Nostōdia In serenissimi, potentissimi, et inuictissimi monarchae, Iacobi Magnæ Britanniæ, Franciæ & Hiberniæ Regis, fidei defensoris, &c. felicem in Scotiam reditum, Academiæ Edinburgiensis congratulatio.

PHosphore redde diem, ne gaudia nostra moreris, Noster adest Caesar, Phosphore redde diem.

Liuor edax apage; Romano est Caesare quouis Dignior hic noster, liuor edax apage. Caesar, Alexander, pepererunt Marte triumphos, Tempore sic prisco caetera turba ducum. Tu plures almâ peperisti pace triumphos, Inclyte Rex, omni tempore pacis amans. Pacificus vîxti dum Scotica sceptra tenebas, Anglica gens nullo sanguine parta fuit. Pacificus Patriam (Domino aspirante) revisis, Transigito reliquos (quà pote) pace dies▪ Cruda gerant gentes inter se bella prophanae: Fraternam pacem terra Britanna colat.

VNa aestas hilarat mortalia corda quotannis, Vnus & aethereo Phoebus ab axe micans. In patrios fines te, Rex Iacobe, reuerso, Bino aestu, duplici Scotia Sole viget. Prata virent, campi rident, fert florida tellus Germina, tu flores, Rex Iacobe magis. O fortunatos nimium sua si bona nôrint Scotigenas, tanti sub ducis imperio. Perge iubar Regum Scotosque, Anglosque fouere, Et quot amant Christum sub ditione tua. Pergito degeneris tenebras dispellere Romae, Perge Deum verâ Relligione sequi. Te tandem Christus regno potiore beabit, Supra solarem, sidereamque domum. Scotia tu reducem diuino munere Regem Excipe laetitiâ, lautitiâque tuum. Rex coeli hunc mandat, sperat terrenus honorem: Sic dabit intuitum Rex tibi vterque suum.

MAgne Britannorum Princeps, cunctis iubar ingens Gentibus, immensae quas continet orbita terrae. Stella nitens Patriae, Musarum gloria dulcis, Iustitiae cultor, verae pietatis asylum, Defensor fidei, columen virtutis auitae. Quale decus Phoebus stellis, Phoebaeque sorori Impertit, radios totum qui fundit in orbem. Tale decus cunctis, O Rex praeclare, Monarchis Addis (mordaci rumpantur vt Ilia Momo, Et fremat immensùm Satanas, Satanaeque satelles) Exoptata diu iam lux affulsit ab alto, Omine felici, Christo ducente, Penates, Et Patriam antiquam propè post tria lustra reuisis. Crebra tuae quaerunt proceres en oscula dextrae, Oscula deuotae affectus testantia mentis. Et geminat multam plebs vndique fusa salutem, Pectora tantus amor natiui principis vrit Visendi studio, sic vt non currere cunctos Sed volitare putes, (plantis amor exhibet alas) Sexus vterque, aetas omnis, volat obuia Regi. Nil tardare potest, ferit aurea sidera clamor Gratantis populi: crescat precor illa voluntas, Testeturque aliis studium gens integra signis: Carmina pars dicat, pars ducat laeta choreas, Munera munifico Regi pars larga propinet. Salue igitur multùm, salue celeberrime Princeps, Ecce tibi obsequium, & fortunas sponte vouemus.

Alexander Douglasius.