Page 10
Dissertationes Cyprianicae. Dissertatio Cyprianica IV. Ad EPISTOLAM VIII. De visionibus, utque visionum suarum sidem comprobarint veteres, &c.
Permansisse visiones & dona Prophetica à temporibus Apostolorum usque ad Cyprianum, ex auctore Apocaly 〈◊〉〈◊〉 Hermete, §. I. Clemente Romano, & auctore Eldrae Apocryphi, §. II. Ignatio, §. III. Quadrato, Philippi 〈◊〉〈◊〉 abus, Ammia Philadelphiensi & Polycarpo, §. IV. Justino Martyre, §. V. Melitone Sardensi, 〈◊〉〈◊〉 Phryge, Attalo, aliisque, §. VI. Irenaeo, §. VII. Perpetua & Saturo. Non fuisse illos Montanistas, §. VIII. Verum non est, reli Jum Montanistis ab Ecclesia prophetiarum fuisse praetextum. §. IX. Contra post imperium 〈◊〉〈◊〉 modi, eo ipso argumento refutarunt Montanistarum prophetias catholici, quod verae prophetiae donum in 〈◊〉〈◊〉 perpetuum futurum esset, cum tamen Montanistarum illud jam fuisset extinctum. §. X. Ita Asterius Urbanus, 〈◊〉〈◊〉 phanius, §. XI. Auctor actorum Perpetuae & Felicitatis, §. XII, XIII. Visiones Natalis & Potamienae, 〈◊〉〈◊〉 Alexandro Hierosolymorum, Fabiano Romae constituendis Episcopis. §. XIV. Agnoscit prophetias 〈◊〉〈◊〉 §. XV. Declinatur testimonium Gregorii Nysseni de S. Gregorio Thaumaturgo. §. XVI. Visio Dionysii 〈◊〉〈◊〉 §. XVII. Visiones ipsius Cypriani. §. XVIII, XIX, XX, XXI. Visio alia Dionysii Alexandrini. §. XXII. Visiones palam enunciari solita, idque ante eventum. §. XXIII. Ut fraudi, in visionum praetextu, subventum 〈◊〉〈◊〉 §. XXIV. De argumentis quibus probaretur visionum fides, praesertim intrinsecis. Donum cogitationum 〈◊〉〈◊〉 ciendarum, §. XXV, XXVI, XXVII. Futurorum praedicendorum. Futura, quae vires alioqui creatas non 〈◊〉〈◊〉 ab alio tamen, praeterquam Deo praedici, ex illius aevi principiis, non poterant. §. XXVIII, XXIX, XXX. 〈◊〉〈◊〉 redit, sive à Deo ipso immediate, sive media aliqua creatura revelata fuerint. §. XXXI. Hypotheseos 〈◊〉〈◊〉 cum phaenomenis consensio veritatis argumentum est. XXXII. Ex aliarum prophetiarum fide ut aliarum fidem 〈◊〉〈◊〉 §. XXXIII. Verorum prophetarum omnia non fuerunt prophetica. §. XXXIV. Aliqui prophetarum 〈◊〉〈◊〉 cum vera prophetia consistunt, & quinam illi. §. XXXV, XXXVI, XXXVII. Prophetiae veritas ex com∣munionis, cui se adjunxerat propheta, veritate probata est. §. XXXVIII. Quorum prophetiae omnes fuissent ob∣scurae, eorum fides aliter nisi ex communionis unitate commendari non poterat. §. XXXIX. Visiones Juvenum 〈◊〉〈◊〉 §. XL. Quid de illis sentiendum qui prophetias illas antiquorum ludibrio habuerint. §. XLI, XLII.
§. I. NOn est quod hic Rabbinorum, aliorumve, qui de prophetia egerunt visionibusque pro∣pheticis, compilationem lector expectet. Nos ea tantum selegemus quae ab eruditis praetermissa, nondumve satis animadversa sunt, quod sciam, quae ta∣men ad illius de quo agimus seculi historiam aliquid vi∣debuntur habere momenti.
Male itaque faciunt eruditi qui quae legunt in illius seculi auctoribus de visionibus, ea ad Montanum trahunt atque Montanistas, quasi vero ab ipsis usque Apostolo∣rum temporibus visiones in Ecclesia defecerint, omnis∣que earum praetextus in Ecclesia suspectus fuerit atque improbatus, solisque Montanistis relictus. Nihil est omnino cur ita sentiant. Potius in omni illo inter∣vallo, ab Apostolis ad Cyprianum usque, perpetuus erat visionum usus, semperque ab Ecclesia probatus. Sub pri∣mi seculi finem scripta illa est, quam habemus Apocalyp∣sis, sive ab Apostolo, seu forte à Joanne Presbytero, quae tamen omnis in visionum argumento versatur. Eodem circiter tempore pastorem suum scripsit Hermes, sub Cle∣mente enim scripsisse constat ex L. I. Vision. 2. Nec est quod moremur recentiora illa Pontificalis, Carminum ad versus Marcionem aut quae Pii nomen feruntur epistola∣rum ad Justum Viennensem, fidei omnia suspectae, testi∣monia. Hujus opus cum tribus constet libris, primus visionum titulum prae se fert, totusque est in eo argu∣mento. In a secundo etiam de prophetarum spirituumque verorum falsorumque distinctione agit ex professo. Quorsum illud, nisi verorum quoque prophetarum dona eousque in Ecclesia permansisse credidisset? Hunc b Blon∣dellus larvatum prophetam somniatoremque appellat, Mon∣tanisticarum superstitionum gurgitem. Idem tamen ibidem patrum aliter sentientium elogia pro more suo coacer∣vavit admodum honorifica, & quidem à Montanisticis superstitionibus alienissimorum. Ita nihil in eo Monta∣nisticum reperire potuerunt Montanistis coaevi patres, quique illas superstitiones primi damnarunt. Judicet lector 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 cui sit potius fidendum.
§. II. Hermeti diximus coaevum esse Clementem Roma∣num eundemque donorum propheticorum patronum. Isti∣usmodi enim dona fuisse quibus superbiebant schismatis auctores, ex illis ejus verbis facile colligitur. c 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [〈◊〉〈◊〉 Al. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 & rectius] 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Non alio spectant haec nomina quam ad dona illorum temporum 〈◊〉〈◊〉 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 illa de qua gloriari poterant, non alia erat 〈◊〉〈◊〉 miraculorum illa quam 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellat Apostolus, quo loco dona Sp. S. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 apud illum audiunt. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 non quaelibet erat cognitio, sed vero mysteriorum illa quam in haereticis eo nomine superbientibus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 idem vocat Apostolus. Eadem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quam & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nuncupat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 eadem est quae & 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quo sensu dona Sp. S. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 appellatos es∣se diximus. Nisi forte 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 pro 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 intelligamus, quo etiam sensu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de cogitationum revelo∣tione interpretabimur. His fortasse temporibus 〈◊〉〈◊〉 erat auctor librorum Esdrae Apocryphorum, quorum partem longe maximam faciunt id genus visiones atque revelationes.
§. III. Proximus est Ignatius; in quo id ipsum repre∣hendunt hi antiquitatis momi, quod est propheticis his∣ce donis magis, quam volunt illi, propitius. In §. 7. Ep. ad Philadelph. suam ipsius prophetiam commemorat quam sibi vere revelatam fuisse Deum ipsum testem ap∣pellat. El 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 (inquit) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 [rectius editio interpolata suffragante etiam vetere interprete Usseriano, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉] 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Idem de suis id genus donis in §. 4. Ep. ad Trallianos illa: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Nec vero singularem fuisse hac in causa 〈◊〉〈◊〉 ex aliis constabit illius aevi monumentis.
§. IV. Ignatium proxime excepit Quadratus, qui apo∣logiam