Petri Philomeni de Dacia in algorismum vulgarem Johannis de Sacrobosco commentarius. Una cum algorismo ipso edidit et praefatus est Maximilianus Curtze.

velis 99 per 9, tune ducas primo digitum ilium, 9 scilicet, in
9, qui est articulus numeri compositi, et provenient 81, et
stabunt figurae sic: 819. Deinde ducas eundem digitum, scilicet
9, in digitum numeri compositi, et provenient etiam 81; addas
igitur 8, scilicet articulum ilium, ad 1, qui erat digitus numeri, 5
qui primo provenit, et 1, quae est digitus numeri provenientis,
ponas loco 9; et stabunt figurae sic: 891 et totum istud patet
per ea, quae sunt habita in operatione. Sed nota, quod, cuml
auctor dicit, quod digitus iste debet duci in utramque partem
numeri compositi, et producta debent coniungi, hoc sic fiet, lo
quod ultima figura numeri, qui provenit ex ductu digiti in digitum, debet addi ad primam figuram numeri, qui provenit ex
ductu digiti in digitum articuli, sicut evidens est in exemplo.
Tertia regula est ista: Quando articulus. Verbi gratia: Sint
articuli 90 et 60. Due ergo 9 in 6 figuris ordinatis, sicut 15
debent et dictum est supra, hoc modo:
60
90
Ex ductu igitur 9 in 6 vel e contrario, provenient 54; ergo
per ea, quae supra dicta sunt, 4 debent poni supra 9, et qui- 20
narius sinistrari. Deinde debet deleri 6 et loco eius poni 0,
sicut dictum est in cautela prima, et stabunt figurae sic:
5400
90
Constat etiam, quamlibet unitatem valere centum, et quemlibet 25
denarium mille. Vides ergo totum istud corollarie sequi ex
praedictis, quibus visis patent regulae sequentes. Utrum autem
bene operatus sis, sic invenies. Multiplices probam numeri
multiplicantis in probam numeri multiplicandi, tune, si proba
numeri provenientis est aequalis probae producti, bene operatus 30
es, sin autem non, erratum est. Verbi gratia: nnmerus primo
multiplicandus erat iste 45060, cuius proba est 6; numerus vero
(primo) multiplicans erat iste 2030, cuius proba est 5. Duc
igitur 5 in 6, et proveniunt 30, cuius proba est 3. Vide igitur,