Buhay ni San Isidro Labrador : at ang kanyang asawang si Santa Maria de la cabeza / Francisco Butiña,tinaglog ni Pascual H. Poblete.

45

Nang maWatay na't mailibing si Isidro'y umuwi sa Caraquiz ang banal
niyang kinabauhan, at di napasa Madrid, kundi sa pagdalaw sa Virken de
Atocha at sa nuestra Senora de la
Almudena, na lubos na pinipintakasi
nilang mag-asawa. Ulira't salamin nya
si Maria ng mga banal na bao sa kanyang kabanalan, sa pagligpit sa bahay,
rsa kahinhinan, sa kasipagan, sa pagkakawanggawa sa mga pulubi. Hindi
napagtalastas kung gaano ang panahong
itinagal niya sa mundo magmula sapagkamatay ng kanyang esposo, at di
rin naman talastas kung anong kinasapitan ng kanilang anak, na ang wika
ng iba'y nauna sa kanyang mga mabulang, at ang iba nama'y nakita niya
ng boong pighati ang pagkamatay ng
kanyang ama't ina.
May nagsasabing ang anak ni San Isi-,l o't ni Santa Maria'y si san Illan, na piliangalanan ng gayon, dahil sa ang kanyang inaama sa binyag ay si Iban de
Vargas, na panginoon ng kanyang ama.
Ang dagdag pa'y ang paghahanap-buhay
niya'y ang pagsasaka ng lupa, na gaya
rin ng kay Isidro, sapagka't ang bakas
nito't turo'y siya niyang laguing sinunod, at ng malao'y umuwi siya sa isang