The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

CAPUT. III.

Exponuntur sensus propositionis controversae bo∣ni & legitimi, ac supra omnem censurae me∣tum sua firmitate solidissimi.

1 1.1 PRimum est, Justis quandiu manent justi, etiam si velint aut conentur, non semper adesse gra∣tiam necessariam, qua secundum praesentes quas ha∣bent vires, ab omni peccato veniali abstineant, aut prae∣ceptum omne, cujus transgressio sit venialis, implere possint. Ratio hujus est: quia cum venialia non tollant justitiam, imo de fide sit, nulli praeter Dei∣parae concessam gratiam qua ab omni peccato venia∣li posset abstinere; dicente vel ipso Apostolo Jo∣anne: Quoniam si dixerimus quia peccatum non habemus, ipsi nos seducimus, & veritas in nobis non est:

Consequens est justo, quamdiu manet justus, non semper adesse gratiam necessariam, qua quodlibet virtutis opus aut praeceptum quodlibet, cujus omis∣sio vel transgressio sit venialis, fiat ei possi∣bile.

Secund. est, Justis ut sic simpliciter sumptis, & absque illa reduplicatione suppositae perseverantiae in eo statu, non semper adesse gratiam necessariam quâ possint implere, aut de facto impleant praecepta sub mortali culpa obligantia. Ratio est: quia cum justus cadit a statu justitiae, cadit utique per transgressio∣nem mortalem alicujus praecepti. At in hanc non caderet, si gratiam necessariam ad implendum prae∣ceptum haberet, cum talis gratia sit efficax, & ut loquitur Paulus, operetur velle & perficere. Ergo hoc ipsum quod cadit, probatio est manifesta, non ipsi gratiam adfuisse qua staret. Ideo dicere justos non semper posse secundum praesentes vires quas ha∣bent, implere praecepta, non est aliud, quam im∣potentiam hujusmodi justis illis adscribere, qui per peccatum aliquod a justitia decidunt, & negare quod hi a Deo acceperint donum perseveran∣tiae.

Propositio juxta utrumque hunc sensum intelle∣cta, tam est certa & vera, quam verum est, quod ju∣giter experimur, nec justum quemquam semper a peccatis venialibus abstinere, nec omnes justos in statu justitiae semper perseverare.

Notes

• 1 1.1

  Conc. Trident. sess. 6. can. 23. Si quis hominem semel justificatum dixerit posse in tota vita peccata omnia etiam venialia vitare, nisi ex speciali Dei privilegio, quemadmodum de beata Vir∣gine tenet Ecclesia, anathema sit.