Remarks on the Princeton Review [pp. 306-347]

1851.]
Two Conflcting Systems.
315
motions thereof," " truly and properly sin." It admits that by
this innate, hereditary, moral depravity men are altogether
indisposed, disabled and made opposite to all good; so that
their ability to do good works is not at all of themselves, but
bus et ad conversionem aut regenerationem suam nihil inchoare, operari aut cooperari potest, nec plus quam lapis, truncus aut limus.
Reformed Authorities.
Conf. Helv. ii. cap. ix. Constat vero mentem vel intellectum, ducem esse volun.
tatis, cum autem caecus sit dux, claret quousque et voluntas pertingat. Proinde
nullum est ad bonum homini arbitrium liberum, nondum renato, vires nullae ad
perficiendum bonum.
Ibid. Caeterum nemo negat in externis, et regenitos et non regenitos habere
liberum arbitrium. Damnamus in hac causa Manichaeos, qui nregant homini bono,
ex libero arbitrio fuisse initium mali. Damnamus etiam Pelagianos, qui dicunt
hominem malum sufficienter habere liberum arbitrium, ad faciendum praeceptum
bonum.
Thirty-Nine Articles. Art. x. The condition of man after the fall is such, that
he cannot turn and prepare himself by his own natural strength and good works to
faith and calling upon God. Therefore we have no power to do good works, pleasant and acceptable to God, without the grace of God by Christ preventing us, that
we may have a good will, and working with us when we have that good will.
French Confession. Art. ix. Etsi nonnullam habet (homo) boni et mali discretionem: affirmamus tamen quicquid habet lucis mox fieri tenebras, cum de
quaerendo Deo agitur, adeo ut sua intelligentia et ratione nullo modo possit ad eum
accedere: Item, quamvis voluntate sit prreditus, qua ad hoc vel illud movetur, tamen
quum ea sit penitus sub peccato captiva, nullam prorsus habet ad bonum appetendum libertatem, nisi quam ex gratia et Dei dono acceperit.
Westminster Confession, ch. ix. 3. Man, by his fall into a state of sin, hath
wholly lost all ability of will to any spiritual good accompanying salvation, so as a
natural man being altogether averse from that which is good, and dead in sin, is not
able, by his own strength, to convert himself, or to prepare himself thereunto.
The Work of Christ and Justification.
Lutheran duthorities.
Apology for the dug. Con. p. 93. Christus, quia sine peccato subiit poenam
peccati, et victima pro nobis factus est, sustulit illud jus legis, ne accuset, ne damnet
hos, qui credunt in ipsum, quia ipse est propitiatio pro eis, propter quam nunc justi
reputantur; cum autem justi reputentur, lex non potest eos accusare, et damnare,
etiamsi re ipsa legi non satisfecerint.
Form of Concord, p. 684. Justitia illa, quae coram Deo credentibus ex mera
gratia imputatur, est obedientia, passio et resurrectio Christi, quibus ille legi nostra
causa satisfecit, et peccata nostra expiavit. Cum enim Christus non tantum homo,
verum Deus et homo sit, in una indivisa persona, tam non fuit legi subjectus, quam
non fuit passioni et morti (ratione suae personae) obnoxius, quia Dominus Legis erat.
Eam ob causam ipsius obedientia (non ea tantum, qua Patri paruit in tota sua passione et morte, verum etiam, qua nostra causa sponte sese legi subjecit, eamque
obedientia illa sua implevit) nobis ad justitiam imputatur, ita ut Deus propter totamin
obedientiam (quam Christus agendo et patiendo, in vita et morte sua, nostra causa
Patri suo praestitit) peccata nobis remittat, pro bonis et justis nos reputet et salute
aeterna donet.
Qienstenberg. "Quia non tantumn ab ira Dei, justi judicis, liberandus erat homo,
sed et ut coram Deo possit consistere, justitia ei opus erat, quam nisi impleta lege
consequi non poterat, ideo Christus utrumque in se suscepit, et non tantum passus