Nostōdia In serenissimi, potentissimi, et inuictissimi monarchae, Iacobi Magnæ Britanniæ, Franciæ & Hiberniæ Regis, fidei defensoris, &c. felicem in Scotiam reditum, Academiæ Edinburgiensis congratulatio.
About this Item
- Title
- Nostōdia In serenissimi, potentissimi, et inuictissimi monarchae, Iacobi Magnæ Britanniæ, Franciæ & Hiberniæ Regis, fidei defensoris, &c. felicem in Scotiam reditum, Academiæ Edinburgiensis congratulatio.
- Author
- University of Edinburgh.
- Publication
- Edinburgi :: Excudebat Andreas Hart,
- Anno 1617.
- Rights/Permissions
-
To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.
- Cite this Item
-
"Nostōdia In serenissimi, potentissimi, et inuictissimi monarchae, Iacobi Magnæ Britanniæ, Franciæ & Hiberniæ Regis, fidei defensoris, &c. felicem in Scotiam reditum, Academiæ Edinburgiensis congratulatio." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A21130.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed May 17, 2024.
Pages
Page 29
Mollia purpureum pingunt violaria campum,
Gemmea frondenti gramine prata virent.
Nunc micat herba comis, nunc omnis parturit arbos,
Exultantque suis arbor & herba comis.
Vndique turgescunt foecundi floribus horti,
Floreque plaudentes versicolore nitent.
Flos quoque fragrantem per inane refundit odorem,
Et Syrio nares mulcet odore sacras.
Nunc jucunda Ceres spicis onerata ferendis,
Vernali tenerum pingit honore solum.
Et quae muta fuit glacialis frigore Brumae,
Dulce sonat tenui gutture carmen auis.
Regius expansum pennarum pauo flabellum
Erigit, & pennas ad sua terga rotat.
Floribus instrepitans apis alto laeta susurro,
Nunc mirâ flauos construit arte fauos.
Luxuriant agni pratis, hoedique petulci,
Et gestit laetas dux gregis inter oues.
Omne genus pecudum gaudet, genus omne ferarum,
Squamigerumque salit, te redeunte, pecus.
Ipsaque Phoebaeos dum lympha reuerberat ignes,
Fulget, & applausu laeta tremente salit.
Atque aetas multis quos ferrea presserat annis,
Aurea nunc nobis, te redeunte, redit.
Nec tantùm quae Terra tenet, quae Pontus, & Aer,
Gaudia jam posito plena dolore nouant;
Ipsa sed exultat stellantis machina Coeli,
Spirantque influxus sidera clara nouos.
Nam simul ac patriae tetigisti limina terrae,
Cynthia laetitiam lumine plena probat.
Teque salutatum descendit ab abside summâ
Augis, & in Cyclo fit perigaea suo.
Page 30
Vnde tuae dulcis fluxit facundia linguae,
Mercurius superâ laetus ab auge venit.
Auspiciisque tuis adspirans cessit ab austro,
Et tenet arctoi signa benigna poli.
Vtque alacris laeto testetur gaudia plausu,
Ecce Venus radio splendidiore micat.
Phoebus vt optatam, REX, te comitetur ad Arcton,
Verticis ad punctum, te redeunte, redit.
At Mars pacifici quia non fert lumina Regis,
Directo fugiens tramite signa subit.
Dumque petit rapidi tecum Sol sidera Cancri,
Horribili subiit Virginis astra metu.
Vt petat occiduas cum principe Iupiter oras,
Retrogrado repetit signa priora gradu.
Et ne quis vitreo splendescat in orbe Planeta,
Poplite qui flexo non tibi dicat Ave,
Saturnus fugiens australem laetior axem,
En meat in boream, te remeante, plagam.
Et DEVS immensum nutu qui temperat orbem,
En jubet auspiciis cuncta fauere tuis.
Ergo renascentis testatur gloria mundi,
Aureaque & Regem saecla redire simul.
Andreas Iunius.