The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

VII.

Pater MODESTUS a FERRARIA, Procurator generalis Ordinis Minorum Conventualium.

SI prima pars hujus propositionis praecise accipia∣tur, vel facit sensum universalem, & sic est haeretica: vel facit sensum singularem, & sic quam∣vis possit explicari & tra••i in bonum sensum ut ly im∣possibilia dicat negationem potentiae proximae, potest admitti: & absolute cum illo termino, impossibilia, est re jicienda tanquam remetaria, & a Patribus sub anathematate prohibita. Si accipiatur secundum se totam, vel consideratur ut ille terminus, gra∣tia, supponit pro gratia efficaci, cum exclusione gratiae sufficientis, & sic est haeretica: vel con∣sideratur absolute secundum quod sonant termini ipsius, & sic faltem est errori proxima.

ANIMADVERSIO.

FAtetur Consultor bonum esse istum sensum: Ali∣qua Dei praecepta non sunt possibilia homini∣bus justis potestate proxima. Ʋnde nescio quid cogi∣tarint, qui super illa voce tot modo turbas excita∣runt, quasi potestatem proximam admittere in omni∣bus justis necesse sit.

Quod autem de side ait esse, justis volentibus & conantibus non deesse efficacem & sufficientem simul, hic sat scio inclamabunt quidam Janseniani, & Con∣cilium ••ut Scripturae locum ostendi postulabunt, in quo haec gratia sufficiens Thomistico sensu contineatur. His tamen si ta•• aequi sunt quam videri volunt, facile satisfieri potest. Verbum ipsum gratiae sufficientis non est de fide: nullo enim Conciliorum decreto con∣secratum est. Res ipsa nomine significata ad fidem pertinet: hoc enim nomine significamus grati∣am

excitantem quae imperfectos actus preducit, nec plenum tamen confensum operatur nifi adsit validior gratia; & ideo secundum quid tantum efficax est; semper enim producit actus illos imperfectos: & se∣cundum quid est inefficax; quia nos excitat, & no∣bis dat vires ad bona opera facienda, quae tamen re••p∣sa non perficimus propter resistentiam voluntatis. Ea gratia sic explicata nonne millies in Patrum monu∣mentis reperitur? nonne eam omnes vel proprio experi∣mento saepissime sentiunt? Quis enim est qui se exci∣tanti Deo restitisse non dol eat? Ergo talem gratiam necessario admittendam vel ipsi, sise aud re volue∣rint, certe fatebuntur, eamque conamibus & vo∣lentibus semper praesto esse. Ʋnde enim conarentur & vellent nisi per illam? Ʋtrum autem ista gratia dicenda sit sufficiens, necne, nominis quaestio est ad fidem nihil pertinens, in quo multos ex ipsis vidi con∣sentientes, nullum aperte refragantem. Malim ipse cum mea Schola etiam verbis congruere, dum∣modo non apud imperitos sermoc••ner, qui hoc verbo fa∣cile abutuntur: quia illud Moliniano sensu accipi∣unt. Caeterum propter ambiguum nomen, & nulla auctoritate sancitum, nullam cuiquam molestiam li∣benter f••cerim.