Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

GAVDIVM CORI∣donis ob Daphnidis adventum.

IAm medium coeli Phoebus vibra verat axem Compulerat{que} ardore greges ad ovilia fessos; Cùm celso Coridō descendere culmine mōtis Sylvanum, faunos{que} deos, dryadas{que} puellas, Laurigeris circum redimitos tempora sertis, Exercere choros, laetasque per ardua tempe Conspexit festo nova gaudia promere cantu, Et crebro hos geminare sonos▪ O tempora nobis Exoptata diu, multosque petita per annos! DAPHNIS honos campi, pastorum gloria DAPHNIS Invisit patrios longo post tempore fines.

Haec simul ac Coridon viridi prostratus in antro Audiit, attonitus levat impiger obruta curis Membra, reluctantem{que} abstergens pollice somnum Proruit in medias divas, mediumque per agmen Territus his monstris rumpit, suspiriaque imo Laetitiae commixta trahens è pectore, tandem Talibus orsus, ait: DAPHNIS mea cura, meaeque Delitiae, DAPHNIS, quem nocte dieque requiro, DAPHNIS honos campi, pastorum gloria DAPHNIS Viserit an patrios longo post tempore fines?

Pergite Naïades per rura agitare choreas, Dulcisonumque referre melos, vos pergite Panes, Pergite laetanti modulari carmina culmo Sylvani: quis me, quis me, quà tollit ad alta

Grampius astra caput sistet? nemorumque latebras Monstrabit? tibi, DAPHNI, capras ut junctus, & hirtos Per juga montis apros vener, tecumque sub ortum Aurorae, taciti per amica silentia campi, Irriguos amnes, & dulcè fluentis arenas Saxiferas rivi visam, per amoenaque prata Basia blanda canam Daphnes, renovemque furores, Jane, tuos, duraeque adamantina pectora Rossae.

Eia age rumpe moras, Coridon, sylvae{que} sonantis Fortunam tentare juvet: tua gloria DAPHNIS Venit, amorque tuus; florent ecce omnia, gaudet Molle nemus, reparatque comas; mulcentque cicutâ, Dulcisonae prope murmur aquae, quà plurima myrtus Imminet, & ramos extendit opaca cupressus, Tityrus ac Mopsus pecudes; & lentus in vmbra Doridis insanos Damon modulatur amores; Ingeminatque novos cantus Philomela; Deusque Arcadiae baccis Ebuli, minioque decorus Carmina cantat ovans genialia; saevaque Thyrsis Saltantes sequitur Satyros, & pulcher Alexis: DAPHNIS honos campi, pastorum gloria DAPHNIS Invisit patrios longo pòst tempore fines.

O vtinam diuturna sient haec gaudia nobis; Et mecum libeat semper tibi, DAPHNI, paternum Rus, notasque habitare casas, & figere cervos Veloces, pastumque gregem compellere ad vndas: Hîc Hyblaea levi suadebit inire susurro Somnum apis, hîc violis nectet depicta, thymoque DAPHNI serta tibi, & doctus cantabit Amyntas: Hîc poteris mecum totâ requiescere nocte Flore super molli, cùm primùm surgit Eoo Sol rapidos terrere lupos; roseâque sub vmbrâ Sylvicolas Faunos imitari, & Pana canendo: Sic nos, DAPHNI, bea; pastorum gloria, DAPHNI, Si qua mei superest tibi cura, hac sede quiesce.

O Amarylli Deûm gemtrix, Domus inclyta SCOTÛM, Rorantes attolle genas, oculosque madentes; Atque incompositos jam tandem pecte capillos Comtiùs: en tibi DAPHNIS adest, pompâ{que} coruscus Pastorum ingenti Forthae per amoena vireta

Antiquae incedit referens vestigia formae: Laetus in Ortygia qualis mitratus Apollo, Diffusos lauro crines, rubrisque pyropis Involvens, & tela manu radiantia quassans Instaurat choreas; tanto sese arduus infert Ornatus decore, & talis tua gloria DAPHNIS Invisit patrios longo pòst tempore fines.

DAPHNIS adest: te, DAPHNI, canunt humiles{que} myricae Convallesque, nigrum{que} nemus: nunc herba veneni Occidit, en Virgo redit, & Saturnia regna: Nunc & odore vigent dulci colocasia, campus Flore nite, plenisque tumet gravida uva racemis. Dulcè canunt volucres; Eurus, Zephyrusque, Notus{que} Blandiùs adspirant: laetae tibi lilia, DAPHNI Ecce ferunt Nymphae, & flores fragrantis anethi; Textasque adjungunt vernâ de fronde corollas.

Ipse ego capreolos variatâ pelle, patresque, Spemque gregis, nostrae nuper data munera Daphnes, Et picam humanas edoctam reddere voces, Poculaque è viridi fago caelata, perit•• Alcimedontis opus, queis torno insculptus Adonis Est rogus, & Veneris lachrymae Phoebique labores; Queisque magis gaudes longum servata per aevum Carmina donabo: tu, tu Coridonis amorem Ne sperne, & laeti dabimus majora quotannis.

Ite igitur felix hedi pecus, ite capellae; Carpite jam teneras salices; saturaeque süavem Propter aquae rivos salientis inite soporem. Vos quoque pastores, vos rustica numina Fauni, Et tu bella meus Daphne furor, aureâ fronde Tempora vincta, comamque rosis, violisque fluentem, Gaudentes agitate choros, & spargite festis Tellurem foliis; nam campi gloria DAPHNIS Invisit patrios longo pòst tempore fines.

Justinus Arondaeus.