Petri Philomeni de Dacia in algorismum vulgarem Johannis de Sacrobosco commentarius. Una cum algorismo ipso edidit et praefatus est Maximilianus Curtze.

87

qui cum subtriplis etca, et erit 9, quem turn duxeris cum subtriplis in triplata, et exibunt istae figurae, 24543, quem productum vocat auctor, in quem ducas adhuc digitum eundem,
scilicet 9, et exibunt istae figurae 220887, quae tollas respectu
triplatorum, subtrahendo primam scilicet 7, ab ilia, sub qua 5
est 7, et stabunt figurae sic:
220887
22089429
2709
90 10
Facta autem subtractione stabit residuum isto modo:
729
2709
90
Deinde ducas adhuc istum digitum eundem in se cubice, et 15
provenient figurae 729, quo subtracto de residuo nichil remanebit de numero proposito. Quia igitur 0 est residuum, numrerus
primo propositus erit cubicus, cuius radix est digitus ultimo
inventus praepositus cum subtriplis, et est ista 909. Quam si
duxeris in se cubice, redibunt figurae primae. Ad hoc autem 20
faciendum ordinentur semper figurae isto modo:
909
909
909
Ducas infimas in medias, et provenient 826281, et easdem in- 25
super in primas, et provenient deinde 751089429. Si autem
aliquid fuisset residuum, ei, quod provenit ex ductu radicis in
se cubice, addatur illud residuum, et redibunt eaedem figurae,
quae primo erant, si recte fecisti. Istud idem examninare poteris
per probam. Sumatur enim proba radicis, et earn ducas in se 30
cubice, et si proba iterum provenientis aequalis fuerit probae
numeri propositi, bene est factum, si autem non, eratum est.
Verbi gratia: radix numeri nunc proposi est 909, cuius proba
est cyfra, quam si in se duxeris cubice, adhuc erit 0. Videas