The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

III. SENSUS FALSUS.

qui est Annatinus, Ex iisdem vocibus, & verbo impossibilia, perperam acceptis.

Pater Annatus Molinianorum facile primipilus, antequam illam de Jansenii sensu non exprimen∣do, sed generatim damnando, technam excogitas∣set, multis illum locis, prout sibi visum, expressit; ubique fraudulenter, & ex suo ac Societatis suae ge∣nio, sed praecipue in Cavillis cap. 8. pag. 56. Ho∣mines justi, inquit, quotiescunque divina praecepta transgrediuntur, ea transgrediuntur ex impossibilitate servandi, quae sequitur ex defectu gratiae ad consti∣tuendam servandi potentiam necessariae: esto non desit servandi voluntas & conatus: hic sensus est germa∣nus Jansenii, & Jansenianorum, idemque haereticus. Sic ille.

At ex ipso libenter quaesierim, quid tantopere laborat, ut Iansenii sensus adversariorum suorum subscriptione damnetur. Faciliorem longe viam ipsi demonstrabo. Tollat Iansenii nomen, jam ille Iansenianus, ut ipsi videtur, sensus omnium sub∣scriptione damnabitur. Scatet enim aequivocis, &, prout sonant termini, apertas haereses con∣tinet.

Primo, falsum est homines transgredi praecepta ex defectu gratiae. Nam defectus gratiae efficacis non est causa peccati, sed mala voluntas.

Secundo, impossibilitas illa non peccandi, de qua loquitur Annatus, cum voluntate servandi praecep∣ti conjuncta manifeste significat, impossibilitatem non a voluntate profectam.

Tertio, impossibilitas illa quam adstruit, non solum removet potentiam Molinianam, cui ni∣hil necessarium deest, sed etiam Thomisticam. Talem enim esse vult, ut ei omnes Thomistae ad∣versentur.

Quarto, verba illa, voluntas, & conatus, cum minime restricta sint, ex se significant plenam & absolutam voluntatem, non quandam velleitatem; quo nomine etiam damnanda est Annatina proposi∣tio. Ergo ille sensum Iansenii non expressit, sed cor∣rupit; & in his vocibus, conantibus, & volentibus, itemque in verbo impossibilia, fucum fecit.