Letters and poems in honour of the incomparable princess, Margaret, Dutchess of Newcastle.

QUod usque adeò inclarescas, Illustrissime Prin∣ceps, quaeque dudum Nominis Vestri celebri∣tas meritò videbatur summa, major quotidiē fiat, seriò illud Tibi, illud & nobis, si per Te liceat, Collegium nos Vestrum Superbè gratulamur. Quin pa∣teris, Heros Amplissime, otia Vestra nunquam non oc∣cupatissima & à nobis interpellari, inque tantâ omni∣um adeundi vos salutandique contentione, ne Tuorum, ne domesticos, humiles licèt, applausus dedigneris. Dum famam Vestram omnes ubique praedicant rapiúntque suas ad partes Nominis Vestri gloriam, dum Britan∣nia sibi Te dum Academia vendicat, quidni & nos, quibus, utpote minoribus, tantum Patrocinium & de∣esse

& deberi videatur, Te nostrum (quale nobis De∣cus & Ornamentum!) gloriemur? At nec fas est credere Amplitudinem Vestram ablatam nobis velle tam justam gloriandi Ansam, quumillud solum summis Ve∣stris in nos Beneficiis egisse hucusque videaris, ne Tan∣tus è nobis prodiisse Heros difficulter nimis olim crede∣retur. Versabamus manu animóque sedulo quae apud nos sui Ingenii Vestraeque vitae Gestorum Elegantissi∣ma Monumenta deposuer at, Serenissima Princeps Con∣sors Vestra Praeclarissima, moramur singulis Paginis, Summa quaeque, hoc est, omnia notamus, haurimus ocu∣lis quae olim famâ nobis plurimum, non tamen satis innotuerant, dumque vivi vivum legimus, placidè per∣fruimur, & nostro & posterorum bono; & cum illâ in Re toti sumus opportuné supervenit Praestantissimum Tui Testimonium Egregium illud hodiè Bibliothecae no∣strae, imo Vestrae, Ornamentum. Accepimus Clarissi∣me Ducum, hoc honoris & amoris Vestri Argumentum eâ, quâ par erat & reverentiâ & gratitudine. Re∣posuimus Librum Illum inter reliquam Musarum su∣pellectilem; nec erit in posterum qùod malè audiamus quasi ex literis emollescerent nimium hominum animi, & non è nobis prodiret quis quam nisi rebus gerendis in∣eptior, cum Tu, Fortissime Dux, ducis Musarum Cho∣ros, exerces juventutem Academicam, excitas animos, regulásque ponis, quibus ad ardua quaeque obeunda vel interlegendum assuefiant. Profuisti hucusque Patriae populóque Vestro factis usúque rerum, quod cum ulterius nec licet nec opus est, ea Tu inter Pacis otia documenta tradis, quibus transeunt ad posteros Utiles artes; & ad quae hujus Saeculi homines per Exemplum, ad ea posteri ex praecepto vestro instituantur: nec ullum pro∣fectò magno Principe Immortalitatem merituro dignius benefaciendi genus quam quod in posteros erogatur:

Nondum Senuisti Praestantissime Dux, etsi emeritus, mereris tamen: Aciem instruis, disponis militem, ex∣ercitum ducis, & quicquid ad Victoriam docti Equi for∣tésque equites valuerunt unquam, & valuerunt pluri∣mùm, illud. Tu vel inter otia & ludos meditaris: fir∣masti imperium hominum, Animalque nobis impar & Potentissimum ad usus nostros Amplitudo vestra feli∣citer efformavit. Quin macte virtute Vestra Dux Optime; instrue Tu tua tempora, ut deponant hodiè homines omnem morum feritatem, vel se fateantur ul∣trò ipsis Brutis immaniores. Haec sunt otia Vestra; fruaris itaque Pace & Recessu illo, Serus in Coelum redeas, Sisque diu quod hodiè experimur, Ingens Bri∣tanniae decus, literarum praesidium, & perillustre anti∣quae virtutis exemplum pariter & firmamentum: Illa, prosperáque omnia Amplitudini Vestrae precamur.

Dat. è Collegio praedicto 3 Cal. Aprilis, 1668.

Devotissimi Tibi Magister & Socii Collegii D. Joannis Evangelistae in Academiâ Contabrigiense.