Nostōdia In serenissimi, potentissimi, et inuictissimi monarchae, Iacobi Magnæ Britanniæ, Franciæ & Hiberniæ Regis, fidei defensoris, &c. felicem in Scotiam reditum, Academiæ Edinburgiensis congratulatio.

[illustration]

AD IACOBVM VI Magnae Britanniae, Franciae & Hiberniae Monarcham, in Scotiam redeuntem EPIBATERION.

EXpectate diu, tandem nos numina voti Damnauêre reos, reducemque dedêre tueri Quem toties exposcitamor: nec vana tuorum Spes, quanquam longis inter suspiria curis, Anxia continuis fouit sua gaudia votis. Iam bis septenas sibi Grampius induit acri Concretas algore niues, totiesque tepentes Frigora laxârunt Zephyri, & genitalibus auris Vere nouant, syluisque comas, pratisque colores▪ Orba tuo, ceu luce suâ, dum SCOTIA vultu Languet, & offusas iam tot suspirat ab annis Luminis erepti tenebras, noctemque morantem. Te fuerit quàm dulce frui gens omnis & aetas Sensit, te Proceres, te Plebs Patresque togati Saepe redonari patriae voluêre: nec vnquam Consensu majore animi caluêre tuorum In vota, aut studium visendi Principis ardor Acrior accendit: non sic mens aegra pauentem Sollicitat matrem, longo cui distinet Auster Aequore cunctantem natum, dum grata reposcit Debita depositi, & tardi spem sustinet anni: Vt nos cura tui tot jam tenet anxia lustris:

Dum meminisse juuat quantis praesente bearit Te tua nos fortuna bonis; quantoque soleres Eloquio mulcere animos, pacemque tueri Consilio; precibus facilè placabilis iras Ponere; inoffenso moderari jura tenore. Ipsum etiam natale solum patriique penates Delitiis caruisse suis, tantaeque queruntur Taedia lenta morae: campi collesque ferarum Depasti turmis, & quos indagine cinctos Exercere tuis saltus sudoribus, aeui Plenus adhuc fremituque canum, studiisque sequentum Assueras; gratis desueta laboribus, horrent Lustra, suis populata feris, exesaque syluis Arbuta, & arcanos nemorum squalere recessus. At nunc incolumem, & sceptris majoribus auctum, Fortunae coelique bonis, pacisque triumpho Insignem, sibi dum reddi & natalibus oris Aspiciunt, posito renouant sua gaudia luctu Omnia: pubentes solito se laetiùs ornant Fronde nouâ syluae; campi collesque comoso Luxuriant cultu, non sic Iunonius ales, Stellatis varios pennis discriminat orbes; Aut picturatum variat Thaumantias arcum; Multiplices mutat pratis vt Flora colores: Vnde sibi intexant crines, sertisque coronent Nympharum choreae; dum te paeane canoro Montibus & syluis resonant; talemque tueri Venantem exposcunt, qualem stupuêre calentem, Lassantemque feras; sudato & puluere semper Majorem: qualem non Ossa aut Pelion ingens Pelidem, Idaeus non vidit Oriona saltus. Blanda nec humanis coeli indulgentia votis

Concedit, Zephyri aspirant, ducuntque benigno Astra situ, vernis ridet tibi solibus aether. En vt Fortha trahens populares auctior amnes Accurrit, positisque minis, tibi murmure leni Crispat aquas, stratis cui plenior obuiat vndis Oceanus, Phorci Tritonumque agmine ducto, Laetumque aequoreo perfusus nectare vultum: Quo ventos hyemesque premit, coelumque serenat. Nec Glotta his cessisse velit, vel Tueda, Taüsve, Vt possint reducem amplecti dominumque mereri. Quid populos vrbesque loquar, Proceresque Patresque Obsequiis certare piis: dum debita reddunt Munia: quae magnum est nostro concedere amori; Sed majus meruisse tuum, & voluisse mereri. Cujus amor pietasque fouet, prudentia magnum Imperium hoc cura solerti in pace ministrat. Quid memorem haec inter communia gaudia, quo te Priuatim studio & plausu amplexetur EDINVM; Quamque lubenti animo aspiciat, veneretur, ametque, Nascentes cui prima tuae spiracula vitae Excepisse datum, & toties sensisse fauorem. Hinc amor, hinc justi semper reuerentia sceptri; Et quae supplicibus tibi puluinaria votis Vsque colent: dum tu tantâ quos pace tueris Respicis, & vultu praesens dignaris amico. Quid referat nescit, nisi quam cum ciuibus vrbem Iam pridem tibi deuôuit, Regique Patrique Perpetuis sacret obsequiis, & numina votis Sollicitet; quae tot sceptris, tantoque bonorum Te cumulo ornârunt, multos feliciùs annos Indulgere velint, & qua pietate tueris In terris pacem, dent tandem posse mereri

Aeternam coelo placidâ cum pace quietem. Nec causa Aonidum leuior vel cura sororum Laetitiae in partem assumi: quae protinus ortus Excepere tuos, tibi formauêre iuuentam Et plenos fudêre sacro de fonte liquores: Et quem Parnassi natum fouêre sub antris, Iam patrem agnoscant, praeses cui cedat Apollo, Siue modos numerare velis, siue ore soluto Ducere quò libeat populos: nec parcior ipsas Dextra fouet Musas: non debita praemia desunt Virtuti, aut meritis: sic te foecunda patrono Ingenia assurgunt: quae tot miracula mundo Fortunae praeclara tuae, non visa priori, Virtutesque aequas fortunae in saecula didant,

FINIS.

[illustration]