The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

De secunda parte quintae propositionis. Intentio Molinistarum.

Tradit Jansenius quintam propositionem, etiam quatenus haereseos damnata est; quia vult, Christum pro solis electis mortuum esse, & pro nullis repro∣bis, tom. 3. l. 3 c. 27.

Depulsio Jansenii Defensorum.

Loca quae objiciuntur Iansenio, ex Augustino & S. Thoma manifeste mutuata sunt: sensus item illorum orthodoxus est, & a quinta propositione disjunctus, nempe solis electis absolata voluntate Christum bea∣tudinem optasse, orasse, meruisse: adeque ex b 1.1 sex∣to principio, nihil in iis est reprehensione dignum.

Quaestio duplex.

1. An locutus cum Augustino & S. Thoma Ianse∣nius? 2. An senserit Iansenius Christum nullo mo∣do pro reprobis mortuum esse, nec ullum in ipsos ex morte Christi gratiam defluere docuerit.

Methodus ineunda Molinistis.

Debent verba Jansenii ab Augustini verbis abjun∣gere, ut verba reprehendant; debent ostendere nul∣lo modo ex Iansenii mente Christum pro reprobis mortuum, ut sensum incusent.

Expenditur ex hac methodo Morellius.

Semper sui similis Morellius, paris ubique levitatis, affert tantum quaedam loca Iansenii, sensum eorum non assignat, nec damnatae propositionis sensu ac∣cipienda comprobat, cum manifeste alio accipi pos∣sint. Ita que aerem verberat, & ut simpliciter di∣cam, plane nugatur. Verum insigni hic argumen∣to cerni licet quam malâ fide in hac contentione versetur. Nunc enim ex aequo & Iansenium & Ian∣senii defensores insectatur, nec minus erroneum quintae propositionis sensum ab ills defendi conten∣dit, quam ab ipso Jansenio, & tamen olim tam longe ipsos hac in parte a Iansenio segregavit, ut, cum quintam illam propositionem in Iansenium conferret, immunes ab hoc errore ipsius defensores agnoverit. Sic enim loquitur in libro quem in∣scripsit, Augustini de gratia sententia, pag. 37. Ipsi, inquit, evidentia permoti, fatentur Chri∣stum esse mortuum pro multis qui pereunt. Credunt

enim ipsum mortuum esse pro omnibus semel sanctifica∣tis, etsi ad tempus tantum, nec in justitia perse∣verantibus. Itaque patet ipsos sine ratione contra mentem Augustini & contra suam hunc locum oppo∣nere.

Methodus Jansenii defensoribus sequenda.

Debent ostendere cum Augustino & Sancto Tho∣ma loqui Iansenium, deinde sensum ejus hunc esse in locis objectis, pro solis electis salvandis efficaci & absoluta voluntate mortuum esse Christum, quod constat orthodoxum esse.

Primum igitur dicunt, allata ex Iansenio loca, quasi sensu cum quinta propositione congruentia, manifeste, si verba spectes, Augustinianis lo∣cutionibus constare. Quod sic ad oculum demon∣strant.

De primo loco Jansenii a Molinistis allato.

Postquam, aiunt, probasset Iansenius late, cap. 20. lib. 3. de grat. Christi, Christum esse mortu∣um pro tota Ecclesia toto orbe dispersa, pro peccatis omnium fidelium, pro justificandis temporaliter mul∣tis reprobis; ad jungit, quia solis praedestinatis salu∣tem aeternam Christus absolute voluit. Ideo saepe ab Augustino locutiones illas Scripturae ad solos praedesti∣natos contrahi; quod his Augustini locis confirmat Epist. 48. Christus propitiator est peccatorum no∣strorum, non tantum nostrorum, sea totius mundi; propter triticum quod est per totum mundum. Et lib. 21. de Civit. cap. 24:

Quid est omnium? Et eorum scilicet quos ex Gentibus, & eorum quos ex Iudaeis praedestinavit, vocavit, justi∣sicavit, non omnium hominum. Et lib. 22. cap. 24. Apostolus de ipsis in illud regnum praedestinatis loquens, qui proprio, inquit, Fo∣lio non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit il∣lum. Et mox illud addidit ex quo calumniandi cau∣sam arripuit Morellius & Molinistae, Ne quis, inquit, forte suspicaretur ita phrases hujusmodi af∣firmativas de praedestinatis intelligendas esse, ut tamen alii justi, qui de beato illo numero non sunt, non excludantur, non uno in loco invertit istius∣modi locutiones, ita ut eas negative efferendo di∣cat Christum pro caeteris qui non sunt praedestina∣ti, non esse mortuum, non semet ipsum dedisse redemptionem. Hoc enim in Epistola ad Evodi∣um sine ambiguitate pronunciat: Non perit unus ex illis pro quibus mortuus est Christus: quod, si nullus ex illis perit, inquit Janseniut, pro qui∣bus mortuus est, profecto quisquis perit, sive a∣liquando justus fuerit, sive non, non est pro illo mortuus Christus.

Haec postrema verba arripit Morellius ut Ianse∣nio quintam propositionem affingat: sed facile uni∣co illo argumento refellitur.

Haec propositio, quae Augustini est: Non perit unus ex illis pro quibus Christus mortuus est; & il∣la Iansenii, Qui perit, non est pro illo mortuus Christus; non duplex, sed una propositio est ex Lo∣gicae regulis conversa, quibus pueri docentur pro∣positiones negativas universales posse simpliciter converti. Ergo locus Iansenii Augustiniana locu∣tione constat. Ergo nihil in ipsis verbis reprehen∣dendum ex a 1.2 primo principio articuli primi. Inde vero ad repellendam Morellii accusationem, ejus∣modi etiam argumentum conficitur.

Argumentum. I.

Iansenii locutio Augustiniana est; ut per se pa∣tet, sed ex solis Augustini verbis nemo argui potest quintam propositionem tradidisse ex b 1.3 tertio prin∣cipio, quia illae locutiones sensum habent a propo∣sitionibus diversum, ex b 1.4 secundo. Quod erat demonstrandum.

De secundo loco Iansenii a Molinistis allato.

Simili modo repellitur secundus locus, qui prae∣terquam quod Sancti Thomae est, nihil aliud quam evidentem ex Augustini loco, & legitime ductam consecutionem continet.

Affert enim primum ibidem Iansenius hunc Au∣gustini locum:

Si de aliquibus ita Ecclesia certa esset, ut qui sunt illi etiam nosset, qui licet adhuc in vita sunt con∣stituti, tamen praedestinati sunt in aeternum ig∣nem ire cum diabolo, tam pro eis non oraret, quam nec pro ipso. Ex hoc loco & alio simili ex lib. de corr. & gr. c. 15. hoc colligit Jansenius: Scivit Christus quo quisque ab aeterno praedestinatus erat; scivit hoc decretum neque ullius pretii oblatione mutandum esse, nec se ipsum velle mutare. Ex quo factum est ut juxta sanctissimum Doctorem non magis Patrem pro aeterna liberatione ipsorum quam pro diabolo deprecatus fuerit. Sed si quid pro illis rogavit Patrem, pro temporalibus qui∣busdam justitiae effectibus rogavit, & pro iisdem obtinendis obtulit pretium, fuditque sanguinem suum. Cujusmodi oblatio, quia valde diminu∣ta est, parumque reprobis, multum vero praede∣ninatis p••odest, ut infra declarandum est; hinc fluxit ut passim in scriptis suis Augustinus oblatio∣nem sanguinis & mortis, & orationem Christi fere ad solos electos restringere soleat.

Hanc consequentiam rectissime ex Augustino du∣ctam quis negare posset, aut quis illarum propositi∣onum catenam abrumpere? Si Christus oravit pro reproborum salute, cum eos nosset ab electorum numero exclusos, pro iisdem oraret Ecclesia, etiamsi illorum reprobationem nosset. Sed ex Augustino Ecclesia non oraret pro reproborum salute si eos nosset. Ergo non oravit pro eorum salute Christus qui noverat.

Sed verba ipsa Iansenianae propositionis, quatenu•• arguitur, habemus apud Sanctum Thomam 3. par∣te, q. 21. art. 4.

Secundum voluntatem rationis Christus nihil voluit, nisi quod scivit Deum velle. Et ideo omnis absoluta voluntas Christi, etiam

humana, fuit impletae, quia fuit Deo conformis; & per consequens omis ejus oratio fuit exaudita.

Hic cum occurret Christum orasse ut peccatum crucifix∣oribus suis ignosceretur, ita respondet: Dicendum quod Dominus non oravit pro omnibus crucifixoribus suis, sed pro his solum qui eraent praedestinati, ut per ipsum vitam consequerentur aeternam.

Sed quid ad purgandum omni erroris labe istam locutionem Iansenii aliam auctoritatem querimus quam ipsiusmet Christi, qui se non pro mundo rogare affirmat, sed pro his quos ipsi dedit Pater? Ex quibus ejusmodi demonstrato con∣ficitur.

Argumentum. II.

Haec verba Christ: Non pro mundo rogo, &c. Haec verba Sancti Thomae: Christus oravit pro his solum qui ex ipso vitam consequuntur aeternam. Haec Augustini doctrina: Non orandum pro eorum salute, qui ad aeternum interitum praedestinati noscerentur, recatuum habent sensum; Catholicum, orthodox∣um, a quinta propositione diversum.

Sed Iansenii verba, utpote aequivalentia locis Au∣gustini, Sancti Thomae, imo Evangelii, eodem ac∣cipi sensu possunt. Ergo ex illis solis non potest e∣lici sensus haereticus quintae propositionis, ex a 1.5 tertio principio articuli primi. Probent igitur Moliniani ex aliis locis haec verba alium in Augustino & Sancto Thoma, alium in Iansenio sensum habere, vel fateantur se nihil agere.

Sic quidem Iansenii defensores quadam veluti ex∣ceptione adversarios suos sum movent, sed ad cau∣sam penitus obtinendam solita methodo haec loca tum ad bonum sensum expresse a Iansenio alligari, tum malum sensum qui in ilia iutrudi posset ex∣presse ab eodem removeri duplici argumento con∣firmant.

Argumentum. III.

Haec verba: Quisquis perit, non est pro illo mor∣tuus Christus. Et illa item: Non magis Partem pro aeterna liberatione reprobarum, quam pro diaboli oravit, rectum & Catholicum habent sensum, si i∣ta accipiantur:

Quisquis perit, eum ab aeterna perditione per mortem suam liberare non voluit Christus absolu∣ta volantate, nec aeternam illius salutem sanguine suo promereri absolute voluit, uti nec eam a Pa∣tre absoluta oratione petiit; hunc sensum rectum esse patet ex iis quae constate diximus initio hujus articuli.

Sed ad hunc sensum alligavit verba sua Iansenius, ut jam ostendimus. Primum enim explicat quid intelligat per illa verba, Pro aliquo mori. Pro ae∣liquo, inquit, mortuum esse vel fudisse sanguinem suum, insinuat voluntatem Christi quam habet ut & mors sua Patrioblata & sanguis profit. Volun∣••tem autem illam ibidem indicat esse absolutam. Electorum, inquit, liberationem ex massa perditio∣nis absolute voluit. Et paulo superius: Pro vero populo suo Absolute salvando semtipsum dedit & tra∣did••t.

Igitur in Iansenii sententia Christum non esse mortuum pro aeterna salute reproborum, nihil est aliud quam Christum non voluisse absoluta volun∣tate ut per mortem suam reprobi salvarentur. Hic autem sensus orthodoxus est ex supradictis. Igitur sensus verborum Iansenii est orthodoxus & a quin∣ta propositione alienus. Quod erat demonstran∣dum.

Argumentum. IV.

Malum sensum qui in illa verba includi posset, nempe quod non sit mortuus ad ullam reprobis gra∣tiam conferendam, expresse removet Iansenius. Testatur enim mortuum esse Christum pro univers•• Ecclesia toto orbe dispersa, pro omnibus fidelibus. Dicit, fideles omnes sanctificatos in sanguine Christi, redemptionem assequi; five in accepta redemptione perseverent, sive ab ea excidentes, saenguinem Testa∣menti pollutum duxerint, in quo sanctificati sunt: Dicit omnes temporales quibus exornantur reprobi gratiae effectus morte Christi promeritos. Igitur ex b 1.6 quarto principio eus verba malo illo & per∣verso sensu explicari nefas est. Quod erat demon∣strandum.

Notes

• b 1.1

  VI. PRINC. Nullus locus Jansenii reprehendi potest, nisi vel propter verba, vel propter sententiam vocibus subjectam.
• a 1.2

  I PRINC. Cum Augustino, Patribus & antiquis Scholasti∣cis, ut sentire nefas non est, ita nec loqui.
• b 1.3

  III. PRINC. Ex sola Augustini locutione nemo argui po∣test ullum haereticum dogma docuisse.
• b 1.4

  II. PRINC. Augustini & Patrum locutiones sensum habent a damnato propositionum sensu diversum.
• a 1.5

  III. PRINC. Ex sola Angustini vel S Thomae locu∣tione nemo argui potest ullum haereticum dogma docuisse,
• b 1.6

  IV. PRINC. Scriptoris Catholici ambiguam locutionem, orthodoxi sensus & erronei capacem, erroneo interpretari nefas est, si eroneus ille sensua expresse sit amotus.