Dissertationum ecclesiasticarum triga De sanctitate relativa De veneratione sacra, De sortitione & alea : quibus accednnt [sic] fragmenta sacra / a Josepho Medo ...

CAP. X.

Proprietates duae Rerum sanctarum expositae; & finis huic disserationi impositus.

CErnis ita{que} ut triplicis responsi scuto me, caussam{que} mean obtegerim: primum praeci∣pue repellendo, & frangendo erat advorsae manus impetum, duo postrema magis eludendo. Ita tandem in vanum dedi, quot quot in Sanctitatem missa tela objectionum; adeo{que} plene ipsam as∣sertum ivi Personis, Rebus, & Circumstantijs Re∣rum Nunc, quae ultima restat propositi mei pars, de Proprietatibus agendum hujus Sanctitatis re∣lativae: quas quidem duas explicabo, Discrimi∣nationem, & Praestantiam. Discriminatio est, qua res in aliquo genere sanctae discriminantur ab ali∣js in eodem genere rebus. Praestantiam voco Dig∣nitatem, rebus Sanctis a Sanctitate adscitam. Dif∣ferre autem res Sanctas a non Sanctis, & commu∣nibus, adeo per se clarum est, ut a me illustrari non sit opus.

Id docet rebus Sanctificatis a separati∣one data appellatio, docet ipsius Dei vox ad Mosen di∣centis; Ego sum Jehova Deus vester, qui discrevi vos a populis, ut sitis mei,

id est, sancti sitis. Idem deni∣{que} postulat ingenium alterius proprietatis, quam huic sociam dedi. Differt enim quod praestat: at praestare res Sanctas communibus, & sublimita∣tem quandam ex Sanctitare adipisci, manifestum est; quia Dei sunt. Nam quae eatenus spectantur, prout in alicujus sunt Dominio; ea dignissima

sunt, quae possessoris dignissimi. Secundo, idip∣sum adfirmatum habeo ex sacris literis. Jehova, inquit, Deut. 26. 28.

Stipulatus est sponsionem a te hodie, te fore ei populum peculiarem,— ut efficiat te sublimem supra omnes gentes, quas fecit, laude, no∣mine & gloria; & ut sis populus SanctusJehovae Deo tuo, quemadmodum locutus est.

Audi hic popu∣lum peculiarem, sanctum, sublimem. Peculiarem; ideo Sanctum. Sanctum: ideo sublimem supra omnem populum. Deni{que} adeo agnata est haec proprietas rebus Sanctis, ut ipsa nomina Sancti, & Divini, abierunt in notionem Excellentiae. Hinc apud principem Poetarum 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & quod in suo genere praestat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 idem. Sic 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 etiam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Quam locutionem nec Hebraea lingua ignorat. Abramum enim, Gen. 23. 6. appellant Hethitae 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 principem Dei; id est, honoratum & excellentem. Et Ninive Ionae 3. audit 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 civitas magna Deo, id est Urbs amplissi∣ma, & nobilissima. Plura non addam. Res magnae & egregiae Dei dicuntur, & sacrae: quia res Dei, & sa∣crae, res magnae sunt & egregiae. Atque ita de San∣ctitate dixi, quae pro instituto meo, & pro mente. Laus aeternae Menti.