The journal of Monsr. de Saint Amour doctor of Sorbonne,: containing a full account of all the transactions both in France and at Rome, concerning the five famous propositions controverted between the Jansenists and the Molinists, from the beginning of that affair till the Popes decision. / Faithfully rendred out of French. ; A like display of the Romish state, court, interests, policies, &c. and the mighty influences of the Jesuites in that church, and many other Christian states, being not hitherto extant.

SECT. IV.

SI damnetur haec quarta propositio sic explicita, se∣quitur nullam esse auctoritatem S. Augustini, justas fuisse querelas Pelagianorum, & Semipelagi∣anorum & Molinae adversus S. Augustinum, cujus doctrina immerito fuisset approbata, & illi injuste fuissent damnati.

Damnata hac quarta propositione in sensu allato, sequitur Semipelagianos non errasse negando grati∣am de se efficacem, sed solum negando ad initium fidei & perseverantiam, gratiam interiorem deter∣minabilem ex consensu vel dissensu voluntatis posito vel praeviso. Sequela est evidens supposita legitima explicatione propositionis. Oppositum judicatum est in Congregationibus de 16 1.1 Auxiliis.

Sequitur secundo Pelagianos errasse non admit∣tendo ad omnia opera gratiam interiorem determi∣nabilem. Probatur sequela: Eandem gratiam quam negarunt Semipelagiani ad initium fidei & ad perse∣verantiam, negarunt Pelagiani ad omnia opera, & in hoc tam hi quam illi fuerunt haeretici. Idcirco e∣nim dicti sunt Semipelagiani, quia mediam partem haeresis Pelagianae tuebantur. Sed ex dictis Semipe∣lagiani fuerunt haeretici negando gratiam solam in∣teriorem determinabilem. Ergo Pelagiani quoad hunc articulum suerunt haeretici negando necessita∣tem gratiae interiotis determinabilis: quae est doctri∣na sequacium 17 1.2 Molinae proscripta in 18 1.3 Con∣gregationibus de Auxiliis.

Sequitur tertio, quaestionem de adjutorio divino inter D. Augustinum ex una parte, & Pelagianos & Semipelagianos ex altera, solum fuisse de gratia il∣la determinabili quam illi haeretici negabant, Au∣gustinus vero probabat tanquam de fide. Sequela probatur: quia intendebat Augustinus uti haeretici admitterent gratiamillam quam negando erant hae∣retici: sed non erant haeretici nisi negando gratiam illam determinabilem: ergo D. Augustinus inten∣debat ut illam admitterent.

Sequitur quarto, gratiam illam determinabilem de qua erat quaestio, non debuisse explicari nomini∣bus expresse vel aequivalenter significantibus, quod sit determinans vel determinativa, praesertim quae scandali, turbationis & erroris possent esse causa. Probatur sequela: Doctor Catholicus debet expri∣mere rem de fide sicut est, non autem verbis opposi∣tis, praesertim quando est admonitus quod hujus∣modi nomina sunt causa scandali, turbationis & er∣roris. Sed D. Augustinus fuit admonitus 19 1.4 quod verba quibus utebatur, quae exprimunt quod hujus∣modi gratia sit determinans, erant causa turbationis, scandali & erroris. Ergo non debuit Augustinus uti hujusmodi verbis.

Sequitur quinto, D. Augustinum excessisse debi∣tum modum explicandi gratiam de qua erat contro∣versia inter ipsum & praefatos haereticos, quod ta∣men

est contra expressam 5 1.5 Caelestini I definitio∣nem. Probatur sequela: Dicere quod per gratiam voluntas 6 1.6 indeclinabiliter & insuperabiliter agi∣tur & 7 1.7 inclinatur a Deo quo ipse voluerit & quando voluerit omnipotentissima potestate, ita ut volenti Deo salvum facere nullum hominis resistat arbitrium, nulla voluntas divinam impeciat volun∣tatem, vel superet potestatem, humanae voluntates non poss•…•…t resistere, 8 1.8 nemo veniat ad Christum nisi c•…•… illa gratia datur, at omnis cui datur veniat, ut per iliam 9 1.9 voluntas Dei semper justa faciat nos bonum invictissime velle, & hoc deserete invictis∣sim•• nolle, per quam non solum homines perseve∣rare possint, sed non nisi perseverantes sint, ratione cujus 10 1.10 voluntates hominum Deus magis habeat in sua potestate quam ipsi suas. His, inquam, simili∣bus verbis exprimere gratiam, est aequivalenter di∣cere quod gratia illa est determinans vel determina∣tiva liberi arbitrii, ut omnes qui Latinam linguam callent, satis intelligunt: & his omnibus utitur Au∣gustinus: sed ex jam dictis uti verbis aequivalenter significantibus, quod gratia illa de qua erat quaestio, est determinans, est excedere: ergo S. Augustinus debitum modum excessit.

Sequitur sexto, injuste fecisse Pontifices, imo errasse 11 1.11 Caelestinum, Gelasium, 12 1.12 Hormis∣dam & alios approbantes doctrinam Augustini, & justas fuisse querelas 13 1.13 Massiliensium quantum ad hoc, atque adeo ipsos fuisse injuste damnatos. Probatur sequela: injustum est approbare excessum, & justa est querela contra excedentes: sed ex dictis S. Augustinus excessit in explicanda gratia: ergo ju∣stae fuerunt querelae Massiliensium, & injuste & er∣ronee praefati Pontifices approbarunt doctrinam Augustini, quam cum Clemens VIII. approbaret, & revocarunt in dubium an esset de fide quod ipse esset verus Christi Vicarius.

Pro hac ergo quarta propositione reponimus i∣stam.

14 1.14 D. Augustinus admisit gratiam per quam voluntas hominis insuperabiliter & indeclinabiliter agit, & in hoc excessit praesertim dicendo quod vo∣luntates humanae non resistunt neque possunt resiste∣re: 15 1.15 quod si ab eo dogmata de gratia, perseve∣rantia, & praedestinatione aliter data explanataque fuissent, forte neque Pelagiana haeresis usquam exor∣ta fuisset, neque Lutherani tam impudenter liberi arbitrii nostri libertatem fuissent ausi negare, neque ex Augustini opinione concertationibusque cum Pe∣lagianis tot fideles fuissent turbati, ad Pelagianos∣que defecissent, facileque reliquiae Pelagianorum fuissent extinctae.

Notes

• 16 1.1

  In Congr. citatis Sect. 1. n. 2.
• 17 1.2

  Suarez proleg. 5. de grat. c. 4. & 5.
• 18 1.3

  In eisdem Congregationibus.
• 19 1.4

  Constat ex epist. 46, 47. initio de corr. & grat. Et ex epist. B. Prosperi & D. Hilarii ad Augustinum.
• 5 1.5

  Caelestinus 1 ep. ad Episc. Galliae.
• 6 1.6

  S. Aug. de corr. & grat. c. 12.
• 7 1.7

  Idem ibidem.
• 8 1.8

  Idem de praedest. SS. c. 8.
• 9 1.9

  Idem de corr. & grat. c. 12.
• 10 1.10

  Idem de corr. & grat. c. 14.
• 11 1.11

  Caelestinus, 1 ep. ad quosdam Galliae Episcopos, cap. 2.
• 12 1.12

  Hormisdas ad Possessorem.
• 13 1.13

  Constat hanc fuisse querelam Massiliensium contra D. Augu∣stinum, quod sic explicaret gratiam; ex epist. B. Hilarii ad Aug. Sect. Deinde molestè ferunt.
• 14 1.14

  Haec prima pars propositionis ex locis S. August. citatis:
• 15 1.15

  Haec secunda Molinae in Concord. p. 1. q. 23. art. 4. & 5. disp. 1. m. ult.