Pinagdaanang buhay nina Florante at Laura sa kahariang Albania / Fransisco Balagtas.

-QA
19.9-x

84 FLORANTE AT LAURA

115 Sa loob mo nawa'y huwag mamilantik
ang panirang tali'm ng katalong kalis,
magka'-espada kang para, ng binitbit
niri'ng kinuta mong kanang mat'angkilik.
116 Kinasuklama'n mo ang ipinanga.Ko
sa, iyo'y gugulin niniya'k kong d~ugo,
at inibig mo pang hayop ang m agbubo
sa, kung itangg'I ka'y maubos tumulo.
117 Pagkabata ko na'y wala'ng inadhika,
kundi paglilingkod sa, iy6't kalinga,
I di makailan kang babal-ing masira,
ang mga kama'y ko'y siya'ng tumnimawa?
118 Dusta'ng kamatayan ang bihis mong bayad,
dapuwa't sa, iyo'y magpapasalamat,
kung pakamahali't huwag ipahamak
ang tinatangisang giliw na nagsukAb.
119 Yao'ng aking Laurang hindi mapapaknit
ng kamatayan. man sa, tapit, kong di'bdi'b;
paalam., bayan ko, paalamn na ibig,
magdarayang sintang di manaw sa, isip!
120 i Bayang walang lo6b, sinta'ng alibugha,
Adolfong malupit, Laurang magdaraya,
magdiwang na ngayo't manulos sa, tuwa
at masusunod na, sa akin an'g nasa'!