The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

RESPONSIO.

DEus impossibilia non jubet, quia quicquid jubet per gratiam fieri potest; quae homo suo vitio fa∣cere non potest, illa poterit per medicinam, hoc est, quando natura sanata erit per gratiam. Sed hinc non sequitur omnes semper sanari per gratiam, vel dari omnibus medicinam qua possint. Multi aliqua suo vi∣tio non possunt, quibus non adest gratia qua possint, iis tamen Deus impossibilia non praecipit, quia pote∣runt

per medicinam quod suo vitio non possunt. Hoc in loco docet S. Aug. inter hominem sanum & infir∣mum hoc esse discrimen, quod homini sano semper adesset per gratiam ipsi praesentem peccata vitandi & praecepta implendi proxima possibilitas: sed jam homo infirmus ab illa felicitate cecidit, non habet amplius eandem possibilitatem per gratiam ipsi semper praesentem, & quasi insitam, sed eget auxi∣lio medicinae ut praecepti implendi possibilitatem re∣cuperet, & quia per medicinalem gratiam poterit, quod suo vitio non potest, igitur Deus impossibilia non jubet. Attendatur totus S. Augustini contex∣tus: Verum est autem, inquit, quod ait (scilicet Pela∣gius) quod Deus tam bonus quàm justus talem homi∣nem focerit, qui peccati malo carere sufficeret, sed si voluisset. Quis cum nescit sanum & inculpabilem factum, & libero arbitrio, atque ad justè vivendum potestate liberâ, constitutum. En possibilitas proxi∣ma non peccandi, per gratiam scilicet semper prae∣sentem. Sed nunc de illo agitur quem semivivum la∣trones reliquerunt, qui gravibus saucius confossus∣que vulneribus, non ita potest ad justitiae culmen a∣scendere sicut petuit inde descendere, qui etiamsi jam in stabulo est, adhuc curatur. Non igitur Deus im∣possibilia jubet, &c. Homo ergo semivivus relictus, si in stabulo est, curatur: Ergo poterit per medici∣nam quod suo vitio non potest. Igitur Deus impos∣sibilia non jubet; siquidem quae jubet, per gratiam sa∣nantem impleri possunt. Haec est tota S. Augustini doctrina, quae nobis penitus savet, adversariis ne∣quaquam; pleniorem hujus sententiae & fimilium expositionem vide in scripto circa primam proposi∣tionem cap. 5. art. 1. & 2. Praeterca observandum est, hoc testimonium ab adversariis citatum tam parum eorum sententiae favere, ut gratiam suffici∣entem communem, quam ex hoc probare inten∣dunt, destruat. Haec enim verba ab Augustino dicta sunt praecipue in materia de peccatis venialibus, de quibus agitur toto hoc capite & praecedenti, ut ob∣jectioni Pelagii satisfaceret, quae talis erat: Deus bonus & justus nihil praecipit impossibile; atqui prae∣cipit homini vivere absque omni peccato; Ergo non est impossibile homini vivere absque peccato.

Jam vero quid ad haec S. Augustinus? Concedit Deum nihil praecepisse homini impossibile, cum ei praecipit vivere sine peccato; & tamen articulus est fidei, gratiam sufficientem & necessariam non da∣ri homini in hacvita, ut possit vivere absque om∣ni peccato. Igitur cum S. Augustinus dicit Deum nihil praecipere impossibile, non ideo dicit quia ni∣hil Deus praecipit homini quod possibile non reddat per gratiam sufficientem illi collatam, sed solum∣modo quia prout homo sanatur per gratiam, medi∣cina potest quod vitio suo, id est, vitiata natura non poterat.