Tractatus de legibus et consuetudinibus regni Anglie, tempore Regis Henrici secundi compositus, Iusticie gubernacula tenente illustri viro Ranulpho de Glanuilla iuris regni & antiquarum consuetudinu[m] eo tempore peritissimo. Et illas solu[m] leges continet et consuetudines secundum quas placitatur in Curia Regis ad scaccarium et coram Iusticiis vbicunque fuerint. Huic adiectæ sunt a quodam legum studioso adnotationes aliquot marginales non inutiles

Cap. 5.

Apparentibus siquidem plegiis in curia, aut confitentur suam plegiationem aut negant. Si confiteantur, tunc autem tenentur credito∣ri inde satisfacere, ad terminos competentes eiin curia ad id assignatos. Vel se ab illa ple∣giatione per solutionem vel alio modo legit∣time acquietasse, tenentur legittime probare. Tenentur autem plegii si plures fuerint, sin∣guli in totum, nisi aliter cōuenerit quando se plegios inde fecerunt, et ad inde satisfacien∣dum simul sunt distringendi•• ta quod si plu∣res dati fuerint plegii et aliquis vel aliqui eorū non habeāt vnde reddere possūt, ipsum onus acquietancie ad ceteros vel in totum, vel in quantum ipsi defecerint spectabit verum si de debitore aliquo plegiādo plegii pro cera tis partibus datifuerint: quicquid de quibus∣dam eorum plegiorum contigerit, reliqui nō nisi pro partibus suis inde respondere cogen∣tur, poterit ergo ex hoc esse contencio quan∣doque inter creditorem et plegios, quando∣que inter ipsos plegios, si plegius aliquis dicat se de minori summa plegiasse ••principalem debitorem, et contra eum dicatur quod de

maiori, cū enim singuli plegii de certis par∣tibus constituuntur, tunc necesse habet ipse creditor eum illo agere, qui minus confitetur se debere ex sua plegiatione quam debeat. Sin autem quidam corum in totum, quidam de certis partibus constituantur plegii: tunc qui dem necesse erit illis qui in totum plegi∣auerint, agere cum illis qui minus quam inde debent confitenturse debere. Quod qualiter probari debeat, ex sequētibus lique∣bit. Soluto vero eo quod debetur ab ipsis plegiis, recuperare inde poterint ad princi∣palem debitorem, si postea habuerit vnde e∣is satisfacere possit, per principale placitum de debitis vnde inferius dicetur. Sciendum ta∣men quodsi quis alium plegiauerit de stando ad rectum in aliqua loquela, et pro defalta ip∣sius quem plegiauerit in misericordiam inci∣derit, ita quod ob illam causam aliquid per soluerit, super hoc de cetero nil recaperare poterit versus illum quem plegiauit. Quicū∣que autem alium plegiauerit de stando ad rectum de aliquo placito quod pertinet ad coronam domini Regis, vt de pace domini Regis infracta, vel alio, sinon habuerit eum

ad rectum pro plegiatione illa: incidet in misericordiam domini Regis que qualis s••t superius dictum est. Et per hoc liberabitur ab illa plegiatione. Sin autem plegii ipsi plegiationem in Curia negauerint, tunc si plures fuerint inde dati plegii, automnes ne∣gant plegiationem illam, aut quidam confi∣tentur, et quidam negant, Sivero qui∣dam confitentur, et quidam negant, tunc placitum inde esse poterit tum inter ipsum creditorem et plegios tum inter plegios confitentes et plegios negantes secundum quod supradictum est. Que vero diracio∣natio, inde exigatur inter quoscunque placitū illud vertatur? quero. Vtrum scilicet per du∣ellum fieri debeat, an alio modo, vel vtrum scilicet plegii per iuramentum tot homi∣num quot Curia exigit, plegiationem ip∣sam possint negare. Dicunt autem ad ho•• quidam: quod creditor ipse suo et legit∣timorum testium iuramento, poterit hoc de iure probare versus ipsos ple∣gios, nisi plegii ipsi eum velit a sacra∣mento leuare. Nunc quando peten∣ipse

paratus accedit ad faciendum sacramen∣tum, olim vero oportuit hoc fieri ante legem vadiatam. Sic ergo in tali casu potest inde per∣ueniri ad duel lum.