Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

DAPHNIS REDIENS.

Lycidas, Moeris, Alexis.

FRonde sub iliceâ fessus recubârat Alexis, Quum coeli medio Sol ferventissimus ardet; Inde pedum & circum calathus, pastoria signa, Inde jacent calami; quos dum conjungere tentat Incoeptum blandâ fallebat voce laborem. Viderat hunc baculo nixus, quem fortè tenebat, Pastor ovum Lycidas, cui vix dum prima decoras Vestibat lanugo genas: non doctior illo Pastorum calamos inflare, aut dicere versus. Fortè etiam insanos illo jam tempore amores Phyllidis, & fastus Hyales referebat iniquos. Ast ubi dilectum vidit sub tegmine Alexin Arboris, incertâ perculsus imagine rerum Obstupuit primùm; dein totâ mente receptus, Nec potis arcano concludere gaudia tanta Pectoris, his puerum compellat Moerida verbis.

Lyc.

Moeri quid hîc dulci modularis arundine carmen? Securus quid laetitiae jam Pana, levesque Cum Faunis Satyros teneat, Dryadesque puellas; Securus nimiùm nobis quòd charus Alexis Arboris heic gratae nuper successerit vmbrae.

Moe.

Non equidem audieram, nec credere talia possem, O Lycida, Thamisis ripas & flumina Alexis DAPHNIDIS aeterno multùm correptus amore, Non haec arva colit: quid enim speraret Alexis Montibus his rediens? DAPHNIN, suagaudia DAPHNIN Non ita deseruit posito malegratus amore.

Ly.

Atqui non oculos veri deludit imago; Ecce ipsum; video calamos, queis saepe solebat Condere, dum cantat formoso DAPHNIDI, soles. Ecquis nam O superùm nobis te reddidit? ô quàm Felix ille fuit! quòd si quis fortè deorum,

Illius haec meritos celebrabit fistula honores. Ecquis Alexi deûm nostris te huc appulit oris? Fare age, jam & cupidas satia sermonibus aures.

AL.

Quin priùs heic pueri frigus captate benignum, Et mecum gelidâ paulùm requiescite in vmbrâ: Vmbrâ Pan pecoris custos, & gaudet Apollo, Vmbra favet Dryadum choreis tenerisque Napaeis, Et Satyris, Bacchisque, & monticolis Sylvanis, Et tibi grata vmbra est multa quum fessa Diana Membra super laeti deponis gramine campi Subter arundineas{que} comas gravidumque papaver.

DAPHNI decus vatum pastorum gloria DAPHNI, Qui patriae dudum nimio succensus amore, Negligis incanasque nives, gelidasque pruinas, Atque Caledoniis erras novus hospes in oris, Ah quàm saepè alto gemitus de pectore duxi, Saepiùs & magnum miseratus DAPHNIDIS ignem, DAPHNI quid insanis, dixi, quo tendis? an ire Perque juvat medias hyemes, frigusque nivale, Vt tibi sic teneras glacies secet aspera plantas? Nota tibi juga sunt ipsas ferientia nubes; Grampius, & celsi subeunt quae sidera Ochelli; Nec tibi jam antiquae, fuerant quae in pectore, vires Ah superant, quum tu sylvas indagine multâ Cingere, quum validos catulos terrere luporum Comminus auderes; properat jam pigra senectus, (O fallar stetque aeternâ tibi lege juventâ) Quos & abesse velim signantur tempora canis. Parce precor; per Pana tibi, Phoebumque, Palem{que} Parce precor; miserere tui; nec sperne rogantem: Mille tibi Thamisis ripas prope fluminis, agnos Servat mille tibi, Bauneïa gramina tondent Quae nunquam vacuae redeunt ad mulctra capellae. Quid Carronis aquas Fortham{que} Taümque requiras? Talia necquicquam DAPHNIS: venatibus apta Nam nemora inquirit, saltusque & lustra ferarum; Me vero comitem DAPHNIS sibi sumpsit, & Humbri Discedens ab aquis pastori talia mandat, Tityre, dum redeo, brevis est via, pasce capellas.

Ly.

Ergo noster amor DAPHNIS sua rura revisit.

O fortunatos colles, felicia rura, DAPHNIDA quae excipient! patriaene ita dulcis imago Ante oculos versans mentem succendit amore? Felices pulchrum visuras DAPHNIDA sylvas, Felices sylvas, & quae pellucida in imo Glarea subsidit, & quae super assilit vnda, Si semel aethereo vos DAPHNIS viderit ore! Felicem Coridona nimis! jam parce querelis Parce tuis, Coridon, lachrymis: sparsasque cicutas Collige; nam rediens fugat omnia tristia DAPHNIS.

AL.

Interea, vobis si blandùm arrisit Apollo, Aut Pan monstravit calamos inslare canoros, Si qua vel è Nymphis docuit cantare beatis, Carmina pauca precor (fugiunt namque otia Musae) DAPHNIDI cantemus: tangunt quo{que} carmina DAPHNIN. Victori precium Taurus, quem munere nobis Ipse dedit, dixitque, tuae haec sint praemia musae. Incipe Moeri prior, Lycida tu deinde sequare.

Moe.

Accipite haec Musae divúm certissima proles, Tuque pater sacrâ praecinctus tempora lauro, Vos Dryades, Satyri, Fauni, & tu maxime DAPHNI; Quondam etenim in nostris numen praesentius agris?

Ly.

Carmina Pierides bene amant, & pulcher Apollo; Carmina amant Dryades, Satyri, Faunique bicornes; Carmina amat DAPHNIS; quid enim non carmina amaret? Ipse canit facienda, facit simul ipse canenda.

Moe.

DAPHNI, cape haec gratum testātia munera Moerin: Ecce tibi nivei concreta coagula lactis, Aureaque in textis nuper mihi mala canistris, Accipe nunc; majora dabit fors qui subit annus

Ly.

Munera, quae minimus magno det DAPHNIDI pastor, Munera quae pastor, solus quum maxima DAPHNIS Munera det multis; sin tangunt munera DAPHNIN, Ecce pedum, & calathum, Lycidam{que} in muneratotum.

Moe.

Quantùm vere novo campis exultat apricis Vir gregis inter oves, quantùm dum jungitur vlno Laetatur vitis, quantùmque vsti imbribus horti, Tantùm, DAPHNI, tuo reditu laetamur in agros.

Ly.

Grata quies longo fessis messoribus aestu; Grataque lux miseris, quos Nox, & cura remordet;

Approperat cupidis grata Hesperus hora maritis; DAPHNI tamen rediens tu gratior omnibus vnus.

Moe.

Heic ver perpetuum, heic sunt purpurei narcissi, Heic violae, dulcique aspirat Amaracus vmbrâ, Heic molles Malvae; sed, nos si, DAPHNI, relinquas Omnia marcebunt, nec erunt sua gramina campis.

Ly.

Fronde nemus, segete & Tellus exultat opima, Flore nitent horti, plenis tumet vua racemis, Montibus his abeas minimo vel tempore, DAPHNI, Non frondes, segetes, flores, nec videris vuas.

Moe.

Creta Jovi magno, sua Mercurio Cyllene; Vulcano Lemnos, Veneri gratissima Cyprus, DAPHNIDI at Edinum; si Edini commoda norint, Vulcanus Lemnon linquet, Venus aurea Cyprum.

Ly.

Bacchus amat Thebas, doctas Tritonia Athenas, Mars Rhodopen, jactat proles Latonia Delon, Edini turres pulcher dum DAPHNIS amabit, Nec Rhodope Edinum, vincet nec candida Delos.

Moe.

Heic mihi nunc facili Zephyristrepit aura susurro, Suadent blanda altos rivorum murmura somnos; Dulcè canit volucris; quod si mihi DAPHNIS adesset Possem ego felicem Divûm contemnere vitam.

Ly.

Nulla placent sine te nobis bona; displicet arbos, Aura nocet, placidos fugio cum murmure rivos; At si aderis jam, DAPHNI, placebit & arboris vmbra, Aura canet, placidi praebebunt otia rivi.

Moe.

Grata Jovi quercus, vitis formosa Lyaeo Myrtus Acidalios incingit fronde capillos; At mihi tu si, DAPHNI, bonus quandoque favebis, Ridebo ingentes sylvas, & frondea dona.

Ly.

Ver lenes Zephyros, segetes ferventior aestas, Poma dat Autumnus, Boreae mala frigora Bruma, Carmina dat Lycidas; si DAPHNIDI forte probentur, Vna mihi innumeris erit hora beatior annis.

Moe.

Piscis in aequoribus, volucris vaga queritur auris, Et fera de sylvis, & latis vertagus agris; DPHNIDIS in gremio requiescunt gaudia nostra: Vnde igitur certam nisi ab hoc sperabo salutem?

Ly.

Vitis in aprico spargit sua brachia colle, Pinus in irriguis surgit formosior hortis,

Ante tuas ego, DAPHNI, fores desertus oberro, Qui potis es laetis Lycidae mala pellere ocellis.

AL.

Sistite venatu: DAPHNIS redit; ecce canum vis Magna praeit, comitumque subit denso agmine turba. Postera ubi orta dies disperget lumina mundo, Nos quo{que} vobiscum in viridi heic cantabimus vmbrâ▪ Nunc satis est: at, carminibus ne praemia desint, Tu taurum, Lycida, niveam cape, Moeri, juvencam.

JOANNES LEOCHAEUS.