Poems, &c. upon several occasions both English and Latin, &c. / composed at several times by Mr. John Milton ; with a small tractate of education to Mr. Hartlib.

Elegia quinta, Anno aetatis 20.

In adventum veris.

IN se perpetuo Tempus revolubile gyro Jam revocat Zephyros vere tepente novos. Induiturque brevem Tellus reparata juventam, Jamque soluta gelu dulce virescit humus. Fallor? an & nobis redeunt in carmina vires, Ingeniumque mihi munere veris adest? Munere veris adest, iterumque vigescit ab illo (Quis putet) atque aliquod jam sibi poscit opus. Castalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat, Et mihi Pyrenen somnia nocte ferunt. Concitaque arcano fervent mihi pectora motu, Et furor, & sonitus me sacer intùs agit. Delius ipse venit, video Penëide lauro Implicitos crines, Delius ipse venit. Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua coeli, Perque vagas nubes corpore liber eo. Perque umbras, perque antra feror penetralia vatum, Et mihi fana patent interiora Deûm. Intuiturque animus toto quid agatur Olympo, Nec fugiunt oculos Tartara caeca meos,

Quid tam grande sonat distento spiritus ore? Quid parit haec rabies, quid sacer iste furor? Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo; Profuerint isto reddita dona modo. Jam Philomela tuos soliis adoperta novellis Instituis modulos, dum silet omne nemus. Urbe ego, tu sylvâ simul incipiamus utrique, Et simul adventum veris uterque canat. Veris io rediere vices, celebremus honores Veris, & hoc subeat Musa perennis opus. Jam sol Aethiopas fugiens Tithoniaque arva, Flectit ad Arctoas aurea lora plagas. Est bieve noctis iter, brevis est mora noctis opacae Horrida cum tenebris exulat illa suis. Jamque Lycaonius plaustrum caeleste Boôtes Non longâ sequitur fessus ut ante viâ, Nunc etiam solitas circum Jovis atria toto Excubias agitant sydera rara polo. Nam dolus, & caedes, & vis cum nocte recessit, Neve Giganteum Dii timuere scelus. Forte aliquis scopuli recubans in vertice pastor, Roscida cum primo sole rubescit humus, Hac, ait, hac certè caruisti nocte puellá Phoebe tuâ, c••leres quae retineret equos,

Laeta suas repetit sylvas, pharetramque resumit Cynthia, Luciferas ut videt alta rotas, Et tenues ponens radios gaudere videtur Officium fieri tam breve fratris ope. Desere, Phoebus ait, thalamos Aurora seniles, Quid juvat effoeto procubuisse toro? Te manet Aeolides viridi venator in herba, Surge, tuos ignes altus Hymettus habet. Flava verecundo dea crimen in ore fatetur, Et matutinos ocyus urget equos. Exuit invisam Tellus rediviva senectam, Et cupit amplexus Phoebe subire tuos; Et cupit, & digna est, quid enim formosius illâ, Pandit ut omniferos luxuriosa sinus, Atque Arabum spirat messes, & ab ore venusto Mitia cum Paphiis fundit amoma rosis. Ecce coronatur sacro frons ardua luco, Cingit ut Idaeam pinea turris Opim; Et vario madidos intexit flore capillos, Floribus & visa est posse placere suis. Floribus effusos ut erat redimita capillos Tenario placuit diva Sicana Deo. Aspice Phoebe tibi faciles hortantur amores, Mellitasque movent flamina verna preces.

Cinnameâ Zephyrus leve plaudit odorifer alâ, Bland••tiasque tibi ferre videntur aves. Nec sine dote tuos temeraria quaerit amores Terra, nec optatos poscit egena toros, Alma salutiferum medicos tibi gramen in usus Praebet, & hinc ticulos adjuvat ipsa tuos. Quòd si te pretium, si te fulgentia tangunt Munera, (muneribus saepe coemptus Amor) Illa tibi ostentat quascunque sub aequore vasto, Et superinjectis montibus abdit opes. Ah quoties cum tu clivoso fessus Olympo In vespertinas praecipitaris aquas, Cur te, inquit, cursu languentem Phoebe diurno Hesperiis recipit Caerula mater aquis? Quid tibi cum Tethy? Quid cum Tartesside lymphâ, Dia quid immundo perluis ora salo? Frigora Phoebe meâ melius captabis in umbrâ, Huc ades, ardentes imbue rore comas. Mollior egelidâ veniet tibi somnus in herbâ, Huc ades, & gremio lumina pone meo. Quáque jaces circum mulcebit lene susurrans Aura per humentes corpora fusa rosas. Nec me (crede mihi) terrent Semelëia fata, Nec Phäetonteo fumidus axis equo;

Cum tu Phoebe tuo sapientius uteris igni, Huc ades & gremio lumina pone meo. Sic Tellus lasciva suos suspirat amores; Matris in exemplum caetera turba ruunt. Nunc etenim toto currit vagus orbe Cupido, Languentesque fovet solis ab igne faces. Insonuere novis lethalia cornua nervis, Triste micant ferro tela corusca novo. Jamque vel invictam tentat superasse Dianam, Quaeque sedet sacro Vesta pudica foco. Ipsa senescentem reparat Venus annua formam, Atque iterum tepido creditur orta mari. Marmoreas juvenes clamant Hymenaee per urbes, Litus io Hymen, & cava saxa sonant. Cultior ille venit tunicâque decentior aptâ, Puniceum redolet vestis odora crocum. Egrediturque frequens ad amoeni gaudia veris Virgineos auro cincta puella sinus. Votum est cuique suum, votum est tamen omnibus unum, Ut sibi quem cupiat, det Cytherea virum. Nunc quoque septenâ modulatur arundine pastor, Et sua quae jungat carmina Phyllis habet. Natvia nocturno placat sua sydera cantu, Delphinasque leves ad vada summa vocat.

Jupiter ipse alto cum conjuge ludit Olympo, Convocat & famulos ad sua festa Deos. Nunc etiam Satyri cum sera crepuscula surgunt, Pervolitant celeri florea rura choro, Sylvanusque suâ Cyparissi fronde revinctus, Semicaperque Deus, semideusque caper. Quaeque sub arboribus Dryades latuere vetustis Per juga, per solos expatiantur agros. Per sata luxuriat fruticetaque Maenalius Pan, Vix Cybele mater, vix sibi tuta Ceres, Atque aliquam cupidus praedatur Oreada Faunus, Consulit in trepidos dum sibi Nympha pedes, Jamque latet, latitansque cupit male tecta videri, Et fugit, & fugiens pervelit ipsa capi. Dii quoque non dubitant caelo praeponere sylvas, Et sua quisque sibi numina lucus habet. Et sua quisque diu sibi numina lucus habeto, Nec vos arboreâ dii precor ite domo. Te referant miseris te Jupiter aurea terris Saecla, quid ad nimbos aspera tela redis? Tu saltem len••è rapidos age Phoebe jugales Quà potes, & sensim tempora veris eant. Brumaque productas tardè ferat hispida noctes, Ingruat & nostro serior umbra polo.