Abhandlungen zur Geschichte der Mathematik.

26 Maximilian Curtze: 725 feriores duplati ibidem transferantur hoc modo 14, quos 14 sequatur 5 taliter 145' qui quinarius cum unitate 5 de 7 semovit, qui etiam cum 4 29r,2 20, qui } remanserant, abstulit, per semetipsum vero 25 consumit. hoc modo 145. Sed cum perveneris ad circulos, post quos non erit numerus, tuum numerum in suo loco geminabis et sub circulis transferes, cui apponendus est circulus, qui per duplatum et se ipsum superiores demat; et iterum transferas non geminando circulos, sed simplices reponendo, et hoc, quousque omnes consumes; vel medietas circulorum sumenda est. De invenlione radicis miutiartum. Si autem fractionum radicem invenire desideras, verte ipsas in ultimum genus. Deinde, ut in integris docuimus, faciamus. Sed si nihil remanserit, erit vera radix, et quocl exierit, reducas ad integrum, ut poteris. Sed si aliquid superfuerit, non habet radicem. Tune minuas, quia, quantocumque plus minues, eo magis numerum verae radicis propinquiorem generabis. Verbi gratia, si 120 minutorum radicem quaeris, vertas ea in differentiam habentem radicem, id est in secunda, fientque 7200, et si poneres quarta vel sexta, esset opus verius. Post haec extrahamus radicem 7200 secundorum, et sunt 84 minuta et fractio quaedam, quod sublevantes ad numerum integrum fit unum et 24 partes de 60, quae sunt minuta. De inventione radicis integrorum et minutiarum diversorum ordinum. Radix duorum tertiaeve ac terciae decimae sic invenitur. Primo quidern omnia ad genus infimum ducenda sunt. Sed quoniam haec minutia sunt diversorum generum ex earum denominatione commune genus multiplicatione inveniendum est. Ex tribus enim et 13 39 consurgunt. Ad hoc 2 ergo genus integra, ut sunt quasi minuta, deducantur hoc modo 39, quibus 78 3 et 13 addatur ita 78 Sunt etenim 94. Igitur ut sint secunda per suum genus iterum multiplicentur. Omnis autem genus harum est 39, quoniam ad modum praedictarum 3666 consurgunt, quarum itaque radix, ut praedocuimus 60 scilicet tricesimae nonae partes unius, supereminentibus 66 secundis, invenitur. Est autem radix ad integra reducta unum et 21 partes integri divisi in 39, quod leviter probanti illud patebit. Item alia reguila de inventione radicis. Cum volueris extrahere radicem, 29v,1 pone ipsum | numerum per differentias suas, sintque circuli versus dextram dumtaxat pares sive 4 sive 6, quia quanto plures fuerint circuli, 260000 tanto plus erit sie subtilis 6. Post haec extrahe radicem numeri ö

/ 897
Pages

Actions

file_download Download Options Download this page PDF - Pages 16-35 Image - Page 16 Plain Text - Page 16

About this Item

Title
Abhandlungen zur Geschichte der Mathematik.
Canvas
Page 16
Publication
Leipzig,: B. G. Teubner,
1877-99.
Subject terms
Mathematics -- Periodicals.
Mathematics -- History.

Technical Details

Link to this Item
https://name.umdl.umich.edu/acd4263.0003.001
Link to this scan
https://quod.lib.umich.edu/u/umhistmath/acd4263.0003.001/31

Rights and Permissions

The University of Michigan Library provides access to these materials for educational and research purposes. These materials are in the public domain in the United States. If you have questions about the collection, please contact Historical Mathematics Digital Collection Help at [email protected]. If you have concerns about the inclusion of an item in this collection, please contact Library Information Technology at [email protected].

DPLA Rights Statement: No Copyright - United States

Manifest
https://quod.lib.umich.edu/cgi/t/text/api/manifest/umhistmath:acd4263.0003.001

Cite this Item

Full citation
"Abhandlungen zur Geschichte der Mathematik." In the digital collection University of Michigan Historical Math Collection. https://name.umdl.umich.edu/acd4263.0003.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed April 30, 2025.
Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.