CAP. XIIII. De Papilionibus.
- Graecè, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicuntur.
- item 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
- sed generalius nomen est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.
- Latinè Papilio, Ardoynus campilonem vocat.
- Isidorus Auiculam.
- Italicè Farfalla.
- Gallicè Papillon, Papilion.
- Hispanicè Mariposa.
- Polonicè Motil.
- Hungaricè Lovoldek.
- Illyricè Pupiela, meteyl, motyl.
- Germanicè Pifnet, Mulk, Pfyfholter, Summer vuegel, zweifalter.
- Flandricè Vleghebronfus, Botershyte.
- Brabanticè Capelleken, Vlindere, pellerin, Boter vlieghe.
- Anglicè Butterflie.
EST autem Papilio insectum volatile, quatuor alis, non duabus, (ut Constantinus Friburgensis somniavit) sex pedibus, oculis duobus prominentibus, totidem{que} corniculis ignavis ante oculos enascen∣tibus donatum: rostrum habent papiliones bifurcum, ac intra furcas rostel∣lum longum absconditur, quo rorem aliae diurnum, aliae nocturnum sugunt. Coeunt aversis caudis, & quandoque reflexis, & in coitu non paulisper hae∣rent sed diù. Ova non vermiculos (ut Aristoteles credidit) tam supra quam subtus, folijs affigunt & deponunt, magna, parva, flaua, caerulea, nigricantia, alba, viridia, quaedam quoque milij seminibus minora, alia duplo majora, alia aequalia; pro colore nimirum cujusque papilionis & magnitudine natura∣li. Haec ova, loco tepido reposita, vel radijs solaribus interdiu vegeta & fota, erucas excludunt sibimetipsis principio concolores, sed colorem postea mu∣tant cum corporis augmento. Ex alijs ovis post quatriduum erucae repunt, aliae non ante decimum quartum diem excluduntur, quae paulatim vires acqui∣runt ac volant, sed languidiùs, imò nonnulla per hyemem ab injurijs frigoris servata integra perdurant, ut experientia in bombycibus satis confirmat. Post coitum omnes Papiliones non illicò moriuntur, sed sensim tabescentes vivunt ad hyemem usque, & quaedam ad solstitium hybernum. Tenuiorum brevia admodum sunt fata, duriores diutiùs supersunt: verno tempore apparent, ex erucarum aurelijs, Solis calore vegetantes, & aëris benignitate veluti obste∣tricante exclusae. Illarum adventus veris indicium plerum{que} est: sed nec vbi∣que nec semper. Nam licet infirmae sunt nec, diu manent superstites: tamen dum haec commentaremur (inquit Plinius) notatum est, proventum eorum ter repetito frigore extinctum, advenas{que} volucres ad 6. Kalend Februarij, spem veris attulisse, mox saevissimâ hyeme conflictatas occidisse. Haud mi∣rari igitur debemus, fatuos illos & Icarios Astrologos tam saepe nullâ ratione nixos falsa canere, quùm & hîc natura inconstans videatur nos{que} ludat secun∣dis causis addictiores quàm oportet, & Motoris illius primi immemores. In