The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

ARTICULUS XXI.

Alia fictitiae altercandi causae explo∣duntur.

QUi vestram in calumniando audaciam igno∣ret, suspicetur necesse est, esse quosdam Hyperboreos Jansenistas, vulgo hominum igno∣tos, quorum nomina Romae detuleritis. Plane enim incredibile est vos iis qui vel in Gallia, vel in Belgio ac caeteris Europae locis versantur, tam inepta & absurda commenta affingere ausos, qualia his fictitiis Jansenistis ascribitis.

Agitur, haec vestra sunt atque Hallerii verba superius relata, de gratia efficaci; utrum scili∣cet necessitet absolute & antecedenter volunta∣tem, quod certe utrique, id est, Thomistae & Molinistae negant, & soli ADSTRUUNT JANSENISTAE. Et infra: Utrique conce∣dunt divinae gratiae humanam; voluntatem con∣sentire & dissentire posse: hoc IPSUM JAN∣SENISTAE NEGANT. Item: Exigitur ab ipsis ut fateantur QUOD NON sint hae∣retici qui dicunt liberum arbitrium per gratiam EFFICACEM MOTUM DISSENTI∣RE POSSE; & quod sensus divisus, quo id posse dicitur, non idem sit quod ex hy∣pothesi mutationis & subtractions gratiae, ita ut cum illa sit expedita ad dissentiendum po∣tentia.

Age dic, mi Pater, quinam sunt illi Janseni∣stae qui id negant vel negaverunt? Quibus in ur∣bibus, quibus in locis habitant? Quibus in libris id docuerunt? Quem testem adducis qui hoc de ip∣sis audierit?

De Jansenio non agitur, de quo in hac tota Disquisitione non disputo; quanquam ipsius sen∣tentia ex ejus locis tertia Disquis. adductis, item∣que ex toto cap. 4. lib. 8. de gratia Christi facile pervideri possit. Agitur de Augustini dis∣cipulis, in quos sub Jansenistarum nomine hanc calumniam contulistis; quam ergo in antecessum ex tot illorum locis art. 5. 6. & seq. allatis elisi. Hanc si Romae refellere potuissent Augustiniani Doctores, quis sociorum Doctorumve tuorum pudor? Quae angustiae fuissent? Quanta in illos summi Pontificis indignatio exarsisset, cum se tam aperte ab illis cognovisset illusum? Verum sedulo providistis, ut vobis haec objicere impune liceret; adversariis vestris haec non modo repellere, sed

vix nosse quidem l••ceret: gratia siquidem vestra, perfectum est; ut Augustinianis & scriptorum communicatio, & tanta contentione postulata col∣latio negaretur, uti mox narrabimus. Divino ta∣men nutu factum est, ut in scriptis summo Ponti∣fici oblatis, sed quae nullus omnino legit, ut pote Constitutione jam confecta, hanc calumniam, aliud agentes confutarint, illud ipsum asserentes, quod negare arguebantur. Sic enim illi in scripto de gratia efficaci, paulo ante Constitutionem editam summo Pontifici oblato: Ex ratione status, reperi∣tur semper indifferentia potentiae, qua voluntas etiam sub gratia proxime necessaria ex se efficace, potest nolle. Et infra: Quod ad haec verba, SƲFFI∣CIT LIBERTAS à CO ACTIONE, non intelligitur nullam esse in hujus status merito & demerito indifferentiam potentiae, hoc enim haere∣ticum esset, & a nullo Catholico assertum est. Et in∣fra: ista indifferentia ratione status hujus semper re∣peritur.

Abeant nunc quicunque jactare Romae non erubuerunt, gratiam efficacem talem ab Augusti∣nianis adstrui, quae necessitet absolute: negare il∣los gratiae efficaci posse dissentiri, omnem omni∣no indifferentiam amovere, sensumque divisum tantum statuere ex hypothesi subtractionis gratiae, quod somnium coram adversariis suis ne minima quidem potuissent probabiltatis specie praetexere. Hi fere sunt sensus illi quos sub quinque proposi∣tionibus ab adversariis suis defendi criminabantur, ut ex te ipso, mi Annate, dicere est in praefati∣one Jansenii à Thomistis damnati ita loquente:

Cum Thomistae, inquis, censeant intrinsecam omnino libero arbirio indifferentiam, eamque proximam & expeditam, (scilicet in sensu divi∣so) tertiam propositionem Jansenii penitus con∣terunt: unde sequitur etiam destructio quartae: quia fi gratia efficax non tollit libertatem, con∣sequenter nec tollit indifferentiam qua fit ut pos∣sit dissentire; quod dicere, judicatur haereticum in illa propositione. Similiter Hallerius in expli∣catione quartae propos. Quaeritur, inquit, utrum haereticumsit dicere gratiam actualem Christi ta∣lem esse cui possit humana voluntas consentire vel dissentire — Neque etiam attingitur quae∣stio hic de gratia efficaci, a se aut a consensu, qui utriusque opinionis assertores fatentur quod gratiam Dei possumus abjicere, juxta Concili∣um Tridentinum, sess. 6. c. 5. sed tantum quaeri∣tur utrum gratia in statu naturae corruptae talis sit, UT NECESSITATEM INFE∣RAT VOLUNTATI ADEO UT NON POSSIT EI DISSENTIRE: quod nullus Catholicus unquam admisit.

Primam & secundam propositionem eodem mul∣ti Moliniani referunt, nec quintam revocare dif∣ficile est. Ita ex unica illa necessitantis gratiae criminatione omnes pene propositiones conflatae sunt.

Sed ut haec etiam magis dilucescant, non abs re erit, quemadmodum in abstractiva tua cum Tho∣mistis pacificatione feci, itidem tuam hanc cum Au∣gustini discipulis consensionem & fictam cum ficti∣tiis Jansenistis pugnam exigna tabella hic repraesen∣tari: In qua etiam adjicietur ad cumulum, verum & solidum inter Augustinianos & Molinistas de gratia efficaci vobiscum certamen, ne quid ad plenam totius hujus causae cognitionem desit.

Vera pugna	Fucata concordia	〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉
Molinistas inter, & Augustinianos ac Thomistas.	Inter Thomistas, & Molinistas abstractivos.	Inter Molinistas abstracti∣vos, & fictitios Jansenistas.
Veri Molinistae.	Augustiniani & Tho∣mistae.	Molinistae abstra∣ctivi.	Fictitii Janse∣nistae.
I. NOn datur gratia nec per se efficax, nec necessitans, sed tantum sufficiens.	I. DAtur gratia per se efficax non necessitans.	I. NOn datur gra∣tia necessi∣tans, sed alia ab∣strahendo ab effi∣caci & sufficiente.	I. DAtur gratia necessitans si∣ve dissentiendi po∣testatem tollens.
II. Mandata Dei justis vo∣lentibus & conantibus sunt possibilia semper in sensu composito.	II. Mandata Dei justis volentibus & conantibus, sed gratia efficaci ad ple∣ne conandum necessaria carentibus, non sunt possibilia in sensu composito, sunt tamen iisdem possibilia in sensu diviso, & in actu primo, ea pote∣state quae nunquam in actum prodit sine efficaci auxilio.	II. Mandata Dei justis volentibus & conantibus sunt possibilia, abstra∣hendo a sensu di∣viso & composito.	II. Mandata Dei justis volentibus & conantibus sunt ab∣solute impossibilia tam in sensu diviso quam composito.
III. Datur gratia sufficiens versatilis quae pro nutu voluntatis modo est inef∣ficax, modo est efficax, sine novo auxilio. Non datur autem ejusmodi gratia sufficiens quae aliud insuper requirit auxilium ut in actum prodeat.	III. Non datur gratia sufficiens versa∣tilis, quae sine alio novo auxilio modo efficax sit, modo inefficax pro solo nutu voluntatis. Datur tamen gratia sufficiens, si per eam vocem ea intelli∣gatur quae cum imperfectam volun∣tatem inspiret (qua ratione efficax est, potentiam dat ad plenam volun∣tatem, quam tamen nunquam produ∣cit sine efficaci auxilio.	III. Datur gratia suf∣ficiens quomodo∣cunque, sive ab∣strahendo ab ea quae nunquam, & ea quae aliquando in actum prodit si∣ne efficaci auxi∣lio.	III. Nulla datur pror∣sus gratia suffici∣ens nec versatilis, ne•• Thomistioa: sed omnis gratia effi∣cax est pleni consen∣sus.
IV. Ad merendum & deme∣rendum in statu naturae lapsae, requiritur indiffe∣rentia in sensu composito, sive qua quis ita agat, ut contingere potuerit eum actu & effective non age∣re. Non sufficit autem in∣differentia potentiae, sive in sensu diviso, qua ita vo∣luntas dicitur posse non a∣gere, ut nunquam reipsa non agat.	IV. Ad merendum & demerendum in statu naturae lapsae non requiritur in∣differentia in sensu composito: sive non requiritur ut voluntas, positis omnibus ad agendum praerequisitis, ita sit ad agendum aut non agendum indeterminata, ut utrumlibet actu & effective contingere possit, & ali∣quando reipsa contingat, sufficit au∣tem indifferentia in sensu diviso, qua ita dicitur voluntas posse non agere, ut tamen posito efficace gratiae divi∣nae auxilio, nunquam ipsam non a∣gere contingat.	IV. Ad merendum & demerendum in statu naturae lapsae requiritur indiffe∣rentia abstrahen∣do ab indifferentia sensus compositi vel divisi.	IV. Ad merendum & demerendum in sta∣tu naturae lapsae, nulla requiritur in∣differentia, nec in sensu diviso, nec composito, nec actus nec potentiae.
V. Cuilibet gratiae in sen∣su composito obtempera∣ri & resisti potest.	V. Cuilibet gratiae in sensu diviso ob∣temperari & resisti potest; sed in sensu composito gratiae efficaci semper ob∣temperatur, nunquam resistitur. In∣efficaci autem vel sufficienti, ratio∣ne illius effectus, respectu cujus dici∣tur sufficiens, semper resistitur, cum sola est nunquam obtemperatur.	V. Gratia cuilibet obtemperari vel resisti potest, ab∣strahendo a sensu composito vel divi∣so.	V. Gratiae efficaci resisti omnino non potest, nec in sensu diviso, nec in sensu composito.