The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

CAPUT. III.

Omnem Christi gratiam secundum Augustini & Thomae Discipulos esse efficacem, & nullam prorsus suo carere effectu.

QUid ergo? sufficientem gratiam negant? nequa∣quam. Sed ne recedant a principiis in Au∣gustino & Thoma notissimis, quibus 1 1.1 impossi∣bile est cum non moveri quem Spiritus Sanctus mo∣vere velit, & eum qui discit per gratiam, non agere omnino quidquid agendum didicerit. Docent uno ore, quod quamvis ea gratia quam sufficientem ap∣pellant, inefficax sit ad plenum illud opus ad quod dicitur esse sufficiens, est tamen plenissime & cumu∣latissime efficax ad actum proximum & immedia∣tum, ad quem a Deo datur & destinatur. Ita Me∣dina 1 2, q. 109 a. 10, circa finem, & commu∣niter recentiores Thomistae apud Didacum Alvarem lib. 8. de Auxiliis disp. 80. per totam.

Exemplificat Alvares suum & Thomistarum com∣mune dictum in auxilio sufficienti ad actum fidei, quod licet sit inefficax ad credendum, producit ta∣men inefficacitet in homine pias cogitationes & no∣titias credendorum, vel pia desideria & velleitates habendae fidei, & alios hujusmodi actus imperfectos, qui regulariter loquendo antecedunt assensum fidei; similiter in auxilio sufficienti ad actum contritionis, quod quantumvis inefficax ad ipsam contritionem in homine formandam, producit tamen in ipso efficaciter considerationem poenarum inferni, bo∣nitatis Divinae, vel turpitudinis peccati, vel attri∣tionem, vel displicentiam sui status, vel piam vel∣leitatem verae conversionis in Deum, aut alios hu∣jusmodi actus imperfectos, qui ad perfectam con∣tritionem sunt praevii & praeparatorii.

Probat suam hanc sententiam sic explicatam ex illo Isa. 55. Quomodo descendit imber & nix de cae∣lo, & illuc ultra non revertitur, sed inebriat terram & infundit eam, & germinare eam facit, & dat semen serenti & panem comedenti: sic erit verbum meum quod egredietur de ore meo, non revertetur ad me vacuum, sed faciet quaecunque volui & pr spe∣rabitur in his ad quae misi illud. Quibus verbis fig∣nificatur vocationem internam, qua Deus illuminat animam, vacuam non esse, aut sine fructu: sed sem∣per habere in homine aliquem effectum, illum vi∣delicet quem Deus absolute vult ut habeat, quam∣vis eadem vocatio interior comparatione actus per∣fecti ad quem ultimate ex voluntate Dei antece∣dente ordinabatur, sit solum sufficiens.

Probat secundo, quoniam auxilium actuale nun∣quam reperitur in intellectu hominis aut voluntate, absque operatione ejusdem intellectus & volunta∣tis, cum in hoc distinguatur auxilium actuale ab ha∣bituali, quod habitus est aliquid permanens in anima, etiam quando nihil operatur: auxilium autem actuale est aliquid fluens, sicut & ipsa operatio, unde & cum ipsa operatione transit: Ergo auxilium suf∣ficiens actuale semper habet conjunctam aliquam operationem quam producit: Ergo respectu ejus∣dem

operationis tale auxilium erit efficax, quamvis comparatione ulterioris actus perfecti ad quem ulti∣mate ordinabatur, sit solum sufficiens.

Probat tertio, nam Deus per auxilium sufficiens excitat animam, & anima nec per impossibile exci∣tatur formaliter nisi per actum vitalem a se elici∣tum, cum ejusmodi excitatio sit vitalis, quae sine actu vitali fieri non potest: Ergo auxilium sufficiens semper producit in homine aliquem actum vitalem saltem indeliberatum: Ergo comparatione illius tale auxilium est semper efficax.

Probat quarto, quia implicat contradictorium, quod Deus actualiter moveat animam, & anima non moveatur actualiter, cum movens & motum sint correlativa: sed per auxilium sufficiens actuale Deus movet animam; Ergo anima movetur actua∣liter: ergo per aliquem actum a se elicitum; ani∣ma enim nunquam movetur actualiter nisi eliciendo aliquem actum: ergo auxilium sufficiens erit semper efficax comparatione ill us actus.

Omitto alias rationes Theologicas a Didaco Al∣varez adductas quae in eo videri possunt. Et solum addo Roberti Cardinalis Bellarmini suffragium, qui, ut gratiam sufficientem Molinisticam constan∣ter ubique rejicit tanquam Scripturis contrariam, Augustino inimicam, & mysterii praedestinationis penitus destructivam, ac salutem hominis non Deo sed homini adscribentem; gratiam vero suffi∣cientem Thomistarum ubique complectitur, ita et cum Thomistis in hoc puncto de quo agimus, evi∣denter concordat, et eodem modo quo Didacum Alvarez audivimus, ratiocinatur. Lib. etenim 2 de grat. et lib. arb. c. 6, ubi retulit quosdam dicentes (hi sunt Molinistae) gratiam Dei semper adesse, & Deum perpetuo pulsare ad ostium cordis, & peccato∣res vocare, sed eos aliis rebus intentos, non percipere vocationem Dei: Subdit statim, Hoc assertum ma∣nifestissime cum ipso experimento pugnare. Nam cum vocatio, inquit, pulsus, tractus, illa excitatio Dei, sit actio nostra, quamvis non libera, nimirum bona cogitatio, bonumque desiderium repente ac divinitus immissum: Quomodo fieri potest, ut non sentiatur a nobis, si fit non solum in nobis, sed etiam a nobis?

Ex quibus verbis evidentissimum est juxta Bellar∣minum, quod quia gratia sufficiens in nobis sem∣per producit bonam aliquam operationem, sit con∣sequenter efficax ad illam producendam. Quodque ex consequenti, nulla sit gratia sufficiens quae non sit absolute efficax ad opus proximum et immedia∣tum ad quod a Deo destinatur, quamvis eadem sit inefficax ad actum ulteriorem.

Notes

• 1 1.1

  D. Th. 2. 2. q. 10. a. 4. ad 3. D. Aug. lib. de grat. Christi c. 13.