Abhandlungen zur Geschichte der Mathematik.

Ptolemäus de Analemmate. 9
semicirculus h7zet circa diametrum que apud c et per opposituni sibi diametraliter, ipsius autem meridiani agb facti horarii semicirculus azcb circa
diametrum que per a et b, ipsius autem ged qui secunduin verticem facti
descensiui semicirculus gzc circa diametrum que per g et d. et accipiantur
differentie angulorum in periferiis propriorum circulorum subtensis unicuique
propter simpliciorem ostensionem. angulis quidem itaque, quos dicebamus
constitui a radio et ab axe, periferie subtenduntur que e ektimori periferia
et que za horarii et que zg descensiui, angulis autem, qui fiunt a declinationibus planorum manentis circuli et transcidentis ipsum subtenduntur que
ah meridiani periferia continens declinationem orizontis et ektimori et que
gk eius qui secundum verticem periferia continens declinationem meridiani
et horarii et que el orizontis periferia continens declinationem eius qui secundum verticem et descensiui.
Huius itaque consequentie subicientis \
angulosque et periferias conuenientes nature
circulorum unam secundum unumquemique a \b
manentium et motorum antiqui ipsam quidem
ez ektimori praetermiserunt, ut diximus,
ponentes pro ipsa, quem uocant in equinoctialis plano, ipsam autem az seruant et
uocant proprie horariam, pro ipsa autem zl
assumpseruntl) nominantes ipsam descensiuam et rursum ipsam quidem ahc
seruant et uocant ektimoron, similiter autem et ipsam glc uocantes ipsam
in plano eius qui secundum verticem, pro ipsa autem el assumunt ipsam cal
uocantes ipsam antiskion id est contraumbralem. differentia quideri igitur
rationabilitatis penes id, quod supponitur, ad eos qui ante nos manifesta.
Qvoniam autem omnis angulus facit aliquas magnitudines ex utraque
parte declinationis et quandoque quidem equales, ut in positione recta,
quandoque autem inequales, ut in reliquis, necessarium utique erit et in
angulis expositis aut periferiis condeterminari prineipium secundum unamquamque speciem, a quo acceptio et contrarietates declinationum earum
que ad ortus uel occasus et earum que ad aquilonem uel meridiem.
proposito igitur nobis existente acceptiones et expositiones et appellationes
periferiarum facere secundum ordinem a ratione productum consequens erit
et suppositionibus determinatio propria secundum unamquamque specien.
nominationes enim facimus ab ipsis circulis, quorum sunt periferie, et
uocamus eas quidem que in motis ektimoriales et horarias et descensiuas,
1) Hier können (am Schluss der Zeile) noch zwei Buchstaben haben stehen
sollen; vielleicht ist am Rande etwas verwischt. Zu lesen: autem z g assumpserunt zI,