Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

CAP. X. De electione Episcoporum Constantino∣politanorum.

Imperatorum authoritas emicuit in eligendo

• Nectario. 1
• Chrysostomo. 2
• Nestorio. 3
• Proclo. 4

ORTH.

CVm Gregorius Nazianzenus Ecclesiae Con∣stantinopolitanae praesulatum declinâslet, mandauit Imperator Theodosius Episco∣pis, vt quos ad tantum Sacerdotium idone∣os iudicarent, in album referrent, sibi ipsi vnius ex omnibus electionem reseruans. Eo tempore Nectarius quidam Tharsensis, è Ciliciâ, splendidissimo Senatorij ordinis gradu prognatus, Constantinopoli morabatur, & iam accinctus ad iter, Diadorum Tharsi, Episcopum conuenit, vt literas peter••t, si quas ille scribere vellet. Diodorus Nectarium intuitus, dignum Episcopatu cen∣suit, propter caniciem viri, vultum Sac••rdote d••gnum, & propter morum egregiam suauitatem. Itaque velut aliud agens, eum ad Antiochiae E∣piscopum adduxit, & vt illi studeret, hortatus est. Hic in negotio serio (ad q••od multi virt spectatissimi suffragijs expeterentur) risit votum Dio∣dori; cùm tamen albo quos voluit inscri••sisset, vltimo loco & Nectarium adiecit in gratiam Diodori, Imperator, perlecto inscriptorum Catalogo, substitit in Nectario, eiúsque nomini digito impres••it, rursúsque ad caput regressus, cunctos ordine percurrit, ac Nectarium elegit; cúmque sciscita rentur omnes, quisnam esset iste Nectarius, compertū est hominem nondum fuisse baptizatum. Ignorabat id Imperator, ignorabat Praesul An∣tiochenus, ignorabat Diodorus. Imperator tamen in sententia persistit, multis Episcopis reluctantibus. Postquam autem omnes cesserunt, & in Imperatoris calculum consens••runt, Nect••rius baptizatur, & baptismali habitu indutus, communi Synodi suffra∣gio Episcopus Constantinopolitanus creatus est.

Mortuo Nect••rio, Iohannes a Chrysostomus notis ob expe∣rientiam,

ignotis ob famam, tum eruditionis, tum virtutis per vniuersum Romanum Imperium clarus, dignus visus est, qui Ecclesiae Constantinopo∣litanae Episcopus constitueretur. Postquam igitur populus & Clerus suf∣fragium suum contulissent, etiam Imperator astipulatus, & qui eum An∣tiochiâ adducerent, emisit.

Similiter vbi Sicinius diem suum obïerat, b Licèt multi Philip∣pum, complures Proclum designatum cuperent, visum tame•• est Impera∣tori, propter homines inanium rerum appetentes, neminem ex illa Ecclesia ••ligere, sed Aduenam, Nestorium nomine, Antiochiâ accersere con∣stit••it.

Similiter defuncto Maximiano, dum adhuc eius corpus in∣sepultum iaceret, Imperator per Episcopos, qui aderant Pro∣clum, in sede Episcopali collocandum curauit; quam rem vt à Theodosio prudenter transactam laudat c Socrates.

PHIL.

Illud quoque adijciendum fuit, quod sequitur apud Socratem; nempe huic negotio suffragatas esse Epistolas Coele∣stini, Romani Episcopi.

ORTH.

Nestorio à sede sua deiecto, Proclus priores tulisset, Si non quidam multum authoritate valentes illi obstitissent, do∣cuisséntque, quòd Canones Ecclesiae vetent Episcopum alicuius ciuitatis nominatum, in aliam transferri. Vnde factum est, vt re∣iecto Proclo, Maximianus in Cathedram Nestorij designatus es∣set. Mortuo Maximiano, cùm Proclum in cathedra collocatum accepisset Coelestinus, ad Cyrillum & alios literas dedit, quibus significabat Episcoporum translationibus Canones minimè repug∣nare. Ita Coelestinus animi sui sententiam duntaxat protulit, po∣testatem hîc in electione sibi nullam arrogauit, quae iam authori∣tate Imperiali peracta erat. Hactenus de Imperatoribus in Eccle∣siâ Constantinopolitanâ sine omni contradictione eligentibus, Haec autem quae adduximus exempla, adeo sunt antiqua, vt vel recentissimum plusquam 300. annis priuilegium Adriani anteces∣serit. De Ecclesijs Imperialibus diximus; nunc Regna qua dam nobis restant perlustranda.

PHIL.

Ab Hispania, si placet, exordire.

Notes

• Ex Sozom. l. 7. cap. 8.
• 2
• a

  Ex. Sozom. l. 8. cap. 2.
• b

  Ex Socr. li. 7. cap. 29.
• 3
• 4
• c

  Socr. l. 7. c. 39.