros flores ex flavo pallescentes, aut potius cum Clusio loquendo ochroleucos susti∣net: siliquae non minus floribus frequentes, incurvae, crassae, geminae, & duplici serie seminum in dorso sulcato praeditae sunt; si pars prona duplici membranula, hinc unâ, illinc alterâ con∣flata aperiatur, illico apparet duplex ille ordo seu series seminum, quae disterminantur be∣neficio duplicis membranae tenuis, plicatae, constituentis dorsum seu partem supinam sulca∣tam, & claudentis semina, utplurimum reniformia, in hujus siliqua (sicut & in caeterorum hu∣jus classis siliquis;) Foenugraeci minora & lucida, in quorum singulis sinus seu deliquium appa∣ret sicut insculpitur aeri, & ut cernere est in planta 4^ta Tabulae 9^••.

9. Astragalus luteus perennis siliqua gemella rotunda, vesicam referente, nobis. Cicer silvestre, Matth. Lugd. Silvestre 1. Dod. Astragali haec quinta species cauliculos complures promit ramosos, humi decumbentes: circa quos folia sena, octona, hinc inde costam mediam amplectuntur, uno impari extremum claudente (hoc inquam omnibus quasi hujus Sectionis Leguminibus capreolis distitutis seu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 ut Theophrasti voce utar est commune) sed ambitu folia hujus non sunt crenata, hirsuta tamen: flores in pediculis juxta alas è luteo pal∣lescentes conglobatim prodeunt, atque singulis deciduis succedunt siliquae rotundae, nonni∣hil hirsutae, maturae nigrae, vesicam parvulam flatu quasi distentam aemulantes, duplici tenui membrana duplicem seriem seminum etiam ut in reliquis derimente; in unaquaque serie seu loculamento laterali hinc inde continentur bina, terna, aliquando plura semina exigua, plana, splendentia, etiam reniformia; gustu Phaseoli, Pisi caeterorumque Leguminum: radix satis altè demittitur & serpendo sese propagat fibrisque aliquot firmatur. Vide Tab. 9^nae plan∣tam 5^tam.

ASTRAGALI ANNU I.

10. Astragalus luteus annuus Monspeliacus procumbens, nobis. Astragalus Monspeliensi∣um, Clus. Hist. Haec sexta secundum Tabulam nostram aeneam Astragali species radice niti∣tur candidâ, fibrosâ, ex qua emergunt caules striati, cubitales aliquando in pingui solo, at in macro vix palmares, imo vix duas unicias longi: folia pinnata seu alata, aliorum hujus classis Leguminum more, Securidacae majoris minora, ad extremam oram fissa, humi strata: flores spicatim pediculi fastigio ordine insidunt ex luteo pallidi seu ochroleuci, loquendo cum Ca∣rolo Clusio; quibus succedunt siliquae rotundae valde incurvae, imo parum abest, quin uter∣que siliquae terminus seu sinis, id est, pars inferior ex capsula orta, & pars superior siliquam terminans coitu seu coalitu circulum efficiat; in singulis siliquis torosioribus & quasi rotun∣dis & magis incurvis (uti dictum) est geminus seminum crassorum, quadrangulorum, ruffo∣rum versus, cum sinu seu deliquio in eorum medio, gemina membranula tenui disseptus.

11. Astragalus luteus annuus Boeticus maritimus rectus, nobis. Astragalus marinus Boeti∣cus, Park. Vicia sesamacea Apula, Colum. Hujus Astragali radix tenuis est, pusilla, flavescens, ex qua protruduntur caules rotundi, pedales & longiores in hortis, in macro solo vix palma∣res & sesquipalmares: foliis pinnatis seu alatis & conjugatim positis, pilosis, costae mediae alternatim è geniculis ortae adhaerentibus donantur; inter alas ex sinubus caulium & costae mediae foliorum oriuntur pediculi breves admodum & vix conspicui, in quorum fastigio in capitulum congesti apparent plurimi flores papilionacei, parvi, ex pallido albicantes seu o∣chroleuci, atque statim illis fatiscentibus succedunt totidem siliquae, quinae, senae, nunc plu∣res, nunc pauciores, pro numero florum, gibbosae, torosae, oblongae, virides pilosae, siccae albescentes, erectae, curvo tamen cacumine silvestris Nigellae siliquis similes; fissuram aliorum Astragalorum in hoc capite contentorum more patiuntur, sed majorem & profundiorem in dor∣so, & in prona parte (si aperiatur siliqua) intersepiente duplici membrana tenui conspici∣tur duplex series seminum, quorum singula ossa sesamacca optime exprimunt, ut videre est in planta 7^ma Tab. 9^nae suntque colore fulvo, & sapore leguminoso si masticentur, caeterisque hujus classis conformia, sed majora, & siliquis reliquorum compositione respondentia. Vide Tab. 9^nae pl. 7^mam. Notandum est insuper siliquas quinas, senas simul junctas, in Icone hac & Fabii Columnae, brevibus aut nullis pediculis saltem conspicuis inniti, & idcirco facile in∣duceremur concludere hujus Astraguli duas esse species, quarum prior erit haec jam delinea∣ta, altera nobis apparuit species in horto publico Oxoniensi, cujus pediculi ex alis inter caules & folia exeuntes fuerunt biunciales & triunciales, sustinentes plurimos flosculos ochroleu∣cos simul in pediculi fastigium congestos; quibus marcescentibus succedebant totidem sili∣quae gemellae, crassae, glabrae, albae exsiccatae, & continentes in se semina triplo, imo quadruplo prioris Vicia Saesamacea Columnae dictae seminibus majora; unde primo à longitudine pedicu∣lorum sustinentium in summa parte plurimas siliquas, gemellas, glabras, crassiores multo cae∣terorum suae familias Astragalorum siliquis, & semine omnium etiam maximo onustas; con∣cluderemus lubenter hanc nostram speciem distinctam ab Astragalo, Vicia sesamacea dicto Columnae; hic quippe curtis florum, & consequenter siliquarum pedunculis, imo vix conspicuis donatur; deinde ab hirsutie cum foliorum, tum caulium & siliquarum, juncta simul parvitate partium siliquarum & seminum, (cum siliquae majoris nobis observati fuerint glabrae multoque crassiores, & quadruplo majora in sesemina concluserint,) nobis & procul dubio, aliis utram∣que

hanc Astragali speciem examinaturis ansam praebebit dubitandi.

12. Astragalus siliquis & foliis hirsutis floribus parvis, nobis. Foenograeco silvestri Tragi in quibusdam accedens planta, I. B. Hic Astragalus palmari est altitudine, caulibus donatus teretibus, hirsutis, striatis, crassiusculis: folia Tribuli terrestris minoris Dalechampii paria, perquam hirsuta, conjugatim costae duarum unciarum ex caulium geniculis ortae adhaerent: indidemque flores copiosi dimidiatum verticillum efficientes, parvi, palliduli, quorum u∣nicuique succedit siliqua hirsuta in acumen definens, in duas partes fissu facilis, quarum unaquaeque suis undique membranis convestita seriem unicam continet seminum Foenograeci minoris sativi multo minorum: radix est duum unciarum, in sterili solo simplex, gracilis. Haec plantula in multis accedit (quoad folia) stellae leguminosae, de qua superius, sub finem explicationis Tab. 6^tae hujus Sectionis 2^dae egimus. Vide Tab. 9^nae pl. 9^nam.

LOCUS & TEMPUS.

• 1. Astragalus perennis spicatus Americanus scandens caulibus, radice tuberosa donatus, nobis. A∣pios Americana, Corn. Hic ex Americae locis, Virginia & Canada, semine delatus primò, & in Horto Regio Parisiensi Botanico satus, floruit; & cultus à multis annis sese rependo propagavit. Florentem mense Julio in Horto Blaesensi, & Parisiensi postea itidem observavimus; siliquas au∣tem ad maturit atem non perduxit, floribus decidentibus antequam siliquae efformari inceperint. Temperamentum & Vires nos latent, nisi quod sapor tuberum sit dulcis, ut ait Jacobus Cornu∣tus.
• 2. Astragalus purpureus perennis spicatus Pannonicus, nobis. Onobrychis 1. Clus. Hist. Onobrychis spicata flore purpureo, C. B. P. Astragalum hunc frequentem inveniebat Carolus Clusius ad Da∣nubii ripas & Posonium apud Petronellam oppidum ad viarum margines, & frequentissime toto illo itinere ad Badenses Thermas, multisque aliis circa Viennam Austriae locis, tam citra, quam ultra Dravum. Floret Julio & Augusto, & brevi post semen suum perficit.
• 3. Astragalus purpureus perennis Monspeliensis, nobis. Monspessulanus, I. B. Provenit hic Astraga∣lus secus viam in itinere Narbonam versus prope Gigant, uno ab oppido Monstelio miliari, quo lo∣co cum floribus purpureis atque etiam albis observavit Johannes Bauhinus mense Aprili: nos in via communi, quâ itur Pictavium quarto ab urbe lapide florentem mense Maio reperimus, se∣mina mense Augusto inter redeundum Pictavio Blaesas collegimus, in loco supradicto.
• 4. Astragalus floribus Viciae majoribus caeruleopurpurascentibus vel foliis Tragacanthae, nobis. O∣nobrychis floribus Viciae majoribus caeruleopurpurascentibus vel folio Tragacanthae, C. B. P. Ono∣brychis 4. Clus. Hist. Crescit hic Astragalus quartus in summo Sneberg Jugo, atque in Etscheri summis scopulis, in quibus duobus locis florentem, jam & siliquas formantem eruebat Clusius Julio; siliquas autem perficiebat Septembri. Propter conformitatem in siliquis gemellis, omnes has duodecim ante delineatas & scriptas plantas ad Astragalorum classem reduximus, atque in hoc Caput. V. coegimus, & Icones tam in Tabula nona quam ad calcem Leguminum in App. Tab. 20. aliorumque adsculpendas curavimus, non obstante authoritate diversorum authorum diversa eisdem nomina sub diversis generibus imponentium. Quum à natura eâdem notâ genericâ affici∣antur omnes, eòdem à nobis reducentur, scil. ad Astragalos, spretis & neglectis diversis nomi∣nandi formulis authorum, qui (proh dolor) tanta multitudine nominum diversorum, hominum me∣moriam obruunt: quin & partim ineptis & male adaptatis nominibus, partim methodo diversâ & diversimode confusà, involvunt omnia potius & obscura reddunt, quam explicant aut illu∣strant.
• 5. Astragalus perennis floribus Viciae dilute caeruleis, nobis. Onobrychis floribus Viciae dilute caeru∣leis, C. B. P. Onobrychis 2. Clus. Hist. Rara est admodum haec planta, quam reperit in publica via secundum orbitas Scewekel & Gotzestorf infra Viennam Austriacam, non procul Zuaim Moraviae oppido, dum Pragam & deinde per Angliam proficisceretur Clusius. Floret Junio & Julio; & Augusto finiente semen proferebat suum.
• 6. Astragalus purpureus annuus peregrinus, siliquis utrinque serrae similibus, nobis. Securidaca peregrina, Hedysarum peregrinum, Clus. Hist. Semina hujus Honorius Bellus misit ad Jacobum Cortusum, atque ipsam plantam observabat nascentem in scopulis apud Sebenicum Illyriae ur∣bem. Semine saepe sato provenit apud nos: aestate floret, & semen suum eâdem exeunte, aut in∣eunte Autumno perficit.
• 7. Astragalus perennis floribus pallidis, nigris maculis notatis, nobis. Onobrychis spicata floribus pallidis, nigris radiis notatis, C. B. P. Hic Astragalus Clusio conspectus fuit ad Hamburgum

• urben duobus supra Posonium (vulgo Presburg.) milliaribus & ad oppidum Fichmuntz ad Fischam slumen situm, paulo supra quam in Danubium se exonerat, publica in via unde singula∣res plantas, singulis illis locis duntaxat eruebat Clusius florentes mense Maio anni 1574; at∣que biennio post Augusto mense semen sed aegre admodum protulerunt, nimium propere videlicet caducis (magna ex parte) floribus antequam in siliquas formari possent, uti conjiciebat idem Carolus Clusius, planta luxuriante prae nimiá soli pinguedine & humiditate.
• 8. Astragalus luteus perennis procumbens vulgaris seu silvestris, nobis. Glycyrrhiza silvestris, Lugd. Glycyrrhiza silvestris floribus luteopallescentibus, C. B. P. Reperitur & hic in Anglia & utráque Germania, & Gallia, passim in locis silvosis opacis & incultis. Floret Junio; & se∣men maturescit Augusto. Basiliae vidit Joh. Bauhinus extra portam lapideam inter spinas. Vulgariter inveniebatur à Clusio in silvis, pratorum marginibus, in pratis umbrosis, atque eti∣am apertis.
• 9. Astragalus luteus annuus siliqua gemella rotunda vesicam referente, nobis. Cicer silvestre, Matth. Lugd. Cicer silvestre 1. Dod. Hic Astragalus 9. in herbosis & incultis prodit tractibus, non modo in Italia, Gallia, sed & apud Bohemos: floret exeunte vere, & aestivis mensibus semen suum perficit.
• 10. Astragalus luteus annuus Monspeliacus procumbens, nobis. Astragalus Monspeliensium, Clus. Hist. In Hispaniae plerisque locis & agris Monspeliensibus sponte provenit.
• 11. Astragalus luteus annuus Baeticus maritimus rectus, nobis. Vicia sesamacea Apula, Colum. Hic Astragalus visus Cirinolae, in Reguli vinea Acquamena dicta & sterilibus agris Apuliae, ut testatur Fabius Columna. Floret ineunte aestate; & mediâ semen suum perficit.
• 12. Astragalus luteus annuus siliquis & foliis hirsutis floribus parvis, nobis. Foenograeco silvestri Tragi in quibusdam accedens planta, I. B. Hic pusillus Astragalus repertus circa Monspelium, ad Episcopi Monspeliensis castellum, lapide circiter primo ab urbe distans, in loco arido. Vix unam aut alteram plantulam observavit atque collegit Johannes Henricus Cherlerus Joh. Bauhini ge∣ner. Floret eâdem cum praedictis tempestate, atque exeunte aestate semina matura colliguntur.

TEMPERAMENTUM & VIRES.

Facultatum aut virium nulla fit mentio apud Authores, nec quicquam de viribus Astragalorum à rusticis aut aliis quibuslibet illic degentib us ubi variae hae Astragali species collectae fuere intel∣ligere potuit Clusius, aliive aut hores qui easdem descripsere; & ideo pecori pascendo aptos & ido∣neos hos omnes Astragalos solummodo concludimus, donec diligentiori trutina examinentur.

NOMINA.

• 1. Astragalus purpureus perennis spicatus Americanus scandens caulibus, radice tuberosa dona∣tus, nobis. Apios Americana, Corn. Terrae glandes Americanae seu Virginianae, Park.
• 2. Astragalus purpureus perennis spicatus Pannonicus, nobis. Onobrychis spicata flore purpureo, C. B. P. Ger. Park. I. B. Onobrychis, 1. Clus. Hist. Tab.
• 3. Astragalus purpureus perennis Monspeliensis, nobis. Astragalus Monspessulanus, I. B. & Cha∣braei in Sciagraphia & Icon.
• 4. Astragalus purpureus perennis floribus Viciae majoribus caeruleo-purpurascentibus vel foliis Tra∣gacanthae, nobis. Onobrychis floribus Viciae majoribus caeruleo-purpurascentibus velfolio Traga∣canthae, C. B. P. Onobrychis 4. Clus. Hist. & Pan. Tab. Ger. Park.
• 5. Astragalus perennis floribus Viciae dilute caeruleis, nobis. Onobrychis floribus Viciae dilute cae∣ruleis, C. B. P. Onobrychis 2. Clus. Hist. & Pan. Tab. Ger. Astragalus quidam montanus vel Onobrychis aliis, I. B. Flores sunt dilute caerulei vel ex caeruleo purpurascentes.
• 6. Astragalus purpureus annuus peregrinus siliquis utrinque serrae similibus, nobis. Securidaca peregrina, Hedysarum peregrinum, Clus. Hist. Securidaca peregrina Clusii, Park. Securidaca siliquis planis utrinque dentatis, C. B. P. Securidaca siliquis planis dentatis, Ger. Scolopen∣dria Leguminosa, Cortusi. Lunaria radiata Robini, I. B.
• 7. Astragalus perennis spicatus floribus pallidis, nigris radiis notatis, nobis. Onobrychis spicata floribus pallidis, nigris radiis notatis, C. B. P. Onobrychis 3. Clus. Hist. & Pan. Tab. Ger.
• 8. Astragalus luteus perennis procumbens vulgaris seu silvestris, nobis. Glycyrrhiza silvestris flo∣ribus luteopallescentibus, C. B. P. Glycyrrhiza silvestris, Lugd. Hist. Cam. Glaux vulgaris, Ad. Lob. Clus. Hist. Foenum graecum silvestre, seu Glycyrrhiza silvestris quibusdam, I. B. Foenum graecum silvestre 1. Dod. Polygalon, Cord. in Diosc. & Hist. Thal. Hedysarum Glycyrrhizatum, Ger.
• ...

• 9. Astragalus luteus perennis siliqua gemella rotunda vesicam referente, nobis. Cicer silvestre, Matth. Lugd. Cam. Ger. Park. Silvestre herbariorum, Ad. Lob. Cicer silvestre 1. Dod. Lugd. Tab. Sil∣vestre foliis oblongis hispidis majus, C. B. P. Cicer silvestre multifolium, I. B.
• 10. Astragalus luteus annuus Monspeliensis procumbens, nobis. Astragalus Monspeliensium, Clus. Hist. Hedysarum minus, Park. Hedysarum alterum, Dod. Lugd. Minus, Lugd. Securidaca mi∣nor lutea, Ger. Securidaca altera seu minor, I. B. Securidaca lutea minor corniculis reflexis, C. B. P. Securidaca minor, Matth. Ad. Lob. Cam.
• 11. Astragalus luteus annuus Baeticus maritimus rectus, nobis. Astragalus marinus Baeticus, Park. Vicia sesamacea Apula, Colum. Datur & alia hujus species floribus longis & consequen∣ter siliquis longis, palmaribus & sesquipalmaribus pediculis innitentibus in horto Botanico publico Universitatis, quae mihi apparet perfectè distincta species à praedicto Astragalo, cujus & flores & siliquae (ut apparent ex Iconibus Columnae, & Parkinsoni) nullis penitus nitun∣tur pediculis conspicuis, sed immediate arcte alis caulium & foliorum capsulis suis quasi an∣nectuntur, nostra autem species siliquas gemellas Columnae magnitudine longe superat, nec eas∣dem pilosas habet, cujus siliquae magis accedunt siliquis Astragali marini Baetici Parkinsoni quoad glabritiem & crassitudinem, differunt autem ab iis palmaribus pediculis sustinentibus flores antece∣denter & consequenter plures siliquas. Cura esto posteris examinare quae jam dico, qui ex autopsia Baetici & Apuli Astragali percipient essentialem differentiam nisi me animus longe fallat.
• 12. Astragalus luteus annuus siliquis & foliis hirsutis, floribus parvis, nobis. Foenograeco silvestri Tragi in quibusdam accedensplanta, I. B.

HALLUCINATIONES CASP. BAUHINI Aliorumque Authorum.

1. AStragalus purpureus perennis spicatus America∣nus scandens caulibus, radice tuberosa do∣natus, nobis. Apios Americana, Cornut. Terrae glan∣des Americanae seu Virginianae, Park. Varii variis modis authores plantis suis primo descriptis nomina imposuere, sine ulla consideratione finis ultimi, id est, florum, capsularum seminalium, & ipsorum seminum, quibus perpetuantur stirpes cujuscunque generis, aut speciei, sic à primo errante authore, caeteri omnes e∣jus sequaces authores errare solent. Jacobus Cornutus qui de plantis Canadensibus libellum scripsit & obser∣vando tuberosas primi hujus Astragali radices con∣formes cum Terrae glandibus seu Apio leguminosa vul∣gari nostrate sic nuncupavit ut videre est inter nomina. Consimile ei Parkinsonus itidem cum praedicto Jacobo Cornuto indidit nomen, uterqve vero erravit. Si pri∣mus siliquas gemellas duplicem seminum seriem in se continentes observasset, aut notam genericam Astra∣gali cognovisset, non hoc nomen huic plantae legumino∣sae indidisset, nec alter eundem errorem seu lapsum commisisset. Data & posita nota generica uniuscujus∣que generis, tam longe patentis, quam intermedii ex libro naturae observata, facillimum imposterum erit cui∣vis Botanico mediocriter in re Herbaria versato, plan∣tas methodice disponere, easque ad classes suas, qua∣rum gerunt tesseram aut notam genericam reducere; hac ratione nos edocti à primo intuitu hujus siliquae gemellae, duabus cellulis semina in se continentis, eun∣dem cum caeteris, in hoc capite ipsi congeneribus Astra∣galis disposuimus, nulla habita ratione denominatio∣nis praedictorum duorum authorum. Idem passim in hac nostra doctrina praestabimus, observando quantum pe∣nes non est ductum naturae, & regulam ab ipsa prae∣scriptam non variante finem ultimum.

2. Astragalus purpureus perennis spicatus Panno∣nicus, nobis. Onobrychis spicata store purpureo, C. B. P. Pag. 350. col. 2. pl. viii. Ger. Park. I. B. Onobry∣chis 1. Clus. Hist. Tab. Haec planta est siliqua gemel∣la duplicem seriem seminum in se continente donata, er∣go jure est Astragalus, nec Onobrycbis dici meretur primo à Carolo Clusio, nec à caeteris authoribus ipsum sequentibus, propter rationes in cap. de Onobrychide assignandas.

4. Astragalus perennis floribus Viciae majoribus cae∣ruleopurpurascentibus vel Tragacantbae foliis, nobis. Onobrychis 4. Clus. Hist. & Pan. Tab. Onobrycbis flori∣bus Viciae majoribus caeruleopurpurascentibas, vel fo∣lio Tragacanthae, C▪ B. P. Pag. 151. col. 1. pl. xi. Est Astragalus à siliqua gemella duplicem seminum se∣riem continente, ergo male primo à Carolo Clusio, de∣inde à caeteris authoribus ipsum sequentibus, Onobry∣chis appellatur.

5. Astragalus perennis floribus Viciae dilute caeru∣leis, nobis. Onobrychis 2. Clus. Hist. Tab. Ger. Onobrychis floribus Viciae dilute caeruleis, C. B. P. Pag. 351. col. 1. pl. x. Est Astragalus à siliqua gemella duplicem seriem seminum continente, ergo male primo à Carolo Clusio, deinde à caeteris authoribus ipsum sequentibus, Onobrychis appellatur.

6. Astragalus purpureus annuus peregrinus siliquis utrinque serrae similibus, nobis. Securidaca pere∣grina & Hedysarum peregrinum, Clus. Hist. Est Astra∣galus à siliqua gemella utrinque serrae simili, duplicem seriem seminum continente: ergo est congeneribus Le∣guminibus Astragalis conjungendus hic Astragalus, non vero Hedysaro vel Securidacae propter rationes su∣pra allatas, in cap. 3. Tab. 6. ejusque explicatione.

7. Astragalus luteus perennis spicatus floribus pal∣lidis, nigris radiis notatis, nobis. Onobrychis 3. Clus. Hist. & Pan. Tab. Ger. Onobrychis spicata floribus pal∣lidis, nigris radiis notatis, C. B. P. Pag. 350. col. 2. pl. ix. Est Astragalus à siliqua gemella duplicem seriem seminum continente, ergo male primo a Carolo Clusio, deinde ab authoribus ejus sequacibus nomina∣tur Onobrychis.

8. Astragalus luteus perennis procumbens vulgaris, nobis. Glycyrrhiza silvestris, Lugd. Hist. Cam. Glycyr∣rhiza silvestris floribus luteopallescentibus, C. B. P. Pag. 352. col. 2. pl. 111. Est Astragalus à siliqua gemella duplicem seriem seminum continente, ergo non est Glycyrrhiza. Primo Glycyrrhiza est siliqua bival∣vi praedita unicam seriem seminum continente, se∣cundo

admodum dulci constat Glycyrrhiza radice, ter∣tio est Herba subfruticosa, erecta, alta, quibus o∣mnibus destituitur Glaux vulgaris Clusii: at Astra∣gali ei convenit nota subalterna generica, constituens Astragalum▪ ergo male Glycyrrhizae associatur. Por∣ro nominatur Foenum graecum, Dodonaeo: Polygalon Cordo in Dioscoridem: Hedysarum Glycyrrhizatum Gerardo; sed nulla harum denominationum generice convenit huic, praeter Astragali nomen à nobis assi∣gnatum. Vide doctrinam nostram supra de Hedysaro, & infra de Polygalo & Foenugraeco, quae sunt plantae generice omnino ab hoc nostro Astragalo discrepantes.

9. Astragalus luteus perennis siliqua gemella rotun∣da vesicam referente, nobis. Cicer silvestre, Matth. Lugd. Cam. Ger. Park. Cicer silvestre 1. Dod. Lugd. Hist. Tab. Est siliqua gemella rotunda vesicam refe∣rente, duplicem seriem seminum continente; ergo non est Cicer ut supra comprobavimus cap. 3. in explicati∣one Ciceris, sed perfectus est Astragalus à notis suis essentialibus.

10. Astragalus luteus annuus Monspeliensis pro∣cumbens, nobis. Securidaca minor, Matth. Ad. Lob. Cam. Hedysarum alterum, Dod. Lugd. Est siliqua ge∣mella duplicem seriem seminum continente; ergo non est Securidaca seu Hedysarum. Consule cap. 3. hujus Sectionis & explicationem Hedysari seu Securidacae.

11. Astragalus luteus annuus Baeticus maritimus rectus, nobis Vicia sesamacea Apula, Colum. Est siliqua gemella duplicem seriem seminum continente; ergo est Astragalus. Omnis Viciae siliqua est bivalvis, continens unicam seriem seminum, aliorum Leguminum vulgarium more; ergo male denominatur Vicia à do∣ctissimo Fabio Columna, cujus non possum satis mira∣ri supinam negligentiam & incuriam, dum Viciae plan∣tae leguminosae, tritae & satis notae, capreolis donatae, & siliqua singulari bivalvi affectae, hanc suam plantam Apulam associat.

12. Astragalus luteus annuus siliquis & foliis hir∣sutis, floribus parvis, nobis. Foenugraeco silvestri Tra∣gi in quibusdam accedens planta, I. B. Chabr. Exa∣minetur siliqua hujus, num sit gemella.

Haec omnia Legumina supra allata in hoc capite, quum siliqua gemella duplicem seriem seminum in se continente donentur, Astragali nobis sunto: cum{que} sub eodem vexillo militent, idcirco eadem ad idem novum genus constituendum elegimus, at{que} ex longe petitis & diver∣sis locis seu capitibus (ut observare licet ex Pinacis Casp. Bauhini, aliorumque authorum, va∣riis denominationibus) in unum hoc caput collegimus, à siliquis gemellis duplicem seriem seminum continentibus; junctâ forma seminum ossicula sesamacea seu sesamoïdea articu∣lis digitorum pedum substrata referentium, Legumina sesamacea seu sesamoidea aut A∣stragaloidea siliqua gemella, aut melius & brevius Astragalos nominavimus, addita nota generica, viz. siliqua gemella, duabus cellulis distinctâ, semina in se continente, seu siliqua tri∣angulari, utplurimum curva, inflexa falcis instar, duplici membranacea tunica tenui, du∣plicem dirimente ordinem seu seriem seminum. Nec hucusque norim in tota familia Legu∣minum folliculaceorum, hac Sectione contentorum, plura, praeter praedicta; si quis alia hu∣jus farinae detexerit, quam facillime poterint eadem praedictis addi, ex primo intuitu sili∣quarum gemellarum, adjecta specifica, qua distinguantur à praedictis, nota.