Abhandlungen zur Geschichte der Mathematik.

Algebra in Deutschland im 15. Jahrhundert. 49 tDuodeciima conclusio(!). Est enim facilis et terminabitur per modur resolucionis a posteriori, quamvis posset eciam regula ista manifestari, et est: Quidam intrant orturn, qui habet 4 portas, et colligit ponac, qui exitum 1 1 petens a primo dat primo ~ omnium et u wnius integri. Consequenter se- 5 ~2 2~ 3 3 cundo dat - omniurm et 2 zmius integri; tercio vero dat -- onniu2m et 4 i unius integri; quarto autem dat, omninum resnanencium et -- unius ultra integri, et retinet tantum 2 in fine. Queritur, quot fuerint in principio. Quia remanserunt 2 et ultimo dedit - ultra, ipsa 2 in 5 duc, et erunt 10, quibus adde - ultra datas, et erunt 14 poma, que habuit, cum 10 venisset ad quartum. Ipsa igitur 14, quia tercio dedit -3, duc in 4 et 2 supeiradde ultra datas et habebis 59. Consequenter, quia secundo dedit 2, ipsa 59 in 3 multiplica et - producto superadde, et habebis 179, que 54 habuit, cum ad secundum veniret, que dupla, et unitas | superaddita dat quesitum, scilicet 359. 15 III. 133' Machmet in dem puech algebra und almalcobula hat gepruchet dise wort: census, radix, numerus. Census ist ain yede zal, die in sich selb multiplicirt wirt, daz ist numerus quadratus. Radix ist die wurcz der zal oder dez zins. Numerus ist ain zal fur sich selb gemercket, nit alz sie ain 20 zins oder ain wurcz ist. Aus den dingen merkt er 6 ding: das erst, wann der census sich gelichet den wurczen; daz ander, so der census sich gelichet der zal; daz drit, so sich dye zal gelichet den wurczen; das 4 so sich der census und die wurczen gelichent der zal, als ob man spreche: ain census vnd 10 wurcz gelichent sich 32; das funft ist, so sich der 25 census vnd die zal gelichend den wurczen; das sechst, so sich die wurczen vnd die zal gelichent dem census. Dar vmb sprech ainer: gib mir ain zensus vnd zuech darvon sin wurcz, vnd von dem, daz vberbelyb an dem census, zuech och ausz dye wurcz; die zwo wurcz tue zesamen, daz 2 zal darausz werden. So aber daz nit in 30 1-15. Diese Lösung ist mit der regula versa des LEONARDO PISANO, und also indirekt mit der sogenannten Unkehrung der Inder identisch, zugleich mit der regula sermonis der Araber, aus welcher letztern Quelle sowohl LEONARDO als unser Verfasser geschöpft haben dürften. 25. Hier hat GERHARDT schon darauf aufmerksam gemacht, dass wohl ein Schreibfehler für 39 vorliegt, da dann die Aufgabe mit der des MUHAMMED ALCHWARIZMI identisch wird. Abh. zur Gesch. der Mathem. VII. 4

/ 917
Pages

Actions

file_download Download Options Download this page PDF - Pages 30-49 Image - Page 30 Plain Text - Page 30

About this Item

Title
Abhandlungen zur Geschichte der Mathematik.
Canvas
Page 30
Publication
Leipzig,: B. G. Teubner,
1877-99.
Subject terms
Mathematics -- Periodicals.
Mathematics -- History.

Technical Details

Link to this Item
https://name.umdl.umich.edu/acd4263.0002.001
Link to this scan
https://quod.lib.umich.edu/u/umhistmath/acd4263.0002.001/720

Rights and Permissions

The University of Michigan Library provides access to these materials for educational and research purposes. These materials are in the public domain in the United States. If you have questions about the collection, please contact Historical Mathematics Digital Collection Help at [email protected]. If you have concerns about the inclusion of an item in this collection, please contact Library Information Technology at [email protected].

DPLA Rights Statement: No Copyright - United States

Manifest
https://quod.lib.umich.edu/cgi/t/text/api/manifest/umhistmath:acd4263.0002.001

Cite this Item

Full citation
"Abhandlungen zur Geschichte der Mathematik." In the digital collection University of Michigan Historical Math Collection. https://name.umdl.umich.edu/acd4263.0002.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed May 1, 2025.
Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.