QVam a mercedem promerüit Masonus, qui Registra ex ministris ridiculis, cornut•s, nundinatoribus, Antichristianis, olidis, squalidis, Laicis, nullis contexuit?

Immò mitte homines, qui sunt cinis & puluis, & ad altissimum eleua ocu∣los. O quas illi rependemus gratias, qui in∣ter tot inquinamenta Pontificia, Sacrosan∣cti ministerij essentiam tanquam ignem cineribus obuolutum re∣seruauit? Sed ita visum est illi, qui lucem è tenebris facit splen∣descere.

Lutherus ait a Catholicos Episcopos, non esse Episcopos, sed planè idola.

Idola dici possunt, quotquot Episcopale nomen & dig∣nitatem vendicant, Episcoporum tamen officia non praestant. Nam linguas habent, & non loquuntur.

b Caluinus ait, ritum ordinandi & consecrandi apud Papi∣stas* merum esse ludibrium.

Non loquitur de ordinationis essentiâ, sed (vt patet ex verbis proximè sequentibus) de examinis specie, quam adeo inanem & ieiunam esse dicit, vt omni etiam fuco careat.

c Beza apud Sarauiam, Papisticam ordinationem nihil aliud* reputat, quàm foedissimas Romani prostibuli nundinationes.

De plerisque loquitur ordinationibus, in quibus pacta Simoniaca intercedere solebant, non vniuersim de omnibus.*

d Fulcus ait, Ex toto corde nostro abhominamur, detesta∣mur, ac conspuimus Antichristianos vestros olidos, & squalidos ordines.

Non detestamur simpliciter, sed quatenus sunt ve∣stri. Quod Christi est, agnoscimus, quod propriè vestrum est, vo∣bis relinquimus. Exempli gratia, ordinem Presbyteralem, quate∣nus in Verbo & Sacramentis, iuxta Verbū Dei administrandis ver∣satur, toto corde amplectimur: at quatenus est vester, id est, ad sa∣crificandum destinatus, eundem vt Antichristianum abhomina∣mur, detestamur, ac conspuimus. Similiter Diaconos & Episco∣pos, quatenus Scripturis sunt consentanei, quo decet amore & ho∣nore prosequimur. Diaconos verò, quatenus sunt vestri, id est, quatenus sacrificanti assistunt, & Episcopos, quatenus sacrificantes ordinant, repudiamus vt Antichristianos. Deinde ad oleum quod attinet, si tanquam ceremonia adiaphora adhibeatur, nos non re∣prehendimus: at si retineatur vt quiddam ordinibus essentiale, vel simpliciter necessarium, vt contendit e Champnaeus, nos istius∣modi ordines, vt olidos & squalidos, meritò conspuimus.

Idem in responsione ad personatum Catholicum: To∣to coelo hallucinamini, si credatis nobis alia esse officia vestra Episcopo∣rum, Presbyterorum, & Diaconorum, quàm merè Laicorum.

Si Presbyteri Pontificij ad sacrificium missaticum duntaxat fuissent ordinati, Christi profectò esse ministri non potu∣issent. Ministri enim Christi illi soli sunt, quorum ordo à Christo ipso, vel immediatè, vel per Apostolos, originem ducit. Vestrum igitur Sacerdotium, quatenus in sacrificando versatur, cùm sit commentum humanum, vel potiùs Diabolicum, sacer ordo esse non potest. Fulcus igitur dum, ratione huius, vos Laicis accenset, benignè satis & candidè vobiscum agit. Nam vocabula longè du∣riora & asperiora vobis accommodare potuisset.

f Whitakerus ait: Nolo vos existimare nostrae fidei homi∣nes tanti facere ordinationes vestras, vt suam vocationem absqueijs illici∣tam reputent. Proinde vobis ipsis vestros habeatis ordines.

Quod in vestris ordinibus est Christi, id ad nos trans∣mittitur; quod vestrum est & non Christi, id vobis habetote.

a Sutliuius dicit, Papam nec esse Episcopum, nec posse or∣dina•e.

Nec est verus Episcopus quoad doctrinam, nec iure potest ordinare, eo modo quo ordinat.

Secundum argumentum ducitur a Puritanis, qui E∣piscopum* Cantuariensem appellant b pseudoepiscopum, principem daemoniorum, Carpham, Esau monstrosum, Antichristianum, Papam, & bestiam: a ios autem Episcopos Angliae degeneres, perniciosos, vsurpatores, deteriores monachis, latrones, lupos, Episcopos Diaboli.

Qud nobis delirantes opponis schismaticos? Nos eorum ineptias non moramur.

c Tertiò, frustra Masonus desudauit in tam longa serit Epis∣coporum* texenda, vt ostendat suos veros esse sacerdotes, cùm per Luthe∣rum & Caluinum omnes ex aequo, nulli verè & proprtè sint sacerdo∣tes.

Sacerdos est, cuius munus in sacrificando cernitur. Est autem duplex sacrificium, corporale, & spirituale. Spiritualia sacri∣ficia, vt preces, gratiarum actiones, bona opera Deo offerre debent omnes Christiani, ac proinde hoc sensu sacerdotes à Luthero & Caluino appellantur. Corporalia autem in veteri Testamento ob∣tulerunt Aaron & eius filij; in nouo vnicum est, idque verum, Christi scilicet, qui in ara crucis corpus suum & sanguinem, pro peccatis nostris, Deo Patri sacrificauit. Solus igitur Christus, si propriè loquamur, est noui Testamenti Sacerdos; Neque in hoc sudauit omninò Masonus, vt ostenderet suos esse veros, id est, propriè dictos sacerdotes, sed vt euinceret veros esse socrosancti Euangelij praecones, et ministros; in hoc sudauit, & certè non frustrà. Non diffitemur tamen quin Euangelij praecones dici pos∣sint sacerdotes, quia scilicet in locum Leuiticorum sacerdotum successerunt.

Quartò, d communis est reformatorum opinio, quòd Papa sit* Antichristus, & quòd sicerdotes, ritu Romanae ecclesiae initiati, ministri sint Antichristi, & quod character ordinis, vel obedientia quam praestant Romano Pontifici, sit character bestiae. Vide▪ int igitur ministri Angliqu•∣modo Papistarum ordinationem sibi vend••ent, nese Antichristi mancipia, & illius bestiae charactere & nota inustos comprobent.

Non intelligunt reformatores characterem ordinis simpliciter, sed characterem ordinis Sacerdotalis, quatenus in Christo propriè sacrificando versatur. Caeterùm, si Papa sit Anti∣christus, Papistici sacerdotes ministri Antichristi, eorúmque Sa∣cerdotium character bestiae, quid tum postea? Non inde sequitur nos ess▪ Antichristi mancipia, aut bestiae charactere inustos; quod tamen de vestris erit verissimum. Quotquot enim sub serenissimo Rege Iacobo, Elizabetha, & Eduardo, ordines contulerunt, ijom∣nes Page  399 eo ipso tempore ab Antichristianismo erant alienissimi. Cran∣merus fateor & alij sub Heurico his sordibus coinquinati erant, qui tamen posteà, diuinâ aspirante gratiâ, sunt abluti. Quamuis igitur isti ritu Antichristiano fuissent ordinati, nihil tamen ad nos Anti∣christianum transmiserunt, sed illud duntaxat quod erat Christi.

Quintò, e Veri Sacer dotes non nisi à veris Episcopis ordina∣ri* possunt, nouantes autem ministri non sunt ordinati à veris Episcopis: er∣go, &c. Ministri Angli iniuriosi ministris extra Angliam; neque tamen sibi satis consulunt; dicunt enim omnes sub papatu defecisse. Si responde∣ant Cranmerum▪ eorum reformationem amplexatum, nihil eos tuuabit tam futilis responsio. Nam, vt ait Regula iuris, non sir matur tract• temporis quod ab initio non subsistit.

Omnes Episcopos sub papatu defecisse non asserimus; id tantùm dicimus, sacros ordines complures tum feces ac sordes contraxisse.

Sextum argumentum à Statuto Parliamentario desu∣mitur;* idémque ab authore anonymo, in libro cui titulus, Demon∣strationes Protestantium, pro Recusatione Catholicorum vrgetur, & sic breuiter concinnari potest; f Quotquot in Anglia, vel alijs quibus∣cunque Reginae Dominijs nati post festum sancti Iohannis Baptistae, quod in annum Elizabethae primum inciderat, in Sàcerdotes, Diaconos, Religiosas aut Ecclesiaslicas personas, ratione alicuius nuthoritatis vel iurisdictionis à sede Romana deriuatae, vendicatae aut praetensae sunt ordinati, illi omnes laesae Maiestatis sunt rei: at omnes Anglorum Episcopi Protestantes sunt eiusmodi, ergo; g Videant igitur ministri Angli quam gratiam de∣beant Masono pro suis Registris, quibus eosdem omnes, vtpote potest ate or∣dinis & iurisdictionis (si quam habent) à sede Romanâ insignitos per duel∣les esse, & reos laesae Maiestatis euicit.

Quam insulsè? Quasi quisquam nostrorum in Anglia, ab initio Elizabethae, ad hunc vsque diem, authoritate Papali fuis∣set sacratus.

h Matthaeus Parkerus Protestantium Archiepiscoporum primus, factus est Archiepiscopus, & primus ministrorum ordinator, authori∣tate ac potestate à Romana se•e acceptâ, vt Doctor Sutliuius, Doctor Feildus, Magister Masonus, & qui Masono viam praemonstrauit ac ani∣mos addidit, Archiepiscopus (qui nunc sedet) Cantuariensis, ac alij test an∣tur.

O insignem mendaciorum artificem! An quisquam tam effrons est, vt Parkerum authoritate Papali esse sacratum dice∣re non erubescat? Quid? An id testantur Sutliuius, Feildus, Ma∣sonus, atque etiam Archiepiscopus Cantuariensis? Quid est stre∣nuè mentiri, si hoc non est? Siccine soletis causam Catholicam ex Protestantibus demonstrare?

Septimò; i nullus eorum (sub Henrico octauo ordinato∣rum)* praeter vnum Cranmerum, ministris nouis manus imponere voluit, sed innouationi in Religione, & Ministerio, vt docet Sanderus fol. 114. Page  400 vtcunque sese opposuerunt, &, quantum audebant, restiter•nt. Non legi∣tur autem in Chronic is nostris hoc Catholicos Episcopos vi vllâ coactos ad manus illis imponendas.

Hoc falsum esse res ipsa loquitur. Primus omnium, Regnante Eduardo, sacratus suit Nicolaus Ridleius, •uittes, ab∣sente Cranmero, vt f antè ostendimus, manus imposu•rū• Episcopi.

Octauò, Kellisonus, cùm ad Episcopum constituendum* très requiri Episcopos ostendisset, sic instat; g Dicant igitur Angli, Quis? Cranmerus enim, qui vnus & solus erat, non potuit nisi ex commis∣sione; & quis ei hoc munus commisit, cùm Papa & omnes Anglia Episcopi reclamarent?

Huius argumenti futilitatem prior nostra demonstra∣uit responsio.

Nonò, non vtuntur haeretici vera materia & forma or∣dinationis.* Materia enim est impositio manuum, à tribus legiti∣mis facta Episcopis; forma autem, Accipe Spiritum sanctum.

Nobis hanc materiam & formam in perpetuo esse vsu h suprà ostendimus.

Decimò, vestri i authoritate Laica & tyrannide obtinue∣runt* Sacerdotia.

Authoritate Principis, Philodoxe, sed non tyranni∣de. Ius conferendi Episcopatus in Ecclesia Romana, Constantino∣politana, Hispana, Gallicana, perinde ac in Anglicana, ad Principes olim spectasse, suo loco liquebit.

Vindecimò, vestri ordinati sunt ab k excommunicatis.*

Nos Papae brutum fulmen & inania crepitacula non moramur; ille maledicit, sed tu (O Domine) benedices.

Duodecimò, à l non Sacerdotibus sacrati estis.*

Non sunt Sacerdotes sacrifici, aut missificantes; istius∣modi tamen sunt Sacerdotes, quales Christus in nouo Testamento esse voluit, id est, qui in Verbi & Sacramentorum administratione versantur. Sed de hoc infrà copiosè est agendum. Ita Anglica∣nos praesules à venenatis oblatrantis Kellisoni morsibus liberaui.

Iam verò de me, quem m Kellisonus Registra contexuisse ait, pau∣cis* respondeo. Contexere aliquando in malam partem sumitur; sic apud Ciceronem crimen contexere, idem est quod fingere, & comminisci. Si sic intelligat Kellisonus (hoc enim nonnulli per∣frictae frontis Scriptores Papistici mihi obijcere non erubescunt) suos consulat commilitones, paulò n pòst nominandos, qui Parkeri Registrum à me citatum proprijs oculis conspexerunt; quorum hac in causa candorem & conscientiam appello. Sin contexere Re∣gistra Kellisono nihil sit aliud quàm multa Registra conn•ctere, & in vnum quasi corpus compingere, hoc à me factum libens agnos∣co. Nam ex varijs diuersorum temporum Registris flores de∣cerpsi, ex quibus hanc, qualemcunque pro Episcopis Anglicanis corollam contexui.