The spiritual sacrifice, or, A treatise wherein several weighty questions and cases concerning the saints communion with God in prayer are propounded and practically improved by Mr. Alexander Pitcarne.

(1) Mali coguntur esse, ne viles habeantur — Si quis ex nobilitate converti ad Deum caeperit, statim honorem no∣bilitatis amittit, &c. Salv. lib. 4. de guber. Dei.

(2) Est huijus saeculi labes quaedam, & macula virtuti in∣videre, &c. Cicer. pro Corn. Balbo jam pudori, probitati, virtuti, rectis studiis, bonis artibus nihil est loci, Cic. Titio sam. 5. fraudis atque insidiarium, & perfidiae plena sunt omnia, Cic. de petit. consol. hoc tempore obsequium amicos, veritas odium parit, Cic. in Lael. Ad multorum amici∣tiam faciliorem aditum haebet nequitia & audacia, quam cujusquam virtus & integritas, Cic. 3. art. in ver. a mul∣tis ipsa virtus contemuitur, & venditatio quaedam, atque ostentatio esse dicitur, Cic. Phil. 13.

(3) —Boni inepti atque inertes vocantur: mihi con∣tingat (inquit Seneca) iste derisus; aequo animo audienda sunt ista imperitorum convitia, & ad honesta vadendi con∣temnendus est iste contemptus.

Rari quippe boni, numero vix sunt totidem, quot Thebarum porta vel divitis ostia Nili. Juven. sat. 13.

(4)

Stemmata quid faciunt? quid prodest? &c. — Tota licet veteres exornent undique cera Atria; nobilitas sola est atque unica virtus. Juven. sat. 8.

—Cui vita labat perit omnis in illo. Nobilitas cujus laus est in origine sola.

— Quis enim generosum dixerit hunc qui Indignus genere, & praeclaro nomine tantum I•• signis? Juven. sat. 8.

(5) Eadem omnibus principia, eademque origo. Et alibi aequat omnes (inquit Seneca) cinis; pares nascimur, pares morimur; — nemo igitur altero nobilior, nisi cui rectius ingenium, &c.

D. Plato ex Siculo quodam, vocat prophanos dementes & miserrimos, tom. 2. Georg. vel de Rhetor. pag. (mihi) 161.

(6) 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉,&c. Euripid. in Alexand.

(7) Alphonsus amico—respondisse dicitur, non temere à Romanis, illis quidem saepientioribus, honoris templ•• virtu∣tis templum conjunctum esse, in quod nisi per virtutis tem∣plum intr••ire nemini liceret: ut intelligerent mortales, ad honoris fastigium non voluptatum via, sed virtutis, illa quidem aspera & salebrosa, enitendum esse, Panorm. lib. 1. de reb. gest. Alphons.

(8) Vid. Aristotelem, 1. Ethic. cap. 5.

(9) Vid. Ciceron. de clar. orator. ad Brutum, & 10. fam. ad Plancum, & alibi passim; ex quibus à P••colomineo grad. 8. cap. 34. rectè describitur honor, praemium virtutis, a congruente ejus judice tributum viro probo, ut ejus vir∣tus refulgeat, caeterique ejus exemplo ad virtutem in vitentur.

(10) Nihil meum est, neque cujusquam quod auferri, quod eripi, quod amitti potest, &c. paradox. 4. Quan∣ti est estimanda virtus? quae noc eripi, nec surripi potest un∣quam; nec incendio, nec naufragio amittitur; nec tem∣pestate, nec temporis permutatione mutatur; qua praediti qui sunt, soli sunt divites; soli enim possident res & fru∣ctuosas & sempiternas, solique (quod est proprium divitia∣rum) con••enti sunt rebus snis, Cic. paradox. ult. in fin.

(11)

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉: 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, &c. Euripid. in Teme••o.

(12)

Indignus genere, & praeolaro nomine tantum Insignis. Juv. loc. cit.

(13)

— Exeat aula Qui volet esse pius; virtus & summa potestas Non cocunt. Lucan. lib. 8.

(14) Quare fers agrirabiem, & phrenetici verba? nem∣pè quia videntur nescire quid faciunt: quid interest quo quisque vitio fiat imprudens? &c. Sen. de ira, lib. 3. cap. 20.

(15) The wicked are self-condemned, and may say with that mad woman,

Ment alind suadet, video meliora proboque Deteriora sequor — Ovid. Metam. lib. 7.

Nihil est aliua gigantum more pugnaxe oum diis, quam na∣turae repugnare, (Cicer. Cat. ma.) nos naturam sequa∣mur, & ab omni quod abhorret ap ipsa ocul••r••m aurium∣que comprobatione fugiamus, Cir. 1. affic.

(16)

— Prima est haec ultio, quod se Judice nemo nocens absolvitur — Paena autem vehemens, ac multo saevior illis Quas & Caeditius graves inuenit & Rhadamantus. Noctè dieque suum gestare in pectore testem. Juven. sat. 13.

(17) Peccati dolor & maximus, & aeternus est, Cicer. ad Attic. 11. Sua quemque fraus, & suus error maxime vexat; suum quemque scelus agitat, amentiaque afficit. suae malae cogitationes conscientiaeque animi terrent. Hae sunt impiis assiduae domesticaeque furiae quae dies noctesque paenas à sceleratissimis repetunt. Cic. pro Rosc. Amer. Im∣piis apud inferos sunt pae••ae praeparatae, Cic. 2. de invent. Si qui satis opibus hominum contra conscientiam septi esse & muniti videntur, deorum tamen numen horrent, easque ipsas solicitudines, quibus eorum animi noctesque, diesque exeduntur, à diis immortalibus supplicii causa importari putant, Cicer. 1. de finib.

(18) Conscientia benè actae vitae, multorumque benefacto∣rum recordatio est jucundissima, Cic. Cat. ma. vacare cul∣pa maximum est solacium, Cic. M. Mario fam. 7.

(19) [Quod optimum idem jucundissimum.] Symbol-Albert. primi: ubi Goltzius ex Corinficio ad Herenniu••,

(20) [Eligenda est optima vitae ratio, hanc consuetud•• reddet suavissimam.] Symb. Caes. Rom. Germ. part. 3. sym. 28. Consuetudinis enim (ut monet Cicero, 2. Tuscul.) magna est vis, pernoctant venatores in nive, in montibus

mise patiu••tur;—cons••••tud•• laborum, p••rpessione•• d••ior•••• officit facilior••m; nam fort•• labor••m, contemner•• ••uluus, cons••etudo doc••t.

(21)

Nulla est tam facilis res, quin difficilis fiet Qu•••• in••i••ns f••••i•• —Terent. Heauton••. Act 4. Scaen. 6.

(22) Nulli to unquam de generis nobilitate praeponas— nam frustra sibi aliquis de nobilitate generis ap∣piaudis —etigis enim Deus ignobilia & cont••••ptibi∣lia bujus ma••di; — & u••iversi parsi honoris, & ejus∣d•••• apud Deum protiisunt qui uno Christi sanguine sunt re∣dempti. — Sola apud Deum libertas est non servire peccatis; summa apud Deum nobilitas est clarum esse vir∣tutibus, &c. Hieronom. epist. fam. lib. 2. op. 20. ad C••∣lantiam.

(23) Dc•• servire regnare est.