The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

SCRIPTUM ADVERSARIORUM.

[XLIX. Testimonium.]

Sermone 9 inter eos qui a Sirmondo editi sunt.

HAbe ergo spem & gloriam, non in te, sed in prae∣cedente & subsequente misericordia Dei. Vide autem quo te perducit si non deserueris deducentem? ad domum Dei te ducit, non ut hospitem ad tempus ut migres ex ea, sed ut habitatorem, ut permaneas in ea, &c.

EX his deducitur, Deum, quantum in se est, u∣numquemque in observatione praeceptorum, cum eorum observandorum obligatio imminet, sufficienter adjuvare, nec ulli deesse nisi qui voluerit. Quin etiam ex prae∣dictis tertium illud deducitur, nempe fidelibus, multo magis justis qui tenacius adhaerent, nunquam gratiam omnem denegari ad observationem praeceptorum. Id autem pluribus locis.

RESPONSIO.

SAnctus Augustinus dicit debere hominem pone∣re totam spem, fortitudinem & gloriam suam, non in se, id est, in suis viribus, sed constituereun misericordia Dei praecedente & subsequente, id est, quae praecedit peccatorem ut justum faciat, & sub∣sequitur justum ut justus permaneat.

Inferunt adversarii Deum quantum in se est, u∣numquemque in observatione praeceptorum, cum corum observandorum obligatio imminet, suffici∣ente•• adjuvare, nec ulli deesse, nisi qui voluerit. Si n••n deserueris Deum deducentem, ad domum Dei te ducet, id est, ad regnum Dei, ut inhabites in illo in perpetuum. Haec enim verba sibi proposuerat explicanda: Et m••sericordia tua subsequetur me om∣nibus diebus vitae meae, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitae meae. Ubi his verbis vel mi∣nimum verbum aut vestigum gratiae communis & sufficientis? Quid enim aliud illa verba: Si non deserueris Deum per peccatum, ducet te in regnum suum, quam illa significant; si servaveris mandata, vitam habetis: aut illa: Si perseveraveris usque ad finem, salvus eris? Et hinc licebitne inferre: Er∣go omnes homines, etiam impii & infideles, habent iufficiens auxilium quo possint implere mandata, & in eis perseverare? Quae consequentia? Addunt adversarii: Quin etiam ex praedictis tertium illud de∣ducitur, nempe fidelibus, multo magis justis qui te∣nacius adhaerent, nunquam gratiam omnem denegari ad observationem praeceptorum. Ita sane, haec con∣sequentia deducitur ab adversariis, sed contendi∣mus a nemine nisi falso & pertinaciter deduci posse.

II. Non dicimus omnem gratiam denegari fide∣libus & justis, cum nonnisi per gratiam justi sint & fideles; sed dicimus cum Augustino hanc poten∣tiam quam dedit Deus fidelibus filios Dei fieri, in∣firmam esse & imparem tot & tantis tentationibus sustinendis, nisi eam Deus protegat indies & au∣geat, quod in quibusdam facit per misericordiam, in quibusdam non facit per judicium, & licet nulli justo aut fideli vires, quas illi dedit, non auferat nisi ob peccatum, non tamen semper novas & ma∣jores tribuit, sine quibus multae tentationes superari non possunt.

III. Fatemur gratiam non denegari justis & fi∣delibus ad observationem praeceptorum, & ut lo∣quamur cum Augustino loco ab adversariis citato, misericordiam Dei omnes fideles subsequi. Verum ea conditione, ad quam illos ibidem hortatur Au∣gustinus, ut caveant jactantiam, ut per superbiam non deserant comitatem, ut apprehendant virgam disciplinae, & in baculo misericordiae fidenter in∣cumbant, ut correptionem Domini patienter fe∣rant secundum illud Psalmi: Virga tua & baculus tuus ipsa me consolata sunt. Verum quis ista potest, nisi gratia singulari & efficaci adjutus?