LXIV. PROPOSITIO.
Sunt qui remota distincte vident, propinqua confuse; quos Aristoteles appellat 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: sunt qui propinqua distincte, remota confuse; qui Aristoteli sunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: sunt qui propinqua & remota confuse: denique qui utraque distincte.
Propositio est physiologica & fere medica. Qui utraque simul confuse vident, oculi morbum habent, lusciosi vel plane caeci. Conformatione enim oculi vitiata, sequitur hoc 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
Qui utraque simul distincte vident, oculum & sanum habent & figura mobilem. Nam quia per LXIII reti∣formis nequit eodem situ ab utrisque aequaliter pingi, in his vero qui utraque distincte vident aequaliter pingitur per LX, LXI. retiformis igitur respectu humoris crystallini, aut humor crystallinus respectu retiformis tunicae loco move∣tur iis. Atque hoc est verisimile oculum sanum, vegetum & juvenilem, sicut manifestum habet motum naturalem anterius in pupilla, constrictionis in magna luce, & dila∣tationis in tenui; sic etiam in retiformi tunica post crystal∣linum habere facultatem eandem, ut ventrem dilatet, quo fundus ad Crystallinum attrahatur, si remota sunt viden∣da: vicissim constringat ventrem, ut fundus discedat, si inspicienda propinqua. Aut insit motus iste naturalis potius telae araneae, seu arachnoidi tunicae, quae lentem humoris crystallini in centro sui affixum habet, eumque per ra∣dios nigros circumcirca emissos cum uvea connectit. Nam radii isti nigri, processus ciliares dicti, videntur ideo sic pectinatim esse distincti, ut quilibet pro se esset veluti pe∣culiaris quidam musculus; quibus universis simul recur∣rentibus