Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo.

About this Item

Title
Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo.
Author
Schonaeus, Cornelis, ca. 1541-1611.
Publication
Londini :: [Printed by Thomas Snodham] ex typographia Societatis Stationariorum,
1620.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
Latin drama, Medieval and modern -- Early works to 1800.
Cite this Item
"Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A11579.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed May 2, 2024.

Pages

Scena III.

TOBAEVS, ANNA. Eiusdem generis versus.

DEū immortalē, quidnam hoc obsecro maliest? Quae haec est calamit as? oculi prospiciūt nihil, Visus plane perijt, quò me vertam miser? O dolor, ecquis me viuit infelicior? Perij, pessime hodie hic dies mihi illuxit. An. Quis hîc vocifer atur proforibus? mi vir hic Quid insolens sibi vult questus? quid deest Tibi? satin' sanus? Hei mihi, quisnam tuum Fimo foedauit vultum? quid conniuent oculi? Tobae. Ah occidi Miser, lumen, quo nihil est homini charius, Mihi infelici penitus ereptum est. An. Quid ais? hē, Numnam perijmus? quid terram prospect as? erigito caput Obsecro, quid obuertis mihi occipitiū? an te tui pu∣det? Tob▪ Quid faciam infelix? vix sum apud me, ita haec mihi Mentē penitus eripuit inexpectata calamitas. An. Deum Immortalem, quid hoc monstri est? homo plane ex∣caecatus est. Sed vnde quaeso mi vir hoc tibi profectū est infor∣tunium? To▪ Aliquaentulum permitte adme vt redeā, audies Remomnem. An. O miseriam! Tob. Totam hanc noctem propemodum Duxi insomnem, dum consauguinei nostri corpus se∣pelio.

Page 23

Post multam tandem noctem adsomnum me compo∣no, cúmque iam Paucas quievissē horas, expergiscor denuo: ac statim Apertis illabitur oculis avicularum, quae forte clam Me, parieti cervicali meo contiguo adhaerebant, Stercu calidum. Hîc ego simul & inopinato casu, & gravi Dolore exanimatus, è lecto provolo, meos Identidem oculos suffricans: at quo magis Illapsum eluere fimum enitor, hoc video minus. Quid hoc, an non prodigij simile? An. Me miseram! occidi. An quicquam mentiebar tunc, cum quiddam nobis tristius Impender augurarer? ô miserum vespillnem! vide Quaeso quā magnificū tibi pro tot tantis{que} officijs tuis Referatur praemium! nunc animadvertis arbitror Deo displicuisse quod abs te actum est hactenus. Tob. Mitte obsecro Convitiarier, satis me cruciat infortunium Meum, etiamsi tu exprobrando non refrices. An. nunc, & Deo Tuum hoc beneficium iacta gratissimum Fuisse. Viden' quàm ridicula tibi persuaseris miser! Piscator post hac ictus sapies. Tob. Vah, nihil Vnquam cuiquam tam accidit infeliciter, Ut desint qui malum suis exasperent convicijs. Verùm id demum delet impotentius, si quem Aequum est consolari, is aegritudinem conduplicet. An. O ingentem confidentiam! num cogitat Quid dicat? num facti pigt? Quod simi

Page 24

Aliquando consilijs mos esset gestus, ah, Facile hoc declinassemus infortunium. Nunc pro tuo peccat ego supplicium qu que Suffero, cui omnia mala tecum toleranda sunt. Tob. Parum est, vt audio, esse infoelicem, nisi Culpa insuper infortuniū istud cōmeruisse existimer. Quasi quotitidiana non abundè doceat experientia, Non illos à Deo prae reliquis diligi, quibus Hic omnia cedunt ex animi sensentia: Sed eos potiùs, quos ipse temporarijs malis Doloribus{que} emendatos, se dignos efficit. Adimmortalitatē nō nisi per rumnas patet aditus. An. Enim verò probè facis, qui te par as ipse Consolari: nam omnes noti, atque amici deserunt Te: nec cuiquamiam Tobaei in mentem venit. Perge tua proundere in homines ingratissimos: Cùm alijs prosis, ipse tibi paupertatem accersere: nunc vide Quo pacto huc advolent, tuis vicissim calamitatibus Auxiliaturi: audin? puls ādo nostras effringūt fores. Quod si nunc suppetat, istis quod quondam insump∣tum est palponibus, Minùs deploranda esset haec tua ccitas. Iam nihil opis reliquum est: cum oculis & rem simul Amisti. Cuius nūc auxilium imploraturus es miser? Planè ad restim tibiiāres redijt▪aut iiunandū erit Postha fortiter, aut mendicandum▪ vrum mavis ligc. Tobae. Tae Temraria, ml tua me movet prococitas. Idem animus in paupertate erit, olim qui in divitijs fuit.

Page 25

Deus etiamnum vivit, cuius in me munificentiam Nondum sensi claudier: huic fido, tu mod Desine tua hac vti linguae petulantia. An. Hem, desino, tu vide quo pacto offugias inediam, tibi Quam iam imminere denuncio: ego mihi facile pro∣spexero.

Notes

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.